Σκηνή από την ταινία

Το Τελευταίο Τραγούδι του Έλβις είναι μια ταινία που συνδυάζει το οικείο με το νέο.  Τα βιώματα των πρωταγωνιστών είναι οικεία σε πολλούς από μας, αλλά η φρεσκάδα με την οποία αποτυπώνονται στην ταινία μας κάνει να ρίξουμε μια — φευγαλέα έστω — ματιά στην δική μας προϊστορία.

Πρόκειται για την ιστορία δυο φοιτητών που γνωρίζονται σχεδόν τυχαία κι ανακαλύπτουν αισθήματα, ορμές, και αναστολές που σηματοδοτούν την ενηλικίωσή τους, τη συναισθηματική τους ωριμότητα, και τη συγκινησιακή τους διαθεσιμότητα.   Η ενηλικίωση αυτή προσωποποιείται από τον αντίκτυπό της σε φίλους και συγγενείς των πρωταγωνιστών, με φόντο χαρακτηριστικές τοποθεσίες της Αθήνας: Εξάρχεια, Λυκαβηττός, κ.α.

Deus ex Machina

Στο βαθμό που η ταινία περιέχει στοιχεία τραγωδίας προσφέρει και τον από μηχανής θεό: τον 52χρονο ηχολήπτη και μύστη του ροκ.

Μουσικά η ταινία συνοδεύεται από τη μελαγχολία του Έλβις — τους τελευταίους μήνες της ζωής του — το παράπονο της Billie Holiday, τους σκοτεινούς τόνους της Diamanda Galas,  τα επινίκια τροπάρια του Σαββόπουλου στους Αχαρνείς, και το μυστήριο του Nick Cave.  Η μουσική αντανακλά το συγκινησιακό φορτίο των πρωταγωνιστών δημιουργώντας ένα οικείο ακρόαμα δίχως όμως να επιβάλλει στον θεατή κατάθλιψη.  Αντιθέτως, η ταινία είναι διανθισμένη με χιούμορ και μια υποβόσκουσα αισιοδοξία.

Στο τέλος, ο καθένας θυμάται τη δική του σκηνή της μέσα-ενηλικίωσης.  Αυτής που εξακολουθεί να σου δένει ακόμη και σήμερα, κόμπο τον λαιμό.  Για μένα είναι η στιγμή που κοιτώ πίσω μου τα φώτα της Θεσσαλονίκης, για τελευταία φορά, αγκαλιά με την Τάνια το βράδι πριν μεταναστεύσω στις ΗΠΑ, τον Αύγουστο του 1990.

Η ταινία αποτελεί ανεξάρτητη παραγωγή του Βασίλη Ραΐση και οι περισσότεροι ηθοποιοί είναι ερασιτέχνες.  Kαλομονταρισμένο και με φωτογραφία νεανική και γεμάτη φρεσκάδα  το Τελευταίο Τραγούδι του Έλβις διανέμεται ελεύθερα από την ιστοσελίδα www.elvislastsong.com και διαρκεί 1 ώρα και 40 λεπτά περίπου.

(Ο Βασίλης ήταν συμφοιτητής στα Γιάννενα, έναν χρόνο πριν από μένα).