Άρθρο του Διονύση Γουσέτη *
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η Έρση Σωτηροπούλου έγραψε το μυθιστόρημα «Ζιγκ-ζαγκ στις νερατζιές». Tο βιβλίο επαίνεσαν οι φιλολογικές στήλες εφημερίδων και περιοδικών. Η αγγλική μετάφρασή του απέσπασε ευνοϊκές κριτικές από εφημερίδες και πανεπιστήμια διεθνούς κύρους. Χαρακτηρίστηκε ως το καλύτερο μυθιστόρημα της δεκαετίας και υπήρξε το μοναδικό που κέρδισε συγχρόνως δυο βραβεία, το κρατικό βραβείο λογοτεχνίας και το βραβείο κριτικών βιβλίου. Μετά από αυτά, το υπουργείο Παιδείας το διένειμε στις σχολικές βιβλιοθήκες.
Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος Πλεύρης το ανέγνωσε ως ένα άσεμνο, αισχρό, διεστραμμένο πορνογράφημα και χαρακτήρισε την επιτροπή κρατικών βραβείων (δηλαδή τους διακεκριμένους διανοούμενους Γιάννη Παπακώστα, Δημήτρη Αγγελάτο, Κατερίνα Κωστίου, Αλέξανδρο Αργυρίου, Μάριο Μαρκίδη, Δημήτρη Νόλλα, Στρατή Χαβιαρά και Στρατή Πασχάλη) «επιτροπήν ομοφυλοφίλων, πορνών κι άλλων ανηθίκων στοιχείων». Έτσι, ο κ. Πλεύρης προσέφυγε στην δικαιοσύνη για να αποσύρει το βιβλίο από τις σχολικές βιβλιοθήκες, ώστε να μην διαφθαρούν οι μαθητές από τις εκφράσεις που υποτίθεται ότι τον σόκαραν: «πούτσος, γκέι, μαλάκας, χέσε μας, θα σε γαμήσω».
Δεν πιστεύω ότι είναι παρθένα ο κ. Πλεύρης, όπως παριστάνει. Όλοι γνωρίζουν ότι αυτές οι λέξεις είναι ψωμοτύρι και κανένας μαθητής δεν περιμένει να τις μάθει από το βιβλίο. Η πραγματική αιτία της προσφυγής του είναι η υπεράσπιση της ελληνοχριστιανικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας κλειστής και υποκριτικά σεμνότυφης που μικρή σχέση έχει με τη διδασκαλία του Ναζωραίου, αλλά μεγάλη με τις ανατολίτικες κοινωνίες των Ταλιμπάν και των Αγιατολάδων. Η υποκριτική σεμνοτυφία είναι απαραίτητη για τη διατήρηση του ελληνοχριστιανισμού, διότι ενοχοποιεί τα παιδιά. Αν νιώσουν αποενοχοποιημένα και ελεύθερα να συμπεριφέρονται όπως τα προτρέπει η φύση τους, τότε το ελληνοχριστιανικό οικοδόμημα καταρρέει. Αυτό το οικοδόμημα στην πραγματικότητα υπερασπίζεται με την προσφυγή του ο διευθυντής του γραφείου του Ι. Λαδά επί ελληνοχριστιανικής δικτατορίας κ. Πλεύρης.
Την προσφυγή Πλεύρη κατέθεσε ο γιος του Αθανάσιος, βουλευτής του ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη. Του ανθρώπου που κατάφερε -με τη συμπαράσταση του Ευάγγελου Βενιζέλου- να αποσυρθεί πίνακας ζωγραφικής ως άσεμνος. Ο ελληνοχριστιανισμός του κόμματος είναι αναμφισβήτητος.
Ο δικηγόρος του αντιδίκου Δημοσίου, Νικόλαος Δημητρακόπουλος, φαίνεται ότι ανήκει επίσης στην ελληνορθόδοξη ιδεολογία. Αλλιώς δεν εξηγείται η αποσιώπηση της συκοφαντικής δυσφήμισης των μελών της επιτροπής κρατικών βραβείων, που συνιστά ποινικό αδίκημα. Το μόνο που βρήκε να αντικρούσει στην προσφυγή, είναι η αοριστία, επειδή δεν …κατονομάζει τις βιβλιοθήκες που διαθέτουν το κρινόμενο βιβλίο.
