Η ψήφος των Ελλήνων στο εξωτερικό: μύθοι και αλήθειες, ερωτήματα και απαντήσεις

Έχουν περάσει 43 χρόνια από τότε που μπήκε στο Σύνταγμα της Ελλάδας πρόβλεψη για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος στο εξωτερικό, για όσους Έλληνες βρίσκονται εκεί. Το θέμα έρχεται και πάλι στην επικαιρότητα. Για μια ακόμη φορά ακούγονται ανοησίες και ανακρίβειες. Με το κείμενο αυτό ελπίζω να συμβάλω στην απομυθοποίηση κάποιων δοξασιών και να καταγράψω συχνές ερωτήσεις και τις απαντήσεις τους, για την ψήφο των Ελλήνων στο εξωτερικό.

Μ Υ Θ Ο Ι   /   Α Λ Η Θ Ε Ι Ε Σ

Μύθος: η Βουλή (ή η Κυβέρνηση) μπορούν να δώσουν δικαίωμα ψήφου στους Έλληνες του εξωτερικού.

Αλήθεια: Βουλή ή Κυβέρνηση δεν μπορούν να δώσουν τέτοιο δικαίωμα. Για τον απλό λόγο πως το δικαίωμα αυτό υπάρχει ήδη. Κάθε Έλληνας, όπου κι αν ζει, έχει το δικαίωμα ψήφου. Το μόνο που μπορεί να κάνει η Βουλή ή η Κυβέρνηση είναι επιτρέψει την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος στο εξωτερικό, ώστε οι Έλληνες που βρίσκονται έξω από τη χώρα την μέρα των εκλογών να μπορούν να ψηφίζουν.

Μύθος: θα ψηφίζουν οι ομογενείς και θα αλλοιώνεται η βούληση του Ελληνικού λαού.

Αλήθεια: η συντριπτική πλειοψηφία των ομογενών δεν έχει δικαίωμα ψήφου σε Ελληνικές εκλογές επειδή δεν είναι Έλληνες ή Ελληνίδες.

Μύθος: εδώ ψηφίζουν οι ομογενείς από τη Ρωσσία, δε θα ψηφίζουν οι ομογενείς από την Αυστραλία;

Αλήθεια: οι ομογενείς από τη Ρωσσία (και άλλες χώρες της πρώην ΕΣΣΔ) που ψηφίζουν στην Ελλάδα έχουν περάσει από τη διαδικασία της πολιτογράφησης και έχουν αποκτήσει την Ελληνική υπηκοότητα. Ψηφίζουν δηλαδή με την ιδιότητα του Έλληνα πολίτη, όχι του ομογενούς. Ομογενής που δεν έχει Ελληνική υπηκοότητα, δεν μπορεί να ψηφίσει σε Ελληνικές εκλογές.

Μύθος: απόδημοι και ομογένεια είναι το ίδιο πράγμα.

Αλήθεια: δεν είναι το ίδιο πράγμα, αλλά η εμμονή πολιτικών και δημοσιογράφων να αναφέρονται στην «ομογένεια» ενώ στην ουσία μιλούν για τους «απόδημους» έχει δημιουργήσει τεράστια σύγχυση. Η ομογένεια είναι το σύνολο των ανθρώπων με Ελληνικές καταβολές. Ομογενής ο Αμερικανός τρισέγγονος των σφουγγαράδων στο Tarpon Springs, ομογενής κι ο Δραμινός που φεύγει για μεταπτυχιακά στις ΗΠΑ. Οι περισσότεροι ομογενείς δεν έχουν Ελληνική ιθαγένεια. Όλοι οι απόδημοι, έχουν.

Μύθος: υπάρχει απόφαση του Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που λέει ότι η Ελλάδα δεν είναι υποχρεωμένη να παρέχει δυνατότητα ψήφου στους Έλληνες του εξωτερικού.

Αλήθεια: Με την απόφαση 42202/07 που εκδόθηκε το 2012, το ΕΔΔΑ κρίνει ότι το άρθρο 3 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ δεν υποχρεώνει την Ελλάδα να εξασφαλίζει σε απόδημους τη δυνατότητα να ψηφίσουν από τον τόπο κατοικίας τους στο εξωτερικό. Το δικαστήριο όμως αναγνωρίζει πως τέτοια υποχρέωση έχει αναλάβει αυτοβούλως η Ελλάδα (με το άρθρο 51, παρ. 4 του Συντάγματος), και επισημαίνει πως εδω και 43 χρόνια η χώρα δεν έχει κάνει το παραμικρό στο θέμα αυτό.

Ουσιαστικά δηλαδή το ΕΔΔΑ λέει ότι το αν θα ψηφίζουν οι πολίτες μιας χώρας στο εξωτερικό, είναι θέμα εθνικού δικαίου και δεν επιβάλλεται από την ΕΣΔΑ. Η Ελλάδα έχει αποφασίσει εδώ και 43 χρόνια την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος στο εξωτερικό. Καποια στιγμή δεν θα πρέπει να υλοποιηθεί αυτή η απόφαση;


Ε Ρ Ω Τ Η Μ Α Τ Α   /   Α Π Α Ν Τ Η Σ Ε Ι Σ

Ερώτημα: τι ακριβώς λέει το Σύνταγμα;

Απάντηση: το Σύνταγμα λέει:

Οι βουλευτικές εκλογές διενεργούνται ταυτόχρονα σε ολόκληρη την Επικράτεια. Νόμος που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών μπορεί να ορίζει τα σχετικά με την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος από τους εκλογείς που βρίσκονται έξω από την Επικράτεια. Ως προς τους εκλογείς αυτούς η αρχή της ταυτόχρονης διενέργειας των εκλογών δεν κωλύει την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος με επιστολική ψήφο ή άλλο πρόσφορο μέσο, εφόσον η καταμέτρηση και η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων διενεργείται όποτε αυτό γίνεται και σε ολόκληρη την Επικράτεια.
(Άρθρο 51, παρ. 4· οι έγχρωμες επισημάνσεις δικές μου)

Το άρθρο 51 του Συντάγματος του 1975. Η παράγραφος 4 προβλέπει άσκηση εκλογικού δικαιώματος στο εξωτερικό.

Το Σύνταγμα δηλαδή προβλέπει, από το 1975, τη δυνατότητα άσκησης εκλογικού δικαιώματος στο εξωτερικό από κάθε εκλογέα που μπορεί να βρίσκεται εκεί περιστασιακά ή μόνιμα. Είτε δηλαδή τυχαίνει να βρίσκεται κανείς σε διακοπές στο εξωτερικό ανήμερα των εκλογών, είτε είναι μόνιμος κάτοικος του εξωτερικού, το Σύνταγμα προβλέπει την άσκηση εκλογικού δικαιώματος έξω από την Επικράτεια.

Ερώτημα: αφού το Σύνταγμα μιλά για κάθε εκλογέα εκτός επικρατείας, γιατί συζητούμε για αποδήμους και ομογενείς;

Απάντηση: επειδή, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, οι εκλογείς εκτός επικρατείας είναι απόδημοι Έλληνες.

Ερώτημα: ποιά η διαφορά ομογένειας και αποδήμων;

Απάντηση: η Ελληνική ιθαγένεια. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία, οι ομογενείς δεν έχουν Ελληνική ιθαγένεια. Οι απόδημοι, είναι Έλληνες πολίτες, έχουν δηλαδή την Ελληνική ιθαγένεια.

Ερώτημα: πώς γίνεται κάποιος απόδημος Έλληνας;

Απάντηση: στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι απόδημοι Έλληνες έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα, και έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό για σπουδές, εργασία, ή άλλους λόγους. Υπάρχει και μια δεύτερη κατηγορία αποδήμων Ελλήνων: τα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών.

Ερώτημα: πώς γίνεται κάποιος ομογενής;

Απάντηση: γενικά ομογενής θεωρείται όποιος έχει Ελληνικές καταβολές και ζει στο εξωτερικό, είτε πρόκειται για Έλληνα μετανάστη είτε για μακρινό απόγονό του. Το ερώτημα είναι πότε χάνουν την Ελληνική υπηκόοτητα οι ομογενείς.

Ο κώδικας Ελληνικής ιθαγένειας ορίζει ότι «το τέκνο Έλληνα ή Ελληνίδας αποκτά από τη γέννησή του την Ελληνική Ιθαγένεια». Αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά των μεταναστών έχουν Ελληνική ιθαγένεια ακόμη κι αν γεννηθούν στο εξωτερικό. Και τα παιδιά των παιδιών αυτών, επίσης κοκ. Αλλά από γενιά σε γενιά χαλαρώνουν οι δεσμοί με την Ελληνική καταγωγή. Συνήθως μετά από 1 ή 2 γενεές πολλοί γονείς, παρόλο που έχουν Ελληνική ιθαγένεια, σταματούν να δηλώνουν τις γεννήσεις των παιδιών τους στο ειδικό ληξιαρχείο, ώστε να την αποκτήσουν κι αυτά. Έτσι χάνεται το νήμα της Ελληνικής υπηκοότητας, αν και παραμένει η ιδιότητα του ομογενούς.

Ερώτημα: ένας Αυστραλός, του οποίου ο πιο πρόσφατος δεσμός με Ελληνική καταγωγή είναι η Ελληνίδα προ-προ-γιαγιά του, θεωρείται ομογενής; Μπορεί να αποκτήσει Ελληνική ιθαγένεια;

Απάντηση: θεωρείται ομογενής και θεωρητικά μπορεί να αποκτήσει Ελληνική ιθαγένεια [ μπορεί να έχουν ήδη ανενεργο ιθαγένεια ]. Πρακτικά αυτό είναι πολύ δύσκολο, επειδή απαιτεί αναζητήσεις για εγγραφές σε δημοτολόγια που γίναν πριν 100 χρόνια και ίσως έχουν καταστραφεί. Εκτιμώ πως όταν ο πιο πρόσφατος πρόγονος είναι προ-πάππος ή μεγαλύτερος, η πιθανότητα απόκτησης Ελληνικής ιθαγένειας είναι απειροελάχιστη.

Ερώτημα: γιατί πολιτικοί και δημοσιογράφοι συγχέουν τους όρους ομογενείς και απόδημοι;

Απάντηση: προσωπική εκτίμησή μου είναι πως πρόκειται είτε για ρητορικό οίστρο (ίσως η λέξη ομογένεια είναι πιο … πιασάρικη) είτε για λεξική πενία. Από υπευθυνότητα πάντως δεν το κάνουν.

Ερώτημα: ωραία όλα αυτά αλλά γιατί να ψηφίζει κάποιος που μένει έξω και δεν βιώνει όσα τραβούν αυτοί που ζουν στην Ελλάδα;

Απάντηση: επειδή έτσι ορίζει το Σύνταγμα της χώρας. Τα πολιτικά δικαιώματα που απολαμβάνουν οι Έλληνες πολίτες δεν περιορίζονται λόγω τόπου διαμονής. Ούτε καθορίζονται με βάση το εισόδημα, την φοροδοτική ικανότητα, την μόρφωση, το φύλο, το θρήσκευμα, τον βαθμό ενημέρωσης για την Ελληνική επικαιρότητα, κα.

Ερώτημα: τι εμποδίζει σήμερα τους Έλληνες του εξωτερικού να ψηφίζουν στις εκλογές στην Ελλάδα;

Απάντηση: κυρίως η απόσταση και το κόστος πρόσβασης. Δεν είναι εύκολο να αφήνεις δουλειές κι υποχρεώσεις για να ταξιδέψεις 4-24 ώρες, και να ψηφίσεις. Ειδικά για κατοίκους σε άλλες ηπείρους, το ταξίδι αυτό απαιτεί απουσία τουλάχιστον 4-6 ημερών από το σπίτι τους και τις δουλειές τους.

Ερώτημα: δεν υπάρχει τεχνολογική λύση στο πρόβλημα αυτό;

Απάντηση: βεβαιως και υπάρχει. Οι Έλληνες του εξωτερικού που ταξιδεύουν στην Ελλάδα για να ψηφίσουν ήδη χρησιμοποιούν τεχνολογικά μέσα: αεροπλάνα, αυτοκίνητα, και τρένα, κυρίως. Μια προσφορότερη και απλούστερη τεχνολογική λύση είναι η επιστολική ψήφος, την οποία προβλέπει το Σύνταγμα της χώρας.

Ερώτημα: τι είναι η επιστολική ψήφος;

Απάντηση: είναι η δυνατότητα να ψηφίζει κανείς ταχυδρομικώς. Ήδη σήμερα ψηφίζουμε χρησιμοποιώντας φακέλους και ειδικά γραμματοκιβώτια (τα λέμε κάλπες), προσερχόμενοι σε εκλογικά τμήματα τη μέρα των εκλογών. Με την επιστολική ψήφο βάζουμε το ψηφοδέλτιό μας σε φάκελο και το ταχυδρομούμε εγκαίρως ώστε να φτάσει στην Ελλάδα και να καταμετρηθεί την ημέρα των εκλογών.

Ερώτημα: μπορεί να διασφαλιστεί η μυστικότητα της επιστολικής ψήφου ;

Απάντηση: ναι. Υπάρχουν πολλές βελτιστες πρακτικές διασφάλισης μυστικότητας και ακεραιότητας της επιστολικής ψήφου.

Ερώτημα: η επιστολική ψήφος προϋποθέτει έγκαιρη κατάρτιση και εκτύπωση ψηφοδελτίων, ώστε οι ψηφοφόροι στο εξωτερικό να τα έχουν 1-2 μήνες πριν τις εκλογές. Μπορεί να γίνει αυτό στην Ελλάδα;

Απάντηση: ναι. Είναι ζήτημα νομοθετικής ρύθμισης και σοβαρής λειτουργίας των κομμάτων. Ακόμη και για πρόωρες εκλογές, αν η κατάρτιση των ψηφοδελτίων γίνει 1 μήνα νωρίς, αυτά μπορούν να διατεθούν εγκαίρως σε ηλεκτρονική μορφή μέσω του διαδικτύου, στους Έλληνες του εξωτερικού.

Ερώτημα: και γιατί να μην ψηφίζουμε κατευθείαν από το διαδίκτυο;

Απάντηση: ας ξεκινήσουμε από τα απλά, καθιερώνοντας την επιστολική ψήφο ως τρόπο ενάσκησης εκλογικού δικαιώματος για όλους τους Έλληνες που βρίσκονται στο εξωτερικό ακόμη και περιστασιακά, και βλέπουμε για κάτι περισσότερο.

Ερώτημα: τι περιμένουμε τότε;

Απάντηση: Το Σύνταγμα προβλέπει τη δυνατότητα άσκησης εκλογικού δικαιώματος στο εξωτερικό, εδώ και 43 χρόνια. Μάλιστα προτείνεται η επιστολική ψήφος ως πρόσφορος τρόπος. Η υλοποίηση αυτής της πρόβλεψης απαιτεί διευρυμένη πλειοψηφία 2/3 στη Βουλή· κάτι που προϋποθέτει κατά τη γνώμη μου, πολιτικό ήθος και ακεραιότητα υψηλότερα των περιστάσεων σήμερα.

Ερώτηση: εκτός από την επιστολική ψήφο υπάρχει άλλος τρόπος να ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού στον τόπο διαμονής τους;

Απάντηση: ναι. Η επιστολική ψήφος είναι ο βολικότερος και ασφαλέστερος τρόπος αλλά όχι ο μοναδικός. Αν κανείς θέλει να δυσκολέψει τη ζωή των Ελλήνων του εξωτερικού, μπορεί να προτείνει άλλους τρόπους ενάσκησης του εκλογικού δικαιώματος.

Ερώτηση: πώς θα καταμετρούνται οι ψήφοι των αποδήμων; Σε ποιά περιφέρεια;

Απάντηση: αυτό είναι θέμα νομοτεχνικού σχεδιασμού και θα έπρεπε να είχε απαντηθεί εδώ και 43 χρόνια, από τότε δηλαδή που μπήκε στο Σύνταγμα η πρόβλεψη για την ψήφο των Ελλήνων στο εξωτερικό.

Γενικά, υπάρχουν τρεις τρόποι καταμέτρησης των ψήφων εξωτερικού: (1) στην εκλογική περιφέρεια απ’ όπου κατάγεται ο εκλογέας· (2) στο σύνολο επικράτειας· και (3) σε ειδική περιφέρεια αποδήμων. Κάθε τρόπος έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Προσωπικά θα προτιμούσα τον πρώτο ή τον δεύτερο τρόπο και θα απέφευγα τον τρίτο.


Ευχαριστώ τους συναπόδημους φίλους Μάνο Μακράκη και Νίκο Σαραντάκο που διάβασαν το κείμενο αυτό πριν την δημοσίευση και κάναν χρήσιμες υποδείξεις για την βελτίωσή του. Προτάσεις για παραπέρα βελτίωση του κειμένου, είναι πάντοτε καλοδεχούμενες.

Share

Η ανατομία ενός ψέμματος

Στις 19 Μαρτίου 2014 ένα blog δημοσίευσε σατιρικό κείμενο βάση του οποίου η πρώην υποψήφια για την αντιπροεδρία των ΗΠΑ Sarah Palin, σχολίαζε αρνητικά την Ελλάδα και ευχόταν «η πρώτη ατομική βόμβα στον πόλεμο εναντίον της Ρωσίας, να πέσει πάνω στην Ελλάδα» (σύνδεσμος προς το άρθρο, screenshot του άρθρου). Το σατιρικό κείμενο έκλεινε με την εξής διευκρίνιση:

[…] λόγω προσωρινής απουσίας του υπεύθυνου μετάφρασης, δεν εγγυάται την αυθεντικότητα αυτής της προσπάθειας. Τυχόν λάθη, όλα δικά σας.

Το κείμενο με τις φανταστικές δηλώσεις της Palin αναδημοσίευσαν πολλοί ιστοτόποι, χωρίς όμως διευκρίνηση ότι πρόκειται για σάτιρα και όχι για είδηση. Η άκριτη αναπαραγωγή συνεχίστηκε στο facebook, απο αφελείς ή ανόητους που πίστεψαν την σάτιρα σαν είδηση. Μια απλή αναζήτηση στο google και μια προσεκτική ανάγνωση των ευρημάτων, θα έφτανε ώστε ο κάθε καλόπιστος να διαπιστώσει ότι πρόκειται για σάτιρα. Περισσεύει όμως η αφέλεια και ο ελλειματικός αυτοσεβασμός.

Έτσι λοιπόν δημιουργείται ένας μύθος που αναπαράγεται άκριτα και συντηρείται λόγω συλλογικής βλακείας. Αν πιστεύετε πως υπερβάλλω, αναλογιστείτε τον μύθο περι δηλώσεων Κίσιντζερ (Κίσινγκερ) περι εξουδετέρωσης του Ελληνικού Λαού. Τον μύθο αυτό έπλασε η Λιάνα Κανέλλη το 1997. Παρά τις συστηματικές και τεκμηριωμένες διαψεύσεις και αποδομήσεις, ο μύθος αναπαράγεται ακόμη στην Ελλάδα.

Δεν αποκλειώ λοιπόν η σάτιρα για την Palin και τα πυρηνικά να έχει την ίδια εξέλιξη. Ίσως επειδή σε συλλογικό επίπεδο μας αρέσει να βλέπουμε τους εαυτούς μας ως θύματα. Πότε του Κίσιντζερ και πότε της Πέιλιν.

Share

Το διασυνδεδεμένο αφήγημα της Ελληνικής Κουζίνας

Χτες, η διαδικτυακή εφημερίδα Huffington Post δημοσίευσε ένα κείμενο που περιγράφει 16 διατροφικούς λόγους για τους οποίους οι Έλληνες ζουν καλύτερη ζωή. Μεταξύ των λόγων αυτών, το κείμενο παραθέτει το γιαούρτι, το μέλι, τη χωριάτικη σαλάτα, και τους λουκουμάδες.

Βρήκα όμως πολύ ενδιαφέροντα τα σχόλια ενός συγκεκριμένου χρήστη:

‘Halloumi’ is a cheese of Cyprus, Egypt and the Levant. ‘Halloum’ is an Arabic word meaning ‘indugence’, (as in a ‘rich treat’), written thusly: حلوم .

Greeks didn’t ‘invent’ strained yoghurt, but marketed it successfully in the west as ‘Greek’. ‘Yoğurt’, of Turkic origin, is the word from which the Greek word, ‘γιαούρτι’ (yiaourti), descends. Strained yoghurt from Albania is called ‘kos’, and in Iceland, it’s called ‘skyr’, etc.

Loukoumades = Lokma in Turkish = Petulla in Albanian = Zeppole in Italian, etc. It’s fried dough!

Λίγο αργότερα ο ίδιος χρήστης γράφει κάτι εξίσου ενδιαφέρον:

up until the end of the Ottoman Empire, Greece was a culturally, religiously and ethnically diverse place. This is reflected in its cuisine, in the same way that tomato sauce on a pizza reflects Italian contact with Native American populations.

΄Οσοι Έλληνες έχουμε ταξιδέψει λίγο παραέξω από την Ελλάδα, γνωρίζουμε πως η κουζίνα μας έχει επηρεαστεί από άλλους πολιτισμούς. Η συμβολή της οθωμανικής μαγειρικής στην Ελληνική κουζίνα είναι σημαντική.

Η δική μας συμβολή στη διεθνή μαγειρική ήταν η παρουσίαση πολλών γεύσεων σε ένα ευρύτερο και κοσμοπολίτικο κοινό. Δηλαδή, μπακλαβάς και γύρος υπήρχαν στις ΗΠΑ και πριν την μεγάλη μετανάστευση των Ελλήνων. Αλλά με τους Έλληνες διαδόθηκαν τα πιάτα αυτά σε όλες τις πολιτείες και έγιναν commodity foods. Το δικό μας πλεονέκτημα δηλαδή ήταν στο market positioning.

Αυτό το πλεονέκτημα πλέον εξανεμίζεται σήμερα.

Οι δικοί μας λουκουμάδες χάνουν έδαφος στις νότιες πολιτείες, από τα κεντροαμερικανικά churros. Στις μεγαλουπόλεις το döner συναγωνίζεται τον γύρο. Το τζατζίκι χάνει έδαφος στο hummus. Στο λάδι μας έχουν νικήσει κατά κράτος οι Ιταλοί.

Η αξία του διατροφικού πολιτισμού μας εντοπίζεται — κατά τη γνώμη μου — στην ικανότητά μας να δανειζόμαστε στοιχεία από άλλες κουζίνες, να τα βελτιώνουμε ή και να τα απλοποιούμε για καθημερινή χρήση, και να τα διαδίδουμε. Να διασυνδέουμε δηλαδή πολιτιστικά αφηγήματα, μέσω διατροφής, όπως άλλωστε κάναμε με το θέατρο, την ραψωδία, και άλλες τέχνες. Αν τα τελευταία χρόνια, σε μια απέλπιδα κίνηση ανερμάτισμου εθνικισμού προσπαθήσαμε να επιβάλλουμε την ιστορική πρωτοκαθεδρεία της Ελληνικής μαγειρικής, χάσαμε πολύτιμο χρόνο. Και το λάθος αυτό το πληρώνουμε σήμερα.

Share

outing

Φασισμὸς εἶναι νὰ σὲ ρωτοῦν δημοσίως γιὰ τὴν ἰδιωτικὴ ζωή σου καὶ νὰ σὲ ἀνακρίνουν ἰδιωτικῶς γιὰ τὶς δημόσιες πράξεις σου.
— Δ. Μαρωνίτης, «Πολιτικὸ Μανιφέστο γιὰ ἰδιωτικὴ χρήση», Σημαδοῦρες, 3η έκδοση, Κέδρος 1984.

Το Πολιτικό μανιφέστο για ιδιωτική χρήση, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 26 Οκτωβρίου 1974. Το πρωτοδιάβασα το 1987, και μου έκανε εντύπωση ο ανορθόδοξος (όπως τον χαρακτήρισε ο Δημήτρης Μαρωνίτης) ορισμός του φασισμού.

Τον ορισμό αυτό θυμήθηκα χτες, μαθαίνοντας πως ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος σε τηλεοπτική εκπομπή είπε ότι ο Νικήτας Κακλαμάνης είναι ομοφυλόφιλος.  Δεν ήταν το πρώτο outing που εκανε ο  Βαλλιανάτος. Αντιλαμβάνομαι πως παλιότερα είχε ανακοινώσει την ομοφυλοφιλία της Λιάνας Κανέλλη.

Καταλαβαίνω τον ακτιβιστικό χαρακτήρα του outing. Αλλά ούτε στη περίπτωση της Κανέλλη ούτε σ’ αυτή του Κακλαμάνη, μπορώ να δικαιολογήσω τέτοιον ακτιβισμό. Ίσα-ίσα, που βλέπω τον Γ. Βαλλιανάτο να εγκαλεί δημοσίως δύο άτομα για τις ιδιωτικές επιλογές τους. Αν η Κανέλλη ή ο Κακλαμάνης είχαν τοποθετηθεί ανοιχτά κατά της ομοφυλοφιλίας, αν είχαν συναινέσει σε κατασταλτικά μέτρα για τους ομοφυλόφιλους, το outing θα ήταν επιβεβλημένο. Όπως έχουν τα πράγματα όμως, δεν μπορώ να το δικαιολογήσω.

Μου είναι δύσκολο να αντιληφθώ πώς ένα ομοφυλόφιλο άτομο μπορεί να έχει πολιτικούς δεσμούς με κόμμα που ανέχεται μισαλλόδοξο και μισανθρωπικό λόγο. Δεν θεωρώ όμως τον πολιτικό δεσμό με ένα συντηρητικό κόμμα ως ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για το outing του ομοφυλόφιλου πολιτικού.

Πριν χρόνια ανεβαίνοντας την Κανάρη προς την πλατεία, ο Αθηναίος φίλος που με συνόδευε, μου έδειξε ένα καφε στον πεζόδρομο της Μηλιώνη. Εδώ, μου είπε, έρχεται και πίνει καφέ ο δήμαρχος (Κακλαμάνης). Είναι του γκόμενού του, διευκρίνησε ο φίλος μου. Η ομοφυλοφιλία του δημάρχου ήταν κοινό μυστικό. Όπως ήταν κι αυτή άλλων πολιτικών. Ως κοινωνία όμως σεβόμασταν την επιλογή τους να κρατήσουν τον προσανατολισμό τους ιδιωτική υπόθεση. Don’t ask, don’t tell, και κυρίως don’t provoke with hypocrisy. Κανείς δεν θα δίσταζε να ξεφωνήσει έναν closeted δήμαρχο που θα ηθικολογούσε ex cathedra κατά της ομοφυλοφιλίας.

Ποτέ μου δεν κατάλαβα την συλλογική στάση μιας κοινωνίας απέναντι στους ομοφυλόφιλους. Ίσως να ήμουν πιο ευαισθητοποιημένος επειδή ο αδερφός μου ήταν ομοφυλόφιλος. Αλλά και πάλι, δεν καταλαβαίνω τί λόγος πέφτει του καθένα μας για το πώς βιώνει την αγάπη, τον έρωτα και το γαμήσι ο κάθε άνθρωπος. Απο τη στιγμή μάλιστα που δεν παραβιάζει τα δικαιώματα κανενός άλλου.

Καταλαβαίνω την μοναξιά ενός ακτιβιστή ομοφυλόφιλου και την αγωνία του Βαλλιανάτου. Η αγωνία του όμως γίνεται εμμονή και μάλιστα σε βαθμό που δύσκολα πείθει πια. Ειδικά όταν εγκαλεί δημοσίως άτομα για τον ιδιωτικό τους βίο. Τι σχέση έχει η έγκληση αυτή με τον φιλελευθερισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν το αντιλαμβάνομαι.

Share

Ξιπασιά

Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του ένας σύλλογος φοιτητών στο πανεπιστήμιο Harvard κάλεσε τον Έλληνα υπουργό υγείας Άδωνι Γεωργιάδη να συζητήσει μαζί τους. Ο υπουργός δέχεται την πρόσκληση. Υποβάλλει (στον εαυτό του) αίτημα για το ταξίδι και το εγκρίνει.

Μετά την ομιλία του στον φοιτητικό σύλλογο ο κ. Γεωργιάδης διανυκτέρευσε σε φοιτητική εστία του πανεπιστημίου. Συγκεκριμένα φιλοξενήθηκε στο δωμάτιο όπου έμεινε για 9 μήνες ο John F Kennedy ως φοιτητής. Μέσα στην καλή χαρά δημοσιεύει το εξής σχόλιο στο twitter:

Screen Shot 2014-02-16 at 7.36.48 PMΤο Πανεπιστήμιο μου παρεχώρησε για την διαμονή μου εδώ, το σπίτι του JFK. Μεγάλη Τιμή.

Η ξιπασιά αυτή οδήγησε πολλούς χρήστες του twitter να αμφισβητήσουν τον υπουργό και να εγείρουν ερωτηματικά για την επίσκεψή του στο Harvard.

Λίγες ώρες σε νεότερο δημοσίευμα επίσης στο twitter, ο υπουργός μιλά πλεον για διαμέρισμα και όχι για σπίτι.

@KostasVaxevanis όχι αγαπητέ. Δεν μίλησα με τον JFK, έμεινα στο διαμέρισμά του διότι μου το έδωσε το Πανεπιστήμιο. Όπως αν έμενα στο στο Βατικανό στα διαμερίσματα του Πάπα, κάπως θα το γνώριζε η Καθολική Εκκλησία δε νομίζεις; Τώρα αλήθεια άξιζε να ασχοληθείς τόσο νομίζεις; Σ´ευχαριστώ βέβαια διότι χωρίς εσένα δεν θα το μάθαιναν ούτε οι μισοί αλλά άξιζε;

Εδώ ο υπουργός μπερδεύει τα διαμερίσματα του Πάπα με το δωμάτιο φοιτητικής εστίας στο οποίο έμεινε ως φοιτητής κάποιος που αργότερα έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ. Νομίζει ο υπουργός δηλαδή, πως το Harvard του έκλεισε δωμάτιο στον Λευκό Οίκο; Ή μήπως αν ο υπουργός έμενε στο ίδιο δωμάτιο ξενοδοχείου στο οποίο κάποτε είχε διανυκτερεύσει ο Jorge Mario Bergoglio, to 1957, θα πίστευε πως έμεινε στο σπίτι του Πάπα;

Την διανυκτέρευσή του σε δωμάτιο φοιτητικής εστίας που μοιράστηκε ο John F Kennedy με συγκάτοικο για 9 μήνες το 1939, ο υπουργός την πρόβαλλε ως παραχώρηση από το Πανεπιστήμιο Harvard τιμητικά προς αυτόν του σπιτιού του πρώην Αμερικανού Προέδρου.

Στο μεταξύ έχει ανάψει συζήτηση στο διαδίκτυο επειδή ο υπουργός ήταν κάπως σφιχτοχέρης με την αλήθεια (economical with the truth που λεν στη χώρα του Harvard). Διότι ενώ η πρόσκληση του έγινε από φοιτητικό σύλλογο, ο ίδιος άφησε να προβληθεί στην Ελλάδα ως πρόσκληση από το πανεπιστήμιο.

Απαντώντας σε ερώτηση αν η πρόσκληση ήταν επίσημη από το Harvard, ο υπουργός απαντά:

@GBelavgenis επισημότατη! Λέτε να χρησιμοποιεί κάποιος το Εμβλημα του Πανεπιστημίου χωρίς γνώση και άδεια από αυτό;

Το επίσημο πρόγραμμα του πανεπιστημίου, δεν αναφέρει πουθενά την επίσκεψη και ομιλία Γεωργιάδη, αφου δεν πρόκειται για επίσημο καλεσμένο του ιδρύματος.

Το επίσημο πρόγραμμα του πανεπιστημίου, δεν αναφέρει πουθενά την επίσκεψη και ομιλία Γεωργιάδη, αφου δεν πρόκειται για επίσημο καλεσμένο του ιδρύματος.

Στο επίσημο πρόγραμμα του Harvard πάντως η επίσκεψη του υπουργού δεν αναφέρθηκε. Αργότερα βεβαια ο υπουργός παραδέχτηκε πως η πρόσκληση ήρθε από σύλλογο [φοιτητών] και όχι από το πανεπιστήμιο ή την σχολή, όπως φαίνεται από την απάντηση που έδωσε στο twitter:

@NikoAgo είναι ένα από τα μέλη του Συλλόγου που με κάλεσαν και δούλευε σε αυτή την εταιρία πριν από 9 χρόνια. Και;

Μάλιστα ο υπουργός φαίνεται να γνωρίζει και τις λεπτομέρειες για την απόφαση του συλλόγου που ήταν – λέει – ομόφωνη!

@yX__ μία ομάδα μεταπτυχιακών φοιτητών με ΔΣ στον σύλλογό τους, από ανθρώπους απ´όλο τον κόσμο, με κάλεσαν ομοφώνως λόγω των Μεταρρυθμίσεων.

Η συλλογιστική του υπουργού είναι η εξής: με κάλεσε ο σύλλογος φοιτητών σε σχολή. Η σχολή ανήκει στο Harvard. Άρα η πρόσκληση είναι από το Harvard. Μεταβατική λογική 8χρονου παιδιού ίσως, αλλά σε καμιά περίπτωση ενήλικα και μάλιστα σε τόσο υπεύθυνη θέση.

Ελαφρομυαλιά στην καλύτερη περίπτωση; Μια ξιπασιά που δεν τιμά την Ελλάδα. Ανωριμότητα ενός υπουργού που καταγράφεται  από την εμμονή του να εμπλακεί σε διαμάχη μέσω του twitter με όσους επισημαίνουν την μωροφιλοδοξἰα του.

Τον υπουργό στη Βοστώνη συνόδευσε ο προϊστάμενος του γραφείου τύπου, Βασίλης Μπεσκένης. Αυτός ο «αρμόδιος» τι ακριβώς έκανε; Πώς άφησε τον υπουργό του να εκτεθεί έτσι; Δεν θα έπρεπε να του πει, μην απαντάς; Δεν θα έπρεπε να του δείξει πώς να χειρίζεται με σύνεση τα ηλεκτρονικά μέσα;

Στις πραγματικές της διαστάσεις, από τη στιγμή που ο Άδωνις Γεωργιάδης αποδέχτηκε την πρόσκληση των φοιτητών, η  ανεπίσημη επίσκεψη του στο Harvard ήταν και τιμή και διάκριση για τον ίδιο και τη χώρα. Την τιμή και διάκριση αυτή ακύρωσε η μωροφιλοδοξία του υπουργού. Κρίμα και για τον ίδιο και για τον τόπο.

Bgqur6sIcAAomBCΕνημέρωση 17.02.2014: απτόητος ο υπουργός διεκδικεί μόνιμη διάκριση μωροφιλοδοξίας ανεβάζοντας στο διαδίκτυο την «επισημότατη» πρόσκληση που του έγινε από το Harvard. Το «Εμβλημα» του πανεπιστημίου βεβαίως δεν υπάρχει στην πρόσκληση. Η πρόσκληση του έγινε από φοιτητικό σύλλογο.

Σημειώσεις: (α) γράφω παραπάνω, πως από τη στιγμή που αποδέχτηκε την πρόσκληση ο υπουργός, θεωρώ πως πρόκειται για μια μικρή αλλά όχι ασήμαντη διάκριση. Το ερώτημα είναι αν θα έπρεπε να είχε αποδεχτεί την πρόσκληση. Και σ’ αυτό το θέμα βλέπω αποτυχία των συμβούλων του που ίσως να οφείλεται σε ξελίγωμα για λίγη δημοσιότητα. (β) Για την πρόσκληση του υπουργού από τον συγκεκριμένο φοιτητικό σύλλογο φαίνεται να μεσολάβησαν Έλληνες φοιτητές. Οι οποίοι παράλληλα με τις σπουδές τους διατηρούν εταιρεία συμβούλων. Είναι περίεργη όμως η σύμπτωση πως οι Έλληνες αυτοί έσπευσαν να εξαφανίσουν τα ηλεκτρονικά τους ίχνη για μια μέρα, μετά την επίδειξη ελαφρομυαλιάς του υπουργού.

Share

Πώς μια πόλη δίχως θάλασσα έχει εξαιρετικά λιμάνια αναψυχής

Διαβάζω (με αρκετή ανησυχία) πως ο νέος υπουργός Ναυτιλίας αναστοχάζεται τη πολιτική φιλοσοφία της κυβέρνησης περι σκαφών αναψυχής. Επεξεργαζόμενος νέο νομοσχέδιο και αναλογιζόμενος εισπρακτικούς μηχανισμούς. Φοβάμαι πως ο κ. Βαρβιτσιώτης πάει να καινοτομήσει ματαίως, επιχειρώντας να εφεύρει τον τροχό. Γι αυτό θα εξηγήσω εδώ πώς μια πόλη δίχως θάλασσα έχει τα καλύτερα λιμάνια αναψυχής στις ΗΠΑ δίχως νομοσχέδια, φιλοσοφίες, καινοτομίες και άλλα παλαιοπολιτικά ευτράπελα.

Το Σικάγο απέχει γύρω στα 1.200 χιλιόμετρα από τον Ατλανικό Ωκεανό. Ως τον Ειρηνικό η απόσταση είναι 3.000 χιλιόμετρα. Έχει όμως περίπου 60 χιλιόμετρα ακτογραμμής στη λίμνη Μίσιγκαν. Η λίμνη έχει έκταση 58.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα (για σύγκριση, το Αιγαίο Πέλαγος έχει έκταση 214.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα).

Ο Δήμος Σικάγου έχει δημιουργήσει 10 υπέροχα λιμάνια αναψυχής με συνολική χωρητικότητα 6.000 σκαφών κάθε μεγέθους — από 3 μέτρα ως 100.

Η κατασκευή, συντήρηση και εκμετάλλευση των λιμανιών αυτών έχει παραχωρηθεί στην ιδιωτική εταιρεία WestRec Marinas.

Ο δήμος έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές για τα λιμάνια. Οι προδιαγραφές αυτές αφορούν τις προσφερόμενες υπηρεσίες, την προστασία του περιβάλλοντος, κ.ά. Και απαιτεί από τη Westrec την καταβολή συγκεκριμένου τιμήματος κάθε χρόνο, καθορίζοντας όμως τα ανώτατα όρια χρέωσης τελών ελλιμενισμού και άλλων υπηρεσιών που παρέχει ο φορέας.

Σκάφη αναψυχής στις διαβάθρες του λιμανιού Dusable στο Σικάγο.

Σκάφη αναψυχής στις διαβάθρες του λιμανιού Dusable στο Σικάγο.

Στα λιμάνια υπάρχουν αποβάθρες με κάθετες διαβάθρες. Σε κάθε διαβάθρα δένουν δύο σκάφη. Υπάρχει παροχή νερού, ηλεκτρικού, καλωδιακής τηλεόρασης, τηλεφώνου, ασύρματου διαδικτύου για κάθε σκάφος, και χώρος στάθμευσης για το όχημα του ιδιοκτήτη. Επιπλέον κάθε λιμάνι διαθέτει σταθμούς απάντλησης για τους βόθρους των σκαφών (η απάντληση των λυμάτων στη λίμνη απαγορεύεται). Οι παροχές αυτές περιλαμβάνονται στα τέλη ελλιμενισμού.

Οι υπηρεσίες που χρεώνονται επιπλέον περιλαμβάνουν παράδοση πάγου στο σκάφος, αποθηκευτικό χώρο στη διαβάθρα, πλύσιμο και καλωπισμό σκάφους, ανεφοδιασμό καυσίμων κ.ά.

Τα τέλη ελλιμενισμού κυμαίνονται γύρω στα $120 ανά πόδι ετησίως. Τα λιμάνια ανοίγουν στις 15 Απριλίου και κλείνουν στις 30 Οκτωβρίου. Ο ελλιμενισμός ενός 30-ποδου ιστιοφόρου κοστίζει περίπου $4.000.

Οι ιδιοκτήτες σκαφών πληρώνουν  τέλη πολιτειακής άδειας που κυμαίνονται από $16 ως $80 ανάλογα με το μέγεθος του σκάφους. Τα τέλη αυτά καταβάλλονται ανα τριετία. Για ένα 30-ποδο ιστιοφόρο, τα τριετή τέλη ανέρχονται στα $150.

Κατά την αγορά μεταχειρισμένου σκάφους ο αγοραστής καταβάλει φόρο 3% επι του κόστους αγοράς. Για νέα σκάφη πληρώνει φόρο γύρω στο 10% του κόστους αγοράς. Πέρα από αυτή την πληρωμή δεν υπάρχει ετήσια φορολογία για τα σκάφη αναψυχής στην πολιτεία του Illinois.

Ένα αξιοπρεπές μεταχειρισμένο 30-ποδο ιστιοφόρο 10-15 ετών κοστίζει γύρω στα $30.000. Ο φόρος αγοράς υπολογίζεται στα $900. Το τριετές τέλος πολιτειακής άδειας είναι $150. Έτσι ο ιδιοκτήτης πληρώνει $31.050 για το σκάφος και τις πολιτειακές υποχρεώσεις του. Έπειτα από τρια χρόνια θα ξαναπληρώσει για την πολιτειακή άδεια σκάφους αναψυχής.

Με αυτή την απλή και διάφανη πολιτική για σκάφη αναψυχής το Σικάγο έχει χτίσει εξαιρετικά λιμάνια γεμάτα σκάφη και κόσμο. Τα λιμάνια είναι ευρύχωρα, άνετα, ασφαλή. Η πρόσφαση στις διαβάθρες γίνεται μέσω ελεγχόμενων πυλών. Το προσωπικό στα λιμάνια εργάζεται σε 24ωρη βάση.

Κάθε σκάφος έχει συγκεκριμένη διαβάθρα που μοιράζεται με ένα ακόμη σκάφος — ένα σκάφος σε κάθε πλευρά της διαβάθρας. Η προσέγγιση και προσδέτηση γίνονται εύκολα με πρόσω πλεύση — δίχως να χρειάζονται ελιγμοί προς τα πίσω όπως βλέπουμε σε πολλά λιμάνια της Ελλάδας. Η αποβίβαση και επιβίβαση στο σκάφος γίνονται επίσης ευκολα επειδή οι διαβάθρες ανεβοκατεβαίνουν με τη στάθμη της λίμνης. Βρίσκονται έτσι στο ίδιο επίπεδο με το σκάφος πάντα, επειδή επιπλέουν στο νερό (floating dock).

Τα λιμάνια έχουν χώρους στάθμευσης αποκλειστικά για τους ιδιοκτήτες σκαφών που βρίσκονται ελλιμενισμένα εκεί. Διαθέτουν επίσης περίπτερο με αναψυκτικά, παγωτό, σνάκς, χώρο αναψυχής, λουτρά, τουαλέτες, αποκλειστικά για τους ιδιοκτήτες σκαφών και τους καλεσμένους τους.

Αυτά τα απλά μπορεί να διαπιστώσει ο νέος υπουργός στέλνοντας ένα κλιμάκιο στο Σικάγο — ή ζητώντας από το τοπικό προξενείο να κάνει μια αναλυτική επισκόπηση και έκθεση.

Παρομοίως απλά πράγματα θα μπορούσε να είχε διαπιστώσει ο κ. Βαρβιτσιώτης ως μεταπτυχιακός φοιτητής στη Βοστώνη. Η περιοχή έχει ιστορική ναυτική παράδοση. Δεκάδες ιδιωτικές μαρίνες εξυπηρετούν σκάφη αναψυχής και αποδίδουν στην κοινοπολιτεία και στο δήμο τα συμφωνημένα τέλη. Μειώνοντας έτσι τις γραφειοκρατικές περιπλοκές, τις πολιτικές εμπλοκές, και την δαπάνη πόρων και χρόνου.

Share

Μετανάστευση στις ΗΠΑ — Μέρος 4ο: Εξελίξεις 2013

Ενημέρωση 26.07.2019: τα σχόλια στο άρθρο αυτό έχουν απενεργοποιηθεί επειδή η συζήτηση έχει κλείσει τον κύκλο της και έχουν καλυφθεί οι περισσότερες ερωτήσεις.

Το κείμενο αυτό αποτελεί συνέχεια των τρίων άρθρων που έγραψα το 2011 περι μετανάστευσης στις ΗΠΑ. Τα άρθρα με τίτλο Μετανάστευση στις ΗΠΑ κάλυψαν τρία θέματα: Γενικά, Ειδικά, και Πρώτες Μέρες. Στο άρθρο αυτό καλύπτω τρέχουσες εξελίξεις.

Παρατηρούμε αυτό το διάστημα μια κινητικότητα στο ζήτημα της μεταναστευτικής πολιτικής των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα βρίσκονται σε εξέλιξη νομοθετικές πρωτοβουλίες τόσο στην Βουλή των Αντιπροσώπων όσο και στη Γερουσία. Οι πρωτοβουλίες αυτές αποσκοπούν στον εξορθολογισμό του μεταναστευτικού προγράμματος. Κύριος σκοπός των πρωτοβουλιών αυτών είναι η ρύθμιση των μεταναστευτικών εκκρεμοτήτων για 11 εκατομμύρια κατοίκους που βρίσκονται στη χώρα παράτυπα ή παράνομα. (Οι κάτοικοι αυτοί περιγράφονται ως undocumented workers ή illegal immigrants).

Στην Γερουσία ξεχωρίζει η πρωτοβουλία 8 γερουσιαστών υπό τον Δημοκρατικό γερουσιαστή της Νέας Υόρκης Charles Schumer. Προτείνουν ένα σχέδιο νόμου που θα επιτρέψει σε παράτυπους μετανάστες να αποκτήσουν άδειες παραμονής και σταδιακά να πολιτογραφηθούν στις ΗΠΑ.

Η πρωτοβουλία των 8 γερουσιαστών συναντά αντιδράσεις από μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή Δικαιοσύνης που είναι αρμόδια για τη μεταναστευτική νομοθεσία επιμένει πως οποιαδήποτε μεταρρύθμιση στο μεταναστευτικό πρόγραμμα των ΗΠΑ θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει αυστηρές διατάξεις αστυνόμευσης και πρόληψης παράνομης εισόδου στη χώρα. Η νομοθετική πρωτοβουλία των 8 Γερουσιαστων δεν περιλαμβάνει τέτοιες προβλέψεις προς το παρόν.

Η διαφωνία μεταξύ των δύο νομοθετικών σωμάτων οφείλεται στην εμπειρία του Ρεπουμπλικάνου προέδρου της Επιτροπής Δικαιοσύνης Bob Goodlatte. Ο Αντιπρόσωπος Goodlatte θυμάται πώς ατόνησε κάθε προσπάθεια πρόληψης παράνομης μετανάστευσης το 1996, όταν έγινε η τελευταία προσπάθεια εξορθολογισμού μεταναστευτικών εκκρεμοτητων. Δεν επιθυμεί λοιπόν να επαναληφθεί το φαινόμενο. Είναι βεβαιος πως δίχως αυστηρά μέτρα πρόληψης και αποτροπής εισόδου παράνομων μεταναστών, η χώρα θα βρεθεί και πάλι με εκατομμύρια παράτυπους μετανάστες μέσα σε 10-20 χρόνια.

Προϋποθεση λοιπόν για τον Goodlatte είναι πως οποιαδήποτε ρύθμιση εκκρεμοτήτων για τα 11 εκ παράτυπων μεταναστών πρέπει να συνοδεύεται και από αυστηρή πολιτική αστυνόμευσης. Ο Ρεπουμπλικάνος αντιπρόσωπος έχει την δύναμη να σταματήσει κάθε νομοθετική πρωτοβουλία για το μεταναστευτικό αφού το κόμμα του έχει την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων.

Στο νομοθετικό συστημα των ΗΠΑ, οι διαφορές ανάμεσα στα σχέδια νόμου που προτείνονται και εγκρίνονται από τα δυο σώματα, ομαλοποιούνται σε συσκέψεις (Conference) στις οποίες συμμετέχουν αρμόδιοι γερουσιαστές, αντιπρόσωποι, και στελέχη των νομοθετικών επιτροπών. Τον Αύγουστο το Κογκρέσσο κλείνει για διακοπές. Αυτό σημαίνει πως μένουν 45 μέρες περίπου ωστε τα δυο νομοθετικά σώματα να καταλήξουν στις προτάσεις τους, να τις συγκεράσουν μέσω συσκέψεων σε κοινή πρόταση νόμου, και να την εγκρίνουν στις ολομέλειές τους.

Αν τελικά περάσει η μεταναστευτική μεταρρύθμιση, ο νέος νόμος πιθανώς να φέρει τις εξής αλλαγές.

  • Σταδιακή νομομοποίηση παράτυπων μεταναστών που πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις — υπολογίζονται σε 11 εκ άτομα.
  • Αυστηρότερη φύλαξη συνόρων, αυστηρότερη εφαρμογή του νόμου κατά εργοδοτών που προσλαμβάνουν προσωπικό δίχως τα απαραίτητα μεταναστευτικά δικαιολογητικά, κτλ.
  • Δημιουργία ειδικής κατηγορίας δικαιούχων πράσινης κάρτας για αποφοίτους Αμερικανικών πανεπιστημίων με διετή Masters ή διδακτορικό δίπλωμα, σε επιστημονικά, τεχνολογικά, μηχανικά, μαθηματικά και βιολογικά αντικείμενα (STEM+, Science Technology Engineering Mathematics + Health/Biological Sciences).
  • Μετατροπή των φοιτητικών και ακαδημαϊκων θεωρήσεων (F1, J1 βίζες) σε διπλής πρόθεσης, ώστε ο κάτοχός τους να έχει τη δυνατότητα να παραμείνει ως μετανάστης στις ΗΠΑ — δηλαδή οι υποψήφιοι για φοιτητική βίζα δεν θα πρέπει πλέον να επιδεικνύουν στα Αμερικανικά προξενεία την πρόθεσή τους να επιστρέψουν στη χώρα τους μετά τις σπουδές τους.
  • Διπλασιασμό (περίπου) των μεταναστευτικών αδειών εργασίας (βίζα H1B1), με ταυτόχρονη άδεια εργασίας και σε σύζυγους δικαιούχων.
  • Περιορισμό και σταδιακά κατάργηση του προγράμματος κλήρωσης πράσινης κάρτας (λοτερία, Diversity Visa).
  • Σταδιακό περιορισμό και τελικά κατάργηση της κατηγορίας πράσινης κάρτας για αδέρφια Αμερικανών πολιτών (πρόκειται για πράσινες κάρτες που αποκτούν — συνήθως έπειτα από 10ετή αναμονή αδέρφια μεταναστών που πολιτογραφούνται στις ΗΠΑ).

Η παρούσα Σύνοδος του Κογκρέσσου είναι μάλλον η τελευταία ευκαιρία για μεταρρύθμιση της μεταναστευτικής πολιτικής των ΗΠΑ, στη διάρκεια της προεδρίας Ομπάμα. Αν προχωρήσει η μεταρρύθμιση μέσα στις επόμενες 45 μέρες, οι συνέπειες για Έλληνες που σκέφτονται να μεταναστεύσουν στις ΗΠΑ, θα είναι πιθανώς οι εξής.

