Έπειτα από 10 (ίσως και περισσότερα) χρόνια το ιστολόγιο μπαίνει κανονικά στο δικό του πλέον σπίτι!

Σε 8 παραγράφους το Βήμα δημοσιεύει 4 ανακρίβειες.  Αναρρωτιέμαι αν η αναλογία παραγράφων/ανακριβειών είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη στην συνδρομητική έκδοση της εφημερίδας, που περνιέται και για σοβαρή.    Στο άρθρο σχετικά με τη σύλληψη του Henry Louis Gates Jr., και την επακόλουθη συζήτηση περι ρατσισμού στις ΗΠΑ, καλό θα είναι ο ανώνυμος συντάκτης να λάβει υπόψη του τα εξής.

Το άρθρο γράφει:

ο Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος κατηγόρησε έναν λευκό αστυνομικό ότι έδρασε «ηλιθιωδώς»

Η ακριβής πραγματικότητα έχει ως εξής: ο Μπαράκ Ομπάμα κατηγόρησε πως η αστυνομία (συλλογικά) και όχι ο αστυνομικός (ατομικά) έδρασε ηλιθιωδώς.

Το άρθρο γράφει:

Τη δήλωση του προέδρου ακολούθησε η οργισμένη αντίδραση του υπαστυνόμου Τζέιμς Κράουλι […]

Η ακριβής πραγματικότητα έχει ως εξής: ο Τζέιμς Κράουλι είναι αρχιφύλακας κι όχι υπαστυνόμος.

Το άρθρο γράφει:

Ο καθηγητής […] ανακάλυψε ότι είχε χάσει τα κλειδιά και προσπάθησε να ανοίξει διά της βίας την πόρτα του σπιτιού του.

Η ακριβής πραγματικότητα έχει ως εξής: ο καθηγητής δεν είχε χάσει τα κλειδιά του αλλα διαπίστωσε πως η κυρίως είσοδος του σπιτιού του είχε σφηνώνει και προσπάθησε να την ανοίξει με το βάρος του σώματός του.

Το άρθρο γράφει:

«Στο παλιό μου σπίτι, στο Σικάγο, θα με πυροβολούσαν» αστειεύτηκε [ο Μπαράκ Ομπάμα]

Η ακριβής πραγματικότητα έχει ως εξής: ο Ομπάμα αστειεύτηκε πως θα τον πυροβολούσαν αν προσπαθούσε να διαρρήξει τον Λευκό Οίκο.

Αυτά βεβαίως γίναν 5-6 μέρες πριν τυπωθεί το Βήμα της Κυριακής.  Διότι στο μεταξύ ο Ομπάμα έκανε διορθωτικές δηλώσεις επαινώντας τον αρχιφύλακα Κράουλι και τονίζοντας πως η έκφρασή του για βλακώδη συμπεριφορά της αστυνομίας ήταν ατυχής.

Φυσικά, η εφημερίδα που «έφερε»τον Ερντογάν στην Αθήνα και δημοσιογραφεί για τις ακροάσεις του Θεού, δεν θα νοιαστεί για το αν ο Κράουλι είναι αρχιφύλακας ή υπαστυνόμος κι αν ο Γκέιτς είχε χάσει τα κλειδιά του ή όχι.  Σημασία έχει να μην βρει το Βήμα σεβασμό για τους αναγνώστες του.

(Το παρόν κείμενο δεν έχει καμιά σχέση με την υπόθεση του Greek University Reform).

Ο Μάνος Αντώναρος είναι δημοσιογράφος.  Είναι αδερφός του κυβερνητικού εκπροσώπου.  Είναι γιός του αξέχαστου σκιτσογράφου Αρχέλαου.  Είναι δεινός φωτογράφος.  Με σύστημα και με αντικείμενο.  Την καθημερινή ζωή στην Ερμού, ειδικά πέριξ της Καπνικαρέας.  Εκεί τον βρίσκει κανείς, σχεδόν καθημερινά να φωτογραφίζει.  Τα βράδια, στο σπίτι του λίγο παραπάνω, δουλεύει τις φωτογραφίες της ημέρας, τις ξεσκαρτάρει, και δημοσιεύει αυτές που του αρέσουν στο τέλος.

Ο Μάνος Αντώναρος είναι φωτογράφος και καταγράφει την καθημερινότητα της Ερμού.  Οι φωτογραφίες του μιλούν.  Ο Μάνος Αντώναρος φωτογραφίζει το χρονικό της Ερμού.

Αυτό το φωτογραφικό χρονικό επιθυμούν να διώξουν από το facebook δυο περσόνες: ένας Antonis-Marios και μια Mairi Apostolidis.  Έτσι, επειδή δεν γουστάρουν τις φωτογραφίες του Αντώναρου.  Ξεσηκώνουν χρήστες του facebook να καταγγείλουν τον Αντώναρο, να του κλείσει τις σελίδες το facebook.

Ήδη κατήγγειλα στο facebook την εκστρατεία κατά του Αντώναρου ως ανυπόστατη και απαράδεκτη. Αν θέλετε να σταματήσει αυτό το φασισταριό στο διαδίκτυο, κάντε κι εσείς την καταγγελία σας στο facebook κατά της εκστρατείας σε βάρος του Μάνου Αντώναρου.  Πολύ απλά, μπορείτε να πείτε στο facebook τα εξής:

The admins of the cause seem to have personal issues with a specific member of Facebook. The cause and its description contain misleading information about the person and his work of art, while the cause admins ask people to report the user’s profile.  Therefore, the cause should be deleted.

Στη φωτογραφία παραπάνω, ο Μάνος Αντώναρος μπροστά στην Καπνικαρέα τον Ιούνιο του 2007 φωτογραφημένος από εμένα.

Σήμερα η Breeda κι εγώ γιορτάζουμε την 5η μας επέτειο. Παντρευτήκαμε στην Ιρλανδία στις 25 Ιουνίου 2004. Είχα κρατήσει ένα πρόχειρο ημερολόγιο εκείνες τις μέρες το οποίο υπάρχει ακόμη!

Η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή μεθόδευσε — νόμιμα και ανήθικα — το κλείσιμο του Ελληνικού Κοινοβουλίου νύχτα και με συνοπτικές διαδικασίες.

Η μαγκιά στη δημοκρατία.  Η δημοκρατία ως τσιφλίκι.  Η θεσμοκτονία ως επικοινωνιακή πολιτική.

Αν δεν αντισταθούμε τώρα, πότε θα αντισταθούμε;

… τίποτα δεν με εκπλήσσει.  Ούτε το κλείσιμο της Βουλής.  Το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, χαρακτηρίζεται από το ΠΑΣΟΚ ως «θεσμική εκτροπή» και όχι ως «πραξικόπημα».  Φτηνός στα άλευρα κι ακριβός στα πίτουρα μου φαίνεται ο ΓΑΠ τελικά.  Αλλού όμως είναι το πρόβλημα σήμερα.

Από το 1974 ως σήμερα έχουμε γονατίσει τους θεσμούς.  Φτάσαμε στο «κανένας θεσμός μόνον ο λαός» αλλά η κατηφόρα δεν σταμάτησε εκεί.  Συνεχίσαμε ως το «έωμεν τους νόμους καθεύδειν».  Ούτε εκεί σταμάτησε η κατρακύλα μας.  Συνεχίζεται, αειφόρως τροφοδοτούμενη από τη συλλογική αμάθεια και ημιμάθειά μας.  Από την λειψή ως ανύπαρκτη παιδεία και καλλιέργειά μας.

Όταν στην καθημερινή ζωή μας δεν σεβόμαστε τους απλούς κανόνες, πώς θα συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της «θεσμικής εκτροπής» που έγινε με το κλείσιμο της Βουλής;

Κανένας θεσμός λοιπόν.  Μόνον ο λαός ο απαίδευτος, ακαλλιέργητος, βάρβαρος, εγωκεντρικός, ημιμαθής, άξεστος.  Ο λαός του 80% που αναδεικνύει τον Κώστα και τον Γιώργο τιμητές της δημοκρατίας.

Ας αφήσουμε λοιπόν τους νόμους να κοιμούνται.  Καληνύχτα.  Θα συμπλήρωνα «και καλή τύχη» αλλά δεν την βλέπω.

Η φωτογραφία έφτασε χτες από παλιό συμφοιτητή μου από τα ωραία χρόνια της προπτυχιακής ζωής στα Ιωάννινα.  Ο οποίος μου γράφει, μεταξύ άλλων:

[…] Εδώ και ένα μήνα περίπου έβαλα στην πρίζα το παλιό QL!  Σε κάποιο mdv (ελάχιστα τρέχουν) βρήκα ένα πρόγραμμα σήμερα από το οποίο και η φωτογραφία.  Νομίζω ότι κατάλαβες και οπωσδήποτε θα το θυμάσαι.

Αν θυμάμαι λέει.  Το 1986, πρωτοετής 18-19 ετών στο Φυσικό των Ιωαννίνων, είχα ξεκινήσει να γράφω ένα πακέτο μαθηματικού λογισμικού πάνω στον 32-bitο QL της Sinclair.  Η φωτογραφία που μου έστειλε ο Γιάννης, δείχνει το αρχικό μενού της εφαρμογής ακόμη με το λατινικό αλφάβητο (πριν γίνει η χακεριά με τις Ελληνικές γραμματοσειρές στο firmware του υπολογιστή).

Την εφαρμογή την μοίρασα σε συμφοιτητές μου που είχαν QL καθώς και σε όσους θέλαν να τροποποιήσουν τον πηγαίο κώδικα για τους δικούς τους υπολογιστές (open source που θα λέγαμε σήμερα).  Το 1987 η εφαρμογή μεταφέρθηκε σε C και είμαι βέβαιος πως κάπου θα υπάρχει ο κώδικας ακόμη και σήμερα.

Και τι δεν είχε το «Μαθηματικό Πακέτο για τον QL»!  Δευτεροβάθμιες εξισώσεις, πίνακες, γραμμικά συστήματα, μιγαδικούς αριθμούς, συναρτήσεις, και ορίζουσες· ό,τι παρείς 100!

Ο υπολογιστής QL χρησιμοποιούσε μικροκασέτες (mdv ή microdrives) για την αποθήκευση δεδομένων.  Οι μικροκασέτες αυτές ήταν ένα από τα πιο προβληματικά σημεία του υπολογιστή.

Ο επεξεργαστής (CPU) του QL ήταν ο 68008 της Motorola με ρολόι στα 7.5 MHz (σωστά διαβάζετε: MHz).  Η μνήμη του υπολογιστή ήταν 128 KB (σωστά διαβάζετε: KB).  Η αναλύση για τα γραφικά ήταν 256Χ265 ή 512Χ256 pixels με 8 και 4 χρώματα αντίστοιχα.

Έχουν περάσει 23 χρόνια από τότε που γράφτηκε η εφαρμογή της φωτογραφίας.  Η τεχνολογία των υπολογιστών έχει εξελιχθεί με εξαιρετικούς ρυθμούς ενώ η απόδοση του προγραμματιστή έχει πέσει αισθητά: στα 19 μου (φωτό δεξιά) έγραφα κώδικα με τις ώρες.  Σήμερα μόλις και μετα βίας γράφω 100 γραμμές πριν κάνω διάλλειμα για καφέ.

Τρία χρόνια μετά την εφαρμογή της φωτογραφίας έφυγα για τις ΗΠΑ.

Το πρόσφατο ταξίδι στην Αθήνα μου επιφύλαξε δυο συναντήσεις Διονυσιακών διαστάσεων.

Στο Μοναστηράκι δίπλα στο σταθμό αντάμωσα, για πρώτη φορά, το Νίκο Κοεμτζή:

Ο Νίκος ήταν πρωτότοκος,
τον άλλον λέγαν Δημοσθένη …

Αγόρασα το βιβλίο του και συνέχισα προς το Θησείο.  Κι εκεί,

την παιδική μου φίλη,
την είδα ξαφνικά,
να στέκει, και να με κοιτά …

Μου είπε για αγάλματα κομμάτια, τη ζωή της, βομβαρδισμένες πόλεις, ναυάγια στο βυθό.  Πόνεσα, ένοιωσα τον πόνο της, βαθύ, βουβό, οξύ.

Τι αναγκάζει μια γυναίκα να παραμένει εγκλωβισμένη σε μια επίκτητη δυστυχία;  Ποιά δαιμόνια την καθηλώνουν σε μια σχέση υποταγής και διαρκούς εξευτελισμού;  Τι φόβος την κρατάει δέσμια ενός ανθρώπου που την μεταχειρίζεται ως αντικείμενο;  Πώς μια γυναίκα έξυπνη, μορφωμένη και καλλιεργημένη, ταξιδεμένη, όμορφη απ’ έξω κι από μέσα, αφήνει τον εαυτό της στα χέρια ενός ignoramus, που ασκεί πάνω της λεκτική βία, που την προσβάλλει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί;

Φοβάται τη μοναξιά και την εξορκίζει αποδεχόμενη την ευτέλεια της σχέσης;  Φοβάται να αντικρύσει το ανθρώπινο βάρος της ιστορίας της;  Και ψυχή ει μέλλει γνώσεσθαι αυτήν εις ψυχήν αυτή βλεπτέον.

Άκουγα την ιστορία της από το Θησείο ως τη Ρωμαϊκή Αγορά και πίσω, ώρες πολλές.   Πόνος, παράπονο, φόβος, απορία, ελπίδα, όλα μαζί μια κραυγή αγωνίας έπειτα από χρόνια σιωπής.  Πώς να την βοηθήσεις, τι να της πρωτοπείς;   Της είπα για κανα δυο γνωστούς μου καλούς ψυχολόγους στην Αθήνα.  Έναν για να δει η ίδια κι έναν για να δουν μαζί με τον «άνθρωπό» της ως ζευγάρι, επειδή ήθελε να το παλαίψει λίγο ακόμη.  Ήρθε η ώρα να πάμε στις δουλειές μας.

Σβηνούν τα βήματα στη σκάλα, κανείς.
Θα πλανηθούμε μοναχοί

Ετοιμάζομαι για σύντομο ταξίδι στην Αθήνα.  Πρωταπριλιά, που θα γίνεται και στο Μέγαρο συμπόσιο για την έρευνα στην Ελλάδα (συμβολική η μέρα)!  Γνωρίζω πως το μετρό δεν συνεχίζει παραπάνω από την Εθνική Άμυνα.  Πώς όμως πάει κανείς αεροδρόμιο-Σύνταγμα κατά προτίμηση με μέσο σταθερής τροχίας; Αν βγάλετε άκρη από τις ανακοινώσεις της Αττικό Μετρό, πείτε μου κι εμένα, αφού πρώτα ανακράξετε Ευλογημένη η Κοινωνία της Πληροφορίας, του Διαδικτύου, και της Ελληνικής Τσαπατσουλιάς.

Επι της τσαπατσουλιάς: νέος spammer του ΠΑΣΟΚ ο παλιός Παντελής Οικονόμου.  Ο οποίος περιλαμβάνει κι αυτός την «ντιρεκτίβα» των κλιματιστικών στο τέλος του μηνύματος, τάχα-δήθεν περι συμμόρφωσης με ευρωπαϊκούς κανόνες.   Γελώ αφενός με την ξύλινη γλώσσα μερικών «συντρόφων».  Άκου εκεί «ντιρεκτίβα».  Οδηγία το λέμε καλέ μου άνθρωπε.  Γελώ επίσης επειδή ο ΓΑΠ στήνει επιτροπή για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση ενώ δεν κοιτά να συμμαζέψει πρώτα το ηλεκτρονικό χάλι του Κινήματος του οποίου ηγείται.

Τέλος: εδώ και λίγες βδομάδες αφιερώνω τον περισσότερο χρόνο μου στο βιβλίο που γράφω (το αντικείμενο είναι database design για όποιον ενδιαφέρεται).  Γι αυτό και το ιστολόγιο έχει κάπως ατονίσει.  Φαντάζομαι πως σε μερικές βδομάδες θα επανέλθω σε μια πιο τυπική δραστηριότητα.

Η Ιστολογία Εαρινής Ισημερίας είναι μια συλλογική προσπάθεια λίγων ιστολόγων να δημοσιεύσουμε μαζί την λογοτεχνική δουλειά μας.   Ελπίζουμε στο επόμενο κάλεσμα να συγκεντρώσουμε τη συνεργασία περισσότερων συνιστολόγων.

H παρούσα Ιστολογία στοιχειοθετήθηκε με τις γραμματοσειρές Baskerville, Didot, και Olga της Εταιρείας Ελληνικών Τυπογραφικών Στοιχείων.  Η σελιδοποίηση έγινε με την προϋπόθεση πως το τελικό μέσο απεικόνισης της Ιστολογίας θα είναι η οθόνη του υπολογιστή.  Για τον λόγο αυτό απουσιάζει ο παραδοσιακός πίνακας περιεχομένων (η χρησιμότητα του οποίου έχει αντικατασταθεί από την παράθεση bookmarks (σελιδοδεικτών)).