Στη θεωρία η δημοκρατία λειτουργεί απλά και όμορφα: οι πολίτες εκλέγουν τους νομοθέτες, οι νομοθέτες θεσπίζουν νόμους, και η πολιτεία εκτελεί τους νόμους! Μεταξύ νομοθετών και πολιτείας στην πράξη, υπάρχει ένα συνοθύλευμα ατόμων με ιδία αντίληψη για τον κάθε νόμο: η διοίκηση. Στην πραγματικότητα η διοίκηση ξαναγράφει τους νόμους, αναιρώντας έτσι τη βούληση των πολιτών και τον ρόλο του νομοθετικού σώματος.
Το παράδειγμα περιγράφει με τραγικά ωμό τρόπο ο Συνήγορος του Πολίτη εδώ.
Τί έγινε;
Νωρίς το 2005, ψηφίστηκε ο Νόμος 3421 με θέμα “Στρατολογία των Ελλήνων και άλλες διατάξεις”. Στο άρθρο 25 ο νόμος ρυθμίζει θέματα αναβολής στράτευσης για Έλληνες που κατοικούν μόνιμα στο εξωτερικό, ως εξής:
1. Αναβάλλεται η κατάταξη στις Ένοπλες Δυνάμεις
όσων έχουν την ιδιότητα του μόνιμου κατοίκου εξωτερι−
κού. Ως μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού για την εφαρμογή
του παρόντος νόμου θεωρούνται όσοι πληρούν μία από
τις παρακάτω προϋποθέσεις:α. Έχουν κύρια και μόνιμη εγκατάσταση στο εξωτε−
ρικό για ένδεκα τουλάχιστον συνεχόμενα έτη, σε μία ή
περισσότερες χώρες.β. Έχουν βιοποριστική εγκατάσταση και κατοικούν
στο εξωτερικό για επτά τουλάχιστον συνεχόμενα έτη,
σε μία ή περισσότερες χώρες.
Αυτά λέει ο νόμος. Προσέξτε την παράγραφο β: όλο κι όλο 17 λέξεις. Απλά πράγματα.
Η διοίκηση όμως διαφωνεί. Δηλαδή κάποια άτομα των οποίων η δουλειά είναι η εκτέλεση των νόμων και όχι η ερμηνεία, έρχονται τόσο με κοινή υπουργική απόφαση (ΕτΚ, Φ61Β PDF αρχείο) όσο και με έγγραφο της Διεύθυνσης Στρατολογίας (σελίδα 1, σελίδα 2) και δημιουργούν ένα σωρό προϋποθέσεις και συνθήκες ερμηνείας του νόμου, που ούτε ο Καφκα θα μπορούσε να φανταστεί. Ουσιαστικά η διοίκηση ξαναγράφει το νόμο καταστρατηγώντας τη λαϊκή βούληση και τον θεσμικό ρόλο του Κοινοβουλίου.
Παρεμβαίνοντας, ο Συνήγορος του Πολίτη εντοπίζει την καταστρατήγιση που περιγράφω παραπάνω και και αναφερόμενος στην αυθαίρετη και αστήρικτη ερμηνεία του νόμου από τη Διεύθυνση Στρατολογίας κάνει λόγο για “θρυαλλίδα ανασφάλειας δικαίου και καχυποψίας”.
Το αν θα εισακουστεί ο Συνήγορος του Πολίτη θα το δούμε στην πορεία του θέματος. Σε μια ευνομούμενη χώρα όμως τέτοια φαινόμενα δεν θα έπρεπε να παρατηρούνται.
Ξέρεις τώρα ο καθένας πάει να ερμηνεύσει τον νόμο, ρωτάει, ζητάει εγκυκλίους… δυστυχώς για το δημόσιο της Ελλάδας (δεν ξέρω για του εξωτερικού) δεν υπάρχει η κοινή λογική. Επειδή όλοι είναι ευθυνόφοβοι ή και αγράμματοι (πολλοί υπ/αξ από τα στρατολογικά γραφεία είναι τέτοιοι) θέλουν έναν τυφλοσούρτη να τον ακολουθούν κατά γράμμα. Ή αλλιώς να μην υπάρχει κρίση ή πρωτοβουλία (τζιζ… πρωτοβουλία… κακή λέξη!)
Που να δείς με τις επικυρώσεις τί γίνεται που κάθε υπηρεσία έχει την δική της εγκύκλειο που λέει διαφορετικά πράματα!!!!!
Μου είπαν από ένα ΚΕΠ λέει τις προάλλες ότι με βάση την τελευταία εγκύκλειό τους, μόνο η εκδούσα δημόσια αρχή έχει το δικαίωμα επικύρωσης ενός εγγράφου της!!!
Άλλοι πάλι αδιαφορούν (ευτυχώς) και χρησιμοποιώντας την κοινή λογική επικυρώνουν τα πάντα… Aλλά αυτοί δυστυχώς είναι μόνο οι γραμματείες ερευνητικών κέντρων…
Ξέρεις τώρα ο καθένας πάει να ερμηνεύσει τον νόμο, ρωτάει, ζητάει εγκυκλίους… δυστυχώς για το δημόσιο της Ελλάδας (δεν ξέρω για του εξωτερικού) δεν υπάρχει η κοινή λογική. Επειδή όλοι είναι ευθυνόφοβοι ή και αγράμματοι (πολλοί υπ/αξ από τα στρατολογικά γραφεία είναι τέτοιοι) θέλουν έναν τυφλοσούρτη να τον ακολουθούν κατά γράμμα. Ή αλλιώς να μην υπάρχει κρίση ή πρωτοβουλία (τζιζ… πρωτοβουλία… κακή λέξη!)
Που να δείς με τις επικυρώσεις τί γίνεται που κάθε υπηρεσία έχει την δική της εγκύκλειο που λέει διαφορετικά πράματα!!!!!
Μου είπαν από ένα ΚΕΠ λέει τις προάλλες ότι με βάση την τελευταία εγκύκλειό τους, μόνο η εκδούσα δημόσια αρχή έχει το δικαίωμα επικύρωσης ενός εγγράφου της!!!
Άλλοι πάλι αδιαφορούν (ευτυχώς) και χρησιμοποιώντας την κοινή λογική επικυρώνουν τα πάντα… Aλλά αυτοί δυστυχώς είναι μόνο οι γραμματείες ερευνητικών κέντρων…
Παραθέτω ένα εξαιρετικό απόσπασμα από άρθρο του Α. Ανδριανόπουλου που δημοσιεύτηκε στις 15.09.2006:
Παραθέτω ένα εξαιρετικό απόσπασμα από άρθρο του Α. Ανδριανόπουλου που δημοσιεύτηκε στις 15.09.2006: