Δημοσιογραφικά φυτώρια

Πριν λίγες μέρες βρέθηκα (ξανά) κριτής σε επιστημονικό διαγωνισμό μεταξύ μαθητών τοπικών γυμνασίων και λυκείων.  Τα science fairs με ενθουσιάζουν διότι με φέρνουν σε άμεση επαφή με τη δημιουργικότητα εφήβων που ενδιαφέρονται για την επιστήμη και την τεχνολογία — πιστεύω πως ως έφηβος κάπως έτσι ήμουν κι εγώ.  Οι διαγωνισμοί αυτοί γίνονται συνήθως σε κάποιο λύκειο που αναλαμβάνει να φιλοξενήσει την διοργάνωση και ανοίγει τις πόρτες τους σε κριτές, διαγωνιζόμενους, και επισκέπτες.

Κάθε φορά, όμως,  που πηγαίνω σε τέτοιες διοργανώσεις πρώτα σταματώ στο σχολικό τυπογραφείο και στα γραφεία της σχολικής εφημερίδας επειδή τους έχω αδυναμία.  Σχεδόν κάθε γυμνάσιο και λύκειο (και πάρα πολλά δημοτικά σχολεία) έχουν τις μαθητικές εφημερίδες τους.  Μέσα από τις εφημερίδες αυτές τα παιδιά μαθαίνουν τις βασικές αρχές της δημοσιογραφίας: fact checking (επιβεβαίωση πληροφοριών πριν δημοσιευτούν), τη διαφορά μεταξύ reporting (ειδησεογραφίας) και editorializing (ειδησεογραφία με υποκειμενικά στοιχεία), κ.ά.

Μέσα από αυτή την εμπειρία κάποια παιδιά αποκτούν μεράκι για την δημοσιογραφία και συνεχίζουν την ενασχόλησή τους με τις φοιτητικές εφημερίδες που εκδίδονται σχεδόν σε κάθε πανεπιστήμιο.  Παράλληλα κάποια αρχίζουν να γράφουν για τον ελεύθερο τύπο (free press) και κάποιοι γίνονται δεκτοί ως δόκιμοι (interns) σε εφημερίδες μεγαλύτερης εμβέλειας.

Η δημοσιογραφία, δηλαδή, στις ΗΠΑ καθορίζεται από μια βιωματική αισθητική που παρόμοιό της δεν έχουμε στην Ελλάδα.  Οι μαθητικές και φοιτητικές εφημερίδες αποτελούν δημοσιογραφικά φυτώρια με παράδοση.   Από τη Harvard Crimson που ιδρύθηκε το 1873, ως την Prodigy στο University of California Merced που πρωτοκυκλοφόρησε το 2006, οι εφημερίδες αυτές δίνουν σε μελλοντικούς δημοσιογράφους μια μοναδική ευκαιρία: να ωριμάσουν επαγγελματικά σ’ ένα περιβάλλον το οποίο είναι πιο ανεκτικό σε σφάλματα που συνοδεύουν την επαγγελματική κατάρτιση (χαρακτηριστικό παράδειγμα το πρόσφατο και μάλλον κακόγουστο άρθρο στην φοιτητική εφημερίδα του Reed College).

Μέσα από αυτά τα δημοσιογραφικά φυτώρια παράγεται και συντηρείται μια ώριμη επαγγελματική τάξη δημοσιογράφων με αντίληψη και σεβασμό για την δεοντολογία του Τύπου.  Από αυτή την τάξη έχουν βγει δημοσιογράφοι όπως ο Thomas Friedman κι ο ομογενής John Kass.   Κι από τα φυτώρια αυτά συνεχίζουν να έρχονται νέοι δημοσιογράφοι, με μεράκι, ενθουσιασμό αλλά και εμπειρία.

Σήμερα στην Ελλάδα ελάχιστα σχολεία και πανεπιστήμια τυπώνουν εφημερίδες.  Η αδιαφορία αυτή έχει δυο συνέπειες.  Αφενός δεν υπάρχει μαθητευόμενη τάξη δημοσιογράφων κι αφετέρου δεν καλλιεργείται το αισθητήριο και η αγάπη για τον ποιοτικό τύπο.  Το αποτέλεσμα το βλέπουμε κάθε μέρα που ανοίγουμε τα φύλλα των Ελληνικών εφημερίδων.

Share

Αντιγραφή: το θεμέλιο της Ελληνικής Παιδείας

Η ομορφιά των ιστολογίων καμιά φορά εντοπίζεται και στους σχολιαστές τους.  Ένας τέτοιος σχολιαστής, ανώνυμος, στο ιστολόγιο Greek University Reform αποκάλυψε πως η επιτροπή Μπαμπινιώτη συντάσσοντας το πόρισμα για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα υπέπεσε στο ακαδημαϊκό παράπτωμα της αντιγραφής.

Είναι τραγικό μια επιτροπή επιστημόνων επιφορτισμένων με την αναζήτηση λύσεων για την παιδεία στην Ελλάδα, να αγνοεί βασικές αρχές της ακαδημαϊκής δεοντολογίας: πως όταν δηλαδή χρησιμοποιούμε κείμενο που δεν είναι δικό μας, βάζουμε μια παραπομπή στην πηγή του.

Είναι αξιοσημείωτο, επίσης, το γεγονός πως ολόκληρο πόρισμα για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα δεν περιέχει ούτε μια παραπομπή.  Καλά, δεν συμβουλεύτηκαν πηγές για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα;  Δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να επιδείξουν πως η επιτροπή τους έκανε σοβαρή μελέτη του θέματος, αναζητώντας πληροφορίες και δεδομένα απ όλο τον κόσμο;

Είναι λογικό να θεωρούμε ως βάση για την βελτίωση της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας παιδείας ένα εσωστρεφές πόρισμα στο οποίο αποδεδειγμένα έχει πέσει αντιγραφή;  Αν το ζητούμενο είναι να εκπαιδεύσουμε νέες γενιές λογοκλόπων, είμαστε σε καλό δρόμο και οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τον κ. Μπαμπινιώτη για την ποιότητα του πορίσματός του.

Έγραψαν σχετικά: Εξομολογήσεις … Κανιβάλων, Greek University Reform.

Share

Τα σχολεία σκοτώνουν τη δημιουργικότητα

Με αφορμή ένα κείμενο στο ιστολόγιο του Γιάννη Πανάρετου, θυμήθηκα την ομιλία που έδωσε ο Ken Robinson το 2006 σ ένα συνέδριο TED.   Πιστεύω πως πριν μπλεχτούμε σε μια μεγαλύτερη συζήτηση για την παιδεία, την αξιολόγηση, και τις εξετάσεις θα πρέπει να κοιτάξουμε το ζήτημα της παιδείας υπο το πρίσμα που περιγράφει ο Robinson στην εξαιρετική ομιλία του παρακάτω.

Share

Οι ανοιχτές πόρτες του ΔΟΑΤΑΠ

Διάβασα στο GURForum την ιστορία για τον βουλευτή που πήγε στο ΔΟΑΤΑΠ προκειμένου να πληροφορηθεί τι πρόοδος έχει σημειωθεί σε υπόθεση πολίτη της εκλογικής περιφέρειάς του, και βρέθηκε να κατηγορείται από υπάλληλο του οργανισμού για απόπειρα βιαιοπραγίας.

Έχω όλη την καλή διάθεση να πιστέψω τον βουλευτή.  Υπάρχει ένα λεπτό ζήτημα όμως για το οποίο δεν έχουν δοθεί οι απαραίτητες διευκρινήσεις.

Αν δεν κάνω λάθος, οι υποθέσεις του ΔΟΑΤΑΠ συνιστούν προσωπικά και ευαίσθητα δεδομένα.   Είχε έννομο συμφέρον ο κ. Παντούλας να ζητήσει πληροφορίες για την υπόθεση;  Ήταν και τυπικώς εξουσιοδοτημένος από τον άμεσα ενδιαφερόμενο;

Διότι, σύμφωνα με την εκδοχή Παντούλα, η υπάλληλος του ΔΟΑΤΑΠ βρέθηκε αντιμέτωπη μ έναν άγνωστο ο οποίος γύρευε στοιχεία και πληροφορίες για μια υπόθεση που προφανώς δεν τον αφορούσε.  Αργότερα — σύμφωνα πάντα με την εκδοχή του ίδιου του βουλευτή — η  υπάλληλος διαπίστωσε πως ο άγνωστος περίεργος ήταν βουλευτής.  Ούτε όμως αυτή η ιδιότητα τον νομιμοποιεί να απαιτεί πληροφορίες για υπόθεση που δεν τον αφορά.

Η συμπεριφορά της υπαλλήλου είναι ελεγκτέα στον βαθμό που δεν  πέταξε έξω τον βουλευτή, από τη στιγμή που δεν είχε απολύτως κανέναν λόγο να βρίσκεται εκεί.

Άρα, δυο πράγματα είναι πιθανά: ή ο κ. Παντούλας συστήθηκε ως βουλευτής από την πρώτη στιγμή και με την ιδιότητα αυτή απαίτησε ιδιαίτερη μεταχείριση ή πήγε στο ΔΟΑΤΑΠ για ρουσφέτι ελπίζοντας σε απευθείας συννενόηση με κάποιο πολιτικά πιο μιλημένο άτομο στο οποίο και θα εξηγούσε τη θεσμική του ιδιότητα.

Το περιστατικό  βεβαίως αναδεικνύει και την ανεπάρκεια του ΔΟΑΤΑΠ — πρόκειται για το ΔΙΚΑΤΣΑ κι επειδή άλλαξε η ακροστοιχίδα του οργανισμού δεν σημαίνει πως άλλαξε και το χούι.  Προβληματικότερη όμως είναι, για μένα, η συμπεριφορά του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, κ. Παντούλα.

Share

Τι σε περιμένει Θέμη!

ή, αυτά παθαίνει όποιος Του βγάζει γλώσσα.

Θέμη:

θα φας κανα-δυο αναβολές διότι όλο και κάποιο λόγο θα βρει ο αντιδικός σου.  Δηλαδή, αεροπορικά εισητήρια, ξενοδοχεία, κτλ θα τα φεσωθείς τουλάχιστον 3 φορές για να υπερασπιστείς το δικαίωμα σου να εκφράζεσαι ελεύθερα και καλόπιστα.

Στη συνέχεια το δικαστήριο θα καταλήξει σε κάποια μεσοβέζικη απόφαση που θα λέει πως ο κ. Νεγκάκης δεν είναι λογοκλόπος (εξάλλου αυτό λέει κι η Emerald πλέον) αλλά ούτε εσύ συκοφάντης.  Κι οι δυο θα βγείτε από το δικαστήριο με το κεφάλι ψηλά — κερδισμένοι στο μεταξύ θα είναι οι δικηγόροι σας και οι αεροπορικές εταιρείες που θα σε πηγαινοφέρνουν ΝΥ-Αθήνα — προτίμησε, αν γίνεται, την United επειδή έχω μετοχές στην UAL.

Υπάρχει κι η πιθανότητα το δικαστήριο να καταλήξει σε ουσιαστική απόφαση.  Αν η απόφαση αυτή είναι σε βάρος σου, τότε ανοίγει ο δρόμος προς το ΕΔΔΑ και την ουσιαστική δικαίωση.  Που σημαίνει έξοδα και περιπέτειες αλλά τελικά μια δικαίωση προσωπική αλλά και συλλογική για όσους τολμούμε να βγάζουμε γλώσσα στην αδικία, στην μετριότητα, και στην υποκρισία.

Κι αν τραβήξεις τον δρόμο προς το ΕΔΔΑ να ξέρεις πως υπάρχουν πολλοί συνάδελφοί σου έτοιμοι να συνδράμουν όπως μπορούν ώστε να μην εξοντωθείς οικονομικά.

Share

Αγωγή Χ. Νεγκάκη κατά Θ. Λαζαρίδη

Αναδημοσιεύω αυτόκλητος το παρακάτω κείμενο σε ένδειξη συμπαράστασης προς τον Θέμη Λαζαρίδη.

Αγαπητοί φίλες και φίλοι,

σας ενημερώνω ότι ο κ. Χρήστος Νεγκάκης κατέθεσε εναντίον μου αγωγή ζητώντας αφαίρεση από το ιστολόγιο όλων των κειμένων που αναφέρονται σε αυτόν και χρηματική αποζημίωση 90.000 ευρώ. Θα έχει ενδιαφέρον (δεν έχω πάει ποτέ σε δικαστήριο). Παρεμπιμπτόντως, δικηγόρος του κ. Νεγκάκη είναι ο γνωστός μας Βασίλης Σωτηρόπουλος.

Τα επίμαχα ποστ:

Λογοκλοπή στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Νεώτερα για την υπόθεση Νεγκάκη
Επίκειται προαγωγή του κ. Νεγκάκη

Ο κ. Νεγκάκης ισχυρίζεται ότι τα περί λογοκλοπής που αναφέρονται (τεκμηριωμένα!) στα παραπάνω ποστ είναι ψευδή και με κατηγορεί για συκοφαντική δυσφήμιση. Υπό αυτές τις συνθήκες, κρίνω φρονιμότερο να κλείσω τα σχόλια στο παρόν και στα παραπάνω, τόσο για τη δική μου προστασία, όσο και για τη δική σας. Αν έχετε κάτι να μου πείτε, στείλτε μου προσωπικό ΗλΜην. Επειδή, ωστόσο, είναι η δεύτερη φορά μέσα σε ένα χρόνο που αυτό το βήμα υφίσταται επίθεση, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι θα εξαντλήσω κάθε δυνατότητα που μου παρέχει ο νόμος για να το προστατεύσω.

Το βρίσκω απολύτως λογικό, αν όχι επιβεβλημένο, κάποιος που αδίκως διασύρεται στο διαδίκτυο, να μπορεί να προσφύγει στη δικαιοσύνη και να ζητήσει ένδικη προστασία. Είναι, όμως, έτσι για τον κ. Νεγκάκη, όταν αποδεδειγμένα έχει αντιγράψει, όπως έχει τεκμηριωθεί στο παρελθόν και όπως θα αποδείξω και στο δικαστήριο; Και τούτο, ανεξάρτητα τί μπορεί να είπαν στη συνέχεια η ΕΔΕ, το εκλεκτορικό του σώμα ή οποιοσδήποτε άλλος… Scripta manent ! Αν ο κ. Νεγκάκης είχε πράγματι αδικηθεί από αυτό το χώρο, γνωρίζει πολύ καλά με ποιον έχει να κάνει και ποιες είναι οι προθέσεις του υπογράφοντος και όλων υμών που συμμετέχουμε στη συζήτηση για την αναμόρφωση του ελληνικού πανεπιστημίου. Το παρόν μπλογκ δεν έχει αρνηθεί ποτέ σε οποιονδήποτε να καταθέσει την άποψή του ή να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή είμαι υποχρεωμένος να φιμώνομαι και να φιμώνω κι εσάς για ένα τέτοιο ζήτημα, συνιστά ήδη βλάβη που υφίσταμαι εξ αιτίας της παράνομης και καταχρηστικής επαπειλής της καταβολής ενός υπέρογκου για μένα ποσού. Επίσης σημαντική φυσική βλάβη συνιστά το γεγονός ότι πρέπει να αποσπάσω χρόνο από τις επαγγελματικές μου ασχολίες για να ασχοληθώ με την υπεράσπισή μου. Όπως αντιλαμβάνεστε, η αυθόρμητη πρωτοβουλία και η ανιδιοτελής συνεισφορά έχουν τα όριά τους. Από την έκβαση της υπόθεσης αυτής θα κριθεί το κατά πόσο εγώ ή οποιοσδήποτε Έλληνας πολίτης μπορεί να συμμετέχει στα κοινά ασκώντας καλόπιστη κριτική στα κακώς κείμενα.

Share

Οι βερμούδες και το θυρωρείο

Οι βερμούδες είναι για τις διακοπές, αλλά όχι για τα πανεπιστήμια. Και μάλιστα από έναν 52χρονο άνθρωπο!
(Γ. Παπάζογλου, Καθηγητής ΔΠΘ σε επιστολή του προς Άγγλο συνάδελφό του σύμφωνα με την Καθημερινή, 30.10.09)

Εν όψει της εξεταστικής περιόδου του Σεπτεμβρίου 2009, οι φοιτητές που  επιθυμούν να εξετασθούν στα μαθήματα “Παλαιογραφία” και “Βυζαντινή Φιλολογία” οφείλουν να να το δηλώσουν, οι δηλώσεις γίνοντα καθημερινά στο θυρωρείο του Τμήματος […]
(Γ. Παπάζογλου, Καθηγητής ΔΠΘ απευθυνόμενος προς φοιτητές μέσω της ιστοσελίδας του)

Δηλαδή αν κατάλαβα καλά ο κ. Παπάζογλου έχει κάποιο πρόβλημα με τις βερμούδες (και τους «τριχωτούς ή μη μηρούς»).  Αντιθέτως δεν έχει πρόβλημα να χρησιμοποιεί το θυρωρείο του τμήματός του ως κέντρο εξυπηρέτησης φοιτητών.

Τον προσβάλλουν δηλαδή οι μηροί (τριχωτοί ή μη) αλλά δεν τον προσβάλλει το ότι ο ίδιος στέλνει τους φοιτητές του στο θυρωρείο αντί να τους ανοίξει την πόρτα του γραφείου του ή έστω να δεχτεί τα emails τους για την δήλωση συμμετοχής σε εξετάσεις.

Το ποιός σέβεται και ποιός δεν σέβεται το πανεπιστήμιο είναι ξεκάθαρο.  Φοιτητές στο θυρωρείο για δηλώσεις, διότι ο κ. καθηγητής συγγράφει επιστολές για τριχωτούς ή μη μηρούς.  Τους δικούς του πάντως τους καλύπτει με blue jeans υπογραμμίζοντας την ενδυματολογική του ευαισθησία.

Βεβαίως αν ο κ. Παπάζογλου είχε βρεθεί σε Αγγλικό πανεπιστήμιο καλοκαιριάτικα θα έβλεπε τους τριχωτούς ή μη μηρούς των καθηγητών εκεί να περιφέρονται μεταξύ γραφείων και αιθουσών διδασκαλίας, εκτεθειμένοι κάτω από βερμούδες και κοντές φούστες.  Επιπλέον, αν ο κ. Παπάζογλου είχε βρεθεί σε Αγγλικό πανεπιστήμιο ίσως να διαπίστωνε πως τα παντελόνια δεν κάνουν τους καθηγητές και πως τα θυρωρεία δεν αποτελούν κέντρα εξυπηρέτησης φοιτητών.

Ευχαριστώ τον Μάριο Δικαιάκο για την είδηση για τον Καθηγητή Μηρολογίας και Βερμουδολογίας.

Share

Το Kindle της πλατείας Κάνιγγος

Ποιός υπεύθυνος πολιτικός έκανε, από το Βήμα της Βουλής, την εξής δήλωση:

Εάν [ο μαθητής] διαβάζει για γενικές εξετάσεις, θα μπορεί να βρει τον καλύτερο φροντιστή καθηγητή ή και συμμαθητή να τον βοηθήσει «online», διαδικτυακά. (Η έμφαση δική μου).  (Πηγή: pasok.gr).

Για να σας βοηθήσω: πρόκειται για τον πρώτο πολιτικό που επέδειξε ψηφιακή συσκευή από το Βήμα της Βουλής, υποστηρίζοντας τον ρόλο που θα μπορούσε να παίξει στην αναβάθμιση της παιδείας στην Ελλάδα.

