Ανοησία και ρατσισμός

Το Ολυμπιακό Ιδεώδες αποκλείει τον ρατσισμό. Τι είναι όμως ρατσισμός;

Ο ΟΗΕ περιγράφει την ρατσιστική διάκριση ως:

any distinction, exclusion, restriction or preference based on race, colour, descent, or national or ethnic origin which has the purpose or effect of nullifying or impairing the recognition, enjoyment or exercise, on an equal footing, of human rights and fundamental freedoms in the political, economic, social, cultural or any other field of public life.
(Πηγή: UN International Convention on the Elimination of All of Racial Discrimination, 1966)

Μεταφράζω:

κάθε διάκριση, εξαίρεση, περιορισμό ή προτίμηση με βάση τη φυλή, το χρώμα, την καταγωγή, ιθαγένεια ή εθνότητα, που έχει σκοπό ή αποτέλεσμα να ακυρώσει ή να παρεμποδίσει την αναγνώριση, επί ίσοις όροις, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών στο πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό ή άλλο πεδίο της δημόσιας ζωής.

Με βάση αυτά, πώς θεωρείται ρατσιστικό το τιτίβισμα της Βούλας Παπαχρήστου;

Κάνει κάποια διάκριση, εξαίρεση, περιορισμό ή προτίμηση με βάση τη φυλή; Ο όρος Αφρικανός προσδιορίζει άτομο από την Αφρικανική ήπειρο. Όχι από κάποια συγκεκριμένη φυλή.

Κάνει κάποια διάκριση, εξαίρεση, περιορισμό ή προτίμηση με βάση το χρώμα; Μάλλον όχι αφού υπάρχουν λευκοί Αφρικανοί καθώς και μαύροι Αφρικανοί.

Κάνει κάποια διάκριση, εξαίρεση, περιορισμό ή προτίμηση με βάση την καταγωγή; Μάλλον όχι, επειδή οι Αφρικανοί έχουν πολλαπλές καταγωγές (αρκετοί μάλιστα Ελληνική).

Κάνει κάποια διάκριση, εξαίρεση, περιορισμό ή προτίμηση με βάση την ιθαγένεια ή εθνότητα; Μάλλον όχι επειδή οι Αφρικανοί έχουν πολλαπλές εθνότητες και ιθαγένειες.

Αν το βλακώδες τιτίβισμα της Βούλας Παπαχρήστου έλεγε, για παράδειγμα:

Με τόσους Μασάι στην Ελλάδα, τουλάχιστον τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό, ή
Με τόσους Μαύρους στην Ελλάδα, […], ή
Με τόσους Κενυατικής καταγωγής εργάτες στην Ελλάδα, […], ή
Με τόσους Νιγηριανούς στην Ελλάδα, […],

τότε το ηλίθιο τιτίβισμα θα πληρούσε μια απο τις δυο προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί ρατσιστικό — με βάση τον ορισμό του ΟΗΕ.

Η δεύτερη προϋπόθεση έχει να κάνει με την παρεμπόδιση ή ακύρωση της αναγνώρισης, επί ίσοις όροις, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών στο πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό ή άλλο πεδίο της δημόσιας ζωής.

Ας υποθέσουμε πως η Β. Παπαχρήστου είναι ρατσίστρια. Λόγω ημιμάθειας δεν μπορεί να εκφράσει τον ρατσισμό της. Θέλει να τα βάλει με τους Μαύρους. Δεν γνωρίζει όμως ότι δεν είναι μαύροι όλοι οι κάτοικοι της Αφρικανικής ηπείρου. Στο απαίδευτο μυαλό της εξισώνει Αφρικανούς και Μαύρους. Πώς ακυρώνεται ή παρεμποδίζεται η αναγνώριση των δικαιωμάτων και ελευθεριών που περιγράφει η διακήρυξη του ΟΗΕ;

Πιστεύω πως με βάση τον ορισμό του ΟΗΕ, το χαζό τιτίβισμα της Παπαχρήστου δεν είναι ρατσιστικό. Η κοπέλα μπορεί να είναι αναίσθητη και ακαλλιέργητη, αλλά αυτό δεν την κάνει ρατσίστρια. (Με βάση τον συγκεκριμένο ορισμό. Με βάση την δική μου καλλιέργεια και αισθητική το tweet της ήταν ρατσιστικό).

Φτάσαμε λοιπόν στον αποκλεισμό λόγω ad hoc διάγνωσης ρατσισμού.

Τηρήθηκε κάποια διαδιακασία, κάποιο due process; Δόθηκε στην αθλήτρια η δυνατότητα να παράσχει εξηγήσεις; Της γνωστοποιήθηκε βάση ποιών κανονισμών ή νόμων τιμωρείται με αποκλεισμό από τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Στο βαθμό που η Ελληνική Αποστολή χρηματοδοτείται και από τους φορολογούμενους, υπήρξε η απαραίτητη διαφάνεια στην διαδικασία και στους κανονισμούς που οδήγησαν στον αποκλεισμό; Πώς τεκμηριώθηκε το ρατσιστικό περιεχόμενο του τιτιβίσματος; Βάση ποιού θεσμικού, νομικού, ή αλλιώς καθορισμένου ορισμού; Αν ο ορισμός του ΟΗΕ παραπάνω δεν ειναι επαρκές μέτρο, χρησιμοποιεί η Ελλάδα ή η ΕΟΕ μια πιο διασταλτική ερμηνεία; Ποιά, τίνος, πού;

Τέλος υπάρχει το ζητηματάκι της ελεύθερης έκφρασης. Του δικαιώματος που προστατεύει τον μισαλλόδοξο λόγο του πανάθλιου μητροπολίτη Πειραιώς, την εμετική αερολογία του Βύρωνος Πολύδωρα, την φασιστική διαλεκτική της Χρυσής Αυγής, και την ανελεύθερη φλυαρία της Αλέκας Παπαρήγα. Το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση προστατεύει ακόμη και τον ρατσιστικό λόγο.

Είναι αλήθεια πως το δικαίωμα αυτό δεν έχει αφαιρεθεί από την Βούλα Παπαχρήστου. Δημιουργείται όμως ζήτημα σεβασμού προς το δικαίωμα αυτό όταν η ενάσκησή του τιμωρείται με συνοπτικές και αδιαφανείς διαδικασίες.

Η μισαλλοδοξία, ο φασισμός, και ο ρατσισμός όμως δεν αντιμετωπίζονται με ποινές και αποκλεισμούς. Ο νους ανοίγει με παιδεία και καλλιέργεια.

Ας πήγαινε η Β. Παπαχρήστου στο Λονδίνο. Για να αγωνιστεί, αλλά και για να περάσει λίγες ώρες ως εθελόντρια σε κάποιο κέντρο κοινωνικής υποστήριξης προσφύγων από την Αφρική.

Ο σπασμωδικός αρχοντοχωριατισμός του αποκλεισμού τελικά δείχνει πως η ανωριμότητα της ΕΟΕ δεν διαφέρει και τόσο απο αυτή της άμυαλης αθλήτριας.

Share