Οι κατάλογοι της 50ετίας: οι ταινίες

Σε μια βδομάδα πιάνω τα 50. Για κάθε χρόνο που έζησα, διάλεξα ένα βιβλίο, μια γεύση, έναν τόπο, μια ταινία, κι ένα τραγούδι, που μου’χουν μείνει αξέχαστα. Τα μοιράζομαι μαζί σας. Προηγήθηκαν τα βιβλίαοι γεύσεις, και οι τόποι, και συνεχίζω με τις ταινίες. Την επόμενη βδομάδα θα ακολουθήσουν τα τραγούδια της 50ετίας.

Οι ταινίες της 50ετίας

  • Draughtsman’s Contract, κάθε φορά που την ξαναβλέπω, μου αρέσει ακόμη περισσότερο.
  • A.I.περίπου αυτά που λέει κι ο Yuval Noah Harari στο βιβλίο του Sapiens, αλλά 11 χρόνια πριν το εκδώσει!
  • Amelie, η πιο συμπαθητική ταινία που έχω δει.
  • Apocalypse Nowη πιό σκοτεινή ταινία που έχω δει.
  • Blade Runnerίσως η καλύτερη ταινία επιστημονικής φαντασίας.
  • Blue Velvet, είδα την ταινία αυτή στον παλιό και μικρό κινηματογράφο Γρανάδα, στα Γιάννενα, χειμωνιάτικα, μόνος μου· κανείς άλλος στην αίθουσα! Ο χειριστής κατέβηκε να μου πει πως θα μου δώσουν πίσω τα χρήματα, επειδή δεν θα ανάψουν θέρμανση για ένα άτομο· κι αν θέλω ν ανεβώ πάνω στο δωμάτιο προβολής που είναι ζεστά! Την ξεχνάς τέτοια ταινία;
  • Breaking the Waves, ακόμη δεν έχω συνέλθει.
  • Chinatown, μαθαίνοντας για τα waterwars της California.
  • Cinema Paradiso, πώς φεύγοντας από τον τόπο σου αποκτάς συναισθηματικούς δεσμούς που δεν πίστευες πως θα μπορούσες να διαχειριστείς. Δυο χρόνια μετά την ταινία, έφυγα κι εγώ απο τον τόπο μου.
  • Citizen Kane, κάθε καρέ της ταινίας αυτής είναι ένα φωτογραφικό αριστούργημα. Κι όλα μαζί, ένα καταπληκτικό αφήγημα.
  • City of Lost Children, αν έχετε δει πιο περίπλοκο κινηματογραφικο παραμύθι, θα ήθελα να το δω κι εγώ.
  • Close Encounters of the Third Kind, το Χόλιγουντ στα καλύτερά του.
  • Dr. Strangelove, το αδιαμφισβήτητο τεκμήριο ταλέντου του Peter Sellers.
  • Eyes Wide Shutμια απο τις αυθεντικότερες ερμηνείες της Nicole Kidman.
  • Babette’s Feast, τα στερνά τιμούν τα πρώτα.
  • Fish Tankματιά σ έναν περιθωριακό κόσμο που βράζει πλάι μας.
  • Ghostbustersκαι μόνο για την ατάκα του Bill Murray ως Dr. Peter Venkman: “I find her interesting because she’s a client and because she sleeps above her covers… FOUR FEET above her covers.”
  • Himmel Über Berlinη πιο ποιητική ταινία που έχω δει. Η σκηνή στο θέατρο όπου ο Nick Cave τραγουδά το From Her to Eternity είναι μοναδική.
  • Inglourious Basterds, με διασκέδασε πάρα πολύ αυτή η ταινία.
  • Koyaanisqatsiη αρχή μιας μοναδικής τριλογίας που αν και κουράζει προς το τέλος, παραμένει για μένα το συγκλονιστικότερο κινηματογραφικό αποτύπωμα της ανθρωπότητας.
  • Le Charme Discret de la Bourgeoisieπαρακμή και ίντριγκες σε ξέφρενο ρυθμό!
  • MASH, η πιο αντιπολεμική ταινία που έχω δει (και αργότερα η πιο αντιπολεμική τηλεοπτική σειρά).
  • Metropolis, η μήτρα των ταινιών επιστημονικής φαντασίας. Πλησιάζει τα 100 και δεν της φαίνεται.
  • Mona Lisa, μια διαστρεβλωμένη μεγέθυνση της προστυχιάς στις συνοικίες του Soho με φόντο την ανεκπλήρωτη αγάπη.
  • Monty Python and The Holy Grail, και μόνο για τη σκηνή με την Αγία Χειροβομβίδα της Αντιόχειας.
  • Mulholland Driveτο φως της νύχτας!
  • Prince of Darkness, γενικά δεν μου αρέσουν οι ταινίες τρόμου, αλλά αυτή ήταν το κάτι άλλο.
  • Princess Brideως παρωδία η ταινία ήταν πολύ καλή. Ως αφήγημα, απολαυστικό. Εκείνο που την κάνει όμως εξαιρετική είναι πως παρωδία και αφήγημα συμβαδίζουν με αξέχαστο τρόπο.
  • Rashômon, η καλύτερη ταινία του Kurosawa.
  • Ratatouilleγια τον εμπνευσμένο μονόλογο του Anton Ego με τη φωνή του Peter O’Toole.
  • Requiem for a Dream, άλλη μια βαθειά ματιά στο περιθώριο που βράζει δίπλα μας.
  • Roman Holidayη ταινία που σε κάνει να λατρεύεις τη Ρώμη.
  • Seven Samurai, η δεύτερη καλύτερη ταινία του Kurosawa.
  • Star Wars IV.
  • Stranger than Paradise, ζουν δίπλα μας!
  • Taste of Cherry, η φιλοσοφία της ζωής.
  • The Conversation, η πιό έντονη ταινία που έχω δει.
  • The Fieldη πιο εμβληματική ταινία της Ιρλανδικής ψυχής: τα πάντα για τη γη και τον καρπό της.
  • The Great Beauty, μια ταινία βγαλμένη από τα όνειρα του Toulouse-Lautrec.
  • The Great Train Robbery (1979), μου λείπουν τέτοιες ταινίες και ερμηνείες.
  • The Lives of Others, η υποβόσκουσα δυσανεξία απέναντι σ ένα καταπιεστικό καθεστώς.
  • The Maltese Falcon (1941), επικό.
  • The Party, καυστικός και μοναδικός Peter Sellers.
  • The Pianist, ακόμη και την πιο σκοτεινή στιγμή υπάρχουν λάμψεις ανθρωπιάς.
  • Wizard of Oz, να δούμε αν θα φτάσουμε ποτέ στο τέλος του κίτρινου λιθόστρωτου δρόμου.
  • Thomas Crown Affair (1968), δραπετεύοντας από τα ίδια μας τα δεσμά.
  • Three Colours: White, η πιο αισιόδοξη ταινία που έχω δει.
  • Twelve Angry Menone man performance.
  • Ulysses’ Gaze, η πιο Ελληνική ταινία που έχω δει.
  • Young Frankensteinη καλύτερη κωμωδία.
Share

One thought on “Οι κατάλογοι της 50ετίας: οι ταινίες

  1. Λίγες προτάσεις (αν δεν τις έχετε δει).
    Ying xiong (2002): η πλέον φιλοσοφημένη από τις σύγχρονες, ακριβές κινέζικες παραγωγές.
    The Intouchables (2011): Γαλλική ταινία που δίνει μια αισιόδοξη νότα απέναντι στις δυσκολίες.
    Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος (1966): Η επιτομή του σπαγγέτι western με αντιπολεμική σκοπιά.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *