Μαγειρεύοντας με τον Ρεμύ Ρατατούη (Ratatouille)

Για πρώτη φορά δεν τα πήγαμε κι άσχημα…


Ακολουθεί κι η συνταγή.

Από τότε που είδα την ταινία ο Ρατατούης (Ratatouille) μου μπήκε στο μυαλό να φτιάνω το πιάτο που ετοίμασε ο Remy για τον κριτικό Anton Ego. Βρήκα την ευκαιρία να πειραματιστώ χτές που κάναμε το τραπέζι για μια φίλη που είχε τα γεννέθλιά της.

Λοιπόν η δική μου παραλλαγή έχει ως εξής.

Πριν ξεκινήσουμε ο,τιδήποτε, κόβουμε πρώτα ένα κομμάτι λαδόχαρτο που να καλύπτει όλο το ταψι που θα χρησιμοποιήσουμε. Αναποδογυρίζουμε το ταψί πάνω στο λαδόχαρτο και με ένα καλό μαχαίρι κόβουμε το λαδόχαρτο πάνω στο ίχνος του ταψιού. Αφήνουμε το λαδόχαρτο στην άκρη και ξεκινάμε τη δουλειά!

Στην ταινία ο Remy ξεκινά την εκτέλεση της συνταγής με μια βάση κόκκινης σάλτσας. Η δική μου βάση ήταν συνδυασμός κόκκινης πιπεριάς και ντομάτας. Λάδωσα 4 κόκκινες πιπερίες και 10 μικρές ντομάτες και τις έβαλα στο φούρνο (200C/400F) για 2 ώρες περίπου να «στεγνώσουν» εως ότου μαυρίσουν και αφήσουν τα ζουμιά τους. Αφού τις άφησα να κρυώσουν τις ξεφλούδισα και τις πολτοποίησα στο food processor όπου έριξα μισό κρεμμύδι και 2 σκελίδες σκόρδο και τα άφησα να πολτοποιηθούν κι αυτά. Στη συνέχεια σωτάρισα τον πολτό με 1 κουταλιά σούπας βούτυρο για 10 λεπτά ανακατεύοντας καλά. Τη βάση αυτή την έστρωσα στον πάτο του ταψιού όπως φαίνεται στη φωτογραφία πάνω αριστερά.

Για τις ροδέλες χρησιμοποίησα τα εξής λαχανικά/ζαρζαβατικά:

  • ένα σκουροπράσινο κολοκύδι
  • ένα ανοιχτοπράσινο κολοκύθι
  • ένα κίτρινο κολοκύθι
  • μια ινδική μελιτζάνα
  • δύο καρότα, μόνο το χοντρό κομμάτι τους
  • δύο ντομάτες roma
  • μια ρίζα daikon
  • δυο μέτριες πατάτες
  • 2 μέτρια παντζάρια (βολβούς μόνο)

Συμπαθάτε με, έχω ξεχάσει τα ονόματα των ζαρζαβατικών κι έτσι τα περιγράφω με τα χρώματά τους. Η ινδική μελιτζάνα είναι λίγο μακρύτερη, στενότερη και πιο ανοιχτόχρωμη από τις δικές μας τις φλάσκες. Την διάλεξα διότι η διατομή της ήταν παρόμοια με αυτή των υπόλοιπων λαχανικών διότι είναι απαραίτητο οι ροδέλες να βγούν στην ίδια, πάνω κάτω, διάμετρο. Το μέγεθος λοιπόν είναι το κριτήριο κι όχι η προέλευση!

Από τα καρότα χρησιμοποίησα μόνο το πάνω μισό που είναι και το χοντρότερο, και ταιριάζει περισσότερο στη διατομή των υπόλοιπων συστατικών.

Η ντομάτα roma είναι μια ποικιλία με μακρόστενο καρπό. Και πάλι η επιλογή εδώ έγινε με βάση τη διατομή του φρούτου. Για να την κόψουμε σε ροδέλες ευκολότερα, την αφήνουμε ζγκαντάψυξ (ήτοι: στην κατάψυξη) για 10 λεπτά.

