Άρθρο του Διονύση Γουσέτη *
Αγαπητέ Λάζαρε Πετρομελίδη, σου συμπαραστέκομαι στην καινούργια δοκιμασία σου. Η 15η κατά σειρά καταδίκη σου σε φόρτωσε με τρία χρόνια φυλακή χωρίς αναστολή. Είσαι, δηλαδή, καταζητούμενος. Είτε θα πρέπει να παρουσιαστείς και να πας στη φυλακή, είτε να κρυφτείς. Και στις δυο περιπτώσεις δεν θα μπορείς, 45 χρονών άνθρωπος, να βλέπεις τη γυναίκα και το παιδί σου. Δεκαέξι χρόνια σε ταλαιπωρεί το καθεστώς επειδή δεν έκανες το κορόιδο. Ούτε καν όταν θεσπίστηκε η εναλλακτική κοινωνική θητεία, που υποτίθεται ότι καλύπτει τους αντιρρησίες συνείδησης όπως εσύ.
Η θέσπιση της εναλλακτικής θητείας, ήταν κι αυτή άλλη μια ανατολίτικη υποκρισία. Σου έγινε η χάρη να την υπηρετήσεις το 1998, όταν ήσουν 39 ετών, παντρεμένος και πατέρας παιδιού. Οι πατριώτες όμως καραδοκούσαν: φρόντισαν να είναι η θητεία 30 μήνες στο Κιλκίς, 550 χλμ. μακριά από το σπίτι σου. Την ίδια στιγμή, η κανονική θητεία θα διαρκούσε μόνο 4 μήνες (δεδομένου του δικαιώματος εξαγοράς των 8 από τους 12 μήνες της θητείας) και θα ήταν κοντά στο σπίτι σου. Αρνήθηκες την τιμωρητική εναλλακτική θητεία, οπότε, σύμφωνα με τη νομοθεσία, έχασες εντελώς τούτο το δικαίωμα.
Δεν έκανες το κορόιδο, όπως η συντριπτική πλειοψηφία των συμπατριωτών μας. Ο υφυπουργός Άμυνας παραδέχτηκε ότι ένας στους δυο είναι φυγόστρατοι, μεταξύ των οποίων πολλοί επώνυμοι. Όλοι αυτοί μένουν ατιμώρητοι διότι έκαναν το κορόιδο. Κανείς δεν δήλωσε ότι απεχθάνεται το στρατό. Όλοι δήλωσαν ότι επιθυμούν να υπηρετήσουν την «Πατρίς», αλλά άλλος σπουδάζει, άλλος είναι άρρωστος, άλλος τρελός κλπ. Μέχρι και ο άνθρωπος που έχτισε το προφίλ του στον εθνικισμό, αλιεύοντας ψήφους με το σύνθημα «πόσο καλό πράγμα είναι ο στρατός», λούφαξε τη στρατιωτική θητεία. Πρόκειται για τον βουλευτή του ΛΑΟΣ και μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας(!) της Βουλής, Κωνσταντίνο Αϊβαλιώτη.
82 χιλιάδες είναι οι απαλλαχθέντες και όσοι δεν μπόρεσαν να απαλλαγούν λουφάζουν κάπου ανυπόταχτοι (και μόνο ο όρος «ανυπόταχτοι» αρκεί για να καταλάβεις την απαξίωση του στρατού προς τους πολίτες που διαπράττουν το έγκλημα να μην «υποτάσσονται», όπως θα έπρεπε να κάνουν). Οι υπόλοιποι που στρατεύονται είναι αυτοί που δεν έχουν πρόσβαση στους καραβανάδες ή τους πολιτικούς. Αλλά και από αυτούς, πόσοι είναι εκείνοι που υπηρετούν πραγματική θητεία και πόσοι είναι εκείνοι που παίρνουν το απολυτήριο στο σπίτι τους;
Δεν έκανες το κορόιδο και έμπλεξες με το πιο σοβαρό πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για περισσότερο από 5 δεκαετίες. Από τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις στη δεκαετία του ’50, στις πολυετείς φυλακίσεις (μέχρι και 20 χρόνια) στις δεκαετίες του ’60 και ’70, όπου συνήθη θύματα ήσαν οι θρησκευτικοί αντιρρησίες συνείδησης (μάρτυρες του Ιεχωβά). Αυτοί ήσαν σε ακόμη χειρότερη μοίρα από σένα, γιατί δεν είχαν κανένα να τους συμπαρασταθεί, εκτός από τη Διεθνή Αμνηστία. Για την αριστερά δεν μέτραγαν τα ανθρώπινα δικαιώματα τους.
Στην ανάδελφη χώρα μας, η συμμαχία εναντίον της αντίρρησης συνείδησης και της εναλλακτικής θητείας είναι τεράστια. Δεν περιλαμβάνει μόνο καραβανάδες. Περιλαμβάνει και τους εκπροσώπους του θεού της αγάπης. Οι παπάδες δεν πάνε οι ίδιοι στο στρατό, ούτε οι καλόγεροι. Ωστόσο, θεωρούν αντεθνικό σκύβαλο όποιον άλλον αρνείται τη στράτευση. Ο μακαριστός Χριστόδουλος είχε δημοσιεύσει άρθρο με τίτλο «Αντιρρήσεις για τους αντιρρησίες» και όταν ψηφιζόταν ο νόμος για την εναλλακτική θητεία, έξω από τη Βουλή είχαμε μεσαιωνικού τύπου ολονυχτίες από παπάδες. Σ’ αυτούς προστέθηκαν και κάποιοι που κάνουν καριέρα ως προοδευτικοί, όπως ο Πέτρος Ευθυμίου και ο Γιάννης Καψής, που χαρακτήριζαν δημόσια τους αντιρρησίες «πονηρούς Βαλκάνιους», «Στρατιά εξοργιστικών αργομίσθων», κλπ. Αλλά και η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, αν τους ρωτήσεις, είναι εναντίον της εναλλακτικής θητείας. Άλλος από φθόνο διότι αυτός υπηρέτησε, άλλος από πίστη στην ελληνορθοδοξία, άλλος για λόγους κοινωνικής αποδοχής και βάλε. Γνωρίζεις ότι την εναλλακτική θητεία, ακόμη και αυτή την άθλια που διαθέτουμε, δε θα την είχαμε χωρίς τις συνεχείς πιέσεις των -γι’ αυτό το λόγο μισητών- ευρωπαίων εταίρων μας, που δεν μπορούσαν να μας ανεχτούν στην Ε.Ε. ως το μοναδικό μαύρο πρόβατο. Πού πήγες να τα βάλεις με όλους αυτούς τους ανατολίτες της καθυστέρησης;
Στην Ελλάδα της ασυδοσίας, τη νύφη την πληρώνουν μόνον όσοι δεν ακολουθούν τον κανόνα. Όσοι επιμένουν να μην υποκρίνονται και να σέβονται τις πεποιθήσεις και την αξιοπρέπειά τους. Εσύ δεν υποτάχτηκες στην κοινωνική επιταγή του «κάνε το κορόιδο». Από μιαν άποψη, είσαι απροσάρμοστος και αυτό είναι που πληρώνεις. Από μιαν άλλη, είσαι αξιοζήλευτος.
—
* αναδημοσιεύεται με άδεια του συγγραφέα.
Ροδιά, η προσωπική εμπειρία του καθενός είναι σεβαστή (και για αυτές τις κακές “εμπειρίες” έχω δώσει και τον αγώνα μου εκ των έσω για να ελαχιστοποιηθούν).
Η γενίκευση των προσωπικών εμπειριών, όμως, συν οι κινηματογραφικές απόψεις περί στρατεύματος, πόρρω απέχουν από την πραγματικότητα που περιγράφεις. Ούτε οι ιδιωτικές κλινικές είναι γεμάτες από παιδιά που απέκτησαν ψυχολογικά προβλήματα στον Στρατό, ξέρω και παιδιά που έλυσαν τα ψυχολογικά τους προβλήματα στον Στρατό. Παίρνεις σαν “αξίωμα” ότι το “ζητούμενο στο στρατό είναι το σπάσιμο του ηθικού”. Ποτέ δεν εκπαιδεύτηκα για κάτι τέτοιο, και σε κανένα ….εγχειρίδιο, δεν αντιλήφθηκα τέτοιο ζητούμενο. Το αντιλήφθηκα σε ατομικές συμπεριφορές μεταξύ Μονίμων και Μονίμων, Μονίμων και στρατευμένων, μεταξύ στρατευμένων και στρατευμένων, στο ίδιο (αν όχι μικρότερο) ποσοστό που το αντιλαμβάνεται και η γυναίκα μου στην Εταιρεία που εργάζεται, όπως το αντιλήφθηκα σε μεγάλη ξενοδοχειακή επιχείρηση που εργάστηκα για λίγο ασχολούμενος με το εποχιακό προσωπικό, όπως το αντιλαμβάνονται σε κάθε τομέα της ιδιωτικής και δημόσιας ζωής.
Με τα ιδανικά σου συμφωνώ. Και, αν θες, εξοργίζομαι με αυτά που υπέστη ο αδερφός σου, στενοχωριέμαι αφάνταστα για το τι τραβάει ο κύριος Πετρομελίδης (αν και δεν …καταλαβαίνω απέναντι σε ποιόν επαναστατεί), ψάχνω να βρώ ιδέες για βελτίωση των πραγμάτων, με βάση, όμως, κάποιες συλλογικές ανάγκες που επί του παρόντος δεν μπορούμε να αλλάξουμε.
Αν η λύση για σένα είναι η ιδανική αναρχική κοινωνία όπου η ελευθερία και τα δικαιώματα του ενός θα είναι υπεράνω (ή αδιάφορα) της ελευθερίας του άλλου και των δικαιωμάτων του συνόλου τότε δεν μπορώ να σου αντιπαραθέσω κάποιο απτό επιχείρημα. Αλλά, για την εικόνα που έχεις αποκλειστικά για τον Στρατό, έχω πολλά. Και, πριν, με κολακέψεις (αν νομίζεις ότι η δική μου συμπεριφορά είναι “εξαίρεση”) σε διαβεβαιώνω ότι οι απόψεις μου έχουν διαμορφωθεί από τη συμπεριφορά ΟΛΩΝ όσων συνάντησα στα τριανταδύο χρόνια υπηρεσίας μου. Και οι καλές και οι κακές.
Και όταν νοικιάζεις αυτοκίνητο, πληρώνεις ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ (στο αντίτιμο) την ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ για ΟΛΟΥΣ ασφάλεια! Και φοράς ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ζώνη για να μην επιβαρύνεις το κοινωνικό σύνολο με άσκοπα έξοδα νοσηλείας! Και σταματάς ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ στο κόκκινο γιατί και ο συμπολίτης σου έχει ΔΙΚΑΙΩΜΑ να περάσει και να πάει σπίτι του.!
Κι όταν μπαίνεις στο λεωφορείο πληρώνεις ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ εισιτήριο για να υπάρχουν ΜΜΜ για το κοινωνικό σύνολο! Και, και…
Κι αν δεν τα κάνεις όλα αυτά, υπάρχουν ποινές! Μερικές σου στερούν και την ελευθερία! Να καταργηθούν;
Μπορεί μια κοινωνία να καλύψει τις ανάγκες της ως σύνολο Θεσπίζοντας μόνο δικαιώματα;
Ας ξεφύγουμε από τα αυστηρά προσωπικά μας βιώματα και με βάση τα όποια σωστά ιδεολογικά ιδανικά μας ας σκεφτούμε πώς μπορούμε να βελτιώσουμε τις συνθήκες άσκησης των υποχρεώσεών μας. Αυτό είναι για μένα το ζητούμενο και ζητώ συγγνώμη για την εμμονή μου να αρνούμαι να εντάξω τον εαυτό μου και χιλιάδες άλλους (Μόνιμους και μη) στο επίπεδο που συναισθηματικά περιγράφεις.
Ο Στρατός αποδεικνύεται ως αναγκαία πραγματικότητα σε οποιαδήποτε χώρα με οποιοδήποτε ιδεολογικό πολιτικό σύστημα, από τότε που ο Αδάμ και η Εύα γίναν …τέσσερεις.
Όπως και η Αστυνομία και οι Δημοσιογράφοι και οι Γιατροί και οι Καθηγητές και οι Έμποροι και οι λογιών Παππάδες.
Οι ανθρώπινες συμπεριφορές είναι εξ ίσου καλές ή κακές μέσα σε κάθε υποσύνολο. Αυτές πρέπει να βελτιώσουμε πρώτα μπας και βρούμε μετά τον δρόμο για την ιδανική παγκόσμια κοινωνία.
Με αγάπη 🙂
Ροδιά, η προσωπική εμπειρία του καθενός είναι σεβαστή (και για αυτές τις κακές “εμπειρίες” έχω δώσει και τον αγώνα μου εκ των έσω για να ελαχιστοποιηθούν).
Η γενίκευση των προσωπικών εμπειριών, όμως, συν οι κινηματογραφικές απόψεις περί στρατεύματος, πόρρω απέχουν από την πραγματικότητα που περιγράφεις. Ούτε οι ιδιωτικές κλινικές είναι γεμάτες από παιδιά που απέκτησαν ψυχολογικά προβλήματα στον Στρατό, ξέρω και παιδιά που έλυσαν τα ψυχολογικά τους προβλήματα στον Στρατό. Παίρνεις σαν “αξίωμα” ότι το “ζητούμενο στο στρατό είναι το σπάσιμο του ηθικού”. Ποτέ δεν εκπαιδεύτηκα για κάτι τέτοιο, και σε κανένα ….εγχειρίδιο, δεν αντιλήφθηκα τέτοιο ζητούμενο. Το αντιλήφθηκα σε ατομικές συμπεριφορές μεταξύ Μονίμων και Μονίμων, Μονίμων και στρατευμένων, μεταξύ στρατευμένων και στρατευμένων, στο ίδιο (αν όχι μικρότερο) ποσοστό που το αντιλαμβάνεται και η γυναίκα μου στην Εταιρεία που εργάζεται, όπως το αντιλήφθηκα σε μεγάλη ξενοδοχειακή επιχείρηση που εργάστηκα για λίγο ασχολούμενος με το εποχιακό προσωπικό, όπως το αντιλαμβάνονται σε κάθε τομέα της ιδιωτικής και δημόσιας ζωής.
Με τα ιδανικά σου συμφωνώ. Και, αν θες, εξοργίζομαι με αυτά που υπέστη ο αδερφός σου, στενοχωριέμαι αφάνταστα για το τι τραβάει ο κύριος Πετρομελίδης (αν και δεν …καταλαβαίνω απέναντι σε ποιόν επαναστατεί), ψάχνω να βρώ ιδέες για βελτίωση των πραγμάτων, με βάση, όμως, κάποιες συλλογικές ανάγκες που επί του παρόντος δεν μπορούμε να αλλάξουμε.
Αν η λύση για σένα είναι η ιδανική αναρχική κοινωνία όπου η ελευθερία και τα δικαιώματα του ενός θα είναι υπεράνω (ή αδιάφορα) της ελευθερίας του άλλου και των δικαιωμάτων του συνόλου τότε δεν μπορώ να σου αντιπαραθέσω κάποιο απτό επιχείρημα. Αλλά, για την εικόνα που έχεις αποκλειστικά για τον Στρατό, έχω πολλά. Και, πριν, με κολακέψεις (αν νομίζεις ότι η δική μου συμπεριφορά είναι “εξαίρεση”) σε διαβεβαιώνω ότι οι απόψεις μου έχουν διαμορφωθεί από τη συμπεριφορά ΟΛΩΝ όσων συνάντησα στα τριανταδύο χρόνια υπηρεσίας μου. Και οι καλές και οι κακές.
Και όταν νοικιάζεις αυτοκίνητο, πληρώνεις ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ (στο αντίτιμο) την ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ για ΟΛΟΥΣ ασφάλεια! Και φοράς ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ζώνη για να μην επιβαρύνεις το κοινωνικό σύνολο με άσκοπα έξοδα νοσηλείας! Και σταματάς ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ στο κόκκινο γιατί και ο συμπολίτης σου έχει ΔΙΚΑΙΩΜΑ να περάσει και να πάει σπίτι του.!
Κι όταν μπαίνεις στο λεωφορείο πληρώνεις ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ εισιτήριο για να υπάρχουν ΜΜΜ για το κοινωνικό σύνολο! Και, και…
Κι αν δεν τα κάνεις όλα αυτά, υπάρχουν ποινές! Μερικές σου στερούν και την ελευθερία! Να καταργηθούν;
Μπορεί μια κοινωνία να καλύψει τις ανάγκες της ως σύνολο Θεσπίζοντας μόνο δικαιώματα;
Ας ξεφύγουμε από τα αυστηρά προσωπικά μας βιώματα και με βάση τα όποια σωστά ιδεολογικά ιδανικά μας ας σκεφτούμε πώς μπορούμε να βελτιώσουμε τις συνθήκες άσκησης των υποχρεώσεών μας. Αυτό είναι για μένα το ζητούμενο και ζητώ συγγνώμη για την εμμονή μου να αρνούμαι να εντάξω τον εαυτό μου και χιλιάδες άλλους (Μόνιμους και μη) στο επίπεδο που συναισθηματικά περιγράφεις.
Ο Στρατός αποδεικνύεται ως αναγκαία πραγματικότητα σε οποιαδήποτε χώρα με οποιοδήποτε ιδεολογικό πολιτικό σύστημα, από τότε που ο Αδάμ και η Εύα γίναν …τέσσερεις.
Όπως και η Αστυνομία και οι Δημοσιογράφοι και οι Γιατροί και οι Καθηγητές και οι Έμποροι και οι λογιών Παππάδες.
Οι ανθρώπινες συμπεριφορές είναι εξ ίσου καλές ή κακές μέσα σε κάθε υποσύνολο. Αυτές πρέπει να βελτιώσουμε πρώτα μπας και βρούμε μετά τον δρόμο για την ιδανική παγκόσμια κοινωνία.
Με αγάπη 🙂
j95, ψυχραιμία! 🙂
Κούταβε, συμφωνώ απολύτως. Και με την κατάληξη του σχολίου σου.
j95, ψυχραιμία! 🙂
Κούταβε, συμφωνώ απολύτως. Και με την κατάληξη του σχολίου σου.
Περίπου τα ίδια λέμε αλλά ξεκινώντας από διαφορερική αφετηρία. Ασε… Ανέβασα το διήγημα του Harry Harrison, δες το. http://rodiat7.blogspot.com/2008/05/ikh-harry-harrison.html Από κάπου πρέπει να ξεκινήσει ξανά η ανθρωπότητα την πορεία προς την ειρήνη, δεν συμφωνείς; Οσο επικροτούμε ως κοινωνικό σύνολο τη διόγκωση των εξοπλισμών, κρυμμένοι πίσω από διδασκαλίες μίσους και τρομολαγνικούς αφορισμούς, δεν μένουμε απλά μετεξεταστέοι αλλά κινδυνεύουμε με… απόρριψη!
..και.. ο στρατός είναι (διεθνώς) ένα εκκολαπτήριο βίας στο μεγαλύτερο ποσοστό του..
Μια εξαίρεση:
Είχα μάθει για ένα στρατηγό (σε αποστρατεία τώρα, δεν ξέρω και αν ζει) που θεωρούσε το μεγαλύτερο έργο του ένα υπαίθριο σινεμά που είχε φτιάξει για τους φαντάρους και όπου είχαν ελεύθερη είσοδο οι κάτοικοι του γειτονικού χωριού. Ακόμα και οι ίδιοι οι στρατιώτες του τον θεωρούσαν “ψώνιο”. Το στρατόπεδο έφυγε από εκεί, το σινεμά έμεινε -το είδα πριν μερικά χρόνια και μου είπαν την ιστορία του.
Περίπου τα ίδια λέμε αλλά ξεκινώντας από διαφορερική αφετηρία. Ασε… Ανέβασα το διήγημα του Harry Harrison, δες το. http://rodiat7.blogspot.com/2008/05/ikh-harry-harrison.html Από κάπου πρέπει να ξεκινήσει ξανά η ανθρωπότητα την πορεία προς την ειρήνη, δεν συμφωνείς; Οσο επικροτούμε ως κοινωνικό σύνολο τη διόγκωση των εξοπλισμών, κρυμμένοι πίσω από διδασκαλίες μίσους και τρομολαγνικούς αφορισμούς, δεν μένουμε απλά μετεξεταστέοι αλλά κινδυνεύουμε με… απόρριψη!
..και.. ο στρατός είναι (διεθνώς) ένα εκκολαπτήριο βίας στο μεγαλύτερο ποσοστό του..
Μια εξαίρεση:
Είχα μάθει για ένα στρατηγό (σε αποστρατεία τώρα, δεν ξέρω και αν ζει) που θεωρούσε το μεγαλύτερο έργο του ένα υπαίθριο σινεμά που είχε φτιάξει για τους φαντάρους και όπου είχαν ελεύθερη είσοδο οι κάτοικοι του γειτονικού χωριού. Ακόμα και οι ίδιοι οι στρατιώτες του τον θεωρούσαν “ψώνιο”. Το στρατόπεδο έφυγε από εκεί, το σινεμά έμεινε -το είδα πριν μερικά χρόνια και μου είπαν την ιστορία του.
Ροδιά, για το διήγημα σου απάντησα στο ποστ μου.
Ο στόχος μας μακρυπρόθεσμα είναι ο ίδιος. Αλλά, τόσο από τη δυσκαμψία των πολιτικών συστημάτων όσο και από την ίδια τη φύση του ανθρώπου, δυστυχώς, δεν είναι ορατή σε μένα η επίτευξή του στον ορίζοντα της δικής μου ζωής. Γι αυτό παλεύω να διορθωθούν πρώτα τα ‘μικρά’. Βήμα βήμα, χωρίς δίκαιο ή άδικο αίμα από δίκαιες ή άδικες επαναστάσεις…
Αν ήμουν στην ‘ενέργεια’ θα προσκαλούσα/προκαλούσα τον κ.Πετρομελίδη να συνυπηρετήσουμε υπό τις πιό δύσκολες συνθήκες που ο φίλος με το χαριτωμένο ψευδώνυμο “τέταρτο κουτάβι’ ανέφερε. Και είμαι (σχεδόν) σίγουρος ότι θα έβλεπε και πράγματα απόλυτα συμβατά με την ιδεολογία του.
Και τα ‘στραβά’ που είναι (και είσαι) πεπεισμένος ότι υπάρχουν, θα τα έβλεπε στραβά αλλά, στη σωστή τους διάσταση και θα πάλευε καλύτερα και πιό τεκμηριωμένα να κάνει τον κόσμο ανθρωπινότερο χωρίς να ταλαιπωρεί και την οικογένειά του.
Αυτά και …άδειασα από επιχειρήματα. 🙂
Ροδιά, για το διήγημα σου απάντησα στο ποστ μου.
Ο στόχος μας μακρυπρόθεσμα είναι ο ίδιος. Αλλά, τόσο από τη δυσκαμψία των πολιτικών συστημάτων όσο και από την ίδια τη φύση του ανθρώπου, δυστυχώς, δεν είναι ορατή σε μένα η επίτευξή του στον ορίζοντα της δικής μου ζωής. Γι αυτό παλεύω να διορθωθούν πρώτα τα ‘μικρά’. Βήμα βήμα, χωρίς δίκαιο ή άδικο αίμα από δίκαιες ή άδικες επαναστάσεις…
Αν ήμουν στην ‘ενέργεια’ θα προσκαλούσα/προκαλούσα τον κ.Πετρομελίδη να συνυπηρετήσουμε υπό τις πιό δύσκολες συνθήκες που ο φίλος με το χαριτωμένο ψευδώνυμο “τέταρτο κουτάβι’ ανέφερε. Και είμαι (σχεδόν) σίγουρος ότι θα έβλεπε και πράγματα απόλυτα συμβατά με την ιδεολογία του.
Και τα ‘στραβά’ που είναι (και είσαι) πεπεισμένος ότι υπάρχουν, θα τα έβλεπε στραβά αλλά, στη σωστή τους διάσταση και θα πάλευε καλύτερα και πιό τεκμηριωμένα να κάνει τον κόσμο ανθρωπινότερο χωρίς να ταλαιπωρεί και την οικογένειά του.
Αυτά και …άδειασα από επιχειρήματα. 🙂
Κωστή προσπαθώ να σε ξεσηκώσω να έρθεις μια βόλτα από δώ να δεις τις μαρίνες δίχως πάγο, να κάνουμε κι ένα briefing γεωπολιτικών καταστάσεων, αλλά εσύ αμετακίνητος. Έχουμε κι εδώ 10/28 επεκτεινόμενο!
Για τα στρατολογικά: δυσκολεύομαι να πιστέψω το εξης. Αν η διασπορά των μονάδων καθώς και ο πληθυσμός των εφέδρων είναι προϊόν ορθής, καλομελετημένης στρατηγικής. Μου φαίνεται παράδοξο στην Ελλάδα της τσαπατσουλιάς, να έχουμε σχεδιασμό της προκοπής στα αμυντικά θέματα.
Κώστα: το Ισραήλ είναι ένα πολύ ενδιαφέρον επιχείρημα. Δεν είμαι σε θέση να απαντήσω ούτε και να συγκρίνω την κατάσταση. Το πρόβλημα όμως, όπως έγραψα παραπάνω, δεν είναι μόνο η διακοπή της μαθησιακής ορμής λόγω θητείας. Είναι το προβληματικό πλαίσιο παιδείας στην Ελλάδα, που δημιουργεί καταστροφικές προϋποθέσεις αν έρθει καπάκι η θητεία.
Είναι ανεύθυνο για τους υπουργούς μας να μιλούν για θητεία στα 18 όταν δεν έχουν εξασφαλίσει πρώτα την ποιοτική ομαλότητα στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Κωστή προσπαθώ να σε ξεσηκώσω να έρθεις μια βόλτα από δώ να δεις τις μαρίνες δίχως πάγο, να κάνουμε κι ένα briefing γεωπολιτικών καταστάσεων, αλλά εσύ αμετακίνητος. Έχουμε κι εδώ 10/28 επεκτεινόμενο!
Για τα στρατολογικά: δυσκολεύομαι να πιστέψω το εξης. Αν η διασπορά των μονάδων καθώς και ο πληθυσμός των εφέδρων είναι προϊόν ορθής, καλομελετημένης στρατηγικής. Μου φαίνεται παράδοξο στην Ελλάδα της τσαπατσουλιάς, να έχουμε σχεδιασμό της προκοπής στα αμυντικά θέματα.
Κώστα: το Ισραήλ είναι ένα πολύ ενδιαφέρον επιχείρημα. Δεν είμαι σε θέση να απαντήσω ούτε και να συγκρίνω την κατάσταση. Το πρόβλημα όμως, όπως έγραψα παραπάνω, δεν είναι μόνο η διακοπή της μαθησιακής ορμής λόγω θητείας. Είναι το προβληματικό πλαίσιο παιδείας στην Ελλάδα, που δημιουργεί καταστροφικές προϋποθέσεις αν έρθει καπάκι η θητεία.
Είναι ανεύθυνο για τους υπουργούς μας να μιλούν για θητεία στα 18 όταν δεν έχουν εξασφαλίσει πρώτα την ποιοτική ομαλότητα στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Λεωνίδα, οι σχεδιασμοί μιλούν για το επόμενο καλοκαίρι!
Δεν μπορώ να σε πείσω να μη σου φαίνεται παράδοξο ότι υπάρχει αξιόπιστος σχεδιασμός για την οργάνωση. Εγώ ισχυρίζομαι ότι υπάρχει, ο εξοπλισμός (πάντα σε σύγκριση με την απειλή και τα δικά της ‘προβλήματα’) είναι επαρκής (και αναβαθμίζεται/επικαιροποιείται) εγκαίρως (ενίοτε και χωρίς …προφανή στρατιωτική χρησιμότητα -κι ό,τι κατάλαβες…).
Το ίδιο και η Εκπαίδευση (των Μονίμων περισσότερο, των στρατευμένων λιγότερο).
Αν συνεχίσω να εξηγώ τους λόγους για τους οποίους η ‘εντύπωση’ αδυναμίας του Στρατού είναι εν πολλοίς κατασκευασμένη για μικροπολιτικούς λόγους (μεταξύ των οποίων και αλλεπάλληλες ‘αγορές του αιώνα’… ), κινδυνεύω να εκληφθώ ως εκπρόσωπος της τάξης των καραβανάδων με μεσαιωνική νοοτροπία… (υπάρχουν και τέτοιοι αλλά δεν αποτελούν ‘τάξη’)
Πολλά πράγματα στη χώρα μας, όμως, γίνονται αθόρυβα και προχωράνε επαγγελματικά. Με τη συνεχή εστίαση στο κακό από τα ΜΜΕ, δεν είναι αδικαιολόγητη η εντύπωση όλων μας για ένα αδιέξοδο μπάχαλο όπου κανείς δεν δουλεύει, κανείς δεν ελέγχει και κανείς δεν ελέγχεται. Αλλά, το ό,τι υπάρχει λίστα αναμονής στην …Αγγλία για μεταμοσχεύσεις καρδιάς στην Ελλάδα είναι ένα ελάχιστο παράδειγμα ότι κάποιοι τουλάχιστον εδώ δουλεύουν και προχωρούν. Το ίδιο ισχύει, όπως προείπα, και σε όλα τα υποσύνολα της κοινωνίας. Και στον Στρατό. Με το κακό να συνυπάρχει και να μας δυσκολεύει.
Δεν διαφωνώ με τις ‘μακροπρόθεσμες’ σωστές διαδικασίες που προτείνεις. Αλλά, αν περιμένουμε πρώτα να λύσουμε τα προβλήματα του Συντάγματος, της Παιδείας, της Οικονομίας, της ενημέρωσης της κοινωνίας, της …εκκλησιαστικής περιουσίας, της Διπλωματίας, του casus belli της Τουρκίας και οτιδήποτε άλλου πριν βελτιώσουμε την Νομοθεσία περί Στρατολογίας τότε πολύ φοβάμαι ότι οι “Πετρομελίδηδες’ θα αυξηθούν και θα συνεχίσουν να υφίστανται διώξεις ως ‘περιθωριακά στοιχεία’ στον αιώνα τον άπαντα.
Αν θέλουμε ιδανικό κόσμο, αν θέλουμε ιδανική κοινωνία, αν θέλουμε να κάνουμε τον επαναστάτη, ας επαναστατήσουμε πρώτα με τους εαυτούς μας αυτοπειθόμενοι να διορθώσουμε το προσωπικό μας ‘κακό’ πρώτα. Μόνο έτσι η απαίτησή μας προς τους ‘ηγήτορες’ που επιλέγουμε θα είναι ειλικρινής και αποτελεσματική… Αλλά και πάλι οι ‘υποχρεώσεις’ μας θα προκύπτουν και από εξωτερικούς παράγοντες και συμφέροντα ‘άλλων’ σε βάρος μας.
Είμαι σίγουρος ότι σ’ ένα χρόνο δεν θα έχει αλλάξει, δυστυχώς, τίποτα, οπότε η εκ του σύνεγγυς ‘σύρραξή’ μας θα είναι ακόμα επίκαιρη… 🙂
Λεωνίδα, οι σχεδιασμοί μιλούν για το επόμενο καλοκαίρι!
Δεν μπορώ να σε πείσω να μη σου φαίνεται παράδοξο ότι υπάρχει αξιόπιστος σχεδιασμός για την οργάνωση. Εγώ ισχυρίζομαι ότι υπάρχει, ο εξοπλισμός (πάντα σε σύγκριση με την απειλή και τα δικά της ‘προβλήματα’) είναι επαρκής (και αναβαθμίζεται/επικαιροποιείται) εγκαίρως (ενίοτε και χωρίς …προφανή στρατιωτική χρησιμότητα -κι ό,τι κατάλαβες…).
Το ίδιο και η Εκπαίδευση (των Μονίμων περισσότερο, των στρατευμένων λιγότερο).
Αν συνεχίσω να εξηγώ τους λόγους για τους οποίους η ‘εντύπωση’ αδυναμίας του Στρατού είναι εν πολλοίς κατασκευασμένη για μικροπολιτικούς λόγους (μεταξύ των οποίων και αλλεπάλληλες ‘αγορές του αιώνα’… ), κινδυνεύω να εκληφθώ ως εκπρόσωπος της τάξης των καραβανάδων με μεσαιωνική νοοτροπία… (υπάρχουν και τέτοιοι αλλά δεν αποτελούν ‘τάξη’)
Πολλά πράγματα στη χώρα μας, όμως, γίνονται αθόρυβα και προχωράνε επαγγελματικά. Με τη συνεχή εστίαση στο κακό από τα ΜΜΕ, δεν είναι αδικαιολόγητη η εντύπωση όλων μας για ένα αδιέξοδο μπάχαλο όπου κανείς δεν δουλεύει, κανείς δεν ελέγχει και κανείς δεν ελέγχεται. Αλλά, το ό,τι υπάρχει λίστα αναμονής στην …Αγγλία για μεταμοσχεύσεις καρδιάς στην Ελλάδα είναι ένα ελάχιστο παράδειγμα ότι κάποιοι τουλάχιστον εδώ δουλεύουν και προχωρούν. Το ίδιο ισχύει, όπως προείπα, και σε όλα τα υποσύνολα της κοινωνίας. Και στον Στρατό. Με το κακό να συνυπάρχει και να μας δυσκολεύει.
Δεν διαφωνώ με τις ‘μακροπρόθεσμες’ σωστές διαδικασίες που προτείνεις. Αλλά, αν περιμένουμε πρώτα να λύσουμε τα προβλήματα του Συντάγματος, της Παιδείας, της Οικονομίας, της ενημέρωσης της κοινωνίας, της …εκκλησιαστικής περιουσίας, της Διπλωματίας, του casus belli της Τουρκίας και οτιδήποτε άλλου πριν βελτιώσουμε την Νομοθεσία περί Στρατολογίας τότε πολύ φοβάμαι ότι οι “Πετρομελίδηδες’ θα αυξηθούν και θα συνεχίσουν να υφίστανται διώξεις ως ‘περιθωριακά στοιχεία’ στον αιώνα τον άπαντα.
Αν θέλουμε ιδανικό κόσμο, αν θέλουμε ιδανική κοινωνία, αν θέλουμε να κάνουμε τον επαναστάτη, ας επαναστατήσουμε πρώτα με τους εαυτούς μας αυτοπειθόμενοι να διορθώσουμε το προσωπικό μας ‘κακό’ πρώτα. Μόνο έτσι η απαίτησή μας προς τους ‘ηγήτορες’ που επιλέγουμε θα είναι ειλικρινής και αποτελεσματική… Αλλά και πάλι οι ‘υποχρεώσεις’ μας θα προκύπτουν και από εξωτερικούς παράγοντες και συμφέροντα ‘άλλων’ σε βάρος μας.
Είμαι σίγουρος ότι σ’ ένα χρόνο δεν θα έχει αλλάξει, δυστυχώς, τίποτα, οπότε η εκ του σύνεγγυς ‘σύρραξή’ μας θα είναι ακόμα επίκαιρη… 🙂
Ψύχραιμος είμαι γι’ αυτό έχω πάψει να τις πιστεύω αυτές τις αηδίες. Αν μία στις δέκα φήμες που κυκλοφορούν από “κύκλους που ξέρουν” ήταν αληθινή το λιγότερο που θα είχε συμβεί μέχρι τώρα θα ήταν να ξυπνήσει ο Κθούλχου κάτω από την Πελοπόννησο.
Ψύχραιμος είμαι γι’ αυτό έχω πάψει να τις πιστεύω αυτές τις αηδίες. Αν μία στις δέκα φήμες που κυκλοφορούν από “κύκλους που ξέρουν” ήταν αληθινή το λιγότερο που θα είχε συμβεί μέχρι τώρα θα ήταν να ξυπνήσει ο Κθούλχου κάτω από την Πελοπόννησο.
Α επίσης η κατάσταση με το στρατό έχει περίπου ως εξής: περίπου 50% δεν πηγαίνει για 1002 λόγους και από το υπόλοιπο 50% το 34% κάνει το ακριβές αντίστοιχο ενός MArts πάνω στο Ρουσφέτι αφήνοντας ένα 16% που μας εξασφαλίζει ασφάλεια και ειρήνη κυρίως μαζεύοντας γόπες, καθαρίζοντας τουαλέτες και σηκώνοντας Επιταφίους.
Αναρωτιέμαι δηλαδή τι ακριβώς θα έπρεπε να είχε συμβεί για να χαρακτηρίσουμε το όλο σύστημα παντελώς αποτυχημένο.
Α επίσης η κατάσταση με το στρατό έχει περίπου ως εξής: περίπου 50% δεν πηγαίνει για 1002 λόγους και από το υπόλοιπο 50% το 34% κάνει το ακριβές αντίστοιχο ενός MArts πάνω στο Ρουσφέτι αφήνοντας ένα 16% που μας εξασφαλίζει ασφάλεια και ειρήνη κυρίως μαζεύοντας γόπες, καθαρίζοντας τουαλέτες και σηκώνοντας Επιταφίους.
Αναρωτιέμαι δηλαδή τι ακριβώς θα έπρεπε να είχε συμβεί για να χαρακτηρίσουμε το όλο σύστημα παντελώς αποτυχημένο.
Νομίζω ότι επαγγελματικός στρατός έχει μόνο νόημα αν θες κι ο ίδιος να κάνεις το “τζέρτζελό” σου σε άλλη χώρα. Αλλιώς, αν σου την πέσουν οι οχτροί, υποθέτω ότι θα υπάρξει ένας ξεσηκωμός και όλοι θα πάρουμε τα άρματα.
Επομένως, ένας σύγχρονος στρατός θα ήταν αυτός που θα πήγαιναν όλοι χωρίς διακρίσεις, χωρίς βύσματα, κοκ κοκ. Και που βέβαια, όλοι καταμερίζονταν με βάση την ειδίκευσή τους. Όλοι να ξέρουν να κουβαλάν όπλο δηλαδή, αλλά στη συνέχεια εκεί που πρέπει στον καθένα.
Όσο οι ζωγράφοι ασβεστώνουν τα πεζουλάκια και οι πληροφορικάριοι γράφουν cd με mp3 στο διοικητή του στρατοπέδου, όσο η κατάσταση είναι αυτή που είναι στο στρατό σήμερα, προφανώς δε μιλάμε καν για στρατό. Απλά για ένα σάπιο σύστημα που αυτοσυντηρείται και σαπίζει όλο και πιο πολύ.
Αν στη θέση του βέβαια μπει επαγγελματικός στρατός, τότε να δούμε και τι θα κάνει αυτός ο επαγγελματικός στρατός, σε τί ειρηνευτικές αποστολές θα χρησιμοποιηθεί, αλλά και σε τί επίπεδο “στρατοκαβλίασης” και “εθνικοφροσύνης” θα φτάσει εσωτερικά, αν όλοι οι “σπουδαγμένοι” δεν κάνουν θητεία …
Νομίζω ότι επαγγελματικός στρατός έχει μόνο νόημα αν θες κι ο ίδιος να κάνεις το “τζέρτζελό” σου σε άλλη χώρα. Αλλιώς, αν σου την πέσουν οι οχτροί, υποθέτω ότι θα υπάρξει ένας ξεσηκωμός και όλοι θα πάρουμε τα άρματα.
Επομένως, ένας σύγχρονος στρατός θα ήταν αυτός που θα πήγαιναν όλοι χωρίς διακρίσεις, χωρίς βύσματα, κοκ κοκ. Και που βέβαια, όλοι καταμερίζονταν με βάση την ειδίκευσή τους. Όλοι να ξέρουν να κουβαλάν όπλο δηλαδή, αλλά στη συνέχεια εκεί που πρέπει στον καθένα.
Όσο οι ζωγράφοι ασβεστώνουν τα πεζουλάκια και οι πληροφορικάριοι γράφουν cd με mp3 στο διοικητή του στρατοπέδου, όσο η κατάσταση είναι αυτή που είναι στο στρατό σήμερα, προφανώς δε μιλάμε καν για στρατό. Απλά για ένα σάπιο σύστημα που αυτοσυντηρείται και σαπίζει όλο και πιο πολύ.
Αν στη θέση του βέβαια μπει επαγγελματικός στρατός, τότε να δούμε και τι θα κάνει αυτός ο επαγγελματικός στρατός, σε τί ειρηνευτικές αποστολές θα χρησιμοποιηθεί, αλλά και σε τί επίπεδο “στρατοκαβλίασης” και “εθνικοφροσύνης” θα φτάσει εσωτερικά, αν όλοι οι “σπουδαγμένοι” δεν κάνουν θητεία …
Είναι γνωστό τοις πάσοι ότι υπάρχουν άχρηστες επιχειρησιακά μονάδες που διατηρούνται για μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Σχετικά άρθρα έχουν δημοσιευτεί πολλές φορές σε εφημερίδες.
Πάντως το κόστος της θητείας σε σύγκριση με τον επαγγελματικό στρατό δεν υπολογίζεται μόνο βάσει λογιστικών εξόδων.
Υπάρχει το λεγόμενο opportunity cost, τα λεφτά που θα έβγαζε ο νέος αν δεν ήταν στρατευμένος.
Ο Milton Friedman είχε γράψει σχετικά:
“When a young man is forced to serve at $45 a week, including the cost of his keep, of his uniforms, and his dependency allowances, and there are many civilian opportunities available to him at something like $100 a week, he is paying $55 a week in an implicit tax. … And if you were to add to those taxes in kind, the costs imposed on universities and colleges; of seating, housing, and entertaining young men who would otherwise be doing productive work; if you were to add to that the costs imposed on industry by the fact that they can only offer young men who are in danger of being drafted stopgap jobs, and cannot effectively invest money in training them; if you were to add to that the costs imposed on individuals of a financial kind by their marrying earlier or having children at an earlier stage, and so on; if you were to add all these up, there is no doubt at all in my mind that the cost of a volunteer force, correctly calculated, would be very much smaller than the amount we are now spending in manning our Armed Forces.”
from “Why Not a Volunteer Army?”
Είναι γνωστό τοις πάσοι ότι υπάρχουν άχρηστες επιχειρησιακά μονάδες που διατηρούνται για μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Σχετικά άρθρα έχουν δημοσιευτεί πολλές φορές σε εφημερίδες.
Πάντως το κόστος της θητείας σε σύγκριση με τον επαγγελματικό στρατό δεν υπολογίζεται μόνο βάσει λογιστικών εξόδων.
Υπάρχει το λεγόμενο opportunity cost, τα λεφτά που θα έβγαζε ο νέος αν δεν ήταν στρατευμένος.
Ο Milton Friedman είχε γράψει σχετικά:
“When a young man is forced to serve at $45 a week, including the cost of his keep, of his uniforms, and his dependency allowances, and there are many civilian opportunities available to him at something like $100 a week, he is paying $55 a week in an implicit tax. … And if you were to add to those taxes in kind, the costs imposed on universities and colleges; of seating, housing, and entertaining young men who would otherwise be doing productive work; if you were to add to that the costs imposed on industry by the fact that they can only offer young men who are in danger of being drafted stopgap jobs, and cannot effectively invest money in training them; if you were to add to that the costs imposed on individuals of a financial kind by their marrying earlier or having children at an earlier stage, and so on; if you were to add all these up, there is no doubt at all in my mind that the cost of a volunteer force, correctly calculated, would be very much smaller than the amount we are now spending in manning our Armed Forces.”
from “Why Not a Volunteer Army?”
Wool,
Τις διαπιστώσεις σου για άχρηστες Μονάδες, όπως και για υπερεπανδρωμένες τέτοιες, όπως και υποεπανδρωμένες τέτοιες για τους λόγους που ανέφερες, δεν τις αμφισβητεί κανείς. Ούτε εγώ, το αντίθετο -και λόγω επαγγέλματος- έχω καταγράψει και πολλά άλλα στραβά, πέρα από τα εξόφθαλμα αυτά που “ενοχλούν” από την πρώτη στιγμή τον …ανύποπτο στρατευμένο και συντελούν στο σχηματισμό της εντύπωσης ότι ο Στρατός ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ.
Στην εξαντλητική και βαθειά ανάλυση των πραγματικών δεδομένων που επανειλημμένως έχω κάνει -και λόγω επαγγέλματος- αυτές οι παράμετροι έχουν ληφθεί υπ΄όψη ΑΦΑΙΡΟΥΜΕΝΕΣ από τις πραγματικά αναγκαίες Μονάδες και Υπηρεσίες.
(Το δύσκολο είναι να πείσεις τους μη ένστολους της “Ηγεσίας” για την κατάργησή τους αλλά, κάποια στιγμή …ο κόμπος θα φτάσει στο χτένι και θα τους γυρίσει μπούμερανγκ)
Στο κείμενο που “ανέβασες” υπαρχουν ενδιαφέροντα επιχειρήματα που απαντούν και σ΄αυτά του Λεωνίδα. Μακάρι να δημοσιευθούν και οι αντίστοιχες Μελέτες από το ΥΕΘΑ για να ενημερωθεί η κοινωνία και να κατατεθούν και νέες ιδέες και προτάσεις επί των οικονομικών τουλάχιστον δεδομένων, αποδεικνύοντας το τελικό κόστος και την απόφαση ας τη θέσει και σε δημοψήφισμα.
