Τέλειωσα μια πρόχειρη μετάφραση του επινίκιου λόγου που έδωσε ο Barack Obama στο Σικάγο το βράδι της 4ης Νοεμβρίου 2008. Η μετάφραση ακολουθεί παρακάτω. Επίσης, η ίδια μετάφραση, αντίκρυ του αγγλικού κειμένου βρίσκεται εδώ. Υποδείξεις για διορθώσεις και βελτιώσεις είναι καλοδεχούμενες. Αφήστε τις στα σχόλια.

Αν υπάρχει κανείς εκεί έξω που αμφισβητεί ακόμη πως η Αμερική είναι ένας τόπος όπου όλα είναι δυνατά, που απορεί αν το όνειρο των ιδρυτών είναι ακόμη ζωντανό στον καιρό μας, που αμφιβάλλει τη δύναμη της δημοκρατίας, η αποψινή βραδιά είναι η απάντησή του.

Είναι η απάντηση που δόθηκε σε ουρές γύρω από σχολεία και εκκλησίες που το έθνος μας δεν είχε ξαναδεί, από ανθρώπους που περιμέναν τρείς και τέσσερεις ώρες, πολλοί για πρώτη φορά στη ζωή τους, επειδή πίστεψαν πως αυτή η φορά είναι διαφορετική, πως η φωνές τους μπορεί να είναι η διαφορά.

Είναι η απάντηση που δόθηκε από νέους και μεγάλους, πλούσιους και φτωχούς, Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους, μαύρους, λευκούς, Ισπανόφωνους, Ασιάτες, Ιθαγενείς, ομοφυλόφιλους, ετεροφυλόφιλους, ανάπηρους, και αρτιμελείς. Αμερικανοί που στείλαν το μήνυμα στον κόσμο πως δεν είμαστε απλώς μια συλλογικότητα ατόμων ή μια συλλογή μπλέ και κόκκινων πολιτειών. Είμαστε, και θα είμαστε για πάντα, οι Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Είναι η απάντηση που οδήγησε αυτούς που είχαν ακούσει πολλες φορές κι από πολλούς, πως θα πρέπει να είναι κυνικοί και φοβισμένοι και να αμφισβητούν για το τι μπορούμε να επιτύχουμε, να πιάσουν με τα χέρια τους το τόξο της ιστοριίας και να το λυγίσουν για μια ακόμη φορά προς τη μεριά της ελπίδας για μια καλύτερη μέρα.

Μας πήρε καιρό να φτάσουμε εδώ, αλλά απόψε αυτό που κάναμε αυτή τη μέρα, σ’ αυτές τις εκλογές, σ’ αυτή την αποφασιστική στιγμή, έφερε την αλλαγή στην Αμερική.

Λίγο νωρίτερα απόψε, δέχτηκα ένα εξαιρετικά ευγενικό τηλεφώνημα από τον Γερουσιαστή McCain.

Ο Γερουσιαστής McCain πάλεψε για σκληρά και για καιρό για την εκστρατεία αυτή. Και πάλεψε ακόμη σκληρότερα και επι μακρότερο, για την πατρίδα που αγαπά. Υπέφερε θυσίες για την Αμερική που οι περισσότεροι από μας δεν μπορούμε καν να τις φανταστούμε. Είμαστε σήμερα καλύτερα, εξαιτίας των υπηρεσιών που έχει προσφέρει με αυταπάρνηση αυτός ο γενναίος ηγέτης.

Τον συγχαίρω· όπως συγχαίρω και την Κυβερνήτη Palin για όσα επιτεύξαν. Και προσβλέπω στη συνεργασία μαζί τους για να ανανεώσουμε την υπόσχεση του έθνους μας, στους μήνες που έρχονται.

Θέλω να ευχαριστήσω τον συνεταίρο μου στο ταξίδι αυτό, τον άνθρωπο που μίλησε από την καρδιά του και μίλησε για τους άνδρες και τις γυναίκες με τις οποίες μεγάλωσε μαζί στους δρόμους του Scranton και ταξίδεψε μαζί τους στο τρένο προς το Delaware, τον νεοεκλεγέντα αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Joe Biden.

Και δεν θα στεκόμουν εδώ απόψε δίχως την άκαμπτη υποστήριξη του καλύτερου φίλου μου εδώ και 16 χρόνια, του βράχου της οικογένειάς μας, την αγάπη της ζωής μου, την επόμενη πρώτη κυρία της χώρας μας Michelle Obama.

Sasha και Malia σας αγαπώ και τις δυο περισσότερο απ’ όσο φαντάζεστε. Κι έχετε κερδίσει με την αξία σας το νέο κουτάβι που θα έρθει μαζί μας στο Λευκό Οίκο.

Κι αν δεν βρίσκεται πια μαζί μας, γνωρίζω πως η γιαγιά μου μας παρακολουθεί μαζί με την οικογένεια που μ’ έκανε αυτό που είμαι. Μου λείπουν απόψε. Ξέρω πως το χρέος μου απέναντί τους είναι αμέτρητο.

Στην αδερφή μου Maya, την αδερφή μου Alma, στα υπόλοιπα αδέλφια μου και αδελφές μου, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την υποστήριξη που μου προσφέρατε. Σας είμαι ευγνώμων.

Και στον διευθυντή της εκστρατείας μου David Plouffe, τον αφανή ήρωα αυτής της εκστρατείας, οργάνωσε την καλύτερη πολιτική εκστρατεία, πιστεύω, στην ιστορία των ΗΠΑ.

Στον στρατηγικό σύμβουλό μου David Axelrod που συνεργάστηκε μαζί μου σε κάθε βήμα από την αρχή.

Στην καλύτερη ομάδα προεκλογικής εκστρατείας που φτιάχτηκε ποτέ στην ιστορία της πολιτικής: εσείς καταφέρατε το αποψινό αποτέλεσμα και σας είμαι ευγνώμων για τις θυσίες που κάνατε προκειμένου να το πετύχετε.

Μα πάνω απ’ όλα δεν θα ξεχάσω ποτέ σε ποιόν πραγματική ανήκει αυτός ο θρίαμβος. Ανήκει σε σας. Ανήκει σε σας.

Δεν ήμουν ποτέ ο πιθανότερος υποψήφιος για τη θέση αυτή. Δεν ξεκινήσαμε με πολλά χρήματα ή πολλές δηλώσεις υποστήριξης. Η εκστρατεία μας δεν εκκολάφθηκε στους διαδρόμους της πρωτεύουσας. Ξεκίνησε στις αυλές του Des Moines, τα καθιστικά του Concord και τις αυλές του Charleston. Χτίστηκε από εργαζόμενους και εργαζόμενες που θυσίασαν 5, 10, και 20 δολάρια από τις πενιχρές οικονομίες τους για να στηρίξουν τον σκοπό μας.

Η εκστρατεία ενδυναμώθηκε από νέους ανθρώπους που απέρριψαν τον μύθο για την απάθεια της γενιάς τους και που αφήσαν σπίτια και οικογένειες για μια δουλειά που πρόσφερε λίγα χρήματα και λιγότερο ύπνο.

Ενδυναμώθηκε από όχι και τόσο νέους ανθρώπους που αψήφισαν το φαρμακερό κρύο και την ζέστη, για να χτυπήσους τις πόρτες αγνώστων, κι από τα εκατομμύρια των Αμερικανών που οργανώθηκαν και δούλεψαν εθελοντικά, αποδεικνύοντας πως δυο αιώνες αργότερα η κυβέρνηση του λαού, από τον λαό, για τον λαό δεν έχει χαθεί από το πρόσωπο της Γης.

Αυτός είναι ο θρίαμβός σας.

Και γνωρίζω πως δεν τα κάνατε αυτά απλώς για να κερδίσουμε τις εκλογές. Το ξέρω πως δεν τα κάνατε για μένα.

Τα κάνατε επειδή αντιλαμβάνεστε την τεράστια σημασία της δουλειάς που μας περιμένει. Γιατί όσο κι αν γιορτάζουμε απόψε, γνωρίζουμε πως οι προκλήσεις που θα φέρει το αύριο είναι από τις μεγαλύτερες της ζωής μας — δυό πόλεμοι, ένας πλανήτης σε κίνδυνο, κι η χειρότερη οικονομική κρίση εδώ και έναν αιώνα.

Κι όπως στεκόμαστε εδώ απόψε, γνωρίζουμε πως υπάρχουν γενναίοι Αμερικανοί που ξυπνούν αυτή την ώρα στις ερήμους του Ιράκ και στα βουνά του Αφγανιστάν, διακινδυνεύοντας τις ζωές τους για μας.

Υπάρχουν γονείς που θα πλαγιάσουν αλλά θα μείνουν ξάγρυπνοι αφού τα παιδιά τους θα έχουν αποκοιμηθεί, και θα αναζητούν πώς θα αποπληρώσουν το δάνειο ή τους λογαριασμούς των γιατρών ή πως θα αποταμιεύσουν αρκετά για την εκπαίδευση των παιδιών τους.

Υπάρχει νέα ενέργεια να δαμάσουμε, νέες δουλειές να δημιουργήσουμε, νέα σχολεία να χτίσουμε, απειλές να αντιμετωπίσουμε, και συμμαχίες να αποκαταστήσουμε.

Ο δρόμος μπροστά μας θα είναι μακρύς. Η ανάβαση απότομή. Μπορεί να μην τα καταφέρουμε στον πρώτο χρόνο ή στην πρώτη θητεία. Αλλά, Αμερική, ποτέ μου δεν ήμουν τόσο αισιόδοξος όσο απόψε πως θα τα καταφέρουμε.

Σας υπόσχομαι πως ως λαός θα τα καταφέρουμε.

Θα υπάρξουν λάθος βήματα. Και πολλοί που δεν θα συμφωνήσουν με κάθε απόφαση και πολιτική που θα χαράξω ως πρόεδρος. Και γνωρίζουμε πως η κυβέρνηση δεν μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα.

Αλλά θα είμαι πάντοτε έντιμος μαζί σας για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. Θα σας ακούω, ιδιαίτερα όταν διαφωνούμε. Και, πάνω απ όλα, θα σας ζητήσω να συμμετάσχετε στη δουλειά για την επανοικοδόμηση αυτού του έθνους με τον μόνο τρόπο που γίνεται στην Αμερική εδώ και 221 χρόνια — γειτονιά με γειτονιά, λιθαράκι-λιθαράκι, με ροζιασμένα χέρια.

Αυτό που ξεκίνησε πριν 21 μήνες στην καρδιά του χειμώνα δεν μπορεί να τελειώσει αυτή την φθινοπωρινή νύχτα.

Αυτός ο θρίαμβος δεν είναι η αλλαγή που αναζητούμε. Είναι μόνο η ευκαιρία που έχουμε για να αλλάξουμε. Και δεν μπορεί να συμβεί αν επιστρέψουμε στο πώς είμασταν πριν.

Δεν μπορεί να γίνει δίχως εσάς, δίχως ένα νέο πνεύμα προσφοράς, ένα νέο πνεύμα θυσίας.

Γι αυτό ας επικαλεστούμε ένα νέο πνεύμα πατριωτισμού, υπευθυνότητας, όπου ο καθένας μας δεσμεύεται να προσφέρει και να εργαστεί σκληρότερα και να φροντίσουμε όχι μόνο τους εαυτούς μας αλλά και τους άλλους.

Ας θυμηθούμε, πως αν η οικονομική κρίση μας δίδαξε κάτι, αυτό είναι πως δεν μπορεί να ευημερεί η Wall Street ενώ υποφέρουν οι γειτονιές.

Σ’ αυτή τη χώρα, υψωνόμαστε ή πέφτουμε σαν ένα έθνος, ένας λαός. Ας αντισταθούμε στον πειρασμό να επιστρέψουμε στην κομματική πόλωση και μικρότητα και ανωριμότητα που δηλητηρίασε την πολιτική μας για τόσο καιρό.

Ας θυμηθούμε πως ένας άνδρας από αυτη την πολιτεία πρώτος έφερε το λάβαρο του Ρεπουμπλικανικού κόμματος στον Λευκό Οίκο, ενός κόμματος που ιδρύθηκε πάνω στις αρχές της αυτεπάρκειας, ανεξάρτητης ελευθερίας, και εθνικής ενότητας.

Αυτές είναι αξίες που τις μοιραζόμαστε όλοι. Κι αν το Δημοκρατικό Κόμμα κέρδισε μια μεγάλη νίκη απόψε, τη δεχόμαστε με μια δόση ταπεινότητας και αποφασιστικότητας να γεφυρώσουμε τα χάσματα που αποτελούν τροχοπέδη της πρόοδου μας.

Κι όπως είπε ο Λίνκολν σ’ ένα έθνος πολύ πιο διαρεμένο από το δικό μας, δεν είμαστε εχθροί αλλά φίλοι. Ακόμη κι αν το πάθος τέντωσε τους θεσμούς της στοργής μας δεν πρέπει να τους σπάσει.

Και στους Αμερικανούς των οποίων την υποστήριξη δεν έχω κερδίσει ακόμη: μπορεί να μην κέρδισα την ψήφο σας απόψε, αλλά ακούω τη φωνή σας. Χρειάζομαι τη βοήθειά σας. Και θα είμαι και δικός σας πρόεδρος.

Και σε όσους μας παρακολουθούν απόψε πέρα από τις ακτές μας, από κοινοβούλια και παλάτια, σε όσους έχουν μαζευτεί γύρω από ραδιόφωνα σε ξεχασμένες γωνιές του κόσμου: οι ιστορίες μας είναι μοναδικές αλλά το πεπρωμένο μας κοινό, και μια νέα αυγή Αμερικανικής ηγεσίας χαράζει.

Σε όσους θα θέλαν να καταστρέψουν τον κόσμο: θα σας κατατροπώσουμε. Σε όσους αναζητούν ασφάλεια και ειρήνη: σας υποστηρίζουμε. Και σε όσους αναρωτιούνται αν ακόμη ο φάρος της Αμερικής λάμπει δυνατός: απόψε αποδεικνούουμε για μια ακόμη φορά πως η πραγματική δύναμη του έθνους μας δεν προέρχεται από την υπεροχή των όπλων μας ή την κλίματα του πλούτου μας αλλά από την αστείρευτη ισχύ των ιδανικών μας: δημοκρατία, ελευθερία, ευκαιρία, και άκαμπτη ελπίδα.

Αυτή είναι η πραγματικη ευφυία ης Αμερικής: πως η Αμερική μπορεί να αλλάξει. Η ένωσή μας μπορεί να τελειοποιηθεί. Ό,τι καταφέραμε μας δίνει ελπίδα για αυτό που μπορούμε και πρέπει να καταφέρουμε αύριο.

Αυτές οι εκλογές είχαν πολλές πρωτιές και πολλές ιστορίες θα ειπωθουν για γενιές και γενιές. Αλλά μια ιστορία που έχω στο νου μου απόψε είναι για μια γυναίκα που ψήφισε στην Ατλάντα. Μοιάζει με τα εκατομμύρια των ανθρώπων που στάθηκαν στην ουρά για να ψηφίσουν, αλλά ξεχωρίζει σε ένα πράγμα: η Ann Nixon Cooper είναι 106 ετών.

Γεννήθηκε μόλις μια γενιά μετά την κατάργηση της δουλείας· σε μια εποχή που δεν υπήρχαν αυτοκίνητα στους δρόμους ή αεροπλάνα στους ουρανούς· όταν κάποιος σαν κι αυτή δεν μπορούσε να ψηφίσει για δυό λόγους — επειδή ήταν γυναίκα κι εξαιτίας του χρώματος του δερματός της. Κι απόψε, αναλογίζομαι για όσα είδε στον αιώνα της στην Αμερική: για την πόνο και την ελπίδα· τον αγώνα και την πρόοδο· τις φορές που μας είπαν πως δεν μπορούμε και που ο λαός έσπρωξε προς το μπρος με το Αμερικανικό σύνθημα: ναι, μπορούμε.

Σε μια εποχή που οι φωνές των γυναικών φιμώθηκαν και οι ελπίδες τους σβήναν, έζησε για να τις δει να υψώνονται και να βροντοφωνάζον και να πλησιάζουν την κάλπη. Ναι, μπορούμε.

Όταν επικρατούσε απόγνωση στις στεγνές πεδιάδες και ύφεση στη χώρα, είδε ένα έθνος να κατακτά τον φόβο με μια Νέα Συμφωνία, νέες δουλειές, και νέα αίσθηση κοινού σκοπού. Ναι μπορούμε.

Όταν οι βόμβες έπεσαν στο λιμάνι μας κι η τυρρανία απείλησε τον κόσμο, ήταν εκεί να δει μια γενιά να εξυψώνεται και μια δημοκρατία να διασώζεται. Ναι μπορούμε.

Ήταν εκεί για τα λεωφορεία στο Montgomery, τις μάνικες στο Birmingham, μια γέφυρα στη Selma, έναν κήρυκα από την Atlanta που είπε στον λαό «θα τα ξεπεράσουμε». Ναι μπορούμε.

Ο άνθρωπος πάτησε στο φεγγάρι, ένα τοίχος έπεσε στο Βερολίνο, ο κόσμος συνδέθηκε χάρι στην επιστήμη και την φαντασία μας.

Και φέτος, σ’ αυτές τις εκλογές, άγγιξε με το δάχτυλό της την οθόνη και ψήφισε, επειδή έπειτα από 106 χρόνια στην Αμερική, μέσα από τις καλές εποχές και τις δύσκολες στιγμές, γνωρίζει πως η Αμερική μπορεί να αλλάξει. Ναι μπορούμε.

Αμερική, έχουμε φτάσει τόσο μακριά. Έχουμε δει τόσα πολλά. Αλλά υπάρχουν και τόσα πολλά να κάνουμε. Γι αυτό απόψε ας αναρρωτηθούμε — αν τα παιδιά μας ζήσουν να δούν τον επόμενο αιώνα· αν οι κόρες μου είναι τόσο τυχερές και ζήσουν όσο κι η Ann Nixon Cooper, τι αλλαγές θα δουν; Τι πρόοδο θα έχουμε κάνει;

Αυτή είναι η ευκαιρία μας να απαντήσουμε στο κάλεσμα αυτό. Αυτή είναι η στιγμή μας, να βάλουμε τον λαό μας θα δουλέψει πάλι και να ανοίξουμε τις πόρτες της ευκαιρίας για τα παιδιά μας· να αποκαταστήσουμε την ευημερία και να προωθήσουμε την ειρήνη· να ανακτήσουμε το Αμερικανικό όνειρο και να επιβεβαιώσουμε την θεμελιώδη αλήθεια: πως μέσα από το πλήθος είμαστε ένα· πως όσο ζούμε ελπίζουμε. Και πώς όταν αντιμετωπίζουμε κυνισμό και αμφιβολίες και αυτούς που μας λέν πως δεν μπορούμε, θα απαντούμε με το διαχρονικό σύνθημα που αθροίζει το πνεύμα του λαού: ναι μπορούμε.

Σας ευχαριστώ. Να σας ευλογεί ο Θεός. Και ο Θεός να ευλογεί τις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής.