Η περίφημη ατάκα του κουμπάρου μου πάλι σολωμό θα φάμε; έχει γυρίσει σε «πάλι ρέγγα θα φάμε;» αυτές τις μέρες. Δεν μας πιάσαν αφραγκιές, αλλά στην Ολλανδία — όπου βρισκόμαστε — η ρέγγα υπερέχει του σολωμού.
Και να θες σολωμό, δεν βρίσκεις. Και να βρεις, δεν τρώγεται. Ρέγγα λιαστή, ρέγγα καπνιστή, ρέγγα τουρσί, ρέγγα γλυκό του κουταλιού, ρέγγα ψητή, ρέγγα γεμιστή (με ρέγγα), ρέγγα με κρέμα, ρέγγα βραστή, και ρέγγα τηγανητή.
Μερακλής ο κουμπάρος: βρήκε ξενοδοχείο ανάμεσα σε Ελληνική ταβέρνα και στο πιο χλιδάτο μπουρδέλο του Amsterdam. Κάτι τέτοιους συσχετισμούς θα είχε κατα νου κι ο πρωθυπουργός όταν μίλησε για νταβαντζήδες γευματίζοντας σε ταβέρνα 3ης διαλογής.
Μερακλής, εκτός από τον κουμπάρο, ήταν κι ο Αδαμάντιος Κοραής. Ο οποίος έζησε, για δυο χρόνια, στην καρδιά της Red Light District στο Amsterdam. Στα κόκκινα φανάρια, δηλαδή, και γι αυτό φαίνεται τον αποκαλούν «φωταδιστή».
Ο Κοραής έζησε από το 1772 ως το 1774 στο οίκημα της οδού Voorburgwal αριθμός 65. Το οίκημα αυτόν τον καιρό ανακαινίζεται. Σήμερα το σπίτι αυτό βρίσκεται στην καρδιά της συνοικίας με τα κόκκινα φανάρια — που δεν υπήρχε βεβαίως στα χρόνια του Κοραή.
Η περιοχή είναι γεμάτη από ερωτικά καταστήματα κάθε είδους. Εδώ είναι και τα περίφημα κόκκινα παράθυρα — οι βιτρίνες με τα κορίτσια που κάνουν μεροκάματο με τους μισομεθυσμένους τουρίστες.
Ανάμεσα από τα σεξομάγαζα και τις κόκκινες βιτρίνες αναδύεται μια μυρωδιά ούρων, αλκοόλ, και χασισιού. Το βράδι, οι κόκκινες ανταύγειες δίνουν μια εκτοπλασματική διάσταση δημιουργώντας ένα tableau vivant μιας ανθρώπινης κατάστασης που μόνο ο de Toulouse-Lautrec θα μπορούσε να αποθανατίσει.
Στα καθημερινά και χρηστικά:
Ένα ωραίο καφενείο — για καφέ δηλαδή — είναι το Coffee Company πίσω από το Hotel de l’ Europe, πάνω στη διασταύρωση Nieuvwe Doelenstraat και Staalstraat. Βρίσκεται μέσα στη γειτονιά του πανεπιστημίου και μαζεύει φοιτητές. Η είσοδός του είναι στη Doelenstraat.
Δυο πόρτες παρακάτω, στο 20 της Doelenstraat θα βρείτε το Cafe de Jaren: ένα πολύ συμπαθητικό μέρος για ελαφρύ μεσημεριανό.
Για φαγητό, το Amsterdam προσφέρει αρκετές επιλογές. Το Blue Pepper σερβίρει ένα εξαιρετικό prix fix degustation ινδονησιακής έμπνευσης με σύγχρονες παραλλαγές (fusion) αλλά είναι της υπομονής. Υπολογίστε τουλάχιστον 2 ώρες και από €66 το άτομο, με ένα μπουκάλι κρασί.
Το τυπικό δείπνο των Ολλανδών είναι το rijsttaffel, το τραπέζι ρυζιού δηλαδή. Πρόκειται για ρύζι σερβιρισμένο με 10-30 διαφορετικές μικρές μερίδες κρεατικών και λαχανικών, ινδονησιακής προέλευσης. Ένα από το καλύτερα rijstaffel εστιατόρια του Amsterdam είναι το Tempo Doeloe. Εδώ όταν λένε πως κάτι είναι καυτερό (pedis) το εννοούν. Δεν είναι μέρος για παλλικαρισμούς και μαγκιές.
1. Η τοποθεσία του ξενοδοχείου ήταν τυχαία. Από ελληνικές ταβέρνες ξέρουμε καλά εδώ στην Ελλάδα. Όσο για μπουρδέλα, θυμήσου ένα παλιό ανέκδοτο με τον προ-προηγούμενο πρωθυπουργό της Ελλάδας που πέφτει στην έρημο και…
2. Το Blue Pepper δεν το συστήνω σε κανέναν. Φούσκα. Πέρα από δυο-τρεις ενδιαφέρουσες πρωτότυπες γεύσεις, φάγαμε φαγητό χωρίς ισορροπία από έναν εκκεντρικό μάγειρα. Ανούσιο και (πολύ) υπερτιμημένο. Και, το αποκορύφωμα, ήταν το μπλέ αχλάδι για dessert. Nα μην πω για κάτι άλλο μπλε που μου ήρθε τώρα…
3. Το Τempo Doeloe ήταν πιο ανθρώπινο, αλλά τίποτα ιδιαίτερο. Αν είναι μαγειρική το να βράζεις ό,τι καφτερό υπάρχει και να ρίχνεις μέσα το τσιγαρισμένο κρέας, εγώ είμαι ο Anton Ego και ο Ρατατούης μαζί.
Tην άλλη φορά θα διαλέξω εγώ εστιατόρια.
1. Η τοποθεσία του ξενοδοχείου ήταν τυχαία. Από ελληνικές ταβέρνες ξέρουμε καλά εδώ στην Ελλάδα. Όσο για μπουρδέλα, θυμήσου ένα παλιό ανέκδοτο με τον προ-προηγούμενο πρωθυπουργό της Ελλάδας που πέφτει στην έρημο και…
2. Το Blue Pepper δεν το συστήνω σε κανέναν. Φούσκα. Πέρα από δυο-τρεις ενδιαφέρουσες πρωτότυπες γεύσεις, φάγαμε φαγητό χωρίς ισορροπία από έναν εκκεντρικό μάγειρα. Ανούσιο και (πολύ) υπερτιμημένο. Και, το αποκορύφωμα, ήταν το μπλέ αχλάδι για dessert. Nα μην πω για κάτι άλλο μπλε που μου ήρθε τώρα…
3. Το Τempo Doeloe ήταν πιο ανθρώπινο, αλλά τίποτα ιδιαίτερο. Αν είναι μαγειρική το να βράζεις ό,τι καφτερό υπάρχει και να ρίχνεις μέσα το τσιγαρισμένο κρέας, εγώ είμαι ο Anton Ego και ο Ρατατούης μαζί.
Tην άλλη φορά θα διαλέξω εγώ εστιατόρια.
Αστα αυτά κουμπάρ’… Εσύ δηλαδή ποιά εστιατόρια θα διάλεγες στο Amsterdam και με ποιά κριτήρια;
Αστα αυτά κουμπάρ’… Εσύ δηλαδή ποιά εστιατόρια θα διάλεγες στο Amsterdam και με ποιά κριτήρια;
Το κριτήριο είναι η μύτη μου που δε με πρόδωσε ποτέ!
Το κριτήριο είναι η μύτη μου που δε με πρόδωσε ποτέ!
Τη μύτη νόμιζα πως την έχεις για να κρίνεις ένα εστιατόριο αφού το επισκεφτείς. Αυτό που σε ρώτησα όμως είναι με τι κριτήρια θα διάλεγες ένα εστιατόριο για να πας;
Γι αυτό άσε τη μύτη καθεύδειν και γράψε το ανέκδοτο με τον πρωθυπουργό στην έρημο.
Τη μύτη νόμιζα πως την έχεις για να κρίνεις ένα εστιατόριο αφού το επισκεφτείς. Αυτό που σε ρώτησα όμως είναι με τι κριτήρια θα διάλεγες ένα εστιατόριο για να πας;
Γι αυτό άσε τη μύτη καθεύδειν και γράψε το ανέκδοτο με τον πρωθυπουργό στην έρημο.