Πληρωμένη καταχώριση της αναλυτικής παρουσίασης του «πόθεν έσχες» των βουλευτών στον Τύπο προτείνει ο βουλευτής του ΠαΣοΚ κ. Χρ.Βερελής. (Το Βήμα 05.09.09).
Υπάρχει και το διαδίκτυο κ. Βερελή. Δεν φτάνει που οι φορολογούμενοι πληρώνουν τα μεταφορικά για τα μπισκότα σας, θέλετε τώρα να πληρώνουν κι άλλες κρατικές καταχωρήσεις στον τύπο; Ιστοτόπο έχει η Βουλή, ας δημοσιεύονται τα πόθεν έσχες εκεί.
Να μία ακόμη πρόταση που ποτέ δεν θα μπορούσε να γίνει από έντυπα που ζουν χάρη στις άμεσες ή έμμεσες κρατικές χορηγίες.
Η πρόταση του κ. Βερελή συνδυάζει το τερπνόν μετά του οφελείμου. Δηλαδή, και το λαϊκό αίσθημα ικανοποιείται καθώς όλοι αρέσκονται να βλέπουν εκτεθειμένα τα περιουσιακά στοιχεία των άλλων, και οι εκδότες ευχαριστιούνται από μία πρόταση που θα του αυξήσει τα έσοδα.
Η πρόταση για δημοσίευση των στοιχείων αυτών στο διαδίκτυο είναι τόσο προφανής και εύλογη που δεν θα έπρεπε να είναι αυτονόητη.
Αλλά ας πάμε και παρακάτω. Γιατί θα έπρεπε οι εταιρίες να υποχρεώνονται να δημοσιεύουν τους ισολογισμούς και τα αποτελέσματα χρήσεως στις διάφορες εφημερίδες; Τι νόημα έχει η σημαντική αυτή δαπάνη που εν τέλη επιβαρύνει τον καταναλωτή σε μια εποχή που αυτό θα μπορούσε απλώς να γίνεται σε μια ιστοσελίδα του Υπουργείου Οικονομικών, και ο κάθε ενδιαφερόμενος να έχει άμεση πρόσβαση; Η απάντηση είναι πως δεν έχει κανέναν απολύτως νόημα εκτός από το να τροφοδοτείται με την υποχρεωτική αυτή δημοσίευση το εκδοτικό κατεστημένο που με τη σειρά του και ως αντάλλαγμα συντελεί στην συντήρηση της υφιστάμενης πολιτικής κατάστασης.
Να μία ακόμη πρόταση που ποτέ δεν θα μπορούσε να γίνει από έντυπα που ζουν χάρη στις άμεσες ή έμμεσες κρατικές χορηγίες.
Η πρόταση του κ. Βερελή συνδυάζει το τερπνόν μετά του οφελείμου. Δηλαδή, και το λαϊκό αίσθημα ικανοποιείται καθώς όλοι αρέσκονται να βλέπουν εκτεθειμένα τα περιουσιακά στοιχεία των άλλων, και οι εκδότες ευχαριστιούνται από μία πρόταση που θα του αυξήσει τα έσοδα.
Η πρόταση για δημοσίευση των στοιχείων αυτών στο διαδίκτυο είναι τόσο προφανής και εύλογη που δεν θα έπρεπε να είναι αυτονόητη.
Αλλά ας πάμε και παρακάτω. Γιατί θα έπρεπε οι εταιρίες να υποχρεώνονται να δημοσιεύουν τους ισολογισμούς και τα αποτελέσματα χρήσεως στις διάφορες εφημερίδες; Τι νόημα έχει η σημαντική αυτή δαπάνη που εν τέλη επιβαρύνει τον καταναλωτή σε μια εποχή που αυτό θα μπορούσε απλώς να γίνεται σε μια ιστοσελίδα του Υπουργείου Οικονομικών, και ο κάθε ενδιαφερόμενος να έχει άμεση πρόσβαση; Η απάντηση είναι πως δεν έχει κανέναν απολύτως νόημα εκτός από το να τροφοδοτείται με την υποχρεωτική αυτή δημοσίευση το εκδοτικό κατεστημένο που με τη σειρά του και ως αντάλλαγμα συντελεί στην συντήρηση της υφιστάμενης πολιτικής κατάστασης.