Η Λάρα, την πρώτη μέρα που ήρθε σπίτι μας.

Κάποιος την πέταξε σ’ έναν κάδο απορριμάτων μαζί με τα τέσσερα αδέρφια της όταν ήταν 4 βδομάδων. Οι περίοικοι κάλεσαν την αστυνομία όταν άκουσαν τα κλαψουρίσματα. Ο αστυνομικός έβαλε τα πέντε κουτάβια σε μια κούτα και τα πήγε σε μια φιλοζωϊκή εταιρεία.

Πεινασμένα και διψασμένα τα πέντε κουταβάκια βρήκαν καταφύγιο και απέκτησαν ξαφνικά μέλλον. Στις 31 Μαϊου 2003 υιοθετήσαμε ένα από τα πέντε. Τα χαρτιά γράφαν ημερομηνία γέννησης 21 Μαρτίου 2003, σημαδιακή μέρα: εαρινή ισημερία και ζωροαστρική πρωτοχρονιά.

Στο αυτοκίνητο από την φιλοζωϊκή προς το σπίτι κλαψούριζε. Σταματήσαμε σε κατάστημα για κατοικίδια και αγοράσαμε τον βασικό εξοπλισμό: λουράκια, παιχνίδια, τροφή. Της χαράξαμε και μια περιλαίμια πλακέτα με το νέο της όνομα: Lara.

Στο σπίτι μόλις έφαγε λίγο, έπεσε για ύπνο στα γόνατά μου. Την ξύπνησε το τηλέφωνο μισή ώρα αργότερα. Της βάλαμε το λουράκι της και την βγάλαμε μια μικρή βόλτα γύρω από το τετράγωνο. Ξανακοιμήθηκε μόλις γυρίσαμε στο σπίτι.

Έτσι βάλαμε τη Λάρα στη ζωή μας, πριν ένα μήνα.

Τις πρώτες νύχτες δεν κλείσαμε μάτι. Έπρεπε να την έχουμε χωριστά για να συνηθίσει μόνη της για λίγο καιρό. Δεν της άρεσε και κλαψούριζε, δυνατά και σπαραξικάρδια. Δοκιμάσαμε όλα τα κόλπα: μπουκάλι με ζεστό νερό τυλιγμένο σε μάλλινο ύφασμα, κουρδιστό ρολόι να της κάνει παρέα (ξέρεις τι δύσκολο είναι να βρεις κουρδιστό ρολόι εν έτει 2003 στις ΗΠΑ;), ραδιοφωνάκι με κλασική μουσική. Τελικά το βρήκαμε το κόλπο. Παιχνίδι και τρέξιμο πριν κοιμηθεί, μετά μια τελευταία βόλτα για το βράδι, και ύπνο. Όπως ήταν κουρασμένη από το τρέξιμο δεν είχε διάθεση για κλαψουρίσματα!

Χτες την αφήσαμε να κοιμηθεί στο υπνοδωμάτιο, μαζί μας, για πρώτη φορά. Της φτιάξαμε μια γωνιά μ ένα στρογγυλό μαξιλάρι-κρεβάτι. Το μύρισε, το σκάλισε, και στο τέλος έδωσε μια, πήδηξε στο δικό μας κρεβάτι και αποκοιμήθηκε στα πόδια μας.