Και τους φτιάχνει, στην ανάγκη, όπως νά ‘ναι. Ακόμη και με ανθρωποθυσίες.
Ο θάνατος των τριών δασοπυροσβεστών και ο βαρύτατος τραυματισμός ενός ακόμη, στο Ρέθυμνο, ήταν μια διατεταγμένη ανθρωποθυσία. Όπως και ο βαρύτατος τραυματισμός αστυνομικού από κουκουλοφόρους στο Ελληνικό. Όπως και η δολοφονία με το ίδιο τους το περίστροφο των δύο αστυνομικών στο Μαλακάσι παραμονή πρωτοχρονιάς το 2005. Όπως και η θανατηφόρα ηλεκτροπληξία των πέντε στρατιωτών στο φυλάκιο της Μανίτσας τον Απρίλιο του 2004.
Μια χώρα βουτηγμένη στη μετριότητα, αναζητεί ήρωες. Μην έχοντας πού να τους βρεί, στηρίζεται στην ίδια της τη μετριότητα και τους δημιουργεί θυσιάζοντας αλόγιστα ζωές.
Μετριότητα (στην κατάρτιση, στην αντίληψη, στη διοίκηση) οδήγησε τον διοικητή στρατιωτικής μονάδας να αντιμετωπίσει τους φαντάρους του σαν εργολάβους. Το τίμημα; Πέντε νεκροί.
Μετριότητα (ήτοι λειψή εκπαίδευση, χαβαλεδιάρικη νοοτροπία για την τήρηση κανονισμών) επέτρεψε στους προϊσταμένους των αστυνομικών Βλαχοπάνο και Κώτση να τους στείλουν σε μεταφορά κρατουμένων δίχως να φορούν τα αλεξίσφαιρα γιλέκα τους. Η ελλειπής κατάρτιση των αστυνομικών (κι αυτή προϊόν της συλλογικής μετριότητας) οδήγησε τον Βλαχοπάνο να βγάλει τις χειροπέδες ενός κρατουμένου όταν αυτός ζήτησε να σταματήσουν για σωματική ανάγκη. Το τίμημα; Δύο νεκροί.
Μετριότητα (ήτοι, ανεπαρκής οργάνωση περιπολίας, έλλειψη τακτικής υποστήριξης, απείθαρχος τρόπος επικοινωνίας) έστειλε δύο αστυνομικούς σε περιπολία κατά τη διάρκεια συναυλίας στο Ελληνικό. Το τίμημα; Μέχρι χτες ο ένας χαροπάλευε στην Εντατική και ακόμη δεν γνωρίζουμε τι μόνιμες ζημιές του έχει προξενήσει ο βαρύς κρανιοεγκεφαλικός τραυματισμός του.
Μετριότητα (ήτοι έλλειψη ικανής διοίκησης, έλλειψη βασικού εξοπλισμού, έλλειψη τακτικής, απουσία επαγγελματισμού) έστειλε 4 δασοπυροσβέστες να κατεβουν χαράδρα για να σβήσουν ανερχόμενη πυρκαγιά ενώ έπνεεαν άνεμοι μεταβλητής έντασης και κατεύθυνσης. Το τίμημα; Τρεις νεκροί και ένας βαρύτατα τραυματισμένος.
Μετριότητα (ήτοι ανεπαρκέστατη Παιδεία, χαβαλεδιάρικη αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών διαδικασιών, και ωχαδερφίστικη τήρηση κανονισμών και μεθόδων) ευθύνεται για τον αστυνομικό που πυροβολεί πισώπλατα· για τον αστυνομικό που ξυλοφορτώνει φοιτητή· για τον αστυνομικό που κλωτσοβολάει πεσμένο διαδηλωτή· για τον αστυνομικό που του αρπάζουν το όπλο ενώ απολαμβάνει αραχτός τον καφέ του σε ώρα υπηρεσίας· για τον μηχανοδηγό που αποφασίζει να φύγει ενώ γνωρίζει πως έρχεται άλλο τρένο από απέναντι στην ίδια γραμμή· για τον αρχιδικαστή που ανεξέλεγκτος καταλύει το Σύνταγμα· για τον λιμενάρχη που δεν είναι σε θέση να συντονίσει τη ρυμούλκηση ενός πλοίου στα αβαθή.
Έχουμε εθιστεί στη μετριότητα. Την τραβάει πια ο οργανισμός μας επειδή επαναπαυόμαστε σ’ αυτή. Δεν αισθανόμαστε την ανάγκη να αναζητήσουμε κάτι καλύτερο.
Καμαρώνουμε επειδή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε, λέει, τα κότσια να τα χώσει στον Αμερικανό Πρόεδρο πριν λίγα χρόνια. Παινεύετ’ ο κάτον για τα κάκαλά του, λένε οι Πόντιοι. Υπάρχει Πρόεδρος να τα χώσει σε μας τους ίδιους για την συλλογική μετριότητά μας; Όχι βέβαια αφού και αυτό το αξίωμα τη μετριότητα έχει ως προαπαιτούμενο.
Η μετριότητα διαιωνίζεται και απλώνεται. Ο μέτριος που έτυχε ευεργετήματος από άλλο μέτριο, δεν θα υψώσει το ανάστημά του. Θα κρατήσει το κεφάλι χαμηλά. Το πολύ-πολύ να τα χώσει σε κανέναν ξένο που από ευγένεια δεν θα του πει τίποτα.
Ο μέτριος γνωρίζει πολύ καλά πως δεν κέρδισε με την αξία του τη θέση που κατέχει. Η κατοχή της θέσης προεξοφλεί την σιωπηλή υπόσχεση του πως δεν θα αμφισβητήσει την αξία των μετρίων που τον διόρισαν. Όπως προεξοφλεί και την ανοχή του απέναντι σε άλλους μέτριους, παρομοίως τοποθετημένους. Ο μέτριος γνωρίζει πως κάθε του εξέλιξη, κάθε του προαγωγή οφείλεται στο πόσο καλά εξυπηρετεί τους μετρίους που τον διόρισαν. Ο μέτριος δεν αμφισβητεί, δεν καινοτομεί. Ο μέτριος καταπιέζει και καταπιέζεται.
Αργά και σταθερά η μετριότητα διαβρώνει και καταστρέφει τον τόπο. Ο οποίος αναζητεί τους ήρωές του ανάμεσα στα θύματα της μετριότητας.
ορθόν…
ορθόν…
Παρεξηγήσαμε το αρχαίο “ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ” μάλλον, προσθετοντας ένα Ι…
Τι μέτριο γράφεις όμως Λεωνίδα; Εδώ πρόκειται για επιδόσεις κάτω του μετρίου. Ο αόμματος οδηγεί τους μονόφθαλμους.
Παρεξηγήσαμε το αρχαίο “ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ” μάλλον, προσθετοντας ένα Ι…
Τι μέτριο γράφεις όμως Λεωνίδα; Εδώ πρόκειται για επιδόσεις κάτω του μετρίου. Ο αόμματος οδηγεί τους μονόφθαλμους.
Ας σοβαρευτώ όμως λίγο: Ο θάνατος ή/και ο τραυματισμός είναι προαπαιτούμενα του χαρακτηρισμού “ήρωας”, π.χ. ήρωες του αλβανικού έπους ήταν οι νεκροί αλλά και οι ανάπηροι του πολέμου του ’40-’41. Θυσιάστηκαν όμως για κάποιο ιδανικό, το υψηλότερο, την Ελευθερία.
Για ποια ιδανικά έγιναν (χρίστηκαν) ήρωες όσοι αναφέρεις; Ο ηρωϊσμός είναι μια στάση ζωής και όχι ένα κουτούλημα, μια κεφαλιά, στα κουτουρού κι όποιον πάρει ο χάρος.
Εμπεριέχει την αυτοθυσία η έννοια του ηρωϊσμού, μια αυτοθυσία όμως με γνώση και όχι μια ανεγκέφαλη ενέργεια.
Ενσταση διατυπώνω όσον αφορά τη θυσία των πυροσβεστών. Είναι οι μόνοι που ενήργησαν έχοντας γνώση του κινδύνου και των ελλιπών μέσων και εφοδίων και παρολαυτά έπεσαν αυτοβούλως στη φωτιά μήπως και περισώσουν κάτι.
Ας σοβαρευτώ όμως λίγο: Ο θάνατος ή/και ο τραυματισμός είναι προαπαιτούμενα του χαρακτηρισμού “ήρωας”, π.χ. ήρωες του αλβανικού έπους ήταν οι νεκροί αλλά και οι ανάπηροι του πολέμου του ’40-’41. Θυσιάστηκαν όμως για κάποιο ιδανικό, το υψηλότερο, την Ελευθερία.
Για ποια ιδανικά έγιναν (χρίστηκαν) ήρωες όσοι αναφέρεις; Ο ηρωϊσμός είναι μια στάση ζωής και όχι ένα κουτούλημα, μια κεφαλιά, στα κουτουρού κι όποιον πάρει ο χάρος.
Εμπεριέχει την αυτοθυσία η έννοια του ηρωϊσμού, μια αυτοθυσία όμως με γνώση και όχι μια ανεγκέφαλη ενέργεια.
Ενσταση διατυπώνω όσον αφορά τη θυσία των πυροσβεστών. Είναι οι μόνοι που ενήργησαν έχοντας γνώση του κινδύνου και των ελλιπών μέσων και εφοδίων και παρολαυτά έπεσαν αυτοβούλως στη φωτιά μήπως και περισώσουν κάτι.
Εκτός από τη μετριότητα ‘εχουμε εθιστεί και στα φουσκωμένα λόγια, κοινώς παπαρολογία. “Ήρωες”, “Γίγαντες”, “Πρωταγωνιστές”, “Μεγάλοι” και “Αξιόλογοι” κυκλοφορούν ανάμεσά μας και μας κάνουν τη χάρη να αναπνέουν τον ίδιο αέρα με μας.
Εκτός από τη μετριότητα ‘εχουμε εθιστεί και στα φουσκωμένα λόγια, κοινώς παπαρολογία. “Ήρωες”, “Γίγαντες”, “Πρωταγωνιστές”, “Μεγάλοι” και “Αξιόλογοι” κυκλοφορούν ανάμεσά μας και μας κάνουν τη χάρη να αναπνέουν τον ίδιο αέρα με μας.
Μαρίνα, το ρουσφέτι, το βόλεμα, η αρπαχτή είναι κι αυτά «ιδανικά» σε κάποιους χώρους. Αυτός λοιπόν που πάει σαν το σκυλί στο αμπέλι, επειδή πίστεψε στο «ιδανικό» του βολέματος, είναι ήρωας για όσους πιστεύουν στο ίδιο «ιδανικό».
Δεν έχουμε ούτε την υπομονή να αναδείξουμε ήρωες μέσα από στάση ζωής. Τους θέλουμε γρήγορα, εδώ και τώρα. Να τους βγάλουμε στο γυαλί, να τους βγάλουμε στα μπαλκόνια, και να τελειώνουμε.
Εσύ κι εγώ έχουμε γνωρίσει τουλάχιστον έναν πραγματικό ήρωα. Που κράτησε τη σιωπή του εδώ και 30 χρόνια και δεν εκμεταλλεύτηκε τον ηρωισμό του. Είδες κανέναν να τον λιβανίζει και να τον προβάλλει; Ακόμη και πριν λίγες βδομάδες όταν κατάθεσε ένα κειμήλιο του ηρωισμού του εκεί που αισθανόταν πως όφειλε, είδες το όνομά του πουθενά; Κάτι Γλέζοι, Μεϊμαράκηδες, Παπούλιες, και Χατζηδάκιδες, και άλλοι άσχετοι προβλήθηκαν στα δελτία τύπου. Αυτός που πραγματικά ήταν ήρωας παρέμεινε ανώνυμος ως ο «τότε σημαιοφόρος». Μόνο το Έθνος νομίζω έγραψε κάτι αξιόλογο.
Φοβάμαι πως οι δασοπυροσβέστες στο Ρέθυμνο δεν έπεσαν αυτοβούλως στη φωτιά. Διατετεγμένο φαίνεται να ήταν το πέσιμο. Δίχως μάλιστα να υπήρχε κάτι που να άξιζε (με κίνδυνο ζωής) να περισωθεί.
Μαρίνα, το ρουσφέτι, το βόλεμα, η αρπαχτή είναι κι αυτά «ιδανικά» σε κάποιους χώρους. Αυτός λοιπόν που πάει σαν το σκυλί στο αμπέλι, επειδή πίστεψε στο «ιδανικό» του βολέματος, είναι ήρωας για όσους πιστεύουν στο ίδιο «ιδανικό».
Δεν έχουμε ούτε την υπομονή να αναδείξουμε ήρωες μέσα από στάση ζωής. Τους θέλουμε γρήγορα, εδώ και τώρα. Να τους βγάλουμε στο γυαλί, να τους βγάλουμε στα μπαλκόνια, και να τελειώνουμε.
Εσύ κι εγώ έχουμε γνωρίσει τουλάχιστον έναν πραγματικό ήρωα. Που κράτησε τη σιωπή του εδώ και 30 χρόνια και δεν εκμεταλλεύτηκε τον ηρωισμό του. Είδες κανέναν να τον λιβανίζει και να τον προβάλλει; Ακόμη και πριν λίγες βδομάδες όταν κατάθεσε ένα κειμήλιο του ηρωισμού του εκεί που αισθανόταν πως όφειλε, είδες το όνομά του πουθενά; Κάτι Γλέζοι, Μεϊμαράκηδες, Παπούλιες, και Χατζηδάκιδες, και άλλοι άσχετοι προβλήθηκαν στα δελτία τύπου. Αυτός που πραγματικά ήταν ήρωας παρέμεινε ανώνυμος ως ο «τότε σημαιοφόρος». Μόνο το Έθνος νομίζω έγραψε κάτι αξιόλογο.
Φοβάμαι πως οι δασοπυροσβέστες στο Ρέθυμνο δεν έπεσαν αυτοβούλως στη φωτιά. Διατετεγμένο φαίνεται να ήταν το πέσιμο. Δίχως μάλιστα να υπήρχε κάτι που να άξιζε (με κίνδυνο ζωής) να περισωθεί.
O Ηράκλειτος έλεγε ότι ο μέτριος δεν προσπαθεί να γίνει καλύτερος, αλλά να μειώσει τους καλούς για να φανεί καλύτερος.
Αυτό είναι το μοναδικό που θα πρόσθετα σε αυτό το καταπληκτικό κείμενο. Συγχαρητήρια που μπορείς να θίγεις τόσο σοβαρά θέματα με νηφαλιότητα.
O Ηράκλειτος έλεγε ότι ο μέτριος δεν προσπαθεί να γίνει καλύτερος, αλλά να μειώσει τους καλούς για να φανεί καλύτερος.
Αυτό είναι το μοναδικό που θα πρόσθετα σε αυτό το καταπληκτικό κείμενο. Συγχαρητήρια που μπορείς να θίγεις τόσο σοβαρά θέματα με νηφαλιότητα.
Pingback: Αγγελόπουλος Σπύρος » Blog Archive » Βίλες με γερά θεμέλια
Pingback: λ:ηρ » Blog Archive » Έχουμε την αστυνομία που θέλουμε