Δεν είναι ευρωπαϊκό κράτος η Ελλάδα (λέει η Ελευθεροτυπία). Οι Βούλγαροι επιχειρηματίες που θα μας δείρουν. Τη Θράκη για έναν καφέ.
***
Από τα 20 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, τα 17 είναι αμερικανικά (μη κρατικά) πανεπιστήμια […] (Ο Τ. Μίχας, για τη λίστα της Σαγκάϊ, στην Ελευθεροτυπία 15.09.07)
Η ορθή πληροφορία, την οποία ο κ Μίχας θα μπορούσε να είχε αντλήσει αν έριχνε μια προσεκτική ματιά στη λίστα έχει ως εξής: Από τα 20 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, τα 17 είναι αμερικανικά. Από αυτά τα 6 είναι πολιτειακά (state/public) και 11 είναι ιδιωτικά (private).
***
τα αστικά κόμματα εξουσίας διατηρούν υψηλά εκλογικά ποσοστά, που δεν αντιστοιχούν στην έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση. (Αλέκα Παπαρήγα, www.in.gr 16.09.07)
Δηλαδή πάει ο ψηφοφόρος στην κάλπη πνιγμένος στην αγανάκτηση και τη δυσαρέσκεια με τα αστικά κόμματα εξουσίας, και τα ψηφίζει τελικά; Αυτό λέει η κ. Παπαρήγα; Πως ο ψηφοφόρος είναι για δέσιμο;
***
η ηγεσία του κόμματος, εξαιρουμένου του Ευάγγελου Βενιζέλου, δεν περίμενε τέτοιο αποτέλεσμα. (Ελευθεροτυπία 17.09.07)
Βεβαίως η ίδια εφημερίδα έγραφε πως ο Βενιζέλος περίμενε εύκολη και αναγκαία νίκη. Λέτε να άρχισε το λιβάνισμα ήδη; [Ξαναβλέπω το σχόλιο αυτό τέσσερεις μέρες μετά. Βεβαίως κι άρχισε το λιβάνισμα!]
***
Το χαμηλό εναλλακτικό προφίλ του ηγέτη που έχει μπορεί να ταιριάζει σε ένα ευρωπαϊκό κράτος, στην Ελλάδα όμως δεν ταιριάζει (η Ελευθεροτυπία για τον Γιώργο Παπανδρέου, 18.09.07)
Τι να σχολιάσω;
***
Συνάντηση Βουλγάρων επιχειρηματικών στον τομέα του ξύλου με Έλληνες (Ηχώ Δράμας 20.09.07)
Πάλι ξύλο θα φάμε. Αντί να αναπτύξουμε την επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της ξυλείας.
***
Μόλις βρεθεί το κατάλληλο μόσχευμα θα προχωρήσουμε άμεσα στην μεταμόσχευση, δήλωσε σήμερα από το Μαϊάμι ο χειρουργός Ανδρέας Τζάκης, θεράπων ιατρός του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου […] (Ελεύθερος Τύπος 20.09.07)
Τι μου λες. Να βγάλουμε έκτακτο δελτίο ειδήσεων με τέτοια νέα που μας φέρνει ο ΕΤ.
***
Εγώ ως μελλοντικός ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης συγχωρώ (Ε. Βενιζέλος, για το επεισόδιο με τον καφέ, Ελευθεροτυπία 21.09.07)
Αν δεν ήταν μελλοντικός ηγέτης δημοκρατικής παράταξης, δεν θα συγχωρούσε; Αν ήταν ήδη ηγέτης, πάλι δεν θα συγχωρούσε;
***
Για το ίδιο θέμα:
Ηταν δε τέτοιας… δυναμικής η ενέργειά του, που οδήγησε σε μια σκληρή -άστοχη όπως αποδείχτηκε λίγο αργότερα- δήλωση του ίδιου του Ευ. Βενιζέλου. (Ελευθεροτυπία 21.09.07)
Εν βρασμώ, μίλησε για οργανωμένη επίθεση και «καθοδηγούμενα όργανα», αλλά θεώρησε το θέμα λήξαν όταν έμαθε την αλήθεια (Τα Νέα 21.09.07)
Αυτός ο άνθρωπος που δεν σκέφτεται πριν ανοίξει το στόμα του — ή, μάλλον, σκέφτεται αλλά κοντόφθαλμα και βραχυπρόθεσμα — θέλει να γίνει πρόεδρος κόμματος εξουσίας και κάποια μέρα πρωθυπουργός;
Τον φαντάζεστε να πίνει καφέ — ή τσάι — με τον Τούρκο ομόλογό του, να γλυστράει το φλυτζάνι κατα λάθος από τα χέρια του Τούρκου, να πέφτει το αφέψημα στον κ. Βενιζέλο, κι αυτός να κηρύσσει πόλεμο με την Τουρκία αυθωρεί και παραχρήμα; Να χάσουμε δηλαδή τη Θράκη και κανα δύο νησιά για έναν καφέ και τις μωροφιλοδοξίες ενός λαϊκιστή πολιτικού;
Επιβεβαιωτικό του τίτλου (mutatis mutandis):
Στη γηραιά Αλβιώνα: A horse, a horse, my kingdom for a horse!
Οίκοι: A coffee, a coffee, a whole prefecture for a coffee!
🙂
Επιβεβαιωτικό του τίτλου (mutatis mutandis):
Στη γηραιά Αλβιώνα: A horse, a horse, my kingdom for a horse!
Οίκοι: A coffee, a coffee, a whole prefecture for a coffee!
🙂
Βούλγαροι επιχειρηματίες και τουρίστες πηγαινοέρχονται καθημερινά. Τα σύνορα άνοιξαν. Πόλεις “αδελφοποιούνται”. Και ο ανοξείδωτος Νομάρχης μας μιλάει για λαμπρό μέλλον συνεργασίας. Μόνο που την ίδια στιγμή η Νομαρχία διοργανώνει εκδηλώσεις μνήμης “των θυμάτων της Βουλγαρικής θηριωδίας”. Κατά λέξη. Μη μας βάλουν στο ίδιο τσουβάλι με τη Ρεπούση δηλαδή… Προτείνω το Ελληνοβουλγαρικό Επιμελητήριο που ονειρεύονται κάποιοι να στεγαστεί σε οίκημα επί της οδού Βουλγαροκτόνου.
Βούλγαροι επιχειρηματίες και τουρίστες πηγαινοέρχονται καθημερινά. Τα σύνορα άνοιξαν. Πόλεις “αδελφοποιούνται”. Και ο ανοξείδωτος Νομάρχης μας μιλάει για λαμπρό μέλλον συνεργασίας. Μόνο που την ίδια στιγμή η Νομαρχία διοργανώνει εκδηλώσεις μνήμης “των θυμάτων της Βουλγαρικής θηριωδίας”. Κατά λέξη. Μη μας βάλουν στο ίδιο τσουβάλι με τη Ρεπούση δηλαδή… Προτείνω το Ελληνοβουλγαρικό Επιμελητήριο που ονειρεύονται κάποιοι να στεγαστεί σε οίκημα επί της οδού Βουλγαροκτόνου.
Ή, στην προκειμένη περίπτωση:
έναν κατάλογο, έναν κατάλογο, το βασίλειό μου για έναν κατάλογο (εστιατορίου εννοείται).
(Παρμένο, από ένα σκιτσάκι του Αρκά).
Ή, στην προκειμένη περίπτωση:
έναν κατάλογο, έναν κατάλογο, το βασίλειό μου για έναν κατάλογο (εστιατορίου εννοείται).
(Παρμένο, από ένα σκιτσάκι του Αρκά).
Προφανέστατα και μη επιδεχόμενα άλλου σχολιασμού…
Μόνο δυό κουβέντες, με εκτίμηση, στο ‘σωστό πολιτικά’ σχόλιο του Οργισμένου Βαλκάνιου:
Βάζω εισαγωγικά γιατί θεωρώ σωστή μεν την άποψη, υπενθυμίζω, όμως, ότι ακόμα βρίσκονται εν ζωή θύματα των θηριωδιών των Βουλγάρων και γι αυτούς -και τους συγγενείς τους ίσως- είναι δικαιολογήσιμη μια αντίδραση στην προσέγγιση των χωρών.
Δυστυχώς, οι θηριωδίες του Βουλγαροκτόνου δεν μπορούν να ‘εξισορροπήσουν’ το σημερινό συναίσθημα αυτών που ζουν με χαραγμένη στο πετσί τους την χειρότερη κατοχή (προσάρτηση).
Ομολογώ ότι κι εγώ δεν ήξερα τίποτα γι αυτά μέχρι που διάβασα το πολύ καλό βιβλίο ΤΑ ΝΤΟΥΡΝΤΟΥΒΑΚΙΑ, του Δημήτρη Μπατσιούλα, Εκδόσεις Λογοσοφία.
Και, χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω κανέναν ψηφοθήρα ή εθνικόκαυλο Νομάρχη, Βουλγαρική θηριωδία -τότε- υπήρξε. Όπως και Γερμανική και εμφυλιακή. Όπως και επί Βουλγαροκτόνου. Είναι ιστορικές πραγματικότητες που πρέπει, νομίζω, όλοι να τις θυμούνται για να μην επαναληφθούν.
Προφανέστατα και μη επιδεχόμενα άλλου σχολιασμού…
Μόνο δυό κουβέντες, με εκτίμηση, στο ‘σωστό πολιτικά’ σχόλιο του Οργισμένου Βαλκάνιου:
Βάζω εισαγωγικά γιατί θεωρώ σωστή μεν την άποψη, υπενθυμίζω, όμως, ότι ακόμα βρίσκονται εν ζωή θύματα των θηριωδιών των Βουλγάρων και γι αυτούς -και τους συγγενείς τους ίσως- είναι δικαιολογήσιμη μια αντίδραση στην προσέγγιση των χωρών.
Δυστυχώς, οι θηριωδίες του Βουλγαροκτόνου δεν μπορούν να ‘εξισορροπήσουν’ το σημερινό συναίσθημα αυτών που ζουν με χαραγμένη στο πετσί τους την χειρότερη κατοχή (προσάρτηση).
Ομολογώ ότι κι εγώ δεν ήξερα τίποτα γι αυτά μέχρι που διάβασα το πολύ καλό βιβλίο ΤΑ ΝΤΟΥΡΝΤΟΥΒΑΚΙΑ, του Δημήτρη Μπατσιούλα, Εκδόσεις Λογοσοφία.
Και, χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω κανέναν ψηφοθήρα ή εθνικόκαυλο Νομάρχη, Βουλγαρική θηριωδία -τότε- υπήρξε. Όπως και Γερμανική και εμφυλιακή. Όπως και επί Βουλγαροκτόνου. Είναι ιστορικές πραγματικότητες που πρέπει, νομίζω, όλοι να τις θυμούνται για να μην επαναληφθούν.
Αγαπητέ κ. Γκορτζή,
Φυσικά και υπήρξε βουλγαρική θηριωδία, και εγώ δεν χρειάστηκε να διαβάσω κανένα βιβλίο για να μάθω γι’ αυτήν. Η οικογένεια του πατέρα μου δραπέτευσε από τη βουλγαροκρατούμενη Δράμα στη γερμανοκρατούμενη Θεσσαλονίκη για να γλιτώσει τη ζωή της αφήνοντας πίσω όλη την περιουσία της, τη στιγμή που άλλοι “βουλγαρογραφόταν” όπως λέμε εδώ, για να γλιτώσουν την περιουσία τους. Και έχω ακούσει περιγραφές από ανθρώπους που τα έζησαν.
Η στάση μου δεν έχει να κάνει με την πολιτική ορθότητα (μπορείτε να ρωτήσετε το Λεωνίδα για τη σχέση μου με δαύτην)αλλά με την κοινή λογική. Ή θα μιλάς για θηριωδίες και θα καλλιεργείς το φόβο και το μίσος αρνούμενος να έχεις σχέσεις με τον άλλο, ή θα προσπαθήσεις να βρεις κοινά σημεία για να ξεκινήσεις το χτίσιμο μιας σχέσης αποφεύγοντας αμοιβαία τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Αυτό που έκαναν οι Γάλλοι και οι Γερμανοί. Όταν κάνεις το Μάη τελετή αδελφοποίησης και το Σεπτέμβρη τελετή μνήμης της θηριωδίας, το μόνο που δείχνεις είναι ότι είσαι καραγκιόζης (η πολτιτική ορθότητα που λέγαμε).
Και με τη λογική του βιβλίου της κ. Ρεπούση συμφωνώ. Με την Τουρκία ή θα πολεμήσουμε, ή θα τα βρούμε, ή θα συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση. Το πρώτο δεν γίνεται. Το τρίτο μας στοιχίζει πολύ ακριβά από κάθε άποψη. Πρέπει να γίνει το δεύτερο, και το στρογγύλεμα κάποιων εκφράσεων είναι το πρώτο βήμα.
Με εκτίμηση.
Αγαπητέ κ. Γκορτζή,
Φυσικά και υπήρξε βουλγαρική θηριωδία, και εγώ δεν χρειάστηκε να διαβάσω κανένα βιβλίο για να μάθω γι’ αυτήν. Η οικογένεια του πατέρα μου δραπέτευσε από τη βουλγαροκρατούμενη Δράμα στη γερμανοκρατούμενη Θεσσαλονίκη για να γλιτώσει τη ζωή της αφήνοντας πίσω όλη την περιουσία της, τη στιγμή που άλλοι “βουλγαρογραφόταν” όπως λέμε εδώ, για να γλιτώσουν την περιουσία τους. Και έχω ακούσει περιγραφές από ανθρώπους που τα έζησαν.
Η στάση μου δεν έχει να κάνει με την πολιτική ορθότητα (μπορείτε να ρωτήσετε το Λεωνίδα για τη σχέση μου με δαύτην)αλλά με την κοινή λογική. Ή θα μιλάς για θηριωδίες και θα καλλιεργείς το φόβο και το μίσος αρνούμενος να έχεις σχέσεις με τον άλλο, ή θα προσπαθήσεις να βρεις κοινά σημεία για να ξεκινήσεις το χτίσιμο μιας σχέσης αποφεύγοντας αμοιβαία τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Αυτό που έκαναν οι Γάλλοι και οι Γερμανοί. Όταν κάνεις το Μάη τελετή αδελφοποίησης και το Σεπτέμβρη τελετή μνήμης της θηριωδίας, το μόνο που δείχνεις είναι ότι είσαι καραγκιόζης (η πολτιτική ορθότητα που λέγαμε).
Και με τη λογική του βιβλίου της κ. Ρεπούση συμφωνώ. Με την Τουρκία ή θα πολεμήσουμε, ή θα τα βρούμε, ή θα συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση. Το πρώτο δεν γίνεται. Το τρίτο μας στοιχίζει πολύ ακριβά από κάθε άποψη. Πρέπει να γίνει το δεύτερο, και το στρογγύλεμα κάποιων εκφράσεων είναι το πρώτο βήμα.
Με εκτίμηση.
Δεν διαφωνώ με το ‘στρογγύλεμα’. Απλά νομίζω ότι η μνήμη και η αναγνώριση των θηριωδιών ένθεν και ένθεν θα ήταν εξ ίσου χρήσιμες.
Η αδελφοποίηση αφορά στη σημερινή πραγματικότητα και η τελετή μνήμης στην πραγματικότητα της εποχής εκείνης που πρέπει να θυμόμαστε για να χτίσουμε τη νέα σχέση μας με ειλικρίνεια και παραδοχή των ιστορικών μας σφαλμάτων. Και οι δύο. Το ότι κάποιος αντιλαμβάνεται διαφορετικά την πραγματικότητα δεν τον καθιστά αυτομάτως Καραγκιόζη (όσο κι αν συμφωνώ με τον χαρακτηρισμό λόγω της γενικότερης συμπεριφοράς συγκεκριμένων που υποννοούνται στο σχόλιό σας).
Δεν ξέρω γιατί ενόχλησε το ‘σωστό πολιτικά’ του σχολίου μου, με καλή πρόθεση το ανέφερα.
Παρακολουθώ τις απόψεις σας και δεν χρειάζομαι την επιβεβαίωση του κ.Ηρακλειώτη για την καλή σας σχέση με την κοινή λογική, γι αυτό και σημείωσα με ειλικρίνεια και το επαναλαμβάνω
με εκτίμηση.
Δεν διαφωνώ με το ‘στρογγύλεμα’. Απλά νομίζω ότι η μνήμη και η αναγνώριση των θηριωδιών ένθεν και ένθεν θα ήταν εξ ίσου χρήσιμες.
Η αδελφοποίηση αφορά στη σημερινή πραγματικότητα και η τελετή μνήμης στην πραγματικότητα της εποχής εκείνης που πρέπει να θυμόμαστε για να χτίσουμε τη νέα σχέση μας με ειλικρίνεια και παραδοχή των ιστορικών μας σφαλμάτων. Και οι δύο. Το ότι κάποιος αντιλαμβάνεται διαφορετικά την πραγματικότητα δεν τον καθιστά αυτομάτως Καραγκιόζη (όσο κι αν συμφωνώ με τον χαρακτηρισμό λόγω της γενικότερης συμπεριφοράς συγκεκριμένων που υποννοούνται στο σχόλιό σας).
Δεν ξέρω γιατί ενόχλησε το ‘σωστό πολιτικά’ του σχολίου μου, με καλή πρόθεση το ανέφερα.
Παρακολουθώ τις απόψεις σας και δεν χρειάζομαι την επιβεβαίωση του κ.Ηρακλειώτη για την καλή σας σχέση με την κοινή λογική, γι αυτό και σημείωσα με ειλικρίνεια και το επαναλαμβάνω
με εκτίμηση.
Ένα σχόλιο στα παραπάνω σχόλια.
Νομίζω πως η σωστότερη προσέγγιση είναι να αναγνωρίσουν και οι δύο πλευρές τα δίκια των απέναντι και τα δίκια τα δικά τους. Ταυτόχρονα να δουν που οδήγησε το τυφλό μίσος και ο φανατισμός. Μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε στο μέλλον χωρίς να φοβόμαστε το παρελθόν.
Τα κοινά σημεία σε γείτονες υπάρχουν και είναι πολλά, δεν μπορώ όμως να δεχτώ τον “συνωστισμό” στο λιμάνι της Σμύρνης ούτε να αρνηθώ το δικαίωμα ανθρώπων να τελούν τελετές μνήμης πράξεων θηριωδίας. Αντιδρώ όταν αυτά οδηγούν είτε στην λήθη είτε στην εκδίκηση.
Με σαφή γνώση του τι έγινε (τι μας έκαναν και τι κάναμε) έχουμε ελπίδα να προχωρήσουμε.
Ένα σχόλιο στα παραπάνω σχόλια.
Νομίζω πως η σωστότερη προσέγγιση είναι να αναγνωρίσουν και οι δύο πλευρές τα δίκια των απέναντι και τα δίκια τα δικά τους. Ταυτόχρονα να δουν που οδήγησε το τυφλό μίσος και ο φανατισμός. Μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε στο μέλλον χωρίς να φοβόμαστε το παρελθόν.
Τα κοινά σημεία σε γείτονες υπάρχουν και είναι πολλά, δεν μπορώ όμως να δεχτώ τον “συνωστισμό” στο λιμάνι της Σμύρνης ούτε να αρνηθώ το δικαίωμα ανθρώπων να τελούν τελετές μνήμης πράξεων θηριωδίας. Αντιδρώ όταν αυτά οδηγούν είτε στην λήθη είτε στην εκδίκηση.
Με σαφή γνώση του τι έγινε (τι μας έκαναν και τι κάναμε) έχουμε ελπίδα να προχωρήσουμε.
Γιάννης Αρ, αυτή είναι η ουσία του σχολίου μου. Και έχουμε το παράδειγμα των σχέσεων με τη Γερμανία που, παραδέχτηκε τις ωμότητες των Ναζί και ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ στις τελετές μνήμης για τις θηριωδίες τους με στρατιώτες της εποχής εκείνης που συμμετείχαν σ’ αυτές εκόντες άκοντες.
Και τους δίνουμε το χέρι.
Γιάννης Αρ, αυτή είναι η ουσία του σχολίου μου. Και έχουμε το παράδειγμα των σχέσεων με τη Γερμανία που, παραδέχτηκε τις ωμότητες των Ναζί και ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ στις τελετές μνήμης για τις θηριωδίες τους με στρατιώτες της εποχής εκείνης που συμμετείχαν σ’ αυτές εκόντες άκοντες.
Και τους δίνουμε το χέρι.
Και εγώ συμφωνώ. Δεν ξεπουλάμε την ιστορία μας. Αλλά ούτε πρέπει να διδάσκουμε στα παιδιά μας ότι ήμασταν πάντα θύματα θηριωδίας των κάθε βαρβάρων και δολοπλοκίας των μεγάλων δυνάμεων. Για δυο λόγους. Πρώτον, δεν είναι αλήθεια. Οι πρόγονοί μας εκτός από θύματα υπήρξαν και θύτες, και οι δολοπλοκίες των μεγάλων δυνάμεων δεν μας έπληξαν πάντα, πολλές φορές μας ευνόησαν. Και δεύτερον, έτσι δημιουργείται μια φοβισμένη και αντιδραστική κοινή γνώμη και ένας λαός που βλέπει τους άλλους με αισθήματα μειονεξίας και συχνά με μίσος.
Και εγώ συμφωνώ. Δεν ξεπουλάμε την ιστορία μας. Αλλά ούτε πρέπει να διδάσκουμε στα παιδιά μας ότι ήμασταν πάντα θύματα θηριωδίας των κάθε βαρβάρων και δολοπλοκίας των μεγάλων δυνάμεων. Για δυο λόγους. Πρώτον, δεν είναι αλήθεια. Οι πρόγονοί μας εκτός από θύματα υπήρξαν και θύτες, και οι δολοπλοκίες των μεγάλων δυνάμεων δεν μας έπληξαν πάντα, πολλές φορές μας ευνόησαν. Και δεύτερον, έτσι δημιουργείται μια φοβισμένη και αντιδραστική κοινή γνώμη και ένας λαός που βλέπει τους άλλους με αισθήματα μειονεξίας και συχνά με μίσος.
Ζούμε δυστυχώς σε εποχές και καταστάσεις που πρέπει να επαναλαμβάνουμε τα προφανή
Ζούμε δυστυχώς σε εποχές και καταστάσεις που πρέπει να επαναλαμβάνουμε τα προφανή
Δεν είναι καθόλου αυτονόητο το ότι κανένας δεν θέλει μια φοβισμένη και αντιδραστική κοινή γνώμη και ένα λαό που βλέπει τους άλλους με αισθήματα μειονεξίας και συχνά με μίσος. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι, ίσως το μεγαλύτερο, της ΝΔ, ένα μικρότερο αλλά όχι ασήμαντο του ΠΑΣΟΚ, όλος ο ΛΑΟΣ και το ΚΚΕ, κάποιοι από το ΣΥΡΙΖΑ με πρόσχημα την αντίδραση στη “νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση” και last but not least η εκκλησία θέλουν αυτό ακριβώς και σε μεγάλο βαθμό το πετυχαίνουν. Τώρα που το σκέφτομαι, όλοι αυτοί μαζί είναι απόλυτη πλειοψηφία στην Ελλάδα. Η πλάκα είναι ότι αυτοί που θέλουν να μας κρατήσουν καθηλωμένους στην τουρκοκρατία αυτοαποκαλούνται πατριώτες και εμάς που θέλουμε να ξεκολλήσουμε και να ανοίξουμε τα φτερά μας σαν χώρα μας καθυβρίζουν σαν γραικύλους, ανθέλληνες, ευρωλιγούρηδες και άλλα τέτοια αποστάγματα του μεγαλείου της καθαρής ελληνικής ψυχής τους. Δεν είμαι οπαδός της συνομωσιολογίας, αλλά δεν θα με εξέπληττε καθόλου αν κάποιοι αστέρες του εθνικολαϊκού πατριωτισμού χρηματοδοτούνταν από αυτούς που πουλάνε όπλα στην Ελλάδα και την Τουρκία.
Δεν είναι καθόλου αυτονόητο το ότι κανένας δεν θέλει μια φοβισμένη και αντιδραστική κοινή γνώμη και ένα λαό που βλέπει τους άλλους με αισθήματα μειονεξίας και συχνά με μίσος. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι, ίσως το μεγαλύτερο, της ΝΔ, ένα μικρότερο αλλά όχι ασήμαντο του ΠΑΣΟΚ, όλος ο ΛΑΟΣ και το ΚΚΕ, κάποιοι από το ΣΥΡΙΖΑ με πρόσχημα την αντίδραση στη “νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση” και last but not least η εκκλησία θέλουν αυτό ακριβώς και σε μεγάλο βαθμό το πετυχαίνουν. Τώρα που το σκέφτομαι, όλοι αυτοί μαζί είναι απόλυτη πλειοψηφία στην Ελλάδα. Η πλάκα είναι ότι αυτοί που θέλουν να μας κρατήσουν καθηλωμένους στην τουρκοκρατία αυτοαποκαλούνται πατριώτες και εμάς που θέλουμε να ξεκολλήσουμε και να ανοίξουμε τα φτερά μας σαν χώρα μας καθυβρίζουν σαν γραικύλους, ανθέλληνες, ευρωλιγούρηδες και άλλα τέτοια αποστάγματα του μεγαλείου της καθαρής ελληνικής ψυχής τους. Δεν είμαι οπαδός της συνομωσιολογίας, αλλά δεν θα με εξέπληττε καθόλου αν κάποιοι αστέρες του εθνικολαϊκού πατριωτισμού χρηματοδοτούνταν από αυτούς που πουλάνε όπλα στην Ελλάδα και την Τουρκία.