Βράδι Κυριακής του Πάσχα, ο μπατζανάκης κι εγώ έχουμε βγει για ένα ποτό στο λιμάνι του Γαλαξειδίου. Οι δυό μας, έπειτα από μια καταπληκτική μέρα με φίλους και τις οικογένειές μας. Περνούμε μπροστά από το μπαράκι Το Κιόσκι και η μουσική του ’80 μας τραβάει. Sweet Dreams are Made of This. Καθόμαστε.
Απολαμβάνουμε το ποτό μας, την ωραία μουσική, την εμπειρία μιας ξεχωριστής μέρας, και συζητούμε τα δικά μας. Όταν ξαφνικά σηκώνεται ένα ολόκληρο τραπέζι (καμια 10ριά άτομα) και ξεκινούν φασαρία με τον ιδιοκτήτη του μπαρ. Βρισίδι, ουρλιαχτά, απειλές, σπρωξίματα, φωνές, οι ψυχραιμότεροι να συγκρατούν τους θερμόαιμους, χαμός.
Τι είχε συμβεί; Οι πελάτες είχαν την εντύπωση πως το Schweppes tonic water που ήπιε η έγγυος συγγενής τους ήταν ληγμένο. Κι απαιτούσαν από τον ιδιοκτήτη να τους δείξει το μπουκάλι. Ο ιδιοκτήτης αρνήθηκε με αποτέλεσμα να γίνει ο χαμός που περιγράφω παραπάνω. Για 15 λεπτά, 10 ενήλικες μεταξύ των οποίων και μια έγγυος γυναίκα, ουρλιάζουν, τσιρίζουν, ετοιμάζονται να πιαστούν στα χέρια. Τα πνεύματα τελικά ηρεμούν, οι διαμαρτυρόμενοι θαμώνες επιστρέφουν στο τραπέζι τους με την έγγυο συγγενή τους κι αρκετοί ανάβουν τσιγάρο για να καλμάρουν.
Τι να πρωτοπαρατηρήσω;
Έγγυος που πίνει προϊόν με κινίνο; Δεν θα έπρεπε.
Κατά τη διάρκεια του καβγά κανείς δε νοιάζεται για την έγγυο γυναίκα και το έμβρυο. Αν υποπτεύεσαι πως ήπιε ληγμένο tonic κι αν νομίζεις πως το ληγμένο tonic έχει επιπτώσεις, το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να την πας στο πλησιέστερο νοσοκομείο, ή κέντρο υγείας. Το τελευταίο που κάνεις είναι να την υποβάλλεις στην ένταση ενός εντονότατου διαπληκτισμού.
Κανείς από τους συγγενείς της δεν τηλεφωνεί στο γιατρό της να μάθει αν το ληγμένο tonic απειλεί την υγεία της ίδιας και του μωρού.
Στην ένταση συμμετείχε και η ίδια η έγγυος, υποβάλοντας έτσι τον οργανισμό της και το μωρό της σε αχρείαστο stress. Η παρέα της μετά τη λήξη του περιστατικού, άναψε τσιγάρα δίπλα στην έγγυο γυναίκα.
Η εικόνα είναι τραγική αλλά όχι σοβαρή. Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν μια κρίσιμη στιγμή. Η συγκινησιακή φόρτιση και η παρελκόμενη αδυναμία αναγνώρισης προτεραιοτήτων, δεν είναι καλό πράγμα.