Wool,
Τις διαπιστώσεις σου για άχρηστες Μονάδες, όπως και για υπερεπανδρωμένες τέτοιες, όπως και υποεπανδρωμένες τέτοιες για τους λόγους που ανέφερες, δεν τις αμφισβητεί κανείς. Ούτε εγώ, το αντίθετο -και λόγω επαγγέλματος- έχω καταγράψει και πολλά άλλα στραβά, πέρα από τα εξόφθαλμα αυτά που “ενοχλούν” από την πρώτη στιγμή τον …ανύποπτο στρατευμένο και συντελούν στο σχηματισμό της εντύπωσης ότι ο Στρατός ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ.
Στην εξαντλητική και βαθειά ανάλυση των πραγματικών δεδομένων που επανειλημμένως έχω κάνει -και λόγω επαγγέλματος- αυτές οι παράμετροι έχουν ληφθεί υπ΄όψη ΑΦΑΙΡΟΥΜΕΝΕΣ από τις πραγματικά αναγκαίες Μονάδες και Υπηρεσίες.
(Το δύσκολο είναι να πείσεις τους μη ένστολους της “Ηγεσίας” για την κατάργησή τους αλλά, κάποια στιγμή …ο κόμπος θα φτάσει στο χτένι και θα τους γυρίσει μπούμερανγκ)
Στο κείμενο που “ανέβασες” υπαρχουν ενδιαφέροντα επιχειρήματα που απαντούν και σ΄αυτά του Λεωνίδα. Μακάρι να δημοσιευθούν και οι αντίστοιχες Μελέτες από το ΥΕΘΑ για να ενημερωθεί η κοινωνία και να κατατεθούν και νέες ιδέες και προτάσεις επί των οικονομικών τουλάχιστον δεδομένων, αποδεικνύοντας το τελικό κόστος και την απόφαση ας τη θέσει και σε δημοψήφισμα.
Συμφωνώ απολύτως ότι όσοι πραγματοποιούν τη στρατιωτική τουε θητεία είναι επίσης κορόιδα. Υπάρχουν όμως διαβαθμίσεις. Οι περισσότεροι από αυτούς, όπως εκτιμώ, κάνουν όσο μπορούν το κορόιδο για να τη βγάλουν καλύτερα ή ελαφρότερα (άλλο το πόσο πετυχαίνουν). Ο Λάζαρος πετρομελίδης, κατά τούτο διαφέρει: δεν καταδέχτηκε να κάνει το κορόιδο.
Συμφωνώ απολύτως ότι όσοι πραγματοποιούν τη στρατιωτική τουε θητεία είναι επίσης κορόιδα. Υπάρχουν όμως διαβαθμίσεις. Οι περισσότεροι από αυτούς, όπως εκτιμώ, κάνουν όσο μπορούν το κορόιδο για να τη βγάλουν καλύτερα ή ελαφρότερα (άλλο το πόσο πετυχαίνουν). Ο Λάζαρος πετρομελίδης, κατά τούτο διαφέρει: δεν καταδέχτηκε να κάνει το κορόιδο.
Κύριε Γουσέτη, η δική μου άποψη είναι ότι αυτοί που ‘κάνουν το κορόιδο και υπηρετούν’, με ευθύνη του ‘Στρατολογικού πλαίσιου’, είναι δυό φορές κορόιδα. Μία απέναντι στους απαράδεκτους Νόμους που δημιουργούν ‘βυσματικές διαβαθμίσεις’ και μία απέναντι σ’ αυτούς που δεν υπηρετούν.
Η διαφορά μας, νομίζω, είναι ότι εσείς θεωρείται την θητεία (ενδεχομένως και τις Ένοπλες Δυνάμεις) αχρείαστες, είτε ιδεολογικά είτε με τα δικά σας αντικειμενικά κριτήρια κι εγώ τη θεωρώ απαραίτητη εκτιμώντας την παγκόσμια ανθρώπινη ιστορία (και ευχόμενος να εκπολιτιστεί ταχύτερα το ανθρώπινο είδος) και τα αντικειμενικά κριτήρια που τυχαίνει να γνωρίζω.
Τη στάση του κ.Πετρομελίδη δεν την κρίνω. Την κατανοώ, τόσο ιδεολογικά, όσο και ως αποτέλεσμα της έλλειψης κοινωνικού διαλόγου πάνω στο θέμα της στράτευσης που οδηγεί σε συγκυριακές Νομολογίες του ‘γόνατος’ για προσπόριση κομματικών οφελημάτων. Στενοχωριέμαι για τις επιπτώσεις που έχει η (επανα)στάση του αυτή τόσο στον ίδιο όσο και στην οικογένειά του.
Κάθε επανάσταση, όμως, είναι ατομική επιλογή και καμμία δεν γίνεται χωρίς κόστος.
Κύριε Γουσέτη, η δική μου άποψη είναι ότι αυτοί που ‘κάνουν το κορόιδο και υπηρετούν’, με ευθύνη του ‘Στρατολογικού πλαίσιου’, είναι δυό φορές κορόιδα. Μία απέναντι στους απαράδεκτους Νόμους που δημιουργούν ‘βυσματικές διαβαθμίσεις’ και μία απέναντι σ’ αυτούς που δεν υπηρετούν.
Η διαφορά μας, νομίζω, είναι ότι εσείς θεωρείται την θητεία (ενδεχομένως και τις Ένοπλες Δυνάμεις) αχρείαστες, είτε ιδεολογικά είτε με τα δικά σας αντικειμενικά κριτήρια κι εγώ τη θεωρώ απαραίτητη εκτιμώντας την παγκόσμια ανθρώπινη ιστορία (και ευχόμενος να εκπολιτιστεί ταχύτερα το ανθρώπινο είδος) και τα αντικειμενικά κριτήρια που τυχαίνει να γνωρίζω.
Τη στάση του κ.Πετρομελίδη δεν την κρίνω. Την κατανοώ, τόσο ιδεολογικά, όσο και ως αποτέλεσμα της έλλειψης κοινωνικού διαλόγου πάνω στο θέμα της στράτευσης που οδηγεί σε συγκυριακές Νομολογίες του ‘γόνατος’ για προσπόριση κομματικών οφελημάτων. Στενοχωριέμαι για τις επιπτώσεις που έχει η (επανα)στάση του αυτή τόσο στον ίδιο όσο και στην οικογένειά του.
Κάθε επανάσταση, όμως, είναι ατομική επιλογή και καμμία δεν γίνεται χωρίς κόστος.