Ελπίζω να πρόκειται για παραδρομή.  Διότι τι πάει να πει φροντιστής-καθηγητής;  Πρόκειται για αυτούς που έχουν φροντιστήρια ή εργάζονται σ’ αυτά;  Ή κάτι άλλο το οποίο όμως δεν έχει προσδιορίσει ακόμη το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρός του;

Share

OKPC (πρώην OLPC);

One Kindle Per Child (πηγή: papandreou.gr) Πέρασε η μόδα του OLPC ή το Kindle θα παρέχεται ως επιπλέον εξοπλισμός;

Κι αν επιτρέπεται, ποιά σκοπιμότητα οδήγησε στο Kindle (μια πλατφόρμα κλειστού λογισμικού) ενώ, ως πρόσφατα τουλάχιστον, το ΠΑΣΟΚ υποστήριζε το OPLC (μια πλατφόρμα ανοιχτού λογισμικού);

Αν και επικροτώ την επιλογή του Kindle ως ρεαλιστικότερη του XO/OLPC, εν τούτοις με προβληματίζει η θέση του ΠΑΣΟΚ στο ζήτημα του υπολογιστή των $100.  Μόδα ήταν και πέρασε;

Το Kindle παίζει γύρω στα €200 ($359) στις ΗΠΑ αλλά φαντάζομαι η Amazon να μας κάνει κάποια έκπτωση αν παραγγείλουμε πολλά κομμάτια.  Με την ελληνοποίηση τί γίνεται;  Γνωρίζει κάτι το ΠΑΣΟΚ για τα σχέδια της Amazon ή απλώς προβάλει την ιδέα του ηλεκτρονικού μελανιού κραδαίνοντας το πρώτο Kindle που βρήκε μπροστά του;

Η φωτογραφία είναι από τον κόμβο www.papandreou.gr.

Share

Κι αυτός μελετούσε …

Σύμφωνα με τις ειδήσεις της 11.11.08, ο Υπουργός Εθνικής Φαντασιοπληξίας Ευριπίδης Στυλιανίδης:

[…] επέκρινε τις προηγούμενες κυβερνήσεις για «άναρχη και χωρίς μελέτη ίδρυση τμημάτων ΤΕΙ σε ολόκληρη τη χώρα».

Δηλαδή, τα δύο νέα τμήματα ΤΕΙ στη Δράμα που ο ίδιος ίδρυσε πριν λίγους μήνες, στήθηκαν με κάποια μελέτη και με αρχές;  Διότι μελέτη δεν δημοσίευσε το υπουργείο του Εθνικού Φαντασιόπληκτου για τα νέα τμήματα στη Δράμα.  Ούτε και τις αρχές πάνω στις οποίες στηρίζεται η μελετημένη ίδρυση τμημάτων ΤΕΙ, έχει δημοσιοποιήσει το υπουργείο του Hellenic Quest-man.

Η καταπληκτική δήλωση όμως αυτού του Ημιμαθούς που οι Έλληνες ανέχονται ως υπουργό στο σημαντικότερο τομέα για το μέλλον της χώρας είναι η εξής:

[…] αντί να συνεντευξιάζονται [οι πρυτάνεις], θα έπρεπε να δώσουν απάντηση στους 350.000 ανέργους πτυχιούχους ΑΕΙ, ΤΕΙ, που ετεροαπασχολούνται.

Αν οι πρυτάνεις έχουν δίκιο σ’ ένα πράγμα αυτό είναι η σταθερή θέση τους εδώ και χρόνια για μείωση του αριθμού των εισακτέων (με επακόλουθη μείωση του αριθμού των πτυχιούχων).  Οι εισακτέοι όμως αυξάνοται και πληθαίνουν οι πτυχιούχοι, εξ’ αιτίας της πολιτικής που ακολουθεί το Υπουργείο Παιδείας.

Ημιμαθής, Φαντασιόπληκτος, και Θρασύτατος: ο υπουργός παιδείας του επανιδρυμένου κράτους.

Share