Την Αϊτή την ένοιωθα πάντοτε ως έναν τόπο που έχει πονέσει όσο κι η Κύπρος.   Και σήμερα που η Αϊτή βουλιάζει μέσα στον πόνο, αισθάνομαι ανήμπορος.  Το ίδιο ανήμπορος που νοιώθω απέναντι στο δράμα της Κύπρου.  Ο ανθρώπινος πόνος κι η απελπισία, έχουν τον τρόπο τους και σε βρίσκουν από μεγάλη απόσταση.  Στα σχήματα αυτά δεν έχεις τίποτα ακριβό να παραδώσεις.  Λίγες δόσεις, μόνο, ελεημοσύνης λες και τα δολάρια ή τα ευρά που καταθέτεις στον Ερυθρό Σταυρό θα απαλυνουν τον πόνο αυτών που υποφέρουν.  Η φλογίτσα που τσιρίζει στις κλειδώσεις πονάει απ’ το ’74.  Από προχτές πονάει πιο πολύ.