Ένας ακόμη Έλληνας έπεσε νεκρός, θύμα της ανευθυνότητας με την οποία η Πολιτεία διαχειρίζεται τις βασικές υποδομές του τόπου. Θύμα της μετριότητας την οποία οι ίδιοι συντηρούμε και αναπαράγουμε.

[Ο δράστης] επιβιβάστηκε σε περιπολικό για τη μεταγωγή του στο ΑΤ Σίνδου, χωρίς να φορά χειροπέδες. Ενώ το όχημα εκινείτο, ο δράστης απέσπασε το όπλο ενός αστυνομικού, το οποίο φέρεται να είχε αφεθεί στη θέση του χειρόφρενου, βγήκε στο δρόμο και μπήκε σε ένα διερχόμενο ΙΧ υπό την απειλή του όπλου. Αργότερα μπήκε σε λεωφορείο της γραμμής 53 και πυροβόλησε τον οδηγό σχεδόν εξ επαφής, πριν εγκαταλείψει το όχημα.

(www.in.gr 03.05.08)

Υπάρχει ή δεν υπάρχει πάγια διαταγή να χρησιμοποιούνται χειροπέδες σε κάθε μεταγωγή, ανεξαιρέτως; Αν δεν υπάρχει, γιατί δεν έχει τεθεί σε διαθεσιμότητα ο Αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ.; Αν υπάρχει, γιατί δεν εφαρμόστηκε στην περίπτωση αυτή. Θα δεσμευτεί ο αρμόδιος υφυπουργός να δωθεί στην δημοσιότητα το πόρισμα της ΕΔΕ αμέσως μόλις ολοκληρωθεί αυτή;

Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν ειδικά οχήματα για τις μεταγωγές; Πχ ένα περιπολικό με κάποιο διαχωριστικό φράγμα μεταξύ των πίσω και των μπροστά καθισμάτων. Αν δεν υπάρχει, γιατί δεν έχουν τροποποιηθεί μερικα οχήματα (1-2 σε κάθε διεύθυνση θα ήταν υπεραρκετά); Αν υπάρχει γιατί δεν ζητήθηκε στην περίπτωση αυτή;

Υπάρχει ή δεν υπάρχει πάγια εντολή να κλειδώνουν οι πίσω πόρτες των περιπολικών και να ανοίγουν μόνο από έξω;

Γίνονται ή δεν γίνονται δειγματοληπτικές επιθεωρήσεις για να διαπιστώνεται η τήρηση των κανόνων μεταγωγών; Αν δεν γίνονται γιατί δεν έχει τεθεί ακόμη σε διαθεσιμότητα ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ.; Αν γίνονται, ποιά ήταν τα μέχρι τώρα αποτελέσματα και οι συνέπειες;

Πληρώνουμε σήμερα τον χαβαλέ με τον οποίο οργανώθηκαν, επανδρώθηκαν, και στελεχώθηκαν βασικές υπηρεσίες του τόπου. Ως πότε;

Πέρσι τον Ιούλιο, με αφορμή τον θάνατο τριών δασοπυροσβεστών στο Ρέθυμνο, είχα γράψει το παρακάτω κείμενο. Το αναδημοσιεύω και σήμερα επειδή το θεωρώ επίκαιρο.

Κάθε τόπος χρειάζεται ήρωες

Και τους φτιάχνει, στην ανάγκη, όπως νά ‘ναι. Ακόμη και με ανθρωποθυσίες.

Ο θάνατος των τριών δασοπυροσβεστών και ο βαρύτατος τραυματισμός ενός ακόμη, στο Ρέθυμνο, ήταν μια διατεταγμένη ανθρωποθυσία. Όπως και ο βαρύτατος τραυματισμός αστυνομικού από κουκουλοφόρους στο Ελληνικό. Όπως και η δολοφονία με το ίδιο τους το περίστροφο των δύο αστυνομικών στο Μαλακάσι παραμονή πρωτοχρονιάς το 2005. Όπως και η θανατηφόρα ηλεκτροπληξία των πέντε στρατιωτών στο φυλάκιο της Μανίτσας τον Απρίλιο του 2004.

Μια χώρα βουτηγμένη στη μετριότητα, αναζητεί ήρωες. Μην έχοντας πού να τους βρεί, στηρίζεται στην ίδια της τη μετριότητα και τους δημιουργεί θυσιάζοντας αλόγιστα ζωές.

Μετριότητα (στην κατάρτιση, στην αντίληψη, στη διοίκηση) οδήγησε τον διοικητή στρατιωτικής μονάδας να αντιμετωπίσει τους φαντάρους του σαν εργολάβους. Το τίμημα; Πέντε νεκροί.

Μετριότητα (ήτοι λειψή εκπαίδευση, χαβαλεδιάρικη νοοτροπία για την τήρηση κανονισμών) επέτρεψε στους προϊσταμένους των αστυνομικών Βλαχοπάνο και Κώτση να τους στείλουν σε μεταφορά κρατουμένων δίχως να φορούν τα αλεξίσφαιρα γιλέκα τους. Η ελλειπής κατάρτιση των αστυνομικών (κι αυτή προϊόν της συλλογικής μετριότητας) οδήγησε τον Βλαχοπάνο να βγάλει τις χειροπέδες ενός κρατουμένου όταν αυτός ζήτησε να σταματήσουν για σωματική ανάγκη. Το τίμημα; Δύο νεκροί.

Μετριότητα (ήτοι, ανεπαρκής οργάνωση περιπολίας, έλλειψη τακτικής υποστήριξης, απείθαρχος τρόπος επικοινωνίας) έστειλε δύο αστυνομικούς σε περιπολία κατά τη διάρκεια συναυλίας στο Ελληνικό. Το τίμημα; Μέχρι χτες ο ένας χαροπάλευε στην Εντατική και ακόμη δεν γνωρίζουμε τι μόνιμες ζημιές του έχει προξενήσει ο βαρύς κρανιοεγκεφαλικός τραυματισμός του.

Μετριότητα (ήτοι έλλειψη ικανής διοίκησης, έλλειψη βασικού εξοπλισμού, έλλειψη τακτικής, απουσία επαγγελματισμού) έστειλε 4 δασοπυροσβέστες να κατεβουν χαράδρα για να σβήσουν ανερχόμενη πυρκαγιά ενώ έπνεεαν άνεμοι μεταβλητής έντασης και κατεύθυνσης. Το τίμημα; Τρεις νεκροί και ένας βαρύτατα τραυματισμένος.

Μετριότητα (ήτοι ανεπαρκέστατη Παιδεία, χαβαλεδιάρικη αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών διαδικασιών, και ωχαδερφίστικη τήρηση κανονισμών και μεθόδων) ευθύνεται για τον αστυνομικό που πυροβολεί πισώπλατα· για τον αστυνομικό που ξυλοφορτώνει φοιτητή· για τον αστυνομικό που κλωτσοβολάει πεσμένο διαδηλωτή· για τον αστυνομικό που του αρπάζουν το όπλο ενώ απολαμβάνει αραχτός τον καφέ του σε ώρα υπηρεσίας· για τον μηχανοδηγό που αποφασίζει να φύγει ενώ γνωρίζει πως έρχεται άλλο τρένο από απέναντι στην ίδια γραμμή· για τον αρχιδικαστή που ανεξέλεγκτος καταλύει το Σύνταγμα· για τον λιμενάρχη που δεν είναι σε θέση να συντονίσει τη ρυμούλκηση ενός πλοίου στα αβαθή.

Έχουμε εθιστεί στη μετριότητα. Την τραβάει πια ο οργανισμός μας επειδή επαναπαυόμαστε σ’ αυτή. Δεν αισθανόμαστε την ανάγκη να αναζητήσουμε κάτι καλύτερο.

Καμαρώνουμε επειδή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε, λέει, τα κότσια να τα χώσει στον Αμερικανό Πρόεδρο πριν λίγα χρόνια. Παινεύετ’ ο κάτον για τα κάκαλά του, λένε οι Πόντιοι. Υπάρχει Πρόεδρος να τα χώσει σε μας τους ίδιους για την συλλογική μετριότητά μας; Όχι βέβαια αφού και αυτό το αξίωμα τη μετριότητα έχει ως προαπαιτούμενο.

Η μετριότητα διαιωνίζεται και απλώνεται. Ο μέτριος που έτυχε ευεργετήματος από άλλο μέτριο, δεν θα υψώσει το ανάστημά του. Θα κρατήσει το κεφάλι χαμηλά. Το πολύ-πολύ να τα χώσει σε κανέναν ξένο που από ευγένεια δεν θα του πει τίποτα.

Ο μέτριος γνωρίζει πολύ καλά πως δεν κέρδισε με την αξία του τη θέση που κατέχει. Η κατοχή της θέσης προεξοφλεί την σιωπηλή υπόσχεση του πως δεν θα αμφισβητήσει την αξία των μετρίων που τον διόρισαν. Όπως προεξοφλεί και την ανοχή του απέναντι σε άλλους μέτριους, παρομοίως τοποθετημένους. Ο μέτριος γνωρίζει πως κάθε του εξέλιξη, κάθε του προαγωγή οφείλεται στο πόσο καλά εξυπηρετεί τους μετρίους που τον διόρισαν. Ο μέτριος δεν αμφισβητεί, δεν καινοτομεί. Ο μέτριος καταπιέζει και καταπιέζεται.

Αργά και σταθερά η μετριότητα διαβρώνει και καταστρέφει τον τόπο. Ο οποίος αναζητεί τους ήρωές του ανάμεσα στα θύματα της μετριότητας.