(Το παρόν κείμενο δεν έχει καμιά σχέση με την υπόθεση του Greek University Reform).
Ο Μάνος Αντώναρος είναι δημοσιογράφος. Είναι αδερφός του κυβερνητικού εκπροσώπου. Είναι γιός του αξέχαστου σκιτσογράφου Αρχέλαου. Είναι δεινός φωτογράφος. Με σύστημα και με αντικείμενο. Την καθημερινή ζωή στην Ερμού, ειδικά πέριξ της Καπνικαρέας. Εκεί τον βρίσκει κανείς, σχεδόν καθημερινά να φωτογραφίζει. Τα βράδια, στο σπίτι του λίγο παραπάνω, δουλεύει τις φωτογραφίες της ημέρας, τις ξεσκαρτάρει, και δημοσιεύει αυτές που του αρέσουν στο τέλος.
Ο Μάνος Αντώναρος είναι φωτογράφος και καταγράφει την καθημερινότητα της Ερμού. Οι φωτογραφίες του μιλούν. Ο Μάνος Αντώναρος φωτογραφίζει το χρονικό της Ερμού.
Αυτό το φωτογραφικό χρονικό επιθυμούν να διώξουν από το facebook δυο περσόνες: ένας Antonis-Marios και μια Mairi Apostolidis. Έτσι, επειδή δεν γουστάρουν τις φωτογραφίες του Αντώναρου. Ξεσηκώνουν χρήστες του facebook να καταγγείλουν τον Αντώναρο, να του κλείσει τις σελίδες το facebook.
Ήδη κατήγγειλα στο facebook την εκστρατεία κατά του Αντώναρου ως ανυπόστατη και απαράδεκτη. Αν θέλετε να σταματήσει αυτό το φασισταριό στο διαδίκτυο, κάντε κι εσείς την καταγγελία σας στο facebook κατά της εκστρατείας σε βάρος του Μάνου Αντώναρου. Πολύ απλά, μπορείτε να πείτε στο facebook τα εξής:
The admins of the cause seem to have personal issues with a specific member of Facebook. The cause and its description contain misleading information about the person and his work of art, while the cause admins ask people to report the user’s profile. Therefore, the cause should be deleted.
Στη φωτογραφία παραπάνω, ο Μάνος Αντώναρος μπροστά στην Καπνικαρέα τον Ιούνιο του 2007 φωτογραφημένος από εμένα.
Συγγνώμη, αλλά ρωτήθηκαν όλες αυτές των οποίων οι φωτογραφίες εμφανίζονται δημοσίως αν είχαν καμία αντίρρηση επί τούτου;
Συγγνώμη, αλλά ρωτήθηκαν όλες αυτές των οποίων οι φωτογραφίες εμφανίζονται δημοσίως αν είχαν καμία αντίρρηση επί τούτου;
(Το παρόν κείμενο έχει σχέση με το Greek University Reform).
Αξιοκρατία μόνο στα ελληνικά πανεπιστήμια;
Τι επαγγέλεται ο κύριος Μ.Α., εκτός Ερμού;
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ. – ΔΙΕΥΘΥΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
Αρ.πρωτ. 1065
Αθήνα, 2 Οκτωβρίου 2006
Σε απάντηση της υπ’αριθμ. 13983/1736/8.9.06 Ερωτήσεως-Α.Κ.Ε, που κατέθεσε στη Βουλή ο βουλευτής κ. Μανώλης Όθωνας, σας γνωρίζουμε ότι:
Ο δημοσιογράφος κ. Εμμανουήλ Αντώναρος- τακτικό μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών από το 1989 (αρ. μητρώου 1544)- προσελήφθη στην ΕΡΤ ως προσωπικό ειδικών θέσεων στις 14 Απριλίου 2005, με την υπ’αριθμ. 703 Απόφαση Διοικητικού Συμβουλίου και του ανατέθηκαν τα καθήκοντα του συντονιστή δορυφορικού προγράμματος της ΕRT-SΑΤ. Η σύμβαση αυτή ανανεώθηκε για ένα έτος την 13η Απριλίου 2006 με την υπ’ αριθμ. 766 Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΡΤ-ΑΕ.
Ο κ. Εμμανουήλ Αντώναρος είναι ένας έμπειρος δημοσιογράφος με θητεία τόσο στον γραπτό Τύπο, όσο και στον ηλεκτρονικό. Επισημαίνουμε ότι από το 1990 έχει διατελέσει στέλεχος σε αρκετά ιδιωτικά κανάλια και ειδικότερα έχει εργασθεί:
ΑΝΤ-1 στην παραγωγή ειδήσεων κεντρικού δελτίου ειδήσεων (1990-1993).
ΣΚΑΙ ΤV διευθυντής προγράμματος (1994-1995)
ΜΕGΑ CΗΑΝΝΕL- διευθυντής δημοσίων σχέσεων (1995-1996)
SΕVΕΝ ΤV παραγωγή και επιμέλεια εκπομπών.
Η παραπάνω δημοσιογραφική εμπειρία του κ. Αντώναρου στα ΜΜΕ δικαιολογεί επαρκώς τα προσόντα, τις γνώσεις και την ικανότητα που απαιτείται να έχει ο συντονιστής προγράμματος της ΕRΤ-SΑΤ.
…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ.
Σήμερα ακούγεται ότι είναι στην ΕΡΤ Digital, με πενταψήφιες μηνιαίες αποδοχές.
(Το παρόν κείμενο έχει σχέση με το Greek University Reform).
Αξιοκρατία μόνο στα ελληνικά πανεπιστήμια;
Τι επαγγέλεται ο κύριος Μ.Α., εκτός Ερμού;
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ. – ΔΙΕΥΘΥΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
Αρ.πρωτ. 1065
Αθήνα, 2 Οκτωβρίου 2006
Σε απάντηση της υπ’αριθμ. 13983/1736/8.9.06 Ερωτήσεως-Α.Κ.Ε, που κατέθεσε στη Βουλή ο βουλευτής κ. Μανώλης Όθωνας, σας γνωρίζουμε ότι:
Ο δημοσιογράφος κ. Εμμανουήλ Αντώναρος- τακτικό μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών από το 1989 (αρ. μητρώου 1544)- προσελήφθη στην ΕΡΤ ως προσωπικό ειδικών θέσεων στις 14 Απριλίου 2005, με την υπ’αριθμ. 703 Απόφαση Διοικητικού Συμβουλίου και του ανατέθηκαν τα καθήκοντα του συντονιστή δορυφορικού προγράμματος της ΕRT-SΑΤ. Η σύμβαση αυτή ανανεώθηκε για ένα έτος την 13η Απριλίου 2006 με την υπ’ αριθμ. 766 Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΡΤ-ΑΕ.
Ο κ. Εμμανουήλ Αντώναρος είναι ένας έμπειρος δημοσιογράφος με θητεία τόσο στον γραπτό Τύπο, όσο και στον ηλεκτρονικό. Επισημαίνουμε ότι από το 1990 έχει διατελέσει στέλεχος σε αρκετά ιδιωτικά κανάλια και ειδικότερα έχει εργασθεί:
ΑΝΤ-1 στην παραγωγή ειδήσεων κεντρικού δελτίου ειδήσεων (1990-1993).
ΣΚΑΙ ΤV διευθυντής προγράμματος (1994-1995)
ΜΕGΑ CΗΑΝΝΕL- διευθυντής δημοσίων σχέσεων (1995-1996)
SΕVΕΝ ΤV παραγωγή και επιμέλεια εκπομπών.
Η παραπάνω δημοσιογραφική εμπειρία του κ. Αντώναρου στα ΜΜΕ δικαιολογεί επαρκώς τα προσόντα, τις γνώσεις και την ικανότητα που απαιτείται να έχει ο συντονιστής προγράμματος της ΕRΤ-SΑΤ.
…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ.
Σήμερα ακούγεται ότι είναι στην ΕΡΤ Digital, με πενταψήφιες μηνιαίες αποδοχές.
Ανώνυμε δεν πήγε σπίτι τους να τους φωτογραφήσει. Σε δημόσιο χώρο ήταν.
Ανώνυμε δεν πήγε σπίτι τους να τους φωτογραφήσει. Σε δημόσιο χώρο ήταν.
Αν είναι αλήθεια αυτά που γράφει ο Stazybo Horn, και λαμβάνοντας σαν δεδομένο το ότι αυτό που γράφει ο λ:ηρ είναι αλήθεια και περνάει όλη τη μέρα του στην Ερμού και στο σπίτι του, ο κ. Αντώναρος είναι ακόμη ένας από τη στρατιά των αργόμισθων κομματικών φίλων του Δημοσίου.
Αν είναι αλήθεια αυτά που γράφει ο Stazybo Horn, και λαμβάνοντας σαν δεδομένο το ότι αυτό που γράφει ο λ:ηρ είναι αλήθεια και περνάει όλη τη μέρα του στην Ερμού και στο σπίτι του, ο κ. Αντώναρος είναι ακόμη ένας από τη στρατιά των αργόμισθων κομματικών φίλων του Δημοσίου.
Sofia, νομίζω πως προσπερνάτε το όλο ζήτημα κάπως επιπόλαια: θα πρότεινα να προβληματιστείτε λίγο επ’ αυτού και να συμβουλευτείτε και το σχετικό προβληματισμό που αναπτύσσεται στο Διαδίκτυο. Yπάρχουν πολλά επίπεδα στα οποία αναφερόμαστε (π.χ. για αρχή, άλλο η φωτογράφηση, άλλο η δημοσιοποίηση της φωτογραφίας).
Να θέσω κάποια απλά ερωτήματα:
Έστω πως τραβάτε φωτογραφίες προσώπων σε δημόσιο χώρο. Κάποιος σας αντιλαμβάνεται και προσπαθεί με σαφή τρόπο να σας αποφύγει — εσείς, όμως, επιμένετε να τον φωτογραφήσετε. Δεν έχει δικαίωμα να αρνηθεί την φωτογράφηση;
Ας αλλάξουμε το φωτογράφο στο παραπάνω με κάμερα τηλεόρασης. Αλλάζει κάτι;
Ας πάρουμε το street view της gοοgle — γιατί τα πρόσωπα, με βάση τη λογική σας, να είναι αλλοιωμένα;
[ΥΓ: Δεν έχω καμία διάθεση να μπλέξω σε ανούσιες διαμάχες, διαξιφισμούς, προσωπικές αντιδικίες και έριδες, ή μαλλιοτραβήγματα. Απλά, θεωρώ πως κάποιες νέες τεχνολογίες αναδεικνύουν ζητήματα που έχουν περισσότερες διαστάσεις σε σχέση με τα αντίστοιχα ζητήματα του παρελθόντος και κατά συνέπεια απαιτούν επιπλέον προβληματισμό και την ανάπτυξη νέων ισορροπιών πέρα από ρηχούς αφορισμούς — η εντύπωσή μου είναι, ο προβληματισμός συμβαδίζει με το ύφος του παρόντος ιστολογίου, εξ ου και το σχόλιο.]
Sofia, νομίζω πως προσπερνάτε το όλο ζήτημα κάπως επιπόλαια: θα πρότεινα να προβληματιστείτε λίγο επ’ αυτού και να συμβουλευτείτε και το σχετικό προβληματισμό που αναπτύσσεται στο Διαδίκτυο. Yπάρχουν πολλά επίπεδα στα οποία αναφερόμαστε (π.χ. για αρχή, άλλο η φωτογράφηση, άλλο η δημοσιοποίηση της φωτογραφίας).
Να θέσω κάποια απλά ερωτήματα:
Έστω πως τραβάτε φωτογραφίες προσώπων σε δημόσιο χώρο. Κάποιος σας αντιλαμβάνεται και προσπαθεί με σαφή τρόπο να σας αποφύγει — εσείς, όμως, επιμένετε να τον φωτογραφήσετε. Δεν έχει δικαίωμα να αρνηθεί την φωτογράφηση;
Ας αλλάξουμε το φωτογράφο στο παραπάνω με κάμερα τηλεόρασης. Αλλάζει κάτι;
Ας πάρουμε το street view της gοοgle — γιατί τα πρόσωπα, με βάση τη λογική σας, να είναι αλλοιωμένα;
[ΥΓ: Δεν έχω καμία διάθεση να μπλέξω σε ανούσιες διαμάχες, διαξιφισμούς, προσωπικές αντιδικίες και έριδες, ή μαλλιοτραβήγματα. Απλά, θεωρώ πως κάποιες νέες τεχνολογίες αναδεικνύουν ζητήματα που έχουν περισσότερες διαστάσεις σε σχέση με τα αντίστοιχα ζητήματα του παρελθόντος και κατά συνέπεια απαιτούν επιπλέον προβληματισμό και την ανάπτυξη νέων ισορροπιών πέρα από ρηχούς αφορισμούς — η εντύπωσή μου είναι, ο προβληματισμός συμβαδίζει με το ύφος του παρόντος ιστολογίου, εξ ου και το σχόλιο.]
Το υπογεγραμμένο τμήμα είναι από επίσημη απάντηση σε ερώτηση στη Βουλή. Μετά, γράφω «ακούγεται…». Άφησα όλη την απάντηση Παναγόπουλου ως «βιογραφικό» του «δημοσιογράφου» blogger…
Ναι, είναι πολύ εύκολο να κάνουμε όλοι το κέφι μας -και σε υψηλό επίπεδο- με την τσέπη γεμάτη (χωρίς κόπο)…
Το υπογεγραμμένο τμήμα είναι από επίσημη απάντηση σε ερώτηση στη Βουλή. Μετά, γράφω «ακούγεται…». Άφησα όλη την απάντηση Παναγόπουλου ως «βιογραφικό» του «δημοσιογράφου» blogger…
Ναι, είναι πολύ εύκολο να κάνουμε όλοι το κέφι μας -και σε υψηλό επίπεδο- με την τσέπη γεμάτη (χωρίς κόπο)…
Sofia, δεν αρκεί ο δημόσιος χώρος ως προϋπόθεση για την φωτογράφιση προσώπων. Απαιτείται η συναίνεσή τους.
Προφανώς, για ένα λόγο παραπάνω αν πάμε στα κωλαράκια και τα βρακάκια που φωτογραφίζε ο ΜΑ κι ανέβαζε στα μπλογκ του (δεν είμαι θιασώτης του facebook)
Ανώνυμε, επειδή κάπου έχουμε παραζαλιστεί με τα model releases που απαιτούν οι stock photography libraries, θα σου θέσω ένα άλλο ερώτημα:
Ο πατριάρχης της φωτογραφίας δρόμου και του φωτορεπορτάζ, ο Henri Cartier-Bresson, ζητούσε άδεια από οσους φωτογράφιζε για να τους εμφανίσει; Όταν φωτογραφίζεις το πλήθος στο δρόμο, είναι δυνατόν να πιάσεις δέκα, εκατό, διακόσια άτομα για να τους ζητήσεις άδεια; Όταν οι φωτορεπόρτερ φωτογραφίζουν διαδηλώσεις, πορείες ή απλώς την κίνηση στο δρόμο, ζητάνε άδεια;
Μην τρελαθούμε πια! Αλλά τι ασχολούμαι μαζί σου; Εσύ σε λίγο θα ταχθείς υπέρ του βρετανικού τρομονόμου που στοχοποιεί όποιον έχει στην κατοχή του ακόμη και κινητό με ενσωματωμένη φωτογραφική μηχανή.
Sofia, δεν αρκεί ο δημόσιος χώρος ως προϋπόθεση για την φωτογράφιση προσώπων. Απαιτείται η συναίνεσή τους.
Προφανώς, για ένα λόγο παραπάνω αν πάμε στα κωλαράκια και τα βρακάκια που φωτογραφίζε ο ΜΑ κι ανέβαζε στα μπλογκ του (δεν είμαι θιασώτης του facebook)
Ανώνυμε, επειδή κάπου έχουμε παραζαλιστεί με τα model releases που απαιτούν οι stock photography libraries, θα σου θέσω ένα άλλο ερώτημα:
Ο πατριάρχης της φωτογραφίας δρόμου και του φωτορεπορτάζ, ο Henri Cartier-Bresson, ζητούσε άδεια από οσους φωτογράφιζε για να τους εμφανίσει; Όταν φωτογραφίζεις το πλήθος στο δρόμο, είναι δυνατόν να πιάσεις δέκα, εκατό, διακόσια άτομα για να τους ζητήσεις άδεια; Όταν οι φωτορεπόρτερ φωτογραφίζουν διαδηλώσεις, πορείες ή απλώς την κίνηση στο δρόμο, ζητάνε άδεια;
Μην τρελαθούμε πια! Αλλά τι ασχολούμαι μαζί σου; Εσύ σε λίγο θα ταχθείς υπέρ του βρετανικού τρομονόμου που στοχοποιεί όποιον έχει στην κατοχή του ακόμη και κινητό με ενσωματωμένη φωτογραφική μηχανή.
Καθένας έχει δικαίωμα να διαχειρίζεται όπως θέλει την εικόνα του. “Απρόσωπα” πλάνα, χωρίς εστίαση σε συγκεκριμένα πρόσωπα, μπορούν να θεωρηθούν αποδεκτά. Εστιασμένες φωτογραφίες σε συγκεκριμένα πρόσωπα, όμως, είναι λογικό να προϋποθέτουν την προηγούμενη έγκριση τού ατόμου που αφορούν (σε κάθε δε περίπτωση πρέπει να κατεβαίνουν σε τυχόν εναντίωση). Άντε να δεχτούμε ότι η συναίνεση αυτή μπορεί να είναι και σιωπηρή, αν σε βλέπει να το φωτογραφίζεις και δεν αντιλέγει (αν και πάλι, άλλο απλώς να σε φωτογραφίζει κανείς κι άλλο να δεις τη φάτσα σου στο διαδίκτυο, σε ένα δημοφιλές site).
Το να κυκλοφορείς δημοσίως δεν σημαίνει ότι εκχωρείς όλο το δικαίωμα στην ατομικότητά σου. Το εκχωρείς στο βαθμό που είναι αναπόφευκτο (π.χ. τα γενικά πλάνα που λέγαμε).
Δεν είδα τις συγκεκριμένες φωτογραφίες. Τα παραπάνω ισχύουν πολύ περισσότερο αν αληθεύει ότι κάποια πλάνα ήταν πιο …ηδονοβλεπτικά.
Καθένας έχει δικαίωμα να διαχειρίζεται όπως θέλει την εικόνα του. “Απρόσωπα” πλάνα, χωρίς εστίαση σε συγκεκριμένα πρόσωπα, μπορούν να θεωρηθούν αποδεκτά. Εστιασμένες φωτογραφίες σε συγκεκριμένα πρόσωπα, όμως, είναι λογικό να προϋποθέτουν την προηγούμενη έγκριση τού ατόμου που αφορούν (σε κάθε δε περίπτωση πρέπει να κατεβαίνουν σε τυχόν εναντίωση). Άντε να δεχτούμε ότι η συναίνεση αυτή μπορεί να είναι και σιωπηρή, αν σε βλέπει να το φωτογραφίζεις και δεν αντιλέγει (αν και πάλι, άλλο απλώς να σε φωτογραφίζει κανείς κι άλλο να δεις τη φάτσα σου στο διαδίκτυο, σε ένα δημοφιλές site).
Το να κυκλοφορείς δημοσίως δεν σημαίνει ότι εκχωρείς όλο το δικαίωμα στην ατομικότητά σου. Το εκχωρείς στο βαθμό που είναι αναπόφευκτο (π.χ. τα γενικά πλάνα που λέγαμε).
Δεν είδα τις συγκεκριμένες φωτογραφίες. Τα παραπάνω ισχύουν πολύ περισσότερο αν αληθεύει ότι κάποια πλάνα ήταν πιο …ηδονοβλεπτικά.
Το θέμα του άρθρου αυτού είναι αν και κατα πόσο επιτρέπεται να φιμωθεί η καλλιτεχνική δραστηριότητα που ασκείται σε δημόσιο χώρο. Δεν συζητούμε ούτε για το πόσα βγάζει ο Μάνος, ούτε για το πώς διορίστηκε. Θα μπορούσε να είναι ένας ανώνυμος φωτογράφος στη θέση του.
Για το θέμα λοιπόν, γράφει ο πρώτος ανώνυμος:
Η παρουσία των ατόμων αυτών ήταν σε δημόσιο χώρο. Δημόσια ήταν η εμφάνισή τους. Σε δημόσιο χώρο έγινε και η φωτογράφισή τους. Μπορεί η δημόσια παρουσία στην Ερμού να είναι στιγμιαία σε σύγκριση με τη δημοσίευση της φωτογραφίας στο διαδίκτυο. Αλλά αυτό είναι σχετικό, νομίζω, διότι ενέχει πάντοτε ο κίνδυνος της «κουτσομπόλας της γειτονιάς». Όταν λοιπόν εμφανιζόμαστε σε δημόσιους χώρους λαμβάνουμε ένα ρίσκο: πως ίσως η παρουσία μας να μην είναι στιγμιαίο γεγονός.
Δρ Νο: πού ακριβώς έγραψα πως ο Μάνος περνάει «όλη την ημέρα» φωτογραφίζοντας; Άλλο πράγμα η καθημερινή παρουσία κι άλλο η ολοήμερη.
Ο 5ος σχολιαστής (ανώνυμος κι αυτός) γράφει:
Απολύτως. Κι επειδή έχω φωτογραφίσει με τον Μάνο στην Καπνικαρέα γνωρίζω από πρώτο χέρι πως μόλις δει αντίρρηση στον φακό του αλλάζει θέμα.
Για το google που ρωτάει ο ίδιος σχολιαστής: τα πρόσωπα είναι αλλοιωμένα επειδή σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ισχύει ένα υπερβολικό, κατά τη γνώμη μου, πλαίσιο ιδιωτικότητας σε δημόσιους χώρους.
netPen: η φωτογραφία είναι ηδονοβλεπτική τέχνη. Δεν ήταν ηδονοβλεψία το (στημένο τελικά) φίλι μπροστά του Δημαρχείο; Δεν είναι ηδονοβλεψία οι φωτογραφίες της Lebowitz; Φωτογράφιση ατόμου, δίχως ηδονοβλεψία, γίνεται μόνο για ταυτότητες και διαβατήρια.
Συμφωνώ απολύτως με το κατέβασμα της φωτογραφίας αν το εικονιζόμενο πρόσωπο δηλώσει αντίθεση. Ας βάλει λοιπόν ο Μάνος μια ρήτρα με πληροφορίες για διαγραφή φωτογραφιών. Συναίνεση όμως για φωτογράφιση σε δημόσιο χώρο, μου ακούγεται λίγο υπερβολικό.
Το θέμα του άρθρου αυτού είναι αν και κατα πόσο επιτρέπεται να φιμωθεί η καλλιτεχνική δραστηριότητα που ασκείται σε δημόσιο χώρο. Δεν συζητούμε ούτε για το πόσα βγάζει ο Μάνος, ούτε για το πώς διορίστηκε. Θα μπορούσε να είναι ένας ανώνυμος φωτογράφος στη θέση του.
Για το θέμα λοιπόν, γράφει ο πρώτος ανώνυμος:
Η παρουσία των ατόμων αυτών ήταν σε δημόσιο χώρο. Δημόσια ήταν η εμφάνισή τους. Σε δημόσιο χώρο έγινε και η φωτογράφισή τους. Μπορεί η δημόσια παρουσία στην Ερμού να είναι στιγμιαία σε σύγκριση με τη δημοσίευση της φωτογραφίας στο διαδίκτυο. Αλλά αυτό είναι σχετικό, νομίζω, διότι ενέχει πάντοτε ο κίνδυνος της «κουτσομπόλας της γειτονιάς». Όταν λοιπόν εμφανιζόμαστε σε δημόσιους χώρους λαμβάνουμε ένα ρίσκο: πως ίσως η παρουσία μας να μην είναι στιγμιαίο γεγονός.
Δρ Νο: πού ακριβώς έγραψα πως ο Μάνος περνάει «όλη την ημέρα» φωτογραφίζοντας; Άλλο πράγμα η καθημερινή παρουσία κι άλλο η ολοήμερη.
Ο 5ος σχολιαστής (ανώνυμος κι αυτός) γράφει:
Απολύτως. Κι επειδή έχω φωτογραφίσει με τον Μάνο στην Καπνικαρέα γνωρίζω από πρώτο χέρι πως μόλις δει αντίρρηση στον φακό του αλλάζει θέμα.
Για το google που ρωτάει ο ίδιος σχολιαστής: τα πρόσωπα είναι αλλοιωμένα επειδή σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ισχύει ένα υπερβολικό, κατά τη γνώμη μου, πλαίσιο ιδιωτικότητας σε δημόσιους χώρους.
netPen: η φωτογραφία είναι ηδονοβλεπτική τέχνη. Δεν ήταν ηδονοβλεψία το (στημένο τελικά) φίλι μπροστά του Δημαρχείο; Δεν είναι ηδονοβλεψία οι φωτογραφίες της Lebowitz; Φωτογράφιση ατόμου, δίχως ηδονοβλεψία, γίνεται μόνο για ταυτότητες και διαβατήρια.
Συμφωνώ απολύτως με το κατέβασμα της φωτογραφίας αν το εικονιζόμενο πρόσωπο δηλώσει αντίθεση. Ας βάλει λοιπόν ο Μάνος μια ρήτρα με πληροφορίες για διαγραφή φωτογραφιών. Συναίνεση όμως για φωτογράφιση σε δημόσιο χώρο, μου ακούγεται λίγο υπερβολικό.
Αναρωτιέμαι ποιο είναι το νομικό πλαίσιο (δεν χρειάζεται να επιτίθεστε αμέσως – η συζήτηση είναι χρήσιμη και η ερώτηση δόκιμη νομίζω)
Στα εισιτήρια στις συναυλίες ας πούμε ξέρω πώς γράφουν ότι υπάρχει περίπτωση να χρησιμοποιηθεί η εικόνα του κατόχου σε κάποια εγγραφή/ βιντεοσκόπηση/ φωτογράφηση.
Από έναν καλλιτέχνη θα το δεχόμασταν; Από έναν δημοσιογράφο όχι;
Με ενδιαφέρει πολύ πού βάζουμε τα όρια.
Αναρωτιέμαι ποιο είναι το νομικό πλαίσιο (δεν χρειάζεται να επιτίθεστε αμέσως – η συζήτηση είναι χρήσιμη και η ερώτηση δόκιμη νομίζω)
Στα εισιτήρια στις συναυλίες ας πούμε ξέρω πώς γράφουν ότι υπάρχει περίπτωση να χρησιμοποιηθεί η εικόνα του κατόχου σε κάποια εγγραφή/ βιντεοσκόπηση/ φωτογράφηση.
Από έναν καλλιτέχνη θα το δεχόμασταν; Από έναν δημοσιογράφο όχι;
Με ενδιαφέρει πολύ πού βάζουμε τα όρια.
Σοφία η συναυλία είναι ιδιωτικό γεγονός και γίνεται σε ιδιωτικό χώρο. Εκεί μπορεί κανείς να θέσει ό,τι περιορισμούς θέλει. Μη φωτογραφίζετε, μην έρθετε ντυμένοι με blue jeans, κτλ.
Σε δημόσιο χώρο όμως τι περιορισμοί να μπούν;
Μην φωτογραφίζεις; Το κλείσαμε το μαγαζί διότι τι θα κάνουν μετά οι τουρίστες;
Μην φωτογραφίζεις με τηλεφακό πάνω από 100 χιλιοστά; Θα μετράει η αστυνομία την εστιακή απόσταση την ώρα που κάνεις ζούμ;
Μη φωτογραφίζεις πρόσωπο όταν γεμίζει το κάδρο πάνω απο 60%; Και φωτογραφίες διαβατηρίων πώς θα βγάζουμε που έχουν fill factor 85%; Αφίσες οι πολιτικοί πώς θα βγάζουν, να ρυπαίνουν το βλέμμα μας;
Σε δημόσιο χώρο δεν χρειάζεται ειδική ρήτρα περι φωτογράφισης. Σε δημόσιο χώρο θα σε δουν και θα σε φωτογραφίσουν.
Έχουμε πάρει την έννοια της ιδιωτικότητας στην Ελλάδα και την έχουμε ξεσκίσει. Δες την περίπτωση του Greek University Reform (είχα δεν είχα, από δω την έφερα τη συζήτηση). Βροντοφωνάζει ο e-lawyer πως δημοσίευσε ανωνυμοποιημένη την απόφαση που φωτογραφίζει όμως την εντολέα του. Μας λέει πως η ανωνυμοποίηση έγινε με βάση γνωμοδότηση της αρμόδιας Αρχής. Που σημαίνει: βγάζουμε το όνομα της κ. Ιορδανίδου από την πρώτη σελίδα και το αφήνουμε σε άλλες! Μετά το ξαναβγάζουμε αλλά αφήνουμε αναφορές σε πληροφορίες που μονοσήμαντα καταδεικνύουν την κ. Σοφία Ιορδανίδου.
Δεν εννοούμε να καταλάβουμε (ως κοινωνία) πως στον δημόσιο χώρο και στον δημόσιο βίο ανωνυμία και ιδιωτικότητα δεν υπάρχουν.
“Το θέμα του άρθρου αυτού είναι αν και κατα πόσο επιτρέπεται να φιμωθεί η καλλιτεχνική δραστηριότητα που ασκείται σε δημόσιο χώρο.”
Δε νομίζω πως ουδείς επιχείρησε κάτι τέτοιο.
Όπως προαναφέρθηκε, άλλο πράγμα η φωτογράφηση και άλλο πράγμα η δημοσιοποίηση. Επίσης, άλλο πράγμα η φωτογράφηση που εστιάζει σε χαρακτηριστικά ατόμων (όπως οι φωτογραφίες στο facebook: δεν απαιτείται λογαριασμός για να τις δει κάποιος) και άλλο αυτή που εστιάζει στο πλήθος, στα σπίτια, κλπ. Mε άλλα λόγια, κατά netpen, “άλλο απλώς να σε φωτογραφίζει κανείς κι άλλο να δεις τη φάτσα σου στο διαδίκτυο, σε ένα δημοφιλές site”.
Υπάρχουν πολλά επίπεδα και πολλές ισορροπίες — δεν υπάρχει ‘one fits all’ θεώρηση. Στο προκείμενο, προτείνω την προσεκτική ανάγνωση της δεύτερης πρότασης της δεύτερης παραγράφου στο ακόλουθο:
http://ambafrance-us.org/spip.php?article640
Η λέξη κλειδί είναι η λέξη “ισορροπία”.
Όσο για την επόμενη (τελευταία παράγραφο), η τελευταία πρόταση είναι γενικόλογη. Σε γενικόλογο επίπεδο λοιπόν, κανείς δεν ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο. Αναφερόμαστε εδώ σε ένα πιο εξειδικευμένο επίπεδο: στην εστίαση των φωτογραφιών αλλά και στον τρόπο δημοσιοποίησής τους: δηλαδή, στην ισορροπία στην οποία αναφέρεται η δεύτερη πρόταση της δεύτερης παραγράφου στο σύνδεσμο που δίνω πιό πάνω. Αυτήν ακριβώς την ισορροπία λαμβάνει υπόψη της και η gοοgle και αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά των προσώπων. Ας μην τα βλέπουμε λοιπόν όλα στη λογική του “one fits all” (π.χ., «η κακιά η λογοκρισία»). Σπάνια τέτοιου είδους λογικές βοηθούν την ερμηνεία των πραγμάτων και την κατανόηση των γεγονότων γύρω μας.
“Συμφωνώ απολύτως με το κατέβασμα της φωτογραφίας αν το εικονιζόμενο πρόσωπο δηλώσει αντίθεση. Ας βάλει λοιπόν ο Μάνος μια ρήτρα με πληροφορίες για διαγραφή φωτογραφιών. Συναίνεση όμως για φωτογράφιση σε δημόσιο χώρο, μου ακούγεται λίγο υπερβολικό.”
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
“Το θέμα του άρθρου αυτού είναι αν και κατα πόσο επιτρέπεται να φιμωθεί η καλλιτεχνική δραστηριότητα που ασκείται σε δημόσιο χώρο.”
Δε νομίζω πως ουδείς επιχείρησε κάτι τέτοιο.
Όπως προαναφέρθηκε, άλλο πράγμα η φωτογράφηση και άλλο πράγμα η δημοσιοποίηση. Επίσης, άλλο πράγμα η φωτογράφηση που εστιάζει σε χαρακτηριστικά ατόμων (όπως οι φωτογραφίες στο facebook: δεν απαιτείται λογαριασμός για να τις δει κάποιος) και άλλο αυτή που εστιάζει στο πλήθος, στα σπίτια, κλπ. Mε άλλα λόγια, κατά netpen, “άλλο απλώς να σε φωτογραφίζει κανείς κι άλλο να δεις τη φάτσα σου στο διαδίκτυο, σε ένα δημοφιλές site”.
Υπάρχουν πολλά επίπεδα και πολλές ισορροπίες — δεν υπάρχει ‘one fits all’ θεώρηση. Στο προκείμενο, προτείνω την προσεκτική ανάγνωση της δεύτερης πρότασης της δεύτερης παραγράφου στο ακόλουθο:
http://ambafrance-us.org/spip.php?article640
Η λέξη κλειδί είναι η λέξη “ισορροπία”.
Όσο για την επόμενη (τελευταία παράγραφο), η τελευταία πρόταση είναι γενικόλογη. Σε γενικόλογο επίπεδο λοιπόν, κανείς δεν ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο. Αναφερόμαστε εδώ σε ένα πιο εξειδικευμένο επίπεδο: στην εστίαση των φωτογραφιών αλλά και στον τρόπο δημοσιοποίησής τους: δηλαδή, στην ισορροπία στην οποία αναφέρεται η δεύτερη πρόταση της δεύτερης παραγράφου στο σύνδεσμο που δίνω πιό πάνω. Αυτήν ακριβώς την ισορροπία λαμβάνει υπόψη της και η gοοgle και αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά των προσώπων. Ας μην τα βλέπουμε λοιπόν όλα στη λογική του “one fits all” (π.χ., «η κακιά η λογοκρισία»). Σπάνια τέτοιου είδους λογικές βοηθούν την ερμηνεία των πραγμάτων και την κατανόηση των γεγονότων γύρω μας.
“Συμφωνώ απολύτως με το κατέβασμα της φωτογραφίας αν το εικονιζόμενο πρόσωπο δηλώσει αντίθεση. Ας βάλει λοιπόν ο Μάνος μια ρήτρα με πληροφορίες για διαγραφή φωτογραφιών. Συναίνεση όμως για φωτογράφιση σε δημόσιο χώρο, μου ακούγεται λίγο υπερβολικό.”
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
“Δεν εννοούμε να καταλάβουμε (ως κοινωνία) πως στον δημόσιο χώρο και στον δημόσιο βίο ανωνυμία και ιδιωτικότητα δεν υπάρχουν.”
H γαλλική (και όχι μόνο) νομοθεσία μάλλον διαφωνούν μαζί σας. Την ίδια άποψη ενστερνίζεται και η gοοgle στο street view. Μήπως θα έπρεπε να σας προβληματίσει αυτό;
ΥΓ: Σοφία, δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο — σε πολλές περιπτώσεις — που βάζουμε τα όρια. Οι ισορροπίες αυτές χρειάζονται ακόμη “δούλεμα”. Γι αυτό και η άποψή μου πως υπάρχει ανάγκη για ευρύτερη συζήτηση που πηγαίνει πέρα από γενικούς αφορισμούς.
“Δεν εννοούμε να καταλάβουμε (ως κοινωνία) πως στον δημόσιο χώρο και στον δημόσιο βίο ανωνυμία και ιδιωτικότητα δεν υπάρχουν.”
H γαλλική (και όχι μόνο) νομοθεσία μάλλον διαφωνούν μαζί σας. Την ίδια άποψη ενστερνίζεται και η gοοgle στο street view. Μήπως θα έπρεπε να σας προβληματίσει αυτό;
ΥΓ: Σοφία, δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο — σε πολλές περιπτώσεις — που βάζουμε τα όρια. Οι ισορροπίες αυτές χρειάζονται ακόμη “δούλεμα”. Γι αυτό και η άποψή μου πως υπάρχει ανάγκη για ευρύτερη συζήτηση που πηγαίνει πέρα από γενικούς αφορισμούς.
Το street view δεν διαφωνεί μαζί μου όταν δημοσιεύει φωτογραφίες από δρόμους των ΗΠΑ. Συμμορφώνεται όμως με τους νόμους των χωρών στις οποίες φωτογραφίζει. Στις ΗΠΑ όπου ζω, η ιδιωτικότητα είναι κάτι που προστατεύεται ως ιερό και όσιο εκεί που υφίσταται: στους ιδιωτικούς χώρους.
Το street view δεν διαφωνεί μαζί μου όταν δημοσιεύει φωτογραφίες από δρόμους των ΗΠΑ. Συμμορφώνεται όμως με τους νόμους των χωρών στις οποίες φωτογραφίζει. Στις ΗΠΑ όπου ζω, η ιδιωτικότητα είναι κάτι που προστατεύεται ως ιερό και όσιο εκεί που υφίσταται: στους ιδιωτικούς χώρους.
@λ:ηρ
Tελευταία φορά που τσέκαρα, η τεχνολογία αλλοίωσης χαρακτηριστικών προσώπων του street view εφαρμόζεται πλέον και στους δρόμους των πόλεων των ΗΠΑ.
ΥΓ: Kαι συζητώντας περί ζητούμεων ισορροπιών (που είναι debatable) και διακρίσεων μεταξύ διαφορετικών αρχών και δικαιωμάτων (τα όρια στα οποία αναφέρεται και η Sofia και νομίζω πρέπει να μας απασχολούν). Είναι ενδιαφέρον το δεύτερο σχόλιο που είχε γίνει στην αμέσως επόμενη από την επίμαχη συζήτηση στο GUR (επισημάνσεις τις οποίες είχατε θεωρήσει ως «ορθές»). Πιθανολογώ πως αν η ζητούμενη ισορροπία (και διάκριση) είχε επιτευχθεί τότε, τα όσα ακολούθησαν θα είχαν αποφευχθεί.
@λ:ηρ
Tελευταία φορά που τσέκαρα, η τεχνολογία αλλοίωσης χαρακτηριστικών προσώπων του street view εφαρμόζεται πλέον και στους δρόμους των πόλεων των ΗΠΑ.
ΥΓ: Kαι συζητώντας περί ζητούμεων ισορροπιών (που είναι debatable) και διακρίσεων μεταξύ διαφορετικών αρχών και δικαιωμάτων (τα όρια στα οποία αναφέρεται και η Sofia και νομίζω πρέπει να μας απασχολούν). Είναι ενδιαφέρον το δεύτερο σχόλιο που είχε γίνει στην αμέσως επόμενη από την επίμαχη συζήτηση στο GUR (επισημάνσεις τις οποίες είχατε θεωρήσει ως «ορθές»). Πιθανολογώ πως αν η ζητούμενη ισορροπία (και διάκριση) είχε επιτευχθεί τότε, τα όσα ακολούθησαν θα είχαν αποφευχθεί.
Ο Μάνος Αντώναρος είναι φωτογράφος και καταγράφει την καθημερινότητα της Ερμού.
—–
Καλά μην τρελαθούμε κιόλας δεν είναι ο Bresson που ανέφερε και ο Αιρετικός παραπάνω. Οι φωτογραφίες του Μ.Α. αποτελούν την οπτική αναπαράσταση των σκέψεων ενός λιγούρη πορνόγερου. Από εκεί και πέρα ο Μ.Α. και οι δύο Μ.Α που τον καταγγέλουν (δεν νομίζω να είναι τυχαίο) ας μαλλιοτραβηχτούν ελεύθερα στο facebook.
Ο Μάνος Αντώναρος είναι φωτογράφος και καταγράφει την καθημερινότητα της Ερμού.
—–
Καλά μην τρελαθούμε κιόλας δεν είναι ο Bresson που ανέφερε και ο Αιρετικός παραπάνω. Οι φωτογραφίες του Μ.Α. αποτελούν την οπτική αναπαράσταση των σκέψεων ενός λιγούρη πορνόγερου. Από εκεί και πέρα ο Μ.Α. και οι δύο Μ.Α που τον καταγγέλουν (δεν νομίζω να είναι τυχαίο) ας μαλλιοτραβηχτούν ελεύθερα στο facebook.
Το ερώτημα δεν είναι αν ο κάθε αργόσχολος σουλατσαδόρος έχει δικαίωμα να φωτογραφίζει τις γυναίκες στην Ερμού – και βέβαια δεν έχει τέτοιο δικαίωμα.
Η απορία είναι γιατί ένας σοβαρός άνθρωπος όπως ο λ:ηρ που γράφει σε ένα ενδιαφέρον μπλοκ εμφανίζεται ως δικηγόρος και υποστηρικτής του εν λόγω φωτογράφου ο οποίος αν τολμούσε αντίστοιχη δραστηριότητα σε άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, π.χ. στο κέντρο του Λονδίνου, είναι γνωστό τι τον περίμενε.
Το ερώτημα δεν είναι αν ο κάθε αργόσχολος σουλατσαδόρος έχει δικαίωμα να φωτογραφίζει τις γυναίκες στην Ερμού – και βέβαια δεν έχει τέτοιο δικαίωμα.
Η απορία είναι γιατί ένας σοβαρός άνθρωπος όπως ο λ:ηρ που γράφει σε ένα ενδιαφέρον μπλοκ εμφανίζεται ως δικηγόρος και υποστηρικτής του εν λόγω φωτογράφου ο οποίος αν τολμούσε αντίστοιχη δραστηριότητα σε άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, π.χ. στο κέντρο του Λονδίνου, είναι γνωστό τι τον περίμενε.
@Κοραής: υποστηρίζω τον Μάνο Αντώναρο επειδή έχω άμεσο ενδιαφέρον. Δες εδώ και εδώ για παράδειγμα. Επειδή, δηλαδή, πιστεύω πως έχω δικαίωμα να φωτογραφίζω ανθρώπους σε δημόσιους χώρους.
@Σερβιτόρος: δεν είναι θέμα σύγκρισης Αντώναρου-Doisneau. Είναι θέμα δικαιωμάτων. Όσο αφορά την αισθητική αξία της δουλειάς του Μάνου, αυτό είναι υποκειμενικό θέμα. Εμένα κάποιες φωτογραφίες του μου αρέσουν πολύ.
@ανώνυμε (#16): Δεν βλέπω και καμιά μεγάλη προσπάθεια απόκρυψης (πχ εδώ). Συμφωνώ απολύτως στα περι ισορροπίας. Να το αναλύσουμε και να το συζητήσουμε το θέμα και να καταλάξουμε σε λογικές πρακτικές. Η ένστασή μου εντοπίζεται στην οχλοκινούμενη προσπάθεια φίμωσης του φωτογράφου.
@Κοραής: υποστηρίζω τον Μάνο Αντώναρο επειδή έχω άμεσο ενδιαφέρον. Δες εδώ και εδώ για παράδειγμα. Επειδή, δηλαδή, πιστεύω πως έχω δικαίωμα να φωτογραφίζω ανθρώπους σε δημόσιους χώρους.
@Σερβιτόρος: δεν είναι θέμα σύγκρισης Αντώναρου-Doisneau. Είναι θέμα δικαιωμάτων. Όσο αφορά την αισθητική αξία της δουλειάς του Μάνου, αυτό είναι υποκειμενικό θέμα. Εμένα κάποιες φωτογραφίες του μου αρέσουν πολύ.
@ανώνυμε (#16): Δεν βλέπω και καμιά μεγάλη προσπάθεια απόκρυψης (πχ εδώ). Συμφωνώ απολύτως στα περι ισορροπίας. Να το αναλύσουμε και να το συζητήσουμε το θέμα και να καταλάξουμε σε λογικές πρακτικές. Η ένστασή μου εντοπίζεται στην οχλοκινούμενη προσπάθεια φίμωσης του φωτογράφου.
Στην Αγγλία ο αντιτρομοκρατικός νόμος, καταστρατηγώντας το τεκμήριο της αθωότητας, στοχοποιεί όποιον έχει φωτογραφική μηχανή ως τρομοκράτη. Οι δε φυλλάδες προσθέτουν και τη ρετσινιά του παιδόφιλου. Μη φέρνει λοιπόν κανείς την Αγγλία ως πρότυπο, γιατί εκεί οι φωτογράφοι – κυρίως οι ερασιτέχνες – έχουν ξεσηκωθεί κατά της βλακείας και της τρομοϋστερίας.
Στην Αγγλία ο αντιτρομοκρατικός νόμος, καταστρατηγώντας το τεκμήριο της αθωότητας, στοχοποιεί όποιον έχει φωτογραφική μηχανή ως τρομοκράτη. Οι δε φυλλάδες προσθέτουν και τη ρετσινιά του παιδόφιλου. Μη φέρνει λοιπόν κανείς την Αγγλία ως πρότυπο, γιατί εκεί οι φωτογράφοι – κυρίως οι ερασιτέχνες – έχουν ξεσηκωθεί κατά της βλακείας και της τρομοϋστερίας.
@ Ο Αιρετικός
Αιρετικέ, μας μπέρδεψες!
Αποδέχεσαι τις κάμερες και τη χρήση τους σε δημόσιους χώρους, ή απορρίπτεις και πολεμάς όποιον σε φωτογραφίζει όταν περπατάς στο δρόμο;
Κι αν αποδέχεσαι να σε φωτογραφίζει ο οποιοσδήποτε Αντώναρος, γιατί τα βάζεις με τον αντιτρομοκρατικό νόμο στην Αγγλία;
Καληνύχτα.
@ Ο Αιρετικός
Αιρετικέ, μας μπέρδεψες!
Αποδέχεσαι τις κάμερες και τη χρήση τους σε δημόσιους χώρους, ή απορρίπτεις και πολεμάς όποιον σε φωτογραφίζει όταν περπατάς στο δρόμο;
Κι αν αποδέχεσαι να σε φωτογραφίζει ο οποιοσδήποτε Αντώναρος, γιατί τα βάζεις με τον αντιτρομοκρατικό νόμο στην Αγγλία;
Καληνύχτα.
Νομιζω πως γινεται μια παρανοηση η οποια βασιζεται σε μια αρχη την οποια ονομαζω η αρχη της παρεμβολης. Παρεμβαλουμε τις δικες μας εμπειριες ως γενικες συμπεριφορες, εξ αυτου λεμε πως θα αξιοποιησουμε εμεις την πληροφορια η πως θα την αξιοποιουσαμε.
πχ τυχαια εμεις φωτογραφιζουμε ενα ζευγαρακι να φιλιεται τυχαια σε μια φωτογραφια μας. Αν ομως την δημοσιευσουμε σε ενα προσωπικο μπλογκ λιγη διαφορα κανει. Η ποιοτικη διαφορα ερχεται στην μη γραμμικη φυση της συμμετοχης των νεων μεσων, η πληροφορια ειναι ευκολα προσβασιμη και ευκολα αναπαραξιμη οποτε δημιουργειται ενα προβλημα κλιμακωσης. Αυτο ισχυριζονται και στο Στρην Βιου, δηλαδη εμεις απλα τραβαμε φωτογραφιες, ομως υπαρχουν μερικα πραγματα στην μεση
1)Η κλιμακα αναπαραγωγης της πληροφοριας το φεισμπουκ με εκατομμυρια χρηστες σε ενα κλειστο σχετικα περιβαλλον
2)Η ευκολια επεξεργασιας της. Φωτοσοπ
3)Η ευκολια ληψης (retrieval) της πληροφοριας
Συνεπως τα νεα μεσα προυποθετουν πλεον πολυ μεγαλη συζητηση για το τι ειναι επιτρεπτο
Νομιζω πως γινεται μια παρανοηση η οποια βασιζεται σε μια αρχη την οποια ονομαζω η αρχη της παρεμβολης. Παρεμβαλουμε τις δικες μας εμπειριες ως γενικες συμπεριφορες, εξ αυτου λεμε πως θα αξιοποιησουμε εμεις την πληροφορια η πως θα την αξιοποιουσαμε.
πχ τυχαια εμεις φωτογραφιζουμε ενα ζευγαρακι να φιλιεται τυχαια σε μια φωτογραφια μας. Αν ομως την δημοσιευσουμε σε ενα προσωπικο μπλογκ λιγη διαφορα κανει. Η ποιοτικη διαφορα ερχεται στην μη γραμμικη φυση της συμμετοχης των νεων μεσων, η πληροφορια ειναι ευκολα προσβασιμη και ευκολα αναπαραξιμη οποτε δημιουργειται ενα προβλημα κλιμακωσης. Αυτο ισχυριζονται και στο Στρην Βιου, δηλαδη εμεις απλα τραβαμε φωτογραφιες, ομως υπαρχουν μερικα πραγματα στην μεση
1)Η κλιμακα αναπαραγωγης της πληροφοριας το φεισμπουκ με εκατομμυρια χρηστες σε ενα κλειστο σχετικα περιβαλλον
2)Η ευκολια επεξεργασιας της. Φωτοσοπ
3)Η ευκολια ληψης (retrieval) της πληροφοριας
Συνεπως τα νεα μεσα προυποθετουν πλεον πολυ μεγαλη συζητηση για το τι ειναι επιτρεπτο
Εσύ τα μπερδεύεις ανώνυμε και μάλιστα σκοπίμως. Ουδέν περαιτέρω.
Εσύ τα μπερδεύεις ανώνυμε και μάλιστα σκοπίμως. Ουδέν περαιτέρω.
1. Σαφως και εχουμε δικαιωμα να φωτογραφιζουμε – αλλωτικα ολο το street photography θα ηταν προιον παραβατικοτητας (μηπως ειναι?)
2. Οι φωτογραφιες ειναι καλλιτεχνικα παντελως αδιαφορες. Αρα ποιο το ζητημα? Τουτεστιν, ας μας εξηγησει καποιος γιατι τα συγκεκριμενα προσωπα αντιδρουν – επι προσωπικου να υποθεσω?
1. Σαφως και εχουμε δικαιωμα να φωτογραφιζουμε – αλλωτικα ολο το street photography θα ηταν προιον παραβατικοτητας (μηπως ειναι?)
2. Οι φωτογραφιες ειναι καλλιτεχνικα παντελως αδιαφορες. Αρα ποιο το ζητημα? Τουτεστιν, ας μας εξηγησει καποιος γιατι τα συγκεκριμενα προσωπα αντιδρουν – επι προσωπικου να υποθεσω?
@ ΖΟΥΡΙΧΜΑΝ
“Συνεπως τα νεα μεσα προυποθετουν πλεον πολυ μεγαλη συζητηση για το τι ειναι επιτρεπτο”
Αφού “πρέπει” να γίνει συζήτηση γιατί να μην γίνει και για τα παλιά μέσα.
Και εξηγούμαι: Δεν υπάρχουν π.χ. εκδόσεις φωτογραφικών συλλογών που εμφανίζουν πρόσωπα τα οποία ποτέ δεν έδωσαν συγκατάθεση; Δεν θα μπορούσαν αυτά τα πρόσωπα να εγείρουν αντιθέσεις και “αξιώσεις” αφού η φωτογραφία τους είναι εύκολα προσβάσιμη;
Και για να πω και για άλλα μέσα πλήν των εκδόσεων: Ρωτήθηκε ποτέ ο “τσολιάς της Βουλής” ή “η γριούλα-μπάμπω στο σοκάκι” αν ήθελαν η φωτογραφία τους να μπεί σε καρτ-ποστάλ; Ρωτήθηκε ποτέ το κοριτσάκι που έτρεχε γυμνό στο Βιετνάμ αν ήθελε να γίνει πρωτοσέλιδο;
Και μιλώντας για τα νέα μέσα και τη διάδοση “προσωπικών δεδομένων-φωτογραφιών”, στο facebook είναι εύκολο να “κατέβει” μια φωτογραφία αν το “θέλει” ο “θιγόμενος”. Στις καρτ-ποστάλ και τα άλλα έντυπα μέσα όμως;
Μήπως είναι καλή αφορμή, να βρει ο τσολιάς τον e-δικηγόρο και να αξιώσουν καμιά καλή αποζημίωση; (- μια και υπάρχει νομικό κενό).
Σε δουλειά να βρισκόμαστε.
ΥΓ
Το παρόν κείμενο έχει την εξής ομοιότητα με το GURF:
Όπως δεν θα μάθαινα ποτέ όσα έμαθα για τη “θιγόμενη” του e-δικηγόρου αν δεν γινόταν τόσος θόρυβος από τους ίδιους, έτσι δεν θα μάθαινα ποτέ, ποιοί ενοχλήθηκαν γιατί τους έδειξε μια φωτογραφία.
Και σιγά τα ωά. Πόσους φίλους έχουν που μπορούν να τους αναγνωρίσουν ανάμεσα σε χιλιάδες φωτογραφίες αν δεν το πούν οι ίδιοι;
Εμένα πάντως, οι φίλοι που θα μπορούσαν να με αναγνωρίσουν, με έχουν δει και με μαγιό.
@ ΖΟΥΡΙΧΜΑΝ
“Συνεπως τα νεα μεσα προυποθετουν πλεον πολυ μεγαλη συζητηση για το τι ειναι επιτρεπτο”
Αφού “πρέπει” να γίνει συζήτηση γιατί να μην γίνει και για τα παλιά μέσα.
Και εξηγούμαι: Δεν υπάρχουν π.χ. εκδόσεις φωτογραφικών συλλογών που εμφανίζουν πρόσωπα τα οποία ποτέ δεν έδωσαν συγκατάθεση; Δεν θα μπορούσαν αυτά τα πρόσωπα να εγείρουν αντιθέσεις και “αξιώσεις” αφού η φωτογραφία τους είναι εύκολα προσβάσιμη;
Και για να πω και για άλλα μέσα πλήν των εκδόσεων: Ρωτήθηκε ποτέ ο “τσολιάς της Βουλής” ή “η γριούλα-μπάμπω στο σοκάκι” αν ήθελαν η φωτογραφία τους να μπεί σε καρτ-ποστάλ; Ρωτήθηκε ποτέ το κοριτσάκι που έτρεχε γυμνό στο Βιετνάμ αν ήθελε να γίνει πρωτοσέλιδο;
Και μιλώντας για τα νέα μέσα και τη διάδοση “προσωπικών δεδομένων-φωτογραφιών”, στο facebook είναι εύκολο να “κατέβει” μια φωτογραφία αν το “θέλει” ο “θιγόμενος”. Στις καρτ-ποστάλ και τα άλλα έντυπα μέσα όμως;
Μήπως είναι καλή αφορμή, να βρει ο τσολιάς τον e-δικηγόρο και να αξιώσουν καμιά καλή αποζημίωση; (- μια και υπάρχει νομικό κενό).
Σε δουλειά να βρισκόμαστε.
ΥΓ
Το παρόν κείμενο έχει την εξής ομοιότητα με το GURF:
Όπως δεν θα μάθαινα ποτέ όσα έμαθα για τη “θιγόμενη” του e-δικηγόρου αν δεν γινόταν τόσος θόρυβος από τους ίδιους, έτσι δεν θα μάθαινα ποτέ, ποιοί ενοχλήθηκαν γιατί τους έδειξε μια φωτογραφία.
Και σιγά τα ωά. Πόσους φίλους έχουν που μπορούν να τους αναγνωρίσουν ανάμεσα σε χιλιάδες φωτογραφίες αν δεν το πούν οι ίδιοι;
Εμένα πάντως, οι φίλοι που θα μπορούσαν να με αναγνωρίσουν, με έχουν δει και με μαγιό.
ΑΑΤ
αγνοειτε οτι τα νεα μεσα προσφερουν δυνατοτητες μεγαλης ευκολιας ανακτησης, διαχειρισης και διασπορας της πληροφοριας? Μπορει να εχω τραβηξει ενα παρανομο ζευγαρακι αθελα μου σε φωτογραφια και να το ανεβασω στο φεισμπουκ και να μην γινει τιποτα. Ο ΜΑ ειναι meeting place και αυξανει σημαντικα την πιθανοτητα αυτο το προσωπικο δεδομενο να γινει γνωστο.
Σε περιπτωση που βρισκοταν η φωτογραφια του ζευγαριου βρισκοταν σε εφημεριδα την οποια κατα λαθος ο ρεπορτερ τραβηξε με το ζευγαρακι παλι δεν υπαρχει ζητημα προθεσης. Σκοπος του ρεπορτερ ηταν να φωτογραφισει τον περιβαλλοντα χωρο και οχι το ζευγαρακι. Ο ΜΑ εχει προθεση φωτογραφησης και διακινει την πληροφορια σε μερος με απειρες ικανοτητες ανακτησης, διαχειρισης και διασπορας. Εκ τουτου για μενα υπαρχει πολυ μεγαλη ποιοτικη διαφορα και για αυτο πρεπει να δινει την συγκαταυεση του ο φωτογραφιζομενος. Θεωρω επισης πως και ο ευζωνας εχει δικαιωμα να αρνηθει την φωτογραφιση