Πόλη, Δράμα, Αθήνα· στάση τρίτη: Αθήνα

Κανείς δεν τους θυμάται. Δικαιοσύνη.

Αθήνα. Πρώτη στάση, Σταδίου 23. Εκεί που χάθηκε η ανθρωπιά. Ζωντανεύουν οι στίχοι του Σεφέρη, κι ακόμη πονάει η πληγή. Οι φονιάδες ακόμη ανάμεσά μας, ατιμώρητοι, απρόσωποι, ασυνείδητοι.

Αυτοκίνητα, πεζοί, δίκυκλα προσπερνούν τον τόπο. Κάποια κεφάλια γυρίζουν, κάποιοι με είδαν να φωτογραφίζω και κούνησαν το κεφάλι τους με συμπόνοια. Μια περίφραξη έχει χωρίσει τη ζωή από το θάνατο. Μια περίφραξη προστατεύει τους ζωντανούς από τις τυψεις που φωλιάζουν μέσα στο καμένο κτίριο.

Η περίφραξη του κτιρίου μαγαρισμένη με συνθήματα, δίχως ίχνος συμπόνοιας, δίχως ίχνος ανθρωπιάς. Εδώ χαθήκαν νέα παιδιά κι ο άλλος με το σπρέι στέλνει μήνυμα στους προλετάριους. Σκατά στον τάφο της μάνας σου. Για την ανατροφή που σου δώσε. Σκατά στον τάφο της κοινωνίας μας. Για την ανατροφή που ανέχτηκε.

Σταδίου 23: ενθάθε κείται η Νέα Ελλάδα.

Στην πλατεία Μοναστηρίου. Γειά σου Νίκο. Γειά σου παλικάρι μου. Πώς είσαι; Καλά είμαι. Περιποιημένος, με το ευθύ βλέμμα αυτού που έχει πληρώσει τα κρίματά του στην κοινωνία. Έτοιμος για μια κουβέντα. Μολύβι και χαρτί. Α, ο Σαββόπουλος… περνάει καμιά φορά. Ο Δημοσθένης; Σιωπή.

Έξω απ’ την τρέλα δεν είχε κάτι να πιαστεί, γιατί του το ‘χαν διαλύσει
Κατρακυλάει στον προβολέα των σκοταδιών του, στην φρικαλέα ατραξιόν του
Με τόση βία που είναι αδύνατον να πω, τι έγινε εκεί κάτου
Το δράμα όλο συντελέστηκε θαρρώ, στον χώρο του αοράτου

Όχι ο Νίκος. Η Ελλάδα.

Δυο βήματα παραπέρα ο Ηριδανός. Καλέ έχει ποτάμι εδώ, κάτω από τα σπίτια; Αρχαίο θα είναι. Ο Ήδωνας είναι παιδί μου, το ποτάμι της Αχερουσίας. Από πού έρχεστε; Κατεβήκαμε για τις γιορτές να δούμε τα παιδιά λίγο. Ψύχρα κάνει σήμερα. Φυσάει. Να πάτε και στους Αέρηδες. Εδώ έφαγε ο πρωθυπουργός; Ναι μαζί τα φάγανε.

Δυο βήματα παραπέρα. Η Ελλάδα όλη δυο βήματα παραπέρα. Λεπτό με λεπτό η Αθήνα.

Share

One thought on “Πόλη, Δράμα, Αθήνα· στάση τρίτη: Αθήνα

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *