Ο πρύτανης Λουμίδης

Γιατί αρνείται να εφαρμόσει το νέο νόμο για τα ΑΕΙ ο Γιάννης Μυλόπουλος; Διότι, ισχυρίζεται ο πρύτανης του ΑΠΘ, ο νόμος είναι αντισυνταγματικός. Κι επειδή ο κ. Μυλόπουλος ως πολιτικός μηχανικός πιστεύει στο δόγμα «έκαστος στο είδος του κι ο Λουμίδης στους καφέδες», προσέτρεξε σε καθηγητή συνταγματολογίας ο οποίος πιστοποιεί την αντισυνταγματικότητα του νόμου που αρνείται να εφαρμόσει ο πρύτανης.

Ωραία αυτά. Μόνο που στο δημοκρατικό πολίτευμά μας (όσο στραβό κι αν είναι), η συνταγματικότητα των νόμων κρίνεται από συγκεκριμένο θεσμικό όργανο, το Συμβούλιο της Επικρατείας. Οι καθηγητές συνταγματολογίας, όσο έγκριτοι κι αν είναι, δεν υποκαθιστούν το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Η επιστημονική γνώμη ενός καθηγητή συνταγματολογίας, δηλαδή, δεν αποτελεί και την τελική κρίση για τη συνταγματικότητα του νόμου. Επίσης η γνώμη του συνταγματολόγου δεν δεσμεύει ούτε και εξουσιοδοτεί τον πρύτανη να μην σεβαστεί το νόμο. Εξάλλου ο συγκεκριμένος καθηγητής συνταγματολογίας δεν είναι ο νομικός σύμβουλος του πανεπιστημίου. Άλλωστε, και να ήταν, ποιός νομικός θα συμβούλευε εντολέα του να παραβεί νόμο και μάλιστα εγκεκριμένο από συντριπτική πλειοψηφία του Κοινοβουλίου;

Αν η συνείδηση του πρυτάνεως δεν του επιτρέπει να τηρήσει το νόμο, ας αφήσει ο κ. Μυλόπουλος τους φτηνούς ηρωισμούς περι αντισυνταγματικότητας. Αν δεν θέλει να τηρήσει το νόμο ο πρύτανης, ας παραιτηθεί. Αλλιώς οφείλει να τον τηρήσει. Οι επιφυλάξεις του για τη συνταγματικότητα του νόμου είναι σεβαστές και θα αξιολογηθούν όταν κριθεί τελικά ο νόμος από το αρμόδιο θεσμικό όργανο του πολιτεύματος. Οι επιφυλάξεις αυτές όμως δεν νομιμοποιούν τον πρύτανη να περιφρονεί το νόμο.

Οι δικαιολογίες περι αντισυνταγματικότητας είναι νεοελληνικές κουτοπονηριές — ενδεχομένως με αυτές να γαλουχήθηκε ως πολιτικός ο πρύτανης. Έτσι έμαθε λοιπόν, έτσι μιλάει. Πιστεύει πως απευθύνεται σε ακροατήριο ημιμαθών κομματικών στελεχών που θα τον χειροκροτήσουν για την ηρωική στάση του στο λαϊκό μετερίζι.

Στην πραγματικότητα ο πρύτανης εκθέτει την πολιτευματική του ημιμάθεια και ντροπιάζει το ίδρυμα που εκπροσωπεί. Είτε αγνοεί είτε περιφρονεί βασικές αρχές του πολιτεύματος. Προσπαθώντας να εξηγήσει την άγνοια-περιφρόνηση του, τελικά προσωποποιεί την κατάντια της Ελλάδας σήμερα: ένας ακόμη σχεδόν καθεστωτικός ρεμπεσκές της συλλογικής μας μετριοκρατίας και ημιμάθειας. Παράφωνος ακόμη και στο κύκνειο άσμα του παραθεσμικού ρόλο του.

Share

7 thoughts on “Ο πρύτανης Λουμίδης

  1. Καλά διάβασες φαντάζομαι και τα επιχειρήματά του κατά των μύθων που αντικρούει. Ειδικά εκείνο το ” Αλλά και πώς γίνεται οι Ελληνες µε πτυχία από το εξωτερικό, όταν έρχονται στη χώρα µας, να στέκονται στην ίδια ουρά της ανεργίας µε τους υπόλοιπους συναδέλφους τους; ” που χρησιμοποιεί για να αντικρούσει τον μύθο όπως χαρακτηρίζει του ότι τα Ελληνικά πανεπιστήμια είναι β΄κατηγορίας και τα πτυχία τους χωρίς αντίκρυσμα. Το red herring της αρκούδας. Η επιχειρηματολογία θα πρέπει σύντομα να αντικαταστήσει την έκθεση στο σχολείο από το δημοτικό για να περιοριστεί ο βαθμός γελοιότητας των επιχειρημάτων “σπουδαίων” κατα τ’άλλα προσωπικοτήτων.

  2. Βέβαια, σε μια δημοκρατία, οι πολίτες πείθονται για την αναγκαιότητα των νόμων, οπότε αυτοί δεν τους επιβάλλονται. Ασε που επιπλέον, σε μια δημοκρατία, όταν μεγάλο μέρος των πολιτών δεν συμφωνεί με έναν νόμο, τότε ή ο νομοθέτης έχει κάνει λάθος και οφείλει να το διορθώσει, ή απλά ένας δικτάτορας έχει ντυθεί με προσωπεία δημοκρατών!

    • Ας μη συγχέουμε τα πράγματα και τις έννοιες. Σε μία δημοκρατία οι πολίτες έχουν εμπιστοσύνη στους θεσμούς και ζητούν την εφαρμογή τους. Οι θεσμοί καθορίζουν τη σχέση των πολιτών με τους νόμους. Όπως το σύνταγμα για παράδειγμα. Η βουλή νομοθετεί. Δε χρειάζεται να “πείθονται” κάθε φορά όλοι ή η πλειοψειφία των πολιτών  για την αναγκαιότητα των εκάστοτε νόμων Αν αφήναμε στη διάθεση των ορέξεων της πλειοψηφίας να καθορίζει το αν θα εφαρμοστεί ή όχι ένας νόμος τότε μιλάμε εξ ορισμού για μη δημοκρατία αλλά οχλοκρατία. Αλίμονο στις μειονότητες σε αυτές τις περιπτώσεις. 
      Στην Ελλάδα δεν υπάρχει δημοκρατία ή υπάρχει στην καλύτερη περίπτωση μια προβληματική εκδοχή της. Η ύπαρξη προβληματικών θεσμών (πχ βουλευτική/υπουργική ασυλία) αλλά και η μη καθολική εφαρμογή άλλων  (μη εφαρμογή νόμων, ατιμωρισία) είναι τόσο αποτέλεσμα όσο και αιτία της μη ύπαρξης δημοκρατίας. Στην Ελλάδα ίσως ο καλύτερος όρος του πολιτεύματος να ήταν κάτι σε “Προεδρευομένη ενίοτε συνταγματική συντεχνιοκρατία”

  3. Η “συνταγματολογία” είναι λέξη δικής σου επινόησης; Ο συνταγματολόγος είναι ο ειδικός στο συνταγματικό δίκαιο. Κατά συνέπεια αν το χρειαζόμουν θα πήγαινα σε έναν καθηγητή συνταγματικού δικαίου, βεβαίως, βεβαίως.
    Την αντίθεση ενός νόμου προς το σύνταγμα στην Ελλάδα μπορεί να την κρίνει οποιοδήποτε δικαστήριο, μόνο όσον αφορά την υπόθεση που δικάζει. Δεν υπάρχει δικαστήριο που κρίνει τη συνταγματικότητα των νόμων, ή συνταγματικό δικαστήριο.

    • Για το επίπεδο των συγκεκριμένων καθηγητών, συνταγματολογία. Σε αντιδιαστολή με τον Κ. Τσάτσο που ήταν καθηγητής-συνταγματολόγος.

  4. Pingback: 17:28 στο Γιάννη Μυλόπουλο | 17:28

Leave a Reply to Manos Makrakis Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *