Βασίλης Χανόπουλος, Διοικητής στο Αστυνομικό Τμήμα Ηλιούπολης.
Μια απλή σκέψη: μπράβο του
Βασίλης Χανόπουλος, Διοικητής στο Αστυνομικό Τμήμα Ηλιούπολης.
λ:ηρ
Βασίλης Χανόπουλος, Διοικητής στο Αστυνομικό Τμήμα Ηλιούπολης.
Δεν μπορεί να είναι αλήθεια γιατί αν είναι αλήθεια θα πρέπει να αλλάξουν τα συνθήματα:
Στο Μπάτσοι, Γουρούνια, Δολοφόνοι θα πρέπει να προσλέσουμε ότι εξαιρείται ο Βασίλης.
Μωρέ 10 φορές μπράβο του αν έκανε τέτοια πράξη.
Δεν μπορεί να είναι αλήθεια γιατί αν είναι αλήθεια θα πρέπει να αλλάξουν τα συνθήματα:
Στο Μπάτσοι, Γουρούνια, Δολοφόνοι θα πρέπει να προσλέσουμε ότι εξαιρείται ο Βασίλης.
Μωρέ 10 φορές μπράβο του αν έκανε τέτοια πράξη.
ένας θεός ξέρει πού θα τον μεταθέσουν αφού τολμάει και παίρνει πρωτοβουλίες.
Κρατήστε το όνομα του γιατί σύντομα θα ακούσομε ότι είναι μπλεγμένος σε κάποιο σκάνδαλο …
Ελπίζω να κάνω λάθος και στις δύο προβλέψεις μου
ένας θεός ξέρει πού θα τον μεταθέσουν αφού τολμάει και παίρνει πρωτοβουλίες.
Κρατήστε το όνομα του γιατί σύντομα θα ακούσομε ότι είναι μπλεγμένος σε κάποιο σκάνδαλο …
Ελπίζω να κάνω λάθος και στις δύο προβλέψεις μου
Μακάρι να είσαι λάθος Γιάννη. Ρε αυτός θα έπρεπε να είναι αρχηγός της αστυνομίας. Δεν μπορεί να γίνει να τον υποστιρίξουμε
Μακάρι να είσαι λάθος Γιάννη. Ρε αυτός θα έπρεπε να είναι αρχηγός της αστυνομίας. Δεν μπορεί να γίνει να τον υποστιρίξουμε
Ανατρίχιασα…
Ανατρίχιασα…
Ωραία είδηση!
Εμένα πάντως μου κάνει ακόμα εντύπωση πως παρόλο που πολλοί ιδιώτες είναι διατεθιμένοι να κάνουν δωρεές σε βιβλία και μετρητά μερικά μόνο δημοτικά σχολεία στην Ελλάδα έχουν αξιοπρεπείς βιβλιοθήκες. Ενω΄στον Καναδά κι ο κάθε παιδικός σταθμός έχει 500-1000 τόμους από εικονογραφημένα προσχολικά. Τους χαρίζουνε γάιδαρο κι αυτοί θέλουν να πάνε με τα πόδια… Τις περισσότερες φορές οι δωρεές βραχυκυκλώνονται φυσικά από αρτηριοσκληρωτικούς διευθυντές που παραπέμπουν τους δωρητές στο Υπουργείο να τα βρουν δια της υπηρεσιακής οδού (εδώ γελάμε!). Θυμάμαι που πριν από μερικούς μήνες ένας φίλος θέλησε να δωρήσει στο δημοτικό της γειτονιάς του τέσσερις υπολογιστές παλιούς, κανα δυο τριών χρονών, αλλά σε καλή κατάσταση ο διευθυντής του το πήρε ως προσωπική προσβολή και του απήντησε κομπάζοντας “Μα, εχουμε υπολογιστή!” Κι όταν ο φίλος μου, αθώος πατέρας μαθητή της πρώτης, τον ρώτησε “Πώς έτσι κι εγώ δεν τον είδα να τον χρησιμοποιούνε τα παιδιά…;” ο διευθυντής τον πήγε στο γραφείο του και του έδειξε εκεί τον υπολογιστή, σβηστό με πετσετάκι στρωμένο πάνω στο μόνιτορ.
Ωραία είδηση!
Εμένα πάντως μου κάνει ακόμα εντύπωση πως παρόλο που πολλοί ιδιώτες είναι διατεθιμένοι να κάνουν δωρεές σε βιβλία και μετρητά μερικά μόνο δημοτικά σχολεία στην Ελλάδα έχουν αξιοπρεπείς βιβλιοθήκες. Ενω΄στον Καναδά κι ο κάθε παιδικός σταθμός έχει 500-1000 τόμους από εικονογραφημένα προσχολικά. Τους χαρίζουνε γάιδαρο κι αυτοί θέλουν να πάνε με τα πόδια… Τις περισσότερες φορές οι δωρεές βραχυκυκλώνονται φυσικά από αρτηριοσκληρωτικούς διευθυντές που παραπέμπουν τους δωρητές στο Υπουργείο να τα βρουν δια της υπηρεσιακής οδού (εδώ γελάμε!). Θυμάμαι που πριν από μερικούς μήνες ένας φίλος θέλησε να δωρήσει στο δημοτικό της γειτονιάς του τέσσερις υπολογιστές παλιούς, κανα δυο τριών χρονών, αλλά σε καλή κατάσταση ο διευθυντής του το πήρε ως προσωπική προσβολή και του απήντησε κομπάζοντας “Μα, εχουμε υπολογιστή!” Κι όταν ο φίλος μου, αθώος πατέρας μαθητή της πρώτης, τον ρώτησε “Πώς έτσι κι εγώ δεν τον είδα να τον χρησιμοποιούνε τα παιδιά…;” ο διευθυντής τον πήγε στο γραφείο του και του έδειξε εκεί τον υπολογιστή, σβηστό με πετσετάκι στρωμένο πάνω στο μόνιτορ.