Άρθρο του Διονύση Γουσέτη *

Στις 9/3/2000, το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης απαγόρευε το άσεμνο βιβλίο του Ανδρουλάκη Μν και αγανακτισμένοι πολίτες το έκαιγαν σε δημόσια τελετή. Τον Φεβρουάριο 2003, ένας ελληνορθόδοξος εισαγγελέας κατέσχεσε το άσεμνο βιβλίο του σκιτσογράφου του Stern Γκ. Χάντερερ «Η ζωή του Ιησού». Το Νοέμβριο 2003 αποκαθηλώνεται το «άσεμνο και κατάπτυστο» έργο του Βέλγου ζωγράφου Τιερί ντε Κορντιέ από την έκθεση Outlook. Τον Ιανουάριο 2004 ο Δήμαρχος Σερρών απαγόρευσε παράσταση της κωμωδίας «Πλούτος» του άσεμνου Αριστοφάνη. Tον Ιανουάριο του 2005 ένας αγανακτισμένος ιεροψάλτης υπέβαλε μήνυση εναντίον της Δόμνας Σαμίου για τα άσεμνα δημοτικά αποκριάτικα τραγούδια της. Τούτο μόνο το μήνα έγιναν δυο απαγορεύσεις σε σχολεία από διευθυντές δημόσιας εκπαίδευσης: Η μία αφορούσε την έκθεση με άσεμνα χαρακτικά του Πικάσο και η δεύτερη την παράσταση του άσεμνου έργου «Λεωφορείον ο Πόθος».

Ζούμε λοιπόν στη χώρα της σεμνότητας; Όχι βέβαια. Ζούμε στη χώρα της σεμνοτυφίας. Η σεμνοτυφία δεν έχει καμία σχέση με τη σεμνότητα. Κανένα σεμνό άτομο δεν θα αποκαθήλωνε πίνακες, ούτε θα έκαιγε βιβλία. Ο Τζακ ο αντεροβγάλτης, που σκότωνε πόρνες στο Λονδίνο, ήταν σεμνότυφος, αλλά καθόλου σεμνός.

Γνώρισμα της σεμνότητας είναι η ανοχή. Γνώρισμα της σεμνοτυφίας είναι η δυσανεξία απέναντι σε ό,τι δεν εντάσσεται στα στερεότυπα του σεμνότυφου. Η σεμνοτυφία είναι μια μεταμφίεση της μισαλλοδοξίας. Αυτοί που δεν ανέχονται τον Πικάσο ή τον Τένεσι Ουίλιαμς θα μπορούσαν απλά να μην βλέπουν τα έργα τους. Δεν αρκούνται όμως σ’ αυτό. Θέλουν να τα στερήσουν και από τους άλλους. Θέλουν να κάνουν τους μαθητές εικόνα και ομοίωσή τους. Θέλουν να διορθώσουν τον κόσμο.

Η σεμνοτυφία είναι μια μορφή κοσμοδιορθωτισμού. Και όπως είπε ο Θανάσης Τριαρίδης, ο ανθρωποδιορθωτισμός προϋποθέτει τούμπες με πτώματα. Θέλει νεκροί χιλιάδες να ’ναι στους τροχούς, θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους για χάρη των υψηλών ιδανικών.

Υπερβάλλω; Ας δούμε μια πιο πρόσφατη και πιο αποκρουστική εκδήλωση σεμνοτυφίας. Σύμφωνα με ανακοινώσεις στον Τύπο, η κυβέρνηση θα φέρει προς ψήφιση νομοσχέδιο για τη θέσπιση Σύμφωνου Συμβίωσης που θα έχει μορφή συμβολαιογραφικής πράξης και θα κατοχυρώνει στα δυο συμβαλλόμενα μέρη δικαιώματα ανάλογα με εκείνα που παρέχει ο γάμος. Από αυτή τη ρύθμιση αποκλείονται τα ομόφυλα ζευγάρια. Η σεμνοτυφία καταδικάζει σε μιζέρια ένα κόσμο που εγγίζει το 10% των Ελλήνων πολιτών. Τους αποβάλλει ως καρκίνωμα, ως αδιόρθωτους, από την υγιώς σκεπτόμενη και σεξουαλικώς πράττουσα κοινωνία.

Γνωρίζει η κυβέρνηση ότι η ρατσιστική αυτή διάκριση έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα και με την παγκόσμια και την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Γνωρίζει επίσης ότι στην Ευρώπη των εταίρων μας, η ελεύθερη συμβίωση ατόμων του ιδίου φύλου είναι κατοχυρωμένη στην Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, την Ελβετία, την Τσεχία, την Ουγγαρία, τη Δανία, τη Φινλανδία, τη Σουηδία, τη Νορβηγία, την Ισλανδία, την Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο. Γνωρίζει, τέλος, ότι στη σχέση ανάμεσα σε δύο συναινούντες ενηλίκους, όταν αυτή συντελείται σε ιδιωτικό χώρο, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα άσεμνο: είναι πια κοινός τόπος. Αποδεικνύεται λοιπόν η κυβέρνηση, για ακόμα μια φορά, μοιραίο και άβουλο έρμαιο των συντηρητικών συλλόγων γονέων και κηδεμόνων και των μισαλλόδοξων κηρυγμάτων, όπως του αγίου Θεσσαλονίκης Άνθιμου λέγοντος: «Οι ομοφυλόφιλοι διαστρέφουν την ανθρώπινη φύση με ανομολόγητες πράξεις παρά την ανθρώπινη φύση».

«Οι συνθήκες δεν είναι ώριμες», δικαιολογήθηκε ο αρμόδιος υπουργός δικαιοσύνης. Υπήρξαν, όμως, ώριμες οι συνθήκες όταν -κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία- δέχτηκαν σε δεξίωση τον Ολλανδό πρέσβη με το άρρενα σύζυγό του! Και θα υπάρξουν επίσης αναγκαστικά ώριμες, όπως εύστοχα επεσήμανε ο Δ. Παπαδημούλης, στις περιπτώσεις ομόφυλων ζευγαριών Ευρωπαίων που ζουν νόμιμα στη χώρα μας, με βάση το «Σύμφωνο Διαβίωσης» των δικών τους χωρών. Όταν σε κάποιο τέτοιο ομόφυλο ζευγάρι, πεθάνει ο ένας σύντροφος και προκύψει θέμα κληρονομιάς από τον άλλον, τι άλλο μπορεί να κάνει η κυβέρνηση, παρά να δεχτεί αυτό το δικαίωμα; Μόνο για τους ταλαίπωρους ιθαγενείς δεν ωριμάζουν οι συνθήκες. Αυτοί παραμένουν όμηροι της ψηφοθηρίας, δηλαδή της καθ’ ημάς Ανατολής.

Πράγματι, οι συνθήκες δεν είναι ώριμες. Η σεμνοτυφία, που πάει παρέα με τον κοσμοδιορθωτισμό, είναι γνώρισμα ανώριμων, καθυστερημένων κοινωνιών. Στις χώρες της Μ. Ανατολής, η σεμνοτυφία ακρωτηριάζει τα σεξουαλικά όργανα των κοριτσιών. Πιο ανατολικά, φοράει μπούρκα στις γυναίκες και ανατινάζει αγάλματα του Βούδα. Και επειδή η πληροφορία σήμερα μεταδίδεται με μοναδική ταχύτητα και ευκολία, τούτα τα χαρακτηριστικά μας δεν μένουν κρυφά από τους εταίρους μας, που προσπαθούν να δημιουργήσουν της ευρωπαϊκή κοινωνία της ανοχής.

—
* αναδημοσιεύεται με άδεια του συγγραφέα.