Είναι ο τίτλος άρθρου του κ. Θ. Π. Λουκάκη στο Βήμα της Κυριακής 01.04.07. Ελπίζω το κείμενο του κ. Λουκάκη να είναι το πρωταπριλιάτικο θέμα της εφημερίδας διότι έχει τόση σχέση με την πραγματικότητα όσο το ΕΜΠ με το ΜΙΤ.
Γράφει λοιπόν για το ΜΙΤ ο κ. Λουκάκης:
«Ιδιωτικό» Τεχνικό Πανεπιστήμιο, που διοικείται από επαγγελματίες μάνατζερς, οι οποίοι επιλέγονται από ομάδα επιφανών πολιτών!
Επαγγελματίες μάνατζερς βλέπει στη διοίκηση του ΜΙΤ ο κ. Λουκάκης. Τι λέει όμως το ίδιο το ΜΙΤ;
- Πρόεδρος του ιδρύματος είναι η καθηγήτρια νευροεπιστήμης Susan Hockfield, διακεκριμένη ερευνήτρια στον τομέα της (ιδού και το βιογραφικό της). Σε καθηγητικές και ερευνητικές θέσεις από το 1979, η καθηγήτρια Hockfield έχει στο ενεργητικό της 4 διπλώματα ευρεσιτεχνίας, 79 δημοσιεύσεις σε κορυφαία επιστημονικά έντυπα με κριτές, κ.α.
- Αντιπρόεδρος ακαδημαϊκών (provost δηλαδή) είναι ο καθηγητής L. Rafael Reif ο οποίος διετέλεσε και πρόεδρος του τμήματος ηλεκτρολόγων μηχανικών στο ΜΙΤ. Το ερευνητικό και διδακτικό έργο του καθηγητή Reif είναι εκτενέστατο και έχει βραβευθεί με πολλές διακρίσεις. Δεκαπέντε διπλώματα ευρεσιτεχνίας, 25 δημοσιεύεσεις σε κορυφαία έντυπα μόνο τα τελευταία 8 χρόνια, και ισάριθμες ανακοινώσεις σε συνέδρια κατά την ίδια περίοδο, κ.ά.
- Αντιπρόεδρος εκπαιδευσης (chancellor) είναι ο καθηγητής Phillip L. Clay. Έχει σημαντικό και διακεκριμένο έργο στο αντικείμενο της κοινωνιολογίας, από το 1975.
- Αντιπρόεδρος για ερευνητικά είναι ο καθηγητής Claudio Canizares. Καθηγητής φυσικής από το 1974, ο Canizares έχει αναπτύξει πλούσια ερευνητική δραστηριότητα στο αντικείμενο της πειραματικής φυσικής.
- Κοσμήτωρας (Dean) της πολυτεχνικής σχολής του ΜΙΤ είναι ο καθηγητής Thomas L. Magnanti με πολυσήμαντο έργο στο αντικείμενο της βελτιστοποίησης.
Και πάει λέγοντας. Δηλαδή τα στελέχη του ΜΙΤ είναι όλοι καθηγητές και ερευνητές με σημαντική δραστηριότητα στο ακαδημαϊκό τους αντικείμενο. Δεν είναι “επαγγελματίες μάνατζερς” όπως ισχυρίζεται ο κ. Λουκάκης.
Όταν γράφει για επαγγελματίες μανατζερς ο κ. Λουκάκης ίσως να έχει κατά νού τον οργανισμό επιτρόπων του ΜΙΤ, το MIT Corporation δηλαδή. Όμως ούτε και κει τα πράγματα είναι έτσι.
Καταρχήν να διευκρινίσω πως άλλο πράγματα είναι η διοίκηση του ιδρύματος (η εκτελεστική εξουσία δηλαδή) την οποία ασκεί η πρόεδρος με τους αντιπροέδρους και τους κοσμήτωρες. Αυτοί, όπως είδαμε, προέρχονται από το καθηγητικό δυναμικό και δεν είναι μανατζερς. Κι άλλο πράγμα η επιτροπεία του ιδρύματος η οποία επιβλέπει τις επενδύσεις του ΜΙΤ και την προσήλωση του στις αρχές πάνω στις οποίες ιδρύθηκε.
Την προεδρία της επιτροπείας του ιδρύματος κατέχει, θεσμικά, ο εκάστοτε πρόεδρος του ΜΙΤ. Τα μέλη του είναι επιφανείς πολίτες και διακεκριμένοι απόφοιτοι του ΜΙΤ επιφορτισμένοι με την χρηστή διαχείριση της περιουσίας του ιδρύματος.
Αυτά όσον αφορά την αποκατάσταση της πραγματικότητας. Εκτός κι αν ο κ. Λουκάκης έκανε χρήση της πρωταπριλιάτικης άδειας.
Δικαίως θα αναρρωτηθεί κάποιος: αφού το άρθρο του κ. Λουκάκη είναι κυρίως για τα οικονομικά των δύο ιδρυμάτων, τί πιάνομαι με διοικητικές λεπτομέρειες.
Επιμένω στις παραπάνω λεπτομέρειες επειδή είναι ουσιώδεις. Ακόμη και τα κορυφαία πανεπιστήμια των ΗΠΑ δεν σηκώνουν επαγγελματίες μάνατζερς στις ανώτατες και ανώτερες διοικητικές θέσεις. Ο πρόεδρος δηλαδή, οι αντιπρόεδροι, οι κοσμήτωρες, και οι πρόεδροι των τμημάτων όλοι προέρχονται από τις τάξεις των καθηγητών. Τα ξεκαθαρίζω αυτά προκειμένου να μη δούμε στην Ελλάδα επιχειρήματα τύπου “όπως Αμερική”, υπερ επαγγελματιών μανατζερς στις κορυφαίες θέσεις των πανεπιστημίων μας.
Εξάλλου βλέπει κανείς ποιά τύχη περιμένει τέτοιους επαγγελματίες στο ΕΜΠ: διαχείριση ιστοσελίδων για την επιστήμονα με το MSc και το MBA και διαφημιστικές υποθέσεις για την επιστήμονα με το MA.
Έγραψα και γω για αυτό το άρθρο στο GURF αλλά από άλλη οπτική γωνία. Σωστά, δε βρίσκονται επαγγελματίες μάνατζερ στη διοίκηση του ΜΙΤ. Η βασική διαφορά είναι ότι αυτοί ΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ από τα πάνω και ΔΕΝ ΕΚΛΕΓΟΝΤΑΙ από τα κάτω.
Έγραψα και γω για αυτό το άρθρο στο GURF αλλά από άλλη οπτική γωνία. Σωστά, δε βρίσκονται επαγγελματίες μάνατζερ στη διοίκηση του ΜΙΤ. Η βασική διαφορά είναι ότι αυτοί ΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ από τα πάνω και ΔΕΝ ΕΚΛΕΓΟΝΤΑΙ από τα κάτω.
Επιπλέον Θέμη, οι καλοί μένουν στις θέσεις τους όσο καιρό θέλουν αρκεί να κάνουν καλή δουλειά, οι δε μέτριοι και κακοί παίρνουν πόδι στο άψε-σβήσε.
Επιπλέον Θέμη, οι καλοί μένουν στις θέσεις τους όσο καιρό θέλουν αρκεί να κάνουν καλή δουλειά, οι δε μέτριοι και κακοί παίρνουν πόδι στο άψε-σβήσε.
Ευτυχώς που “υπάρχεις”, που λέει και το λαϊκό άσμα. Διάβασα το κείμενο του Λουκάκη. Το συμπέρασμά μου ήταν ότι όσοι είμαστε κριτικά σκεπτόμενοι και ζούμε εντός των τειχών έχουμε μπουχτίσει με τις μανατζαρίστικες εμπνεύσεις αυτού του τύπου.
Από τότε που ακακαλύψαμε το μάνατζμεντ για ορισμένους επιστήμη, έρευνα, πανεπιστημιακός θεσμός έχουν εξισωθεί με το ζήτημα της διαχείρισης. Εντάξει, σωστό να παρακολουθεί όσο πιο αυστηρά γίνεται κανείς τη διαχείριση των κονδυλίων αλλά όχι και να υποκαταστήσει το μάνατζμεντ την επιστήμη!
Αυτή είναι η μία όψη. Και η άλλη είναι αυτή που βλέπει παντού συνομωσίες. Μέθοδος πιτυοκάμπτη.
Ευτυχώς που “υπάρχεις”, που λέει και το λαϊκό άσμα. Διάβασα το κείμενο του Λουκάκη. Το συμπέρασμά μου ήταν ότι όσοι είμαστε κριτικά σκεπτόμενοι και ζούμε εντός των τειχών έχουμε μπουχτίσει με τις μανατζαρίστικες εμπνεύσεις αυτού του τύπου.
Από τότε που ακακαλύψαμε το μάνατζμεντ για ορισμένους επιστήμη, έρευνα, πανεπιστημιακός θεσμός έχουν εξισωθεί με το ζήτημα της διαχείρισης. Εντάξει, σωστό να παρακολουθεί όσο πιο αυστηρά γίνεται κανείς τη διαχείριση των κονδυλίων αλλά όχι και να υποκαταστήσει το μάνατζμεντ την επιστήμη!
Αυτή είναι η μία όψη. Και η άλλη είναι αυτή που βλέπει παντού συνομωσίες. Μέθοδος πιτυοκάμπτη.
Ο κ. Λουκάκης από το 1976 μέχρι που βγήκε στη σύνταξη έχει 8 (οκτώ) δημοσιεύσεις στο ISI. Στα τακτικά άρθρα του στο Βήμα (εκεί ήταν πολυγραφότατος) αναφέρθηκε πολλές φορές στο πόσο καλό Πανεπιστήμιο είναι το ΕΜΠ βασιζόμενος στην ποιότητα των αποφοίτων και στα χρήματα που έχει πάρει από κάθε λογής ερευνητικά ή “ερευνητικά” προγράμματα. Αρκετές φορές αναφέρθηκε με περιφρόνηση και στους “πεϊπεράδες” όπως αποκαλούσε όσους έχουν ως κύρια ασχολία τους να παράγουν δημοσιεύσιμη έρευνα.
Την ποιότητα των αποφοίτων του ΕΜΠ δεν την αμφισβήτησε κανείς, αλλά οφείλεται αποκλειστικά στην ποιότητα των εισακτέων. Όταν η βάση εισαγωγής συχνά ξεπερνά το 19, είναι λογικά να υπάρχουν εκεί και τα καλύτερα μυαλά της Ελλάδας. Από την άλλη πλευρά γνωρίζω μια απόφοιτη του ΕΜΠ που πήγε στο Berkeley και δηλώνει ότι θεωρεί τα χρόνια της στο ΕΜΠ ως χαμένα.
Όσο για τη χρηματοδότηση, αυτή οφείλεται κυρίως στο ότι οι κριτές έχουν συνήθως άμεση σχέση με το ίδρυμα και τους κρινόμενους. Μεγάλα ερευνητικά προγράμματα είναι αυτά που βγάζουν μεγάλα ερευνητικά αποτελέσματα, και εκεί η παραγωγή του ΕΜΠ πάσχει και μάλιστα άσχημα. Οπότε με βάση τι να κάνει κανείς σύγκριση MIT-ΕΜΠ;
Ο κ. Λουκάκης από το 1976 μέχρι που βγήκε στη σύνταξη έχει 8 (οκτώ) δημοσιεύσεις στο ISI. Στα τακτικά άρθρα του στο Βήμα (εκεί ήταν πολυγραφότατος) αναφέρθηκε πολλές φορές στο πόσο καλό Πανεπιστήμιο είναι το ΕΜΠ βασιζόμενος στην ποιότητα των αποφοίτων και στα χρήματα που έχει πάρει από κάθε λογής ερευνητικά ή “ερευνητικά” προγράμματα. Αρκετές φορές αναφέρθηκε με περιφρόνηση και στους “πεϊπεράδες” όπως αποκαλούσε όσους έχουν ως κύρια ασχολία τους να παράγουν δημοσιεύσιμη έρευνα.
Την ποιότητα των αποφοίτων του ΕΜΠ δεν την αμφισβήτησε κανείς, αλλά οφείλεται αποκλειστικά στην ποιότητα των εισακτέων. Όταν η βάση εισαγωγής συχνά ξεπερνά το 19, είναι λογικά να υπάρχουν εκεί και τα καλύτερα μυαλά της Ελλάδας. Από την άλλη πλευρά γνωρίζω μια απόφοιτη του ΕΜΠ που πήγε στο Berkeley και δηλώνει ότι θεωρεί τα χρόνια της στο ΕΜΠ ως χαμένα.
Όσο για τη χρηματοδότηση, αυτή οφείλεται κυρίως στο ότι οι κριτές έχουν συνήθως άμεση σχέση με το ίδρυμα και τους κρινόμενους. Μεγάλα ερευνητικά προγράμματα είναι αυτά που βγάζουν μεγάλα ερευνητικά αποτελέσματα, και εκεί η παραγωγή του ΕΜΠ πάσχει και μάλιστα άσχημα. Οπότε με βάση τι να κάνει κανείς σύγκριση MIT-ΕΜΠ;
Ο Νίκος ειπε οτι ακουσε καποια που του ειπε οτι τα χρονια που σπουδασε στο ΕΜΠ τα θεωρει χαμενα.Αμα δεν ξερεις τι επιλεγεις να σπουδασεις και γιατι,οτι και να σπουδαζεις και οπου,χαμενο θα ειναι.Ας μην παραθετουμε ασχετα παραδειγματα.
Ο Νίκος ειπε οτι ακουσε καποια που του ειπε οτι τα χρονια που σπουδασε στο ΕΜΠ τα θεωρει χαμενα.Αμα δεν ξερεις τι επιλεγεις να σπουδασεις και γιατι,οτι και να σπουδαζεις και οπου,χαμενο θα ειναι.Ας μην παραθετουμε ασχετα παραδειγματα.
Μία ακόμα σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι στο ΜΙΤ μπαίνουν φοιτητες που επιλεγουν ξεκάθαρα ότι θέλουν να σπουδάσουν σε αυτές τις σχολές.Είναι το σύστημα τέτοιο,όχι όπως στην Ελλάδα που δηλώνεις ότι να’ναι όπου να’ναι και όπου μπεις.Αρα καίγεσαι περισσότερο για αυτό που σπουδάζεις και ασχολήσαι και περισσότερο.Αν βέβαια έκανες ένα λάθος στην επιλογή σου και συνειδητοποιείς ότι δεν σου ταιριάζει αυτό που διάλεξες,δεν κάθεσαι να … όπως κάνουν τόσοι και τόσοι στην Ελλάδα που δεν τους άρεσε αυτό που πέρασαν.Επειδή το χρήμα τρέχει,αναγκάζονται να πάρουν πιο ώριμες αποφάσεις.Ή γουστάρουν και μένουν ή δεν γουστάρουν και φεύγουν.Δεν κάθονται για να πάρουν απλά ένα πτυχίο.Αυτή λοιπόν πιστεύω ότι είναι μια βασική διαφορά, που κάνει το ΜΙΤ και γενικά τέτοια πανεπιστήμια πιο αποδοτικά.Δεν είναι μόνο οι καθηγητές που κάνουν το πανεπιστήμιο,αλλά και οι φοιτητές και το ενδιαφερον τους για αυτό που σπουδάζουν.
Μία ακόμα σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι στο ΜΙΤ μπαίνουν φοιτητες που επιλεγουν ξεκάθαρα ότι θέλουν να σπουδάσουν σε αυτές τις σχολές.Είναι το σύστημα τέτοιο,όχι όπως στην Ελλάδα που δηλώνεις ότι να’ναι όπου να’ναι και όπου μπεις.Αρα καίγεσαι περισσότερο για αυτό που σπουδάζεις και ασχολήσαι και περισσότερο.Αν βέβαια έκανες ένα λάθος στην επιλογή σου και συνειδητοποιείς ότι δεν σου ταιριάζει αυτό που διάλεξες,δεν κάθεσαι να … όπως κάνουν τόσοι και τόσοι στην Ελλάδα που δεν τους άρεσε αυτό που πέρασαν.Επειδή το χρήμα τρέχει,αναγκάζονται να πάρουν πιο ώριμες αποφάσεις.Ή γουστάρουν και μένουν ή δεν γουστάρουν και φεύγουν.Δεν κάθονται για να πάρουν απλά ένα πτυχίο.Αυτή λοιπόν πιστεύω ότι είναι μια βασική διαφορά, που κάνει το ΜΙΤ και γενικά τέτοια πανεπιστήμια πιο αποδοτικά.Δεν είναι μόνο οι καθηγητές που κάνουν το πανεπιστήμιο,αλλά και οι φοιτητές και το ενδιαφερον τους για αυτό που σπουδάζουν.
painter,
“σχολεία” τύπου ΜΙΤ είναι πολύ δύσκολο να κατανοηθούν πως δουλεύουν από τον μέσο Έλληνα διότι το concept τους απέχει πολύ από το concept των Ελληνικών ιδρυμάτων συμπεριλαμβανομένου και “Του Ιδρύματος”.
Μερικές διαφορές:
Κατ’αρχήν αυτά τα ιδρύματα έχουν…. τεράστια κονδύλια. (το ΜΙΤ σύμφωνα με τα στοιχεία του 2006 έχει 8.4 δισεκατομμύρια δολάρια σε δωρεές προερχόμενες από παλιούς φοιτητές, εταιρείες, οργανισμούς). Αυτό από μόνο του αρκεί να τα βάλει σε μία διαφορετική κατηγορία.
Συναγωνίζονται οι καλύτεροι στον κόσμο για να μπουν αλλά και τα ίδια δουλεύουν ανταγωνιστικά με άλλα πανεπιστήμια της κλάσης τους για τους καλύτερους υποψηφίους.
Με παρόμοιο τρόπο συναγωνίζονται να φέρουν τους καλύτερους καθηγητές οι οποίοι ως επί το πλείστον, παρόλο που μπορεί να κατέχουν βραβεία Νομπελ ή Fields medals, είναι αρκετά προσβάσιμοι στους φοιτητές.
Σε αυτά τα σχολεία δεν αρκούν μόνο οι καλοί βαθμοί για να μπεις.Πάνω απ’όλα, δεν μετράνε μόνο οι βαθμοί από εξετάσεις τύπου πανελλαδικών. Μετράει η συνολική προσωπικότητα και μετράνε πολλά χαρακτηριστικά σε αυτήν που το πανεπιστήμιο θεωρεί κατά την κρίση του ότι προσδίδουν τα στοιχεία εκείνα που θα κάνουν έναν υποψήφιο επιτυχημένο στον τομέα του και θα φέρουν φήμη και στο πανεπιστήμιο. Δες τι ζητάνε για να προσκομίσεις μαζί με την αίτηση σου και να είσαι βέβαιος ότι τα λαμβάνουν όλα υπόψιν και κατά περίπτωση.
Πολύ σωστά λες οι περισσότεροι που γίνονται δεκτοί έχουν μια καλή ιδέα για ποιο λόγο πάνε για να σπουδάσουν και τα όνειρά τους δε σταματάνε σε μία θέση στο δημόσιο, ή σε ρόλο μέλους συνδικαλιστικής παράταξης. Πάνω απ΄όλα έχουν αίσθηση του πλούτου γνώσης και υλικών γύρω τους και ευκαιριών διαδραστικότητας με άτομα με παρόμοια δυναμική. Πολύ εκρηκτικό μείγμα για νέα πρωτότυπη δημιουργία και ανακάλυψη.
Αυτοί και άλλοι είναι οι λόγοι που προσδίδουν σε αυτά τα πανεπιστήμια τη φήμη που έχουν και την ικανότητα που έχουν να παίρνουν ικανά άτομα και να βγάζουν ικανότερα.
Γενικά είναι άτοπο να συγκρίνεις αυτά τα πανεπιστήμια με πανεπιστήμια τύπου ΕΜΠ. Είναι σε τελείως άλλη κατηγορία και μόνο αν πας ο ίδιος και ζήσεις την εμπειρία θα καταλάβεις περί τίνος πρόκειται.
painter,
“σχολεία” τύπου ΜΙΤ είναι πολύ δύσκολο να κατανοηθούν πως δουλεύουν από τον μέσο Έλληνα διότι το concept τους απέχει πολύ από το concept των Ελληνικών ιδρυμάτων συμπεριλαμβανομένου και “Του Ιδρύματος”.
Μερικές διαφορές:
Κατ’αρχήν αυτά τα ιδρύματα έχουν…. τεράστια κονδύλια. (το ΜΙΤ σύμφωνα με τα στοιχεία του 2006 έχει 8.4 δισεκατομμύρια δολάρια σε δωρεές προερχόμενες από παλιούς φοιτητές, εταιρείες, οργανισμούς). Αυτό από μόνο του αρκεί να τα βάλει σε μία διαφορετική κατηγορία.
Συναγωνίζονται οι καλύτεροι στον κόσμο για να μπουν αλλά και τα ίδια δουλεύουν ανταγωνιστικά με άλλα πανεπιστήμια της κλάσης τους για τους καλύτερους υποψηφίους.
Με παρόμοιο τρόπο συναγωνίζονται να φέρουν τους καλύτερους καθηγητές οι οποίοι ως επί το πλείστον, παρόλο που μπορεί να κατέχουν βραβεία Νομπελ ή Fields medals, είναι αρκετά προσβάσιμοι στους φοιτητές.
Σε αυτά τα σχολεία δεν αρκούν μόνο οι καλοί βαθμοί για να μπεις.Πάνω απ’όλα, δεν μετράνε μόνο οι βαθμοί από εξετάσεις τύπου πανελλαδικών. Μετράει η συνολική προσωπικότητα και μετράνε πολλά χαρακτηριστικά σε αυτήν που το πανεπιστήμιο θεωρεί κατά την κρίση του ότι προσδίδουν τα στοιχεία εκείνα που θα κάνουν έναν υποψήφιο επιτυχημένο στον τομέα του και θα φέρουν φήμη και στο πανεπιστήμιο. Δες τι ζητάνε για να προσκομίσεις μαζί με την αίτηση σου και να είσαι βέβαιος ότι τα λαμβάνουν όλα υπόψιν και κατά περίπτωση.
Πολύ σωστά λες οι περισσότεροι που γίνονται δεκτοί έχουν μια καλή ιδέα για ποιο λόγο πάνε για να σπουδάσουν και τα όνειρά τους δε σταματάνε σε μία θέση στο δημόσιο, ή σε ρόλο μέλους συνδικαλιστικής παράταξης. Πάνω απ΄όλα έχουν αίσθηση του πλούτου γνώσης και υλικών γύρω τους και ευκαιριών διαδραστικότητας με άτομα με παρόμοια δυναμική. Πολύ εκρηκτικό μείγμα για νέα πρωτότυπη δημιουργία και ανακάλυψη.
Αυτοί και άλλοι είναι οι λόγοι που προσδίδουν σε αυτά τα πανεπιστήμια τη φήμη που έχουν και την ικανότητα που έχουν να παίρνουν ικανά άτομα και να βγάζουν ικανότερα.
Γενικά είναι άτοπο να συγκρίνεις αυτά τα πανεπιστήμια με πανεπιστήμια τύπου ΕΜΠ. Είναι σε τελείως άλλη κατηγορία και μόνο αν πας ο ίδιος και ζήσεις την εμπειρία θα καταλάβεις περί τίνος πρόκειται.