Το Daikon δεν γνωρίζω πώς λέγεται στα Ελληνικά. Μοιάζει με λευκό καρότο, είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος, και με πιο αφράτο καρπό που θυμίζει ραπανάκι στη γεύση. Σε κάποια ελληνικά μανάβικα το έχω δεί ως «ντάικον»!

Όλα τα παραπάνω τα πλένουμε, δεν τα ξεφλουδίζουμε (εκτός από τα καρότα, το daikon, και τα παντζάρια που θέλουν λίγο ξύσιμο), και τα κόβουμε σε ομοιόμορφες ροδέλες. Αυτή η δουλειά δεν γίνεται με μαχαίρι όσο υπομονή κι αν έχετε. Χρειάζεται ειδικό εργαλείο (εδώ λέγεται madoline slicer) ή το αντίστοιχο εξάρτημα για το food processor. Προτιμώ τον χειροκίνητο κόφτη, ο οποίος όμως θέλει προσοχή αλλιώς θα φάμε και τα ακροδάχτυλά μας.

Στη συνέχεια στρώνουμε υπομονετικά τις ροδέλες. Ξεκινάμε με το υπόλοιπο μιας πατάτας, για αντιστήριξη. Δηλαδή το κομμάτι μιας πατάτας που απέμεινε από το κόψιμο σε ροδέλες, το βάζουμε ως στήριγμα και πάνω του στρώνουμε τις πρώτες ροδέλες. Τις ροδέλες τις στρώνουμε σε διάφορες εναλλαγές, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες παραπάνω.

Όταν τελειώσει το στρώσιμο, ρίχνουμε τα μπαχαρικά μας. Αλάτι, πιπέρι, 2-3 σκελίδες ψιλοτριμένο σκόρδο, δενδρολίβανο, και λίγο φασκόμηλο. Μπορείτε να πειραματιστείτε και με άλλους συνδυασμούς.

Σκεπάζουμε με το λαδόχαρτο που κόψαμε στην αρχή να ταιριάζει στο ταψί. Επειδή το λαδόχαρτο δεν θα καθήσει τέλεια πάνω στο ταψί, το καλύπτουμε με ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο το οποίο στερεώνουμε καλά γύρω-γύρω από το χείλος του ταψιού. Στη συνέχεια με ένα κοφτερό μαχαίρι κόβουμε έναν μεγάλο δίσκο από το αλουμινόχαρτο εκθέτοντας έτσι το λαδόχαρτο. Προσοχή όμως μην κόψουμε πολύ βαθιά και τρυπήσουμε το λαδόχαρτο. Το τελικό αποτέλεσμα φαίνεται στη φωτογραφία παραπάνω (2η σειρά, 1η φωτογραφία).

Γιατί το κάνουμε αυτό; Διότι το λαδόχαρτο επιτρέπει στο φαγητό να «αναπνέει» όσο το ψήνουμε, ενώ με το αλουμινόχαρτο θα κρατούσε όλα τα νερά του κι αυτό θα ήταν ανεπιθύμητο. Απλώς χρησιμοποιούμε το αλουμινόχαρτο για να στερεώσουμε το λαδόχαρτο.

Το ψήνουμε για 2 ώρες σε μέτρια φωτιά (170C/337F). Το ξεσκεπάζουμε και το αφήνουμε για μισή ώρα ακόμη, συμπληρώνοντας τριμμένο τυρί από πάνω αν θέλουμε.

Το σέρβιρα με τάρτα λαχανικών και τυριού (άλλη συνταγή αυτή) και με μια παραλλαγή κλέφτικού για την οποία χρησιμοποίησα μοσχαράκι, αρνάκι γάλακτος, και αγριογούρουνο.

Share

4 thoughts on “Μαγειρεύοντας με τον Ρεμύ Ρατατούη (Ratatouille)

  1. Κοίτα να δείς ατυχία… Και μόλις πακετάρισα το food processor μου.. Τουλάχιστον θα ψάξω να δώ τη ταινία…

  2. Κοίτα να δείς ατυχία… Και μόλις πακετάρισα το food processor μου.. Τουλάχιστον θα ψάξω να δώ τη ταινία…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *