«Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης έκρινε ακατάλληλο για τους μαθητές τον Πικάσο» γράφει η Ελευθεροτυπία 07.03.08. Βέβαια ο διευθυντής έκρινε ακατάλληλη μια έκθεση με συγκεκριμένα έργα του καλλιτέχνη και όχι όλο το έργο του, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Τόσο η Ελευθεροτυπία όσο και πολλοί συνιστολόγοι που ασχολήθηκαν με την συγκεκριμένη είδηση παραβλέπουν το ουσιαστικό — για μένα — ζήτημα: ποιός είναι αρμόδιος να αποφασίσει τι θα δούν ή δεν θα δουν τα παιδιά;
Πιστεύω πως την αποκλειστική αρμοδιότητα για εξωσχολικές δραστηριότητες την έχουν οι γονείς και κηδεμόνες των μαθητών. Για παράδειγμα, στην περίπτωση με την έκθεση των έργων του Πικάσο, θα έπρεπε να υπάρχει μια απλή και στοιχειώδης διαδικασία:
- Τα σχολεία να ζητήσουν από το Τελλόγλειο ένα μονοσέλιδο ενημερωτικό σημείωμα για την έκθεση, το περιεχόμενό της, την εικαστική αξία της, και τη συμβολή της στην εκπαίδευση των μαθητών.
- Στη συνέχεια τα σχολεία να συντάξουν ένα κείμενο που να απευθύνεται προς τους γονείς των μαθητών τους όπου να εξηγούν:
- πώς συνδέεται η επίσκεψη στην συγκεκριμένη έκθεση με το πρόγραμμα σπουδών στην κάθε τάξη,
- πώς συνδέεται η επίσκεψη στην συγκεκριμένη έκθεση με παρόμοιες δράσεις στις οποίες μετείχε ο μαθητής στο παρελθόν και σε μελλοντικές επισκέψεις που προγραμματίζει το σχολείο,
- πως οι γονείς έχουν τη δυνατότητα να ζητήσουν να μην επισκεφτεί την έκθεση το παιδί τους και ενημερώνουν πως στην περίπτωση αυτή το παιδί θα επισκεφτεί κάποιο άλλο εκθεσιακό χώρο (τον οποίο περιγράφουν).
- Το σχολείο επισυνάπτει έντυπο με το οποίο ο γονιός ή κηδεμόνας δίνει την ενυπόγραφη συγκατάθεση ή άρνηση να επισκεφτεί το παιδί του την έκθεση.
- Δίνουν από έναν σφραγισμένο φάκελο με το υλικό αυτό σε κάθε μαθητή.
- Συλλέγουν τις συγκαταθέσεις των γονιών και τις αρνήσεις.
- Στέλνουν τα παιδιά για τα οποία οι γονείς δεν δώσαν συγκατάθεση σε κάποιο άλλο μουσείο και τα υπόλοιπα στον Πικάσο.
Πέρα από αυτά τα απλά ζητήματα σχολικής οργάνωσης και λειτουργίας, υπάρχει κι ένα ακόμη ερώτημα. Πώς προετοιμάζονται οι μαθητές των γυμνασίων και λυκείων να αξιοποιήσουν τις εμπειρίες τους απο την επίσκεψη σε μια τέτοια έκθεση; Ποιά είναι η εκπαιδευτική πολιτική σε εικαστικά και άλλα πολιτισμικά θέματα;
Πάμε τα παιδιά στον Πικάσο επειδή έτσι έτυχε ή επειδή έχουμε συγκεκριμένη πολιτική; Πώς εφαρμόζεται αυτή η πολιτική για τους μαθητές μικρότερων πόλεων όπου δεν έχει Πικάσο; Τι εναλλακτικές προτάσεις υπάρχουν για την πληρέστερη εικαστική (και γενικώς πολιτιστική) παιδεία όλων των μαθητών σε όλη την Ελλάδα; Υπάρχει ένα πρόγραμμα συνεργασίας των υπουργείων Παιδείας και Πολιτισμού στο ζήτημα αυτό; Υπάρχει — για παράδειγμα — μια περιοδεύουσα πινακοθήκη που να οργανώνει 5-10 εικαστικές δράσεις κάθε βδομάδα σε διαφορετικά μέρη της χώρας;
Αυτά και άλλα ερωτήματα τα παραλείπει η Ελευθεροτυπία και οι συνιστολόγοι που ασχολήθηκαν με την είδηση. Έκανε την παπαριά ο διευθυντής δευτεροβάθμιας στην Ανατολική Θεσσαλονίκη, τον λένε και Θεόδουλο, και χάσαμε το δάσος για ένα στραβό δέντρο.
Στην Ελλάδα, οι γονείς εκχωρούν την παιδαγωγική ευθύνη για τα παιδιά τους στο ίδιο το σχολείο και κατ’ επέκταση στο κράτος και τις υπηρεσίες από την πρώτη στιγμή που αυτά γίνονται μαθητές. Οι μόνες περιπτώσεις στις οποίες ζητείται έγκριση από αυτούς είναι για τη μετακίνησή τους σε εκδρομή με μηχανοκίνητο μέσο, δηλαδή για εκχώρηση ευθύνης σωματικής ακεραιότητας εκτός σχολικού χώρου. Άρα, το θέμα έχει να κάνει με την εύρρυθμη λειτουργία των υπηρεσιών της εκπαίδευσης σε συνεργασία με τους υπεύθυνους των μουσείων, κινηματογράφων, θεάτρων και όλων των άλλων πολιτιστικών φορέων.
Θα συμφωνούσα λοιπόν με όσα αναφέρεις, Λεωνίδα, εκτός από τα σημεία στα οποία μιλάς για γονική συναίνεση κτλ.
Στην Ελλάδα, οι γονείς εκχωρούν την παιδαγωγική ευθύνη για τα παιδιά τους στο ίδιο το σχολείο και κατ’ επέκταση στο κράτος και τις υπηρεσίες από την πρώτη στιγμή που αυτά γίνονται μαθητές. Οι μόνες περιπτώσεις στις οποίες ζητείται έγκριση από αυτούς είναι για τη μετακίνησή τους σε εκδρομή με μηχανοκίνητο μέσο, δηλαδή για εκχώρηση ευθύνης σωματικής ακεραιότητας εκτός σχολικού χώρου. Άρα, το θέμα έχει να κάνει με την εύρρυθμη λειτουργία των υπηρεσιών της εκπαίδευσης σε συνεργασία με τους υπεύθυνους των μουσείων, κινηματογράφων, θεάτρων και όλων των άλλων πολιτιστικών φορέων.
Θα συμφωνούσα λοιπόν με όσα αναφέρεις, Λεωνίδα, εκτός από τα σημεία στα οποία μιλάς για γονική συναίνεση κτλ.
Αντώνη για μένα η γονική συναίνεση είναι μεγάλη υπόθεση διότι καθιστά τους γονείς συνυπεύθυνους και συναρμόδιους για την μόρφωση των παιδιών τους. Δεν μπορούμε να αφήνουμε τα παιδιά στο σχολείο και να νίπτουμε τας χείρας. Ο γονιός οφείλει να έχει γνώμη και θέση και λόγο στα θέματα εκπαίδευσης.
Εδώ — όσον αφορά την έκθεση στο Τελλόγλειο — μιλάμε για 6 διαφορετικές τάξεις: από την 1η γυμνασίου ως την 3η λυκείου. Είναι δυνατόν η έγκριση για επίσκεψη στην έκθεση αυτή να είχε δοθεί από συνετό και λογικό άνθρωπο για όλους τους μαθητές της περιφέρειας, ηλικίας 11-17 ετών;
Αν είχαν οι γονείς λόγο δεν θα βρισκόταν ένας σοβαρός άνθρωπος να αναρρωτηθεί τί δουλειά έχει ένας 11χρονος στον Πικάσο;
Η παιδαγωγική επιστήμη κάνει άλματα και παράγει νέες θεωρίες κι εμείς στην Ελλάδα ακόμη παραδίδουμε τα παιδιά εν λευκώ στα σχολεία κι αφήνουμε τους γονείς να είναι αμέτοχοι στη μαθησιακή εμπειρία των παιδιών τους;
Αντώνη για μένα η γονική συναίνεση είναι μεγάλη υπόθεση διότι καθιστά τους γονείς συνυπεύθυνους και συναρμόδιους για την μόρφωση των παιδιών τους. Δεν μπορούμε να αφήνουμε τα παιδιά στο σχολείο και να νίπτουμε τας χείρας. Ο γονιός οφείλει να έχει γνώμη και θέση και λόγο στα θέματα εκπαίδευσης.
Εδώ — όσον αφορά την έκθεση στο Τελλόγλειο — μιλάμε για 6 διαφορετικές τάξεις: από την 1η γυμνασίου ως την 3η λυκείου. Είναι δυνατόν η έγκριση για επίσκεψη στην έκθεση αυτή να είχε δοθεί από συνετό και λογικό άνθρωπο για όλους τους μαθητές της περιφέρειας, ηλικίας 11-17 ετών;
Αν είχαν οι γονείς λόγο δεν θα βρισκόταν ένας σοβαρός άνθρωπος να αναρρωτηθεί τί δουλειά έχει ένας 11χρονος στον Πικάσο;
Η παιδαγωγική επιστήμη κάνει άλματα και παράγει νέες θεωρίες κι εμείς στην Ελλάδα ακόμη παραδίδουμε τα παιδιά εν λευκώ στα σχολεία κι αφήνουμε τους γονείς να είναι αμέτοχοι στη μαθησιακή εμπειρία των παιδιών τους;
όχι. στέλνουμε τα παιδιά στο σχολείο από υποχρέωση και φροντίζουμε να τα μορφώσουμε εμείς.
όχι. στέλνουμε τα παιδιά στο σχολείο από υποχρέωση και φροντίζουμε να τα μορφώσουμε εμείς.
Λεωνίδα, άποψη παγιωμένη στο θέμα αυτό, τη στιγμή μάλιστα που ακόμα δεν έχω γίνει γονιός, δεν έχω. Ανάφερα απλά τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα θεσμικά [εξωθεσμικά η κατάσταση είναι τραγελαφική, διότι αν σου έγραφα για περιπτώσεις παρεμβάσεων από γονείς στην εκπαιδευτική διαδικασία, θα τραβούσες τα μαλλιά σου].
Σχετικά με αυτό που λες για την έγκριση της επίσκεψης για όλες τις τάξεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, προσωπικά συμφωνώ, αλλά, αν ρίξεις μια ματιά σε διάφορα ιστολόγια όπου συζητείται το θέμα, κάποιοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να επισκεφτούν την έκθεση μαθητές οποιασδήποτε ηλικίας -δεν ξέρω αν αυτούς δεν τους θεωρείς σοβαρούς.
Λεωνίδα, άποψη παγιωμένη στο θέμα αυτό, τη στιγμή μάλιστα που ακόμα δεν έχω γίνει γονιός, δεν έχω. Ανάφερα απλά τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα θεσμικά [εξωθεσμικά η κατάσταση είναι τραγελαφική, διότι αν σου έγραφα για περιπτώσεις παρεμβάσεων από γονείς στην εκπαιδευτική διαδικασία, θα τραβούσες τα μαλλιά σου].
Σχετικά με αυτό που λες για την έγκριση της επίσκεψης για όλες τις τάξεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, προσωπικά συμφωνώ, αλλά, αν ρίξεις μια ματιά σε διάφορα ιστολόγια όπου συζητείται το θέμα, κάποιοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να επισκεφτούν την έκθεση μαθητές οποιασδήποτε ηλικίας -δεν ξέρω αν αυτούς δεν τους θεωρείς σοβαρούς.
Αντώνη, με εξαίρεση εσένα και μένα δεν είδα άλλους ιστολόγους να σχολιάζουν το γεγονός πως η έκθεση ήταν ανοιχτή για όλες τις τάξεις του γυμνασίου και λυκείου.
Ήταν βλέπεις low hanging fruit ο κ. Ταπανίδης, ενώ μια ψυχραιμότερη προσέγγιση του θέματος θα άγγιζε τις ευθύνες των γονιών — είμαστε για τέτοια πράγματα;
Αντώνη, με εξαίρεση εσένα και μένα δεν είδα άλλους ιστολόγους να σχολιάζουν το γεγονός πως η έκθεση ήταν ανοιχτή για όλες τις τάξεις του γυμνασίου και λυκείου.
Ήταν βλέπεις low hanging fruit ο κ. Ταπανίδης, ενώ μια ψυχραιμότερη προσέγγιση του θέματος θα άγγιζε τις ευθύνες των γονιών — είμαστε για τέτοια πράγματα;
@gazakas
Τι ακριβώς εννοείς όταν λες “περιπτώσεις παρεμβάσεων από γονείς στην εκπαιδευτική διαδικασία”;
Aν εννοείς το κλασικό “γιατί ρε έβαλες στην κόρη μου 19 και όχι 20” είναι ενοχλητκό, αν και μπορείς να το ξεπεράσεις με ένα χαμόγελο και ένα “γιατί η αξία της είναι για 15”. Πολλοί εκπαιδευτικοί όμως θεωρούν παρέμβαση οποιαδήποτε παρατήρηση από τους γονείς. Εδώ θα φωνάξω “βέτο” για να είμαι και στη μόδα. Δεν έχουμε δα και το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα για να του εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας εν λευκώ. Ούτε και όλοι οι εκπαιδευτικοί μας είναι αγγελούδια.
Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι πού σταματάει το εύλογο ενδιαφέρον και αρχίζει η παρέμβαση.
Και ένα γεγονός: Ένα παιδάκι της δευτέρας δημοτικού γύρισε μια μέρα στο σπίτι πριν από 2-3 χρόνια και είπε στη μαμά του “αυτόν τον Μπους δεν τον αγαπάει κανένας γιατί είναι κακός άνθρωπος” Πού το ξέρεις παιδί μου; ρώτησε αυτή. “Μας το είπε ο δάσκαλος στην τάξη”.
Απεχθάνομαι τον Μπους και ότι εκπροσωπεί ιδεολογικά. Αλλά αν το παιδί ήταν δικό μου, θα κυνηγούσα τον δάσκαλο μέχρι να πατήσει μαύρο χιόνι. Πιοα είναι η άποψή σου στο θέμα;
@gazakas
Τι ακριβώς εννοείς όταν λες “περιπτώσεις παρεμβάσεων από γονείς στην εκπαιδευτική διαδικασία”;
Aν εννοείς το κλασικό “γιατί ρε έβαλες στην κόρη μου 19 και όχι 20” είναι ενοχλητκό, αν και μπορείς να το ξεπεράσεις με ένα χαμόγελο και ένα “γιατί η αξία της είναι για 15”. Πολλοί εκπαιδευτικοί όμως θεωρούν παρέμβαση οποιαδήποτε παρατήρηση από τους γονείς. Εδώ θα φωνάξω “βέτο” για να είμαι και στη μόδα. Δεν έχουμε δα και το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα για να του εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας εν λευκώ. Ούτε και όλοι οι εκπαιδευτικοί μας είναι αγγελούδια.
Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι πού σταματάει το εύλογο ενδιαφέρον και αρχίζει η παρέμβαση.
Και ένα γεγονός: Ένα παιδάκι της δευτέρας δημοτικού γύρισε μια μέρα στο σπίτι πριν από 2-3 χρόνια και είπε στη μαμά του “αυτόν τον Μπους δεν τον αγαπάει κανένας γιατί είναι κακός άνθρωπος” Πού το ξέρεις παιδί μου; ρώτησε αυτή. “Μας το είπε ο δάσκαλος στην τάξη”.
Απεχθάνομαι τον Μπους και ότι εκπροσωπεί ιδεολογικά. Αλλά αν το παιδί ήταν δικό μου, θα κυνηγούσα τον δάσκαλο μέχρι να πατήσει μαύρο χιόνι. Πιοα είναι η άποψή σου στο θέμα;
οργισμένε βαλκάνιε, σε μια προηγούμενη ανάρτηση στο ιστολόγιό μου, περιγράφω μια τέτοια παρέμβαση και έχω ακούσει κατά καιρούς και για άλλες, χειρότερες: Μην τους πας εκεί, Γιατί τους είπες αυτό;, Μήπως είναι καλύτερα να τους κάνεις έτσι το μάθημα; κτλ. Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο το τι σου λένε κάποιοι γονείς, αλλά ο τρόπος τους…
Όσο για το συγκεκριμένο δάσκαλο, αν όντως είπε αυτά τα πράγματα στα έτσι ακριβώς, τότε έχεις δίκιο. Πόσο σίγουροι είμαστε όμως ότι το παιδάκι μετέφερε τα λόγια του δασκάλου επακριβώς και όχι ότι τα ερμήνευσε έτσι;
οργισμένε βαλκάνιε, σε μια προηγούμενη ανάρτηση στο ιστολόγιό μου, περιγράφω μια τέτοια παρέμβαση και έχω ακούσει κατά καιρούς και για άλλες, χειρότερες: Μην τους πας εκεί, Γιατί τους είπες αυτό;, Μήπως είναι καλύτερα να τους κάνεις έτσι το μάθημα; κτλ. Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο το τι σου λένε κάποιοι γονείς, αλλά ο τρόπος τους…
Όσο για το συγκεκριμένο δάσκαλο, αν όντως είπε αυτά τα πράγματα στα έτσι ακριβώς, τότε έχεις δίκιο. Πόσο σίγουροι είμαστε όμως ότι το παιδάκι μετέφερε τα λόγια του δασκάλου επακριβώς και όχι ότι τα ερμήνευσε έτσι;