Ο Πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής
θα συναντηθεί με τους ελληνικής καταγωγής επιστήμονες,
οι οποίοι συμβραβεύτηκαν με το Nobel ειρήνης για το 2007 …
(www.primeminister.gr)

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον Θέμη Λαζαρίδη

***

(Σκηνή: δεξιά το Νορβηγικό Κοινοβούλιο στο Όσλο· αριστερά το Μαξίμ-σεράι, το παλάτι του Βεζύρη).

(Μουσική (χασαποσέρβικο)· μπαίνουν τα κολλητήρια ντυμένα δημοσιογράφοι-παπαγαλάκια).

Καραγκιόζης: Ε ρε γλέντια, ε ρε γλέντια!

Κολλητήρια: ώπα, ώπα, ώπα … γειά σου μπαμπάκο.

Καραγκιόζης: γειά σας κολλητήρια, ώπα ώπα ώπα. Γεια σου ξυπόλητη οικογένεια. Ε ρε γλέντια! Λοιπόν αξιότιμοι κύριοι και κυρίες και αγαπητά μου παιδιά η παράστασή μας αρχίζει με την αφεντομουτσουνάρα μου Νομπελίστα!

Κολλητήρι: Μπαμπάκο, γιατί είσαι Μπελαλίστας;

Καραγκιόζης: Νομπελίστας βρε, όχι μπελαλίστας!

(το κολλητήρι πάει να απαντήσει, αλλά εμφανίζεται στη σκηνή ο Χατζηαβάτης).

Χατζηαβάτης: Καραγκιόζ’, Καραγκιοζ’, τα μαθες τα χαμπέρια;

Καραγκιόζης: Βρε καλωστον τον Χατζηαβάτη (του τραβάει μια σφαλιάρα).

Χατζηαβάτης: Ωχ! Γιατί με βαράς τον έρημο;

Καραγκιόζης: Αν δεν βαρέσω εσένα ποιόν θα βαρέσω; Τι χαμπέρια Χατζημπουμπούνα;

Χατζηαβάτης: Καραγκιόζη, δώσαν λέει βραβείο Νομπέλ Ειρήνης στο Νιόνιο.

Καραγκιόζης: Αχ και γω το λιγουρευόμουν το Μπεσαμέλ Σαντορίνης … με μπόλικο τυράκι, κι από κάτω κιμά, μελιτζάνα και πατάτες φέτες.

Χατζηαβάτης: Βρε όλο στο φαΐ ο νους σου. Βραβείο δώσαν στο Νιόνιο.

Καραγκιόζης: Τι βραβείο;

Χατζηαβάτης: Για την Ειρήνη. Επειδή λέει προστατεύει την Ειρήνη και το Περιβάλλον.

Καραγκιόζης: Ποιοί του το δώσαν;

Χατζηαβάτης: Οι Νορβηγοί.

(Ο Καραγκιόζης τραβά μια κατραπακιά στον Χατζηαβάτη).

Χατζηαβάτης: Αμάν, αμάν! Γιατί βαράς;

Καραγκιόζης: Βαράω επειδή λες βλακείες. Πώς γνωρίζουν την Ειρήνη οι Ναυαγοί;

Χατζηαβάτης: Ποιά Ειρήνη;

Καραγκιόζης: Την Ειρήνη, τη φίλη της Αγλαΐας, που μένει εδώ, δυο τσαντίρια παρακάτω.

Χατζηαβάτης: Όχι αυτή την Ειρήνη βρε Καραγκιόζη!

Καραγκιόζης: Γιατί ξέρουν κι άλλη Ειρήνη οι Ναυαγοί;

(Ο Χατζηαβάτης πάει να εξηγήσει αλλά τον διακόπτει η είσοδος του Νιόνιου στη σκηνή· ζακυνθινή καντάδα: σου λένε Πάτρα, σου λένε Πάτρα-Πειραιά/που είναι όλο, που είναι όλο φουγάρα/κι εσύ καημένη Ζάκυνθος…)

Νιόνιος: Ω! τζόγια μου, ψυχούλα μου, Καραγκιόζο, έμαθες τα μαντάτα;

Καραγκιόζης: Για την Ειρήνη και τους Ναυαγούς;

Νιόνιος: Ναι τζόγια μου, με βράβεψαν οι Νορβηγοί, με τράταραν και ρέγγες, κι αριβάρισα σούμπιτο ψυχούλα μου να σου δώκω χείρα φιλίας.

Καραγκιόζης (ψυθιριστά): Βρέ τον γρουσούζη, κανέναν χοίρο δεν γίνεται να μας δώσει να λαδώσει το εντεράκι μας γιατί πάλι μου φαίνεται πως θα φάμε, θα πιούμε, και νηστικοί θα κοιμηθούμε.

Νιόνιος: Τι είπες τζόγια μου;

Καραγκιόζης: Τίποτα… κάτι έλεγες;

Νιόνος: Ω μάτια μου για το βραβείο που μου δώσαν οι Νορβηγοί. Θυμάσαι που είχα στείλει να μετρήσεις την κοπριά που βγάζει το στανί του μπάρμπα σου του Τζώρτζη;

Καραγκιόζης: Αν θυμάμαι λέει; Ακόμη πονούν τα πλευρά μου από το ξύλο που έφαγα.

Νιόνος: Ε, ψυχούλα μου, βοήθησες κι εσύ να πάρω το βραβείο. Αντε τώρα, αριβάρω για το Τζάντε.

(Ο Καραγκιόζης καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι, και εμφανίζεται ο Μορφονιός)

Μορφονιός: Ουίτ, ουίτ, γκύριοι! Έμαθα πως βραβευτήγκατε με το βραβείο τζη Ειρήνης, του Περιλάβοντος, και του Έχοντος.

Χατζηαβάτης: όχι εμείς, ο Διονύ– Άχ! (Ο Καραγκιόζης καρπαζώνει τον Χατζηαβάτη).

Καραγκιόζης: Βεβαίως το πήραμε. Μετρήσαμε την κοπριά στο στανί και μας κάθησε το βραβείο όπως η κοπριά στα λάχανα.

Μορφονιός: Μπρε! δίνουν βραβείο για την γκομπριά τώρα;

Καραγκιόζης: Βεβαίως! Αλλιώς πώς θα φύτρωνε τέτοια μελιτζάνα ανάμεσα στα μάτια σου. (Τσιμπάει τη μύτη του Μορφονιού).

Μορφονιός: Ωχ! Δεν είναι μελιτζάνα αυτό βρε! Η μύτη μου είναι! Ντρέχω να το μπω στη μαμά μου.

(Ο Μορφονιός φεύγει τρέχοντας και εμφανίζεται ο Βεζύρης).

Βεζύρης: Καραγκιόζη, τι έμαθα;

Καραγκιόζης: Τί, πολυχρονεμένε μου;

Βεζύρης: Σε βραβεύσαν οι Νορβηγοί;

Καραγκιόζης: Με συμβραβεύσαν πολυχρονεμένε μου.

Βεζύρης: Για τη δουλειά που έκανες με το γκιαούρ-μπουλμαγιά*;
* (hellenic quest)

Καραγκιόζης: Όχι πολυχρονεμένε μου, άλλος καραγκιόζης ήταν αυτός. Για την Ειρήνη με συμβραβεύσαν.

Βεζύρης: Μπράβο Καραγκιόζη! Άντε με το καλό να πάρει τώρα και Νομπέλ Ιατρικής η Βεζυροπούλα. Κι εσύ Καραγκιόζη έλα από το Μαξίμ-σεράι να δώσω κι εγώ αναμνηστικό μπαχτσίσι.

(Ο Καραγκιόζης μπαίνει στο Μαξίμ-σεράι και βγαίνει μετά από λίγο)

Χατζηαβάτης: Τι σου δωσε ο πολυχρονεμένος, Καραγκιόζη;

Καραγκιόζης: Ένα σακί σιμιγδάλι, κι ένα σακί ζάχαρη. Κολλητήρι, παρτ’ αυτά στη μάνα σου κι άντε να μας φτιάξει χαλβά.

Κολλητήρι: Τρέχω μπαμπάκο.

(Απο μακρυά ακούγεται η φωνή του Μπαρμπα Γιώργου: σηκω Δημήτρω’μ, σήκω κι άλλαξε, άντε και βάλε τα καλά σου χαιδεμένο, αντε και βάλε τα σκουτιά σου Δημητρούλα μου…)

Καραγκιόζης: Ωχ, ωχ ο μπάρμπας μου!

Μπ. Γιώργος: Ω ρε συφοριασμένο ανεψούδι, για έλα κατα δώ.

Καραγκιόζης: Βρε καλώστον τον Μπάρμπα.

Μπ. Γιώργος: Ω ρε ανεψούδι, τι μαθαίνω για Νορβηγούς και ρέγγες. Ω ρε αλήθεια είναι;

Καραγκιόζης: Αλήθεια είναι μπάρμπα.

Μπ. Γιώργος: Σου δώσαν βραβείο Νομπέλ βρε σαφρακιασμένε;

Καραγκιόζης: Μου το δώσαν μπάρμπα.

(Ο Μπ. Γιώργος, αρπάζει τον Καραγκιόζη από το λαιμό)

Μπ. Γιώργος: Ω ρε θα σε σαπίσω! Θα σε πνίξου σαν κουνέλι, αφορισμένε, τέτοιο χουνέρι που μου κανες.

Καραγκιόζης: Ωχ, αμάν, μπάρμπα. Τι βαράς; Τι έκανα ο καημένος;

Μπ. Γιώργος: Ήρθαν αυτοί οι Ναυαγοί ωρε, και μου παν πως το μαντρί βγάζει πολύ κοπριά και πως πρέπει να την σταματήσω. Τι θα κάνω τώρα βρε! Θα την κλείσω τη στάνη; Τι θα τα κάνω τα γελάδια;

(Πατ, κιούτ, ο Καραγκιόζης τρώει το βρωμόξυλο από τον Μπάρμπα του ο οποίος στη συνέχεια απομακρύνεται).

Χατζηαβάτης: Αμαν Καραγκιόζη, τι κακό πάθαμε; Γιατί βρε δεν είπες την αλήθεια στον μπάρμπα σου, πως δεν πήρες το βραβείο; Δεν θα ‘τρωγες το ξύλο!

Καραγκιόζης (ρίχνει σφαλιάρα στον Χατζηαβάτη): Γιατί αν έλεγα την αλήθεια, Χατζηχρουσούζη, θα έπρεπε να δώσω πίσω το σιμιγδάλι και τη ζάχαρη στον Βεζύρη. Άντε πάμε ρε Χατζηχαλβά να φάμε τον χαλβά που μας έφτιαξε η Αγλαΐα. Νηστικοί δεν θα κοιμηθούμε!

(Τέλος)