Έπειτα από 16 χρόνια μόνιμης εγκατάστασης στο εξωτερικό, η Ελληνική Διοίκηση (το κράτος δηλαδή) με αναγνώρισε ως Μόνιμο Κάτοικο Εξωτερικού. Σήμερα πήρα και το σχετικό πιστοποιητικό από το προξενείο στο Σικάγο.
Όπως κάθε αλισβερίσι με το Ελληνικό Δημόσιο έτσι κι αυτό είχε τα ωραία του.
Για να εκδόσει το πιστοποιητικό, το Προξενείο ήθελε τις φορολογικές δηλώσεις των τελευταίων 7 ετών. Τους είπα πως για λόγους προστασίας προσωπικών δεδομένων θα διέγραφα τα εισοδήματά μου από τα φωτοαντίγραφα. Δεν τους άρεσε η ιδέα μου. Κάντε ότι νομίζετε, τους είπα, και τους έστειλα τις δηλώσεις με μαυρισμένα τα εισοδήματα. Τους θύμισα, βεβαίως, τι λέει ο νόμος για τα προσωπικά δεδομένα. Τελικά δέχτηκαν τις δηλώσεις όπως ήταν.
Ζητήσαν σφραγίδες εισόδου/εξόδου από την Ελλάδα (για να δουν αν έχω παραμείνει στην Ελλάδα πάνω από εξάμηνο). Μα αφού λόγω Σεγκέν δεν σφραγίζονται πια τα διαβατήρια, τους ρώτησα. Έχετε δίκιο, μου είπαν, αλλά κάπως πρέπει να εξακριβώσουμε πως δεν μείνατε Ελλάδα πάνω από 6 μήνες το χρόνο. Τους έκανα μια υπεύθυνη δήλωση. Την δεχτήκαν τελικά.
Χιλιάδες Έλληνες μόνιμοι κάτοικοι στο εξωτερικό χρόνια προσπαθούσαμε να πείσουμε την Ελλάδα να μας αναγνωρίσει ως τέτοιους και να πάψουμε να ταλαιπωρούμαστε με τις στρατολογικές εκκρεμότητες. Από το “καλως τους κοπανατζήδες” με το οποίο υποδέχτηκε ο Ι. Βαρβιτσιώτης τους εκπροσώπους μας όταν ήταν υπουργός Άμυνας, ως τις κενές και ψεύτικες υποσχέσεις των Αρσένη, Τσοχατζόπουλου, και Παπαντωνίου, φτάσαμε τελικά στον Σ. Σπηλιωτόπουλο και την τήρηση της υπόσχεσης που μας έδωσε ως αντιπολίτευση το 2004. Το 2005, είχε βγει ο νέος νόμος με τον οποίο αναγνωριζόταν η ιδιότητα του μονίμου κατοίκου εξωτερικού σε όσους ασκούν βιοποριστική δραστηριότητα για 7 τουλάχιστον έτη.
Θα προτιμούσα 3ετία ή 5ετία αντί για 7, αλλά είναι μια αρχή. Χιλιάδες Έλληνες που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό μπορούν πια να ρυθμίσουν τις στρατολογικές εκκρεμότητές τους μια και καλή, να άρουν την ανυποταξία τους, και να μην ζουν κάτω από το άγχος της ιδιότυπης παρανομίας που μόνο η Ελλάδα θα μπορούσε να τους είχε επιβάλλει.
Στον αγώνα μας, οι Έλληνες ανυπότακτοι του εξωτερικού, στείλαμε δεκάδες επιστολές σε βουλευτές, πολιτικούς παράγοντες, κτλ. Ως Δραμινός έστειλα επιστολές στους βουλευτές του νομού μου πριν μερικά χρόνια. Ούτε ένας δεν μπήκε στον κόπο να πει, ευχαριστώ για την επιστολή, θα το κοιτάξω. Έτσι από αβροφροσύνη, ρε γαμώτο, ούτε ένας. Ούτε ο Δαϊλάκης, ούτε ο Κωνσταντίνου, ούτε ο Παπαδόπουλος.