  • Απόφοιτοι Θετικών, Πολυτεχνικών, και Βιοατρικών Σχολών θα που αποκτούν διετές Masters θα έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν μια από τις 55.000 πράσινες κάρτες που προβλέπονται από σχέδιο νόμου στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Απόφοιτοι των ίδιων σχολών που αποκτούν διδακτορικό, επίσης θα έχουν δυνατότητα μόνιμης παραμονής στις ΗΠΑ. Για την απόκτηση των πτυχίων αυτών οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να εισάγονται σε αναγνωρισμένα ερευνητικά πανεπιστήμια των ΗΠΑ και να βρίσκονται στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια των σπουδών τους.
  • Επαγγελματίες με σπουδές σε τεχνολογίες, θετικές επιστήμες, κτλ, ειδικά αυτοί με μεταπτυχιακά, θα μπορούν να αποκτούν την άδεια εργασίας H1B ευκολότερα αφού αναμένεται να διπλασιαστεί ο αριθμός των αδειών αυτών.
  • Θα μηδενιστεί σταδιακά ο αριθμός Ελλήνων που κερδίζουν πράσινη κάρτα από το πρόγραμμα Diversity Visa (λοταρία). Η κατηγορία αυτή είναι ήδη πολύ μικρή για την Ελλάδα.
  • Θα μηδενιστεί σταδιακά ο αριθμός Ελλήνων που αποκτούν πράσινη κάρτα λόγω αδερφού ή αδερφής που πολιτογραφήθηκε στις ΗΠΑ. Η κατηγορία αυτή έχει ατονίσει ήδη επειδή απαιτεί τουλάχιστον 10 έτη για την θεώρηση της αίτησης.
  • Θα ενταθεί η εφαρμογή του νόμου που απαγορεύει την πρόσληψη παρανόμων μεταναστών. Που σημαίνει πως ακόμη λιγότεροι εργοδότες θα πάρουν το ρίσκο να προσλάβουν άτομα δίχως τα απαραίτητα μεταναστευτικά δικαιολογητικά.
Share

Ξέπλυμα βρώμικης ενημέρωσης

Τον Οκτώβριο του 2011 το επιστημονικό έντυπο Lancet δημοσίευσε σύντομο σημείωμα μελέτης για την αύξηση του αυτοκτονικού ιδεασμού στην Ελλάδα. Η μελέτη βρήκε πως σε διάστημα ενός μηνός περίπου τον Απρίλιο του 2011, έγιναν 34 απόπειρες αυτοκτονίας σε σύγκριση με τις 24 που είχαν γίνει στο ίδιο διάστημα το 2009, με αναφορά συγκεκριμένο δείγμα πληθυσμού.

Η μελέτη αυτή συζητήθηκε σε πολλά Ελληνόγλωσσα ιστολόγια στο τέλος του 2011 και κατά τη διάρκεια του 2012. Είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα, τα περισσότερα ιστολόγια που συζήτησαν την παραπάνω έρευνα έκαναν λόγο για αύξηση των αυτοκτονιών. Παρέλειψαν δηλαδή να διευκρινίσουν πως η παρατηρούμενη αύξηση σε ποσοστό 34% ήταν στις απόπειρες αυτοκτονίας και όχι στις αυτοκτονίες.

Τον Μάρτιο του 2013 το Βήμα δημοσίευσε είδηση με τίτλο «Επιθεώρηση Lancet: Σε έξαρση μεταδοτικές ασθένειες και αυτοκτονίες λόγω κρίσης στην Ελλάδα». Διατηρώντας την ημιμάθεια ή σκοπιμότητα των ιστολογίων που συζήτησαν την μελέτη του Lancet, το Βήμα κάνει αναφορά σε αυτοκτονίες και όχι σε απόπειρες αυτοκτονιών.

Αντί δηλαδή να ενημερώνει υπεύθυνα, το Βήμα ξεπλένει μια βρώμικη είδηση. Τα κουτσομπολιά ανάγονται σε είδηση δημοσιευμένη σε εφημερίδα εθνικής εμβέλειας. Έτσι αναπαράγεται ημιμάθεια, ανευθυνότητα, σκοπιμότητα.

Με βάση όμως τα νεώτερα δεδομένα για τη δημόσια υγεία στην Ευρώπη (PDF), έτσι όπως τα καταγράφει και αναλύει ο ΟΟΣΑ η Ελλάδα βρίσκεται στην χαμηλότερη θέση όλων των ευρωπαϊκών χωρών με 3 αυτοκτονίες ανά 100.000. Επιπλέον στο διάστημα 1995-2010 οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα έχουν μειωθεί κατά 6%. Και όπως καταγράφει ο Κώστας Φουντουλάκης στη μελέτη Trends in suicidality amid the economic crisis in Greece, δεν υπάρχει συσχετισμός μεταξύ αυτοκτονιών και οικονομικής κρίσης.

Συμπληρωματική ενημέρωση μετά τη δημοσίευση του παραπάνω κειμένου:
Πέρα από τους συνδέσμους του αρχικού άρθρου παραπάνω, παραθέτω και τον εξής:
Επιστολή Κ Ν Φουντουλάκη στο έντυπο Lancet, Μάρτιος 2012.

Share

Άγνωστος Ημιμαθής

Μου συστήθηκε ως τελειόφοιτος νομικής.

Ισχυριζόμενος πως το Άρθρο 1 παράγραφος 3 του Συντάγματος επιτρέπει «αναθεώρηση Συντάγματος [που] μπορεί να γίνει και από μη-αναθεωρητική βουλή κατόπιν δημοψηφίσματος που προτείνει τις αλλαγές στο λαό, και εφόσον αυτή η πρόταση πλειοψηφήσει. Η αναθεώρηση στη συνέχεια, εξακολουθεί να απαιτεί 180+ βουλευτές.»

Επικαλούμενος «Συνταγματικό Έθιμο» και το Συνταγματικό Δίκαιο του Τσάτσου.

Επιμένοντας πως τα γενικότερα άρθρα του Συντάγματος (πχ Αρθρο 1) υπερισχύουν των ειδικότερων (πχ 27, 28, 110). Πως υπάρχουν νόμοι που είναι πάνω από το Σύνταγμα. Πως ο «κυρίαρχος λαός με δημοψήφισμα, μπορεί να αποφασίσει για όποιο θέμα τον αφορά.»

Αρνούμενος να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του με παραπομπές είτε στο Σύνταγμα είτε στο βιβλίο του Τσάτσου (το οποίο παρεπίμποντως έχω διαβάσει και βρίσκεται μαζί μου στο σπίτι).

Με τις υπεκφυγές ως argumentum ad verecundiam τη μια πίσω από την άλλη. Συγχέοντας αλλαγές εκτός συνταγματικής νομιμότητας με αλλαγές που γίνονται στο πλαίσιό της.

Δεν θ’ ασχολούμουν μαζί του αν δεν δήλωνε τελειόφοιτος νομικής. Αν δεν ήταν δηλαδή ένας νέος άνθρωπος με πανεπιστημιακή κατάρτιση. Θα τον αγνοούσα ως έναν ακόμη έργῳ συνοδοιπόρο της εθνικής μας ημιμάθειας.

Επιστημονική ανεπάρκεια, ανικανότητα να συζητήσει ορθολογικά, στρεβλώσεις, ατεκμηρίωτες ερμηνείες, υπεκφυγές.

Κάποια στιγμή θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά την ανέγερση ενός μνημείου στον Άγνωστο Ημιμαθή. Απέναντι από αυτό του Άγνωστου Στρατιώτη. Ώστε η θυσίες του ενός να ζυγίζονται από την ανεπάρκεια του άλλου. Για να μην μας μένει τελικά η απορία, πώς ένας λαός που θυσίασε τόσα, εξακολουθεί να υποφέρει.

ταυτόχρονη δημοσίευση με το 17:28.

Share