Ο δικαστής Δημήτριος Γαβαλάς, που ανέλαβε την υπόθεση, ανήκει επίσης στο ίδιο ιδεολογικό πλαίσιο. Αγνοώντας το βάρος τόσων επαίνων, αποδέχτηκε την προσφυγή Πλεύρη, χωρίς μάλιστα να εξετάσει τη συγγραφέα, τον εκδότη, τα μέλη των κριτικών επιτροπών. Η αφέλειά του όμως πρόδωσε τις πραγματικές του προθέσεις: δεν αποσύρεις ένα βιβλίο επειδή «πριν από σαράντα χρόνια, με το ‘εφάπαξ’ αγόραζες σπίτι και σήμερα δεν αγοράζεις ούτε πόρτα», ούτε επειδή «κάποτε τα παιδιά έτρωγαν σπιτικό φαγητό, τώρα τρώνε επιβλαβή έτοιμα και πλαστικά φαγητά», ούτε ακόμα επειδή «παίζονται κινηματογραφικές ταινίες για τα εγκλήματα των Γερμανών κατά των Εβραίων, αλλά αποκρύπτονται και αποσιωπώνται τα εγκλήματα των Εβραίων κατά των Παλαιστινίων» (το αντιιμπεριαλιστικό τελευταίο ανταποκρίνεται στα αντισημιτικά αισθήματα της κοινωνίας μας). Ο κ. Γαβαλάς θεώρησε, φαίνεται, τόσο θεμελιωμένο το σκεπτικό του, που δεν διανοήθηκε ότι μπορεί να δυσχεράνει την ήδη δυσχερή θέση του (εκκρεμεί σε βάρος του ερώτημα για την οριστική παύση του). Μάλλον θεώρησε ότι την βελτιώνει.
Ίσως κάποιοι ισχυριστούν ότι η περίπτωση Γαβαλά είναι μεμονωμένη. Ατυχώς, δεν είναι. Τα κρούσματα στο δικαστικό σώμα είναι επανειλημμένα: από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που έγινε πρωθυπουργός της χούντας μέχρι τον σημερινό Άρειο Πάγο και το Συμβούλιο της Επικρατείας που, ποδοπατώντας κάθε έννοια ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης από θρησκευτικές πεποιθήσεις, ο μεν πρώτος ζήτησε την ανέγερση ελληνορθόδοξου ναού στο χώρο των δικαστικών μεγάρων, το δε δεύτερο εγκαινίασε τις εργασίες του με ελληνορθόδοξο αγιασμό.
Ο δημοσιογράφος Μανώλης Βασιλάκης έκατσε και ψηφιοποίησε όλα τα έγγραφα της απίστευτης αυτής δικογραφίας και τα έστειλε στο υπουργό δικαιοσύνης στις 15/4. Ο υπουργός (απο)σιώπησε. Όταν όμως άρχισαν τα δημοσιεύματα του τύπου, δεν μπορούσε να αποσιωπήσει άλλο την υπόθεση. Έτσι, μετά από 19 μέρες, στις 3/5, εδέησε να παραπέμψει την υπόθεση στον αρμόδιο αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου Δημ. Κυριτσάκη (ο οποίος όμως συνταξιοδοτείται τον Ιούνιο!). Ωστόσο, ο Μ. Βασιλάκης επισημαίνει ότι, αντί να παραπέμψει το θέμα, μπορούσε να ασκήσει τις κατά το άρθρο 91 του Συντάγματος αρμοδιότητές του. Ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός όμως είναι γερά εδραιωμένος στους ψηφοφόρους και δεν είναι σώφρον να εκτίθεται κανείς.
—
* αναδημοσιεύεται με άδεια του συγγραφέα.
Πολυ καλο, μας αρεσε:))
Πολυ καλο, μας αρεσε:))
Πιθανώς οι διευρυμένες εμπειρίες της νεολαίας σε τέτοια θέματα καθιστά υποκριτική τη μη διάθεση τέτοιου είδους βιβλίων από τις σχολικές βιβλιοθήκες. Προφανώς με την ίδια λογική, οι διευρυμένες εμπειρίες της νεολαίας σε θέματα μαστούρας ή κατάποσης αλκοόλ καθιστά υποκριτική και τη μη διάθεση ΚΟΚΑΣ ή έστω αθώας και απλής ΜΠΥΡΙΤΣΑΣ και ΤΣΙΓΑΡΩΝ από τα σχολικά κυλικεία.
Το επίμαχο βιβλίο μπορεί πράγματι να είναι λογοτεχνικό αριστούργημα. Ακριβώς όμως όπως ένα εξαιρετικό ΚΡΑΣΙ δεν έχει θέση στο κυλικείο του σχολείου έτσι και το βιβλίο πιθανώς να μην έχει θέση στη σχολική βιβλιοθήκη.
Οκ, μετά από αυτή τη συγκινητική ανάλυση άλλαξα γνώμη και κατάλαβα πόσο στενά αντιμετωπίζω το θέμα.
Προτείνω να προσθέσετε και τον Μεγάλο Ανατολικό του Εμπειρίκου, τον Εραστή της Ντυράς, τη Λολίτα του Ναμπόκοφ, Το καλοκαίρι που χάθηκε στο χειμώνα του Ξανθούλη, το Ερωτική μαθητεία του καθηγητή Κανάι Σιζούκα του Μόρι Ογκάι, το Περσινή αρραβωνιαστικιά της Ζατέλη και το “Οι 120 ημέρες των Σοδόμων” του Σαντ.
Παράλληλα, πιστεύω οτι στα σχολεία θα πρέπει να διδάσκονται τα: “Οι 11.000 βέργες” του Απολλυναίρ, “Η ιστορία του ματιού” του Μπατάϊγ και το American Psycho του Έλλις.
Γιατί; γιατί μου άρεσαν όταν τα διάβασα και θα ήταν και ένα ενδιαφέρων κοινωνικό-εκπαιδευτικό-ψυχολογικό πείραμα.
Προς το παρόν αυτά θυμήθηκα, αλλά μέχρι να εμπλουτίσω τις προτάσεις μου ξεκινήστε με αυτά.
Είναι ότι πρέπει για να αποκτήσουν τα παιδιά μια υγιή οπτική και σχέση με το σεξ και να μην προκληθούν φοβικά σύνδρομα στα ανήλικα, οκ?
Άλλωστε όλοι εσείς οι παραπάνω
“άνετοι” δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα να πείτε στο 15 ετών παιδί σας “πετάξου ρε μαλακα στο videoclub να νοικιάσεις την καινούρια τσόντα που έφερε,να δούμε καμια αλλαξοκωλιά να περάσει η ώρα”.
Αφού 15 ετών παιδιά και τσόντα έχουν δει και μπινελίκια έχουν ρίξει,δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Τα περι ελληνοχριστιανικης αγωγης επιχειρηματα δεν τα δεχομαι πληρως…βεβαια αν αυτη η αγωγη διαστρεφει το Ορθοδοξο πνευμα θα την απορριψω αλλα και το βιβλιο δεν προκειται να δεχθω
Πιθανώς οι διευρυμένες εμπειρίες της νεολαίας σε τέτοια θέματα καθιστά υποκριτική τη μη διάθεση τέτοιου είδους βιβλίων από τις σχολικές βιβλιοθήκες. Προφανώς με την ίδια λογική, οι διευρυμένες εμπειρίες της νεολαίας σε θέματα μαστούρας ή κατάποσης αλκοόλ καθιστά υποκριτική και τη μη διάθεση ΚΟΚΑΣ ή έστω αθώας και απλής ΜΠΥΡΙΤΣΑΣ και ΤΣΙΓΑΡΩΝ από τα σχολικά κυλικεία.
Το επίμαχο βιβλίο μπορεί πράγματι να είναι λογοτεχνικό αριστούργημα. Ακριβώς όμως όπως ένα εξαιρετικό ΚΡΑΣΙ δεν έχει θέση στο κυλικείο του σχολείου έτσι και το βιβλίο πιθανώς να μην έχει θέση στη σχολική βιβλιοθήκη.
Οκ, μετά από αυτή τη συγκινητική ανάλυση άλλαξα γνώμη και κατάλαβα πόσο στενά αντιμετωπίζω το θέμα.
Προτείνω να προσθέσετε και τον Μεγάλο Ανατολικό του Εμπειρίκου, τον Εραστή της Ντυράς, τη Λολίτα του Ναμπόκοφ, Το καλοκαίρι που χάθηκε στο χειμώνα του Ξανθούλη, το Ερωτική μαθητεία του καθηγητή Κανάι Σιζούκα του Μόρι Ογκάι, το Περσινή αρραβωνιαστικιά της Ζατέλη και το “Οι 120 ημέρες των Σοδόμων” του Σαντ.
Παράλληλα, πιστεύω οτι στα σχολεία θα πρέπει να διδάσκονται τα: “Οι 11.000 βέργες” του Απολλυναίρ, “Η ιστορία του ματιού” του Μπατάϊγ και το American Psycho του Έλλις.
Γιατί; γιατί μου άρεσαν όταν τα διάβασα και θα ήταν και ένα ενδιαφέρων κοινωνικό-εκπαιδευτικό-ψυχολογικό πείραμα.
Προς το παρόν αυτά θυμήθηκα, αλλά μέχρι να εμπλουτίσω τις προτάσεις μου ξεκινήστε με αυτά.
Είναι ότι πρέπει για να αποκτήσουν τα παιδιά μια υγιή οπτική και σχέση με το σεξ και να μην προκληθούν φοβικά σύνδρομα στα ανήλικα, οκ?
Άλλωστε όλοι εσείς οι παραπάνω
“άνετοι” δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα να πείτε στο 15 ετών παιδί σας “πετάξου ρε μαλακα στο videoclub να νοικιάσεις την καινούρια τσόντα που έφερε,να δούμε καμια αλλαξοκωλιά να περάσει η ώρα”.
Αφού 15 ετών παιδιά και τσόντα έχουν δει και μπινελίκια έχουν ρίξει,δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
vizzani καλό το μπλα-μπλά αλλά αποφεύγεις να μπεις στην ουσία. Η ουσία είναι απλή: ο δικαστής αυθαιρέτησε και μάλιστα χονδροειδώς. Αποδεχόμενοι τη δικαστική αυθαιρεσία ανοίγουμε τους ασκούς του Αιόλου.
Το βιβλίο προσωπικά ουδόλως με απασχολεί. Το αν θα το διαβάσουν ή όχι κάποια παιδιά είναι αποκλειστικά ζήτημα των γονιών τους κι όχι ενός τυχάρπαστου δικαστικού.
vizzani καλό το μπλα-μπλά αλλά αποφεύγεις να μπεις στην ουσία. Η ουσία είναι απλή: ο δικαστής αυθαιρέτησε και μάλιστα χονδροειδώς. Αποδεχόμενοι τη δικαστική αυθαιρεσία ανοίγουμε τους ασκούς του Αιόλου.
Το βιβλίο προσωπικά ουδόλως με απασχολεί. Το αν θα το διαβάσουν ή όχι κάποια παιδιά είναι αποκλειστικά ζήτημα των γονιών τους κι όχι ενός τυχάρπαστου δικαστικού.
Ο vizzani έβαλε ένα θέμα που σηκώνει πολλή συζήτηση. Όλοι μας μεγαλώσαμε σε ένα συντηρητικό περιβάλλον, με αυταρχικούα δασκάλους και έναν κοινωνικό περίγυρο που κρατούσε τα προσχήματα, και αυτό μας οδήγησε στην αμφισβήτηση, το ψάξιμο και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα που έχουμε. Εγώ, εσύ και κάποιοι άλλοι γίναμε φιλελεύθεροι, άλλοι συντηρητικοί κ.ο.κ. Το πώς θα εξελιχθούν τα παιδιά που θα μεγαλώσουν σε ένα φιλελεύθερο και χαλαρό κλίμα είναι κάτι που με προβληματίζει. Μήπως από τη φυσική αντίδραση απέναντι στην προηγούμενη γενιά υπάρχει ο κίνδυνος να βγουν φασίστες και ελληναράδες; Μήπως τελικά πρέπει κάποια πράγματα να τα αφήσουμε να τα ανακαλύψουν μόνα τους, ή να τους τα δείξουμε με τρόπο όταν θα έχει φτάσει η ώρα και θα έχουν κατακτήσει τα νοητικά εργαλεία για να τα καταλάβουν;
Για το ότι ο Γαβαλάς, ο Πλεύρης, όπως και ο δικαστής που καταδίκασε τον Βασιλάκη και πολλοί άλλοι είναι μπάζα, δεν το συζητάω.
Ο vizzani έβαλε ένα θέμα που σηκώνει πολλή συζήτηση. Όλοι μας μεγαλώσαμε σε ένα συντηρητικό περιβάλλον, με αυταρχικούα δασκάλους και έναν κοινωνικό περίγυρο που κρατούσε τα προσχήματα, και αυτό μας οδήγησε στην αμφισβήτηση, το ψάξιμο και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα που έχουμε. Εγώ, εσύ και κάποιοι άλλοι γίναμε φιλελεύθεροι, άλλοι συντηρητικοί κ.ο.κ. Το πώς θα εξελιχθούν τα παιδιά που θα μεγαλώσουν σε ένα φιλελεύθερο και χαλαρό κλίμα είναι κάτι που με προβληματίζει. Μήπως από τη φυσική αντίδραση απέναντι στην προηγούμενη γενιά υπάρχει ο κίνδυνος να βγουν φασίστες και ελληναράδες; Μήπως τελικά πρέπει κάποια πράγματα να τα αφήσουμε να τα ανακαλύψουν μόνα τους, ή να τους τα δείξουμε με τρόπο όταν θα έχει φτάσει η ώρα και θα έχουν κατακτήσει τα νοητικά εργαλεία για να τα καταλάβουν;
Για το ότι ο Γαβαλάς, ο Πλεύρης, όπως και ο δικαστής που καταδίκασε τον Βασιλάκη και πολλοί άλλοι είναι μπάζα, δεν το συζητάω.
Το πώς θα βγούν τα παιδιά που λές εξαρτάται από το εύρος της παιδείας που θα αποκτήσουν. Το εύρος αυτό καθορίζεται από τους γονείς και από άλλα μέλη του στενού οικογενειακού κύκλου. Για κάθε στάδιο ανάπτυξης της παιδικής ηλικίας υπάρχουν και κατάλληλες μεθόδοι για την μόρφωση και, κυρίως, την Καλλιέργεια των παιδιών. Γι αυτό είναι απαραίτητο οι νέοι γονείς να ενημερώνονται και να μελετούν αδιάκοπα για τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.
Μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση η εξής διαφορά, επισκεπτόμενος σπίτια φίλων που έχουν μωρά ή μικρά παιδιά, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα, σε κανένα σπίτι, δεν είδα ούτε ένα βιβλίο σχετικά με νήπια, διαπαιδαγώγηση, παιδοψυχολογία για γονείς, κτλ.
Στις ΗΠΑ δεν μπήκα ούτε σε ένα σπίτι που να μην έχει τουλάχιστον 10 τέτοια βιβλία.
Το πώς θα βγούν τα παιδιά που λές εξαρτάται από το εύρος της παιδείας που θα αποκτήσουν. Το εύρος αυτό καθορίζεται από τους γονείς και από άλλα μέλη του στενού οικογενειακού κύκλου. Για κάθε στάδιο ανάπτυξης της παιδικής ηλικίας υπάρχουν και κατάλληλες μεθόδοι για την μόρφωση και, κυρίως, την Καλλιέργεια των παιδιών. Γι αυτό είναι απαραίτητο οι νέοι γονείς να ενημερώνονται και να μελετούν αδιάκοπα για τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.
Μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση η εξής διαφορά, επισκεπτόμενος σπίτια φίλων που έχουν μωρά ή μικρά παιδιά, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα, σε κανένα σπίτι, δεν είδα ούτε ένα βιβλίο σχετικά με νήπια, διαπαιδαγώγηση, παιδοψυχολογία για γονείς, κτλ.
Στις ΗΠΑ δεν μπήκα ούτε σε ένα σπίτι που να μην έχει τουλάχιστον 10 τέτοια βιβλία.
Η κοινωνία μας είναι σάπια. Ξυπνήστε ρε! Σε ποια χώρα του κόσμου επιτρέπεται οι σχολικές βιβλιοθήκες να περιέχουν τέτοια βιβλία; Σε ποια χώρα του κόσμου θα ανέχοντο οι γονείς να διαβάζουν τα παιδάκια στα βιβλία της σχολικής βιβλιοθήκης για πηδήματα και δικέφαλα πέη, για σεξ με το ψυγείο και άγριο σεξ στο χειρουργίο;
Σε ποιά χώρα του κόσμου ένα τέτοιο “λογοτεχνικό” κείμενο θα έπαιρνε βραβίο λογοτεχνίας και πολύ περισσότερο θα μοιραζόταν αγορασμένο με τον ιδρώτα του λαού στις βιβλιοθήκες των σχολείων ώστε να έχουν πρόσβαση τα μικρά παιδάκια;
ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΜΑΣ
Η κοινωνία μας είναι σάπια. Ξυπνήστε ρε! Σε ποια χώρα του κόσμου επιτρέπεται οι σχολικές βιβλιοθήκες να περιέχουν τέτοια βιβλία; Σε ποια χώρα του κόσμου θα ανέχοντο οι γονείς να διαβάζουν τα παιδάκια στα βιβλία της σχολικής βιβλιοθήκης για πηδήματα και δικέφαλα πέη, για σεξ με το ψυγείο και άγριο σεξ στο χειρουργίο;
Σε ποιά χώρα του κόσμου ένα τέτοιο “λογοτεχνικό” κείμενο θα έπαιρνε βραβίο λογοτεχνίας και πολύ περισσότερο θα μοιραζόταν αγορασμένο με τον ιδρώτα του λαού στις βιβλιοθήκες των σχολείων ώστε να έχουν πρόσβαση τα μικρά παιδάκια;
ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΜΑΣ