Προ πάντων η συνέπεια

Λίγα χρόνια μετά την αποκαθήλωση του «βλάσφημου» έργου του Τιερί ντε Κορντιέ από την έκθεση «Outlook» (2003), η Αστυνομία μπουκάρισε σε ελληνική έκθεση …

(Από την Ελευθεροτυπία 04.06.07, για το πρόσφατο κρούσμα αστυνομικής λογοκρισίας).

Ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Τηλέμαχος Χυτήρης, με τη σειρά του δήλωσε: «Ποτέ με το αυτόφωρο δεν επεμβαίνει κανείς στην τέχνη. Η ελευθερία της είναι αδιαπραγμάτευτη ακόμα κι όταν μπορεί να χαρακτηρίζεται από κακό γούστο».

(από την ίδια εφημερίδα)

και η τέχνη συναντά ορισμένα όρια, τα οποία θέτει είτε ο νόμος είτε η κοινωνική δεκτικότητα

(από την ίδια εφημερίδα, δήλωση του Ε. Βενιζέλου, υπουργού πολιτισμού το 2003, σχετικά με φαινόμενο αστυνομικής λογοκρισίας).

Έχω δει λίγη από τη δουλειά της κ. Στεφανή. Θεωρώ το επίπεδο της δουλειάς της εφηβικό, άγουρο, στα όρια του κακόγουστου, σα να προσπαθεί ένα κακομαθημένο παιδί να προκαλέσει προκειμένου να δώσει διέξοδο στο θυμό του. Αν επισκεπτόμουν έκθεση στην οποία συμμετείχε και η κ. Στεφανή απλώς θα προσπερνούσα το έργο της. Θα το έκανα όμως από δική μου επιλογή. Δεν θα μου το επέβαλε η ακατανόητη μανία της αστυνομίας να αναλαμβάνει χρέη δικαστή και εισαγγελέα.

Η τέχνη όσο οριακή κι αν είναι, αποτελεί δημιουργική έκφραση του ατόμου. Η ελευθερία αυτής της έκφρασης δεν θα πρέπει να υποστέλλεται. Η προβολή του έργου της κ. Στεφανή έγινε σε ελεγχόμενο περιβάλλον και υπήρχαν σαφείς προειδοποιήσεις για το περιεχόμενό του. Κανείς δεν είδε το έργο τυχαία ή παρά τη θέλησή του. Όσοι βρέθηκαν μπροστά στην οθόνη και το παρακολούθησαν το κάναν από δική τους ελεύθερη επιλογή.

Με τη μήνυσή τους οι καλοθελητές, στερήσαν από δεκάδες συμπολίτες τους το δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή, το οποίο όμως οι ίδιοι απολαύσαν ήδη. Με την μήνυσή τους οι καλοθελητές καλλιεργούν ένα κλίμα αυθαίρετης λογοκρισίας και περιορισμένης ελευθερίας της έκφρασης. Σήμερα η Εύα Στεφανή. Αύριο ποιός;

Share

22 thoughts on “Προ πάντων η συνέπεια

  1. Αυτό ακριβώς θέλουν οι μυνητές: Την έλλειψη ελεύθερης επιλογής. Με αυτούς από τη μεριά αυτών που θα αποφασίζουν, εννοείται. Πριν από 40 χρόνια το κατάφεραν για λίγο. Φαίνεται ότι πέρασε πολύς καιρός από τότε και τα αντανακλαστικά της κοινωνίας μας αμβλύνθηκαν πολύ.

  2. Αυτό ακριβώς θέλουν οι μυνητές: Την έλλειψη ελεύθερης επιλογής. Με αυτούς από τη μεριά αυτών που θα αποφασίζουν, εννοείται. Πριν από 40 χρόνια το κατάφεραν για λίγο. Φαίνεται ότι πέρασε πολύς καιρός από τότε και τα αντανακλαστικά της κοινωνίας μας αμβλύνθηκαν πολύ.

  3. Λεωνίδα, εγώ την κυρία Στεφανή δεν την είχα ακουστά. ΤΩΡΑ την έμαθα. Δεν μπαίνω στην ουσία του θέματος (που δεν υπάρχει εδώ που τα λέμε), και που εμένα ως συνολική εικόνα, ειλικρινά, μου προκάλεσε το γέλιο.

    Τα ‘ύστερα’ είναι τα σημαντικά. Οι δηλώσεις.

    Αυτό που αναζητώ ως πολίτης είναι από πού πηγάζουν αυτές οι ‘αδιαπραγμάτευτες’ και ‘χωρίς όρια’ ελευθερίες της ‘Τέχνης’ και της ‘Ελευθεροτυπίας’ ενώ η δική μου κοινωνική συμβίωση υπόκειται σε χίλιους δυό περιορισμούς.

    Μήπως τέτοια γεγονότα αποτελούν το άλλοθι για να θεσμοθετηθεί η αυθαιρεσία -και η ατιμωρησία- των διάφορων αυτοπροσδιοριζόμενων ως ‘δημοσιογράφοι’;

    Γιατί ακόμα και στη γελοία αυτή περίπτωση, η φρασεολογία εξαντλείται στη ‘λογοκρισία’ και στη ‘φίμωση του λόγου’ και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Λέω, μήπως; Γιατί μ’ αυτά και μ’ αυτά, οι Χατζηνικοπρετεντεροευαγγελοτριανταφυλλόπουλοι αυτο(προσ)διορίστηκαν εκπρόσωποι της κοινής γνώμης (του λαού δηλαδή, που τους εκπροσώπους του στη δημοκρατία τους ψηφίζει, δεν τους διορίζει…) και ελεγκτές της Εξουσίας (υπεράνω αυτής – Υπερεξουσία δηλαδή), μηδενίζοντας κάθε άλλο κοινωνικό θεσμό και απαγορεύοντας στον οποιδήποτε όχι να τους ελέγξει αλλά και να διαφωνήσει μαζί τους!

    Θυμάμαι έναν φουκαρά που σε Έκθεση Φωτογραφίας είχε αυτοφωτογραφήσει την ταπεινότητά του να πηδάει ένα καρπούζι. Αν είχε μουσική υπόκρουση το ‘Τη Υπερμάχω’ τώρα θα ήταν φίρμα σαν την κυρία Στεφανή. Τα ίδια έλεγαν και για την …τέχνη του, τότε (δεν διευκρίνισαν αν ήταν τέχνη η φωτογραφία ή το πήδημα του καρπουζιού…) 🙂

  4. Ανοίγεις μεγάλο ζήτημα Κωστή.

    Υπάρχουν όρια στην ελευθερία της έκφρασης.

    Μπορώ να σκάσω μύτη μέσα σε συναγωγή φορώντας μπλουζάκι με τη σβάστικα; Έχω την ελευθερία να το κάνω, αλλά θα πρέπει να είμαι έτοιμος να υποστώ τις συνέπειες της επιλογής μου.

    Μπορώ να εμφανιστώ στην κεντρική πλατεία του Ισλαμαμπάντ φορώτας μπλουζάκι με το σκίτσο εκείνου το Δανέζου γελοιογράφου που δείχνει τον προφήτη να φοράει τουρμπάνι-βόμβα; Πως δεν μπορώ. Τολμώ όμως;

    Μπορώ να γράψω άρθρο σε εφημερίδα βρίζοντας χυδαία κάποιον; Θα μπορούσα αλλά μάλλον θα φάω μήνυση. Μπορώ να ψευδολογήσω σε άρθρο μου σε εφημερίδα; Θα μπορούσα αλλά και πάλι θα φάω μήνυση. Μπορώ να φωνάξω «σεισμός σεισμός» μέσα σε κατάμεστο θέατρο, προκαλώντας πανικό, ποδοπατήματα, τραυματισμούς και θανάτους;

    Φυσικά και υπάρχουν όρια στην ελευθερία έκφρασης τα οποία λίγο πολύ τα αντιλαμβανόμαστε όλοι.

    Στην περίπτωση της κ. Στεφανή είχαμε την άσκηση της ελευθερίας λόγου σ’ έναν ειδικά διαμορφωμένο για το σκοπό αυτό χώρο. Θεωρώ δίκαιος τον ξεσηκωμό για την λογοκρισία. Αλλά είμαι πολύ επιφυλακτικός με τα κροκοδείλια δάκρυα των μεγαλοδημοσιογράφων. Νομιμοποιούνται έτσι οι λογής λογής Χατζηνικοπρετεντεροευαγγελοτριανταφυλλόπουλοι να κάνουν ότι θέλουν; Όχι βέβαια. Διότι όπως επισημαίνεις, υπάρχει μια κάποια διαφορά μεταξύ ελευθερίας έκφρασης και ασυλίας.

    Αυτό που βλέπω είναι μια λειψή αισθητική και μια καταχραστικώς διασταλτική ερμηνεία της ελευθερίας έκφρασης. Άσχημο κοκτέιλ αυτό και βαράει στο κεφάλι. Ειδικά το θερμαινόμενο από μεσογειακό ήλιο, ποστισμένο από το καυσαέριο, και εν πολλοίς αδρανοποιημένο από την Αννίτα Πάνια.

    ΥΓ: Τέχνη δεν είναι να πηδάς το καρπούζι αλλά να σε πηδάει αυτό! 🙂

  5. Ανοίγεις μεγάλο ζήτημα Κωστή.

    Υπάρχουν όρια στην ελευθερία της έκφρασης.

    Μπορώ να σκάσω μύτη μέσα σε συναγωγή φορώντας μπλουζάκι με τη σβάστικα; Έχω την ελευθερία να το κάνω, αλλά θα πρέπει να είμαι έτοιμος να υποστώ τις συνέπειες της επιλογής μου.

    Μπορώ να εμφανιστώ στην κεντρική πλατεία του Ισλαμαμπάντ φορώτας μπλουζάκι με το σκίτσο εκείνου το Δανέζου γελοιογράφου που δείχνει τον προφήτη να φοράει τουρμπάνι-βόμβα; Πως δεν μπορώ. Τολμώ όμως;

    Μπορώ να γράψω άρθρο σε εφημερίδα βρίζοντας χυδαία κάποιον; Θα μπορούσα αλλά μάλλον θα φάω μήνυση. Μπορώ να ψευδολογήσω σε άρθρο μου σε εφημερίδα; Θα μπορούσα αλλά και πάλι θα φάω μήνυση. Μπορώ να φωνάξω «σεισμός σεισμός» μέσα σε κατάμεστο θέατρο, προκαλώντας πανικό, ποδοπατήματα, τραυματισμούς και θανάτους;

    Φυσικά και υπάρχουν όρια στην ελευθερία έκφρασης τα οποία λίγο πολύ τα αντιλαμβανόμαστε όλοι.

    Στην περίπτωση της κ. Στεφανή είχαμε την άσκηση της ελευθερίας λόγου σ’ έναν ειδικά διαμορφωμένο για το σκοπό αυτό χώρο. Θεωρώ δίκαιος τον ξεσηκωμό για την λογοκρισία. Αλλά είμαι πολύ επιφυλακτικός με τα κροκοδείλια δάκρυα των μεγαλοδημοσιογράφων. Νομιμοποιούνται έτσι οι λογής λογής Χατζηνικοπρετεντεροευαγγελοτριανταφυλλόπουλοι να κάνουν ότι θέλουν; Όχι βέβαια. Διότι όπως επισημαίνεις, υπάρχει μια κάποια διαφορά μεταξύ ελευθερίας έκφρασης και ασυλίας.

    Αυτό που βλέπω είναι μια λειψή αισθητική και μια καταχραστικώς διασταλτική ερμηνεία της ελευθερίας έκφρασης. Άσχημο κοκτέιλ αυτό και βαράει στο κεφάλι. Ειδικά το θερμαινόμενο από μεσογειακό ήλιο, ποστισμένο από το καυσαέριο, και εν πολλοίς αδρανοποιημένο από την Αννίτα Πάνια.

    ΥΓ: Τέχνη δεν είναι να πηδάς το καρπούζι αλλά να σε πηδάει αυτό! 🙂

  6. Συμφωνώ απολύτως! Και δεν σχολίασα τα δικαιώματα της κυρίας Στεφανή γιατί εκτιμώ ότι αυτό είναι το δευτερεύον στον σάλο που δημιουργούν οι Χατζηκλπ.
    Μολονότι με εκνευρίζει που ο Βενιζέλος τεκμηριώνει άψογα τελείως διαφορετικές μεταξύ τους θέσεις -κατά το εκάστοτε δοκούν- συμφωνώ με το σχόλιό του το 2003.

    και, μεταξύ μας, εσύ το άνοιξες το μεγάλο ζήτημα. Και καλό θα ήταν να το μελετήσουμε λιγουλάκι. 🙂

  7. Συμφωνώ απολύτως! Και δεν σχολίασα τα δικαιώματα της κυρίας Στεφανή γιατί εκτιμώ ότι αυτό είναι το δευτερεύον στον σάλο που δημιουργούν οι Χατζηκλπ.
    Μολονότι με εκνευρίζει που ο Βενιζέλος τεκμηριώνει άψογα τελείως διαφορετικές μεταξύ τους θέσεις -κατά το εκάστοτε δοκούν- συμφωνώ με το σχόλιό του το 2003.

    και, μεταξύ μας, εσύ το άνοιξες το μεγάλο ζήτημα. Και καλό θα ήταν να το μελετήσουμε λιγουλάκι. 🙂

  8. Έχω δει λίγη από τη δουλειά της κ. Στεφανή. Θεωρώ το επίπεδο της δουλειάς της εφηβικό, άγουρο, στα όρια του κακόγουστου, σα να προσπαθεί ένα κακομαθημένο παιδί να προκαλέσει προκειμένου να δώσει διέξοδο στο θυμό του. Αν επισκεπτόμουν έκθεση στην οποία συμμετείχε και η κ. Στεφανή απλώς θα προσπερνούσα το έργο της.
    ——-

    Συγχωρέστε με, αλλά η παραπάνω πρόταση μου φαίνεται ως αμυντικός μηχανισμός για να μην σας επιτεθούν τίποτε ακραίοι ως εχθρό του έθνους. Καταρχάς έχω την απορία ποιο ακριβώς έργο της Εύας Στεφανή έχετε δει; Προφανώς όταν πάτε σε ένα μουσείο δεν βλέπετε λίγο Picasso, αλλά είδατε ένα συγκεκριμένο έργο (π.χ. Γκουέρνικα) ή έστω μια συγκεκριμένη σειρά έργων του ζωγράφου (π.χ. η μπλέ περίοδος). Αναφέρομαι σε αυτό το ζήτημα γιατί η συγκεκριμένη κινηματογραφίστρια ασχολείτε τόσο με την δημιουργία ντοκυμαντέρ όσο και με την δημιουργία video installations και τα έργα της δεν έχουν πάντα κοινή θεματολογία. Οπότε σχόλια του τύπου ” Θεωρώ το επίπεδο της δουλειάς της εφηβικό, άγουρο, στα όρια του κακόγουστου” είναι μάλλον ατυχή, ενώ τα σχόλια του τύπου “Αν επισκεπτόμουν έκθεση στην οποία συμμετείχε και η κ. Στεφανή απλώς θα προσπερνούσα το έργο της.” φέρνουν μάλλον προς αυτολογοκρισία που κατα την προσωπική μου άποψη είναι χειρότερη και από την κρατική λογοκρισία.

  9. Έχω δει λίγη από τη δουλειά της κ. Στεφανή. Θεωρώ το επίπεδο της δουλειάς της εφηβικό, άγουρο, στα όρια του κακόγουστου, σα να προσπαθεί ένα κακομαθημένο παιδί να προκαλέσει προκειμένου να δώσει διέξοδο στο θυμό του. Αν επισκεπτόμουν έκθεση στην οποία συμμετείχε και η κ. Στεφανή απλώς θα προσπερνούσα το έργο της.
    ——-

    Συγχωρέστε με, αλλά η παραπάνω πρόταση μου φαίνεται ως αμυντικός μηχανισμός για να μην σας επιτεθούν τίποτε ακραίοι ως εχθρό του έθνους. Καταρχάς έχω την απορία ποιο ακριβώς έργο της Εύας Στεφανή έχετε δει; Προφανώς όταν πάτε σε ένα μουσείο δεν βλέπετε λίγο Picasso, αλλά είδατε ένα συγκεκριμένο έργο (π.χ. Γκουέρνικα) ή έστω μια συγκεκριμένη σειρά έργων του ζωγράφου (π.χ. η μπλέ περίοδος). Αναφέρομαι σε αυτό το ζήτημα γιατί η συγκεκριμένη κινηματογραφίστρια ασχολείτε τόσο με την δημιουργία ντοκυμαντέρ όσο και με την δημιουργία video installations και τα έργα της δεν έχουν πάντα κοινή θεματολογία. Οπότε σχόλια του τύπου ” Θεωρώ το επίπεδο της δουλειάς της εφηβικό, άγουρο, στα όρια του κακόγουστου” είναι μάλλον ατυχή, ενώ τα σχόλια του τύπου “Αν επισκεπτόμουν έκθεση στην οποία συμμετείχε και η κ. Στεφανή απλώς θα προσπερνούσα το έργο της.” φέρνουν μάλλον προς αυτολογοκρισία που κατα την προσωπική μου άποψη είναι χειρότερη και από την κρατική λογοκρισία.

  10. Κωστή: γενικώς θα συμφωνούσα με τον Ε. Βενιζέλο (μπρρρρ) αν και τα χάνει λίγο στο «κοινωνική δεκτικότητα». Ποιάς κοινωνίας; Υπάρχουν πολλαπλά και επάλληλα κοινωνικά σύνολα τα οποία έχουν τις δικιές τους ανοχές και αντοχές. Άλλες κοινωνίες σηκώνουν τη δουλειά της κ. Στεφανή και άλλες δεν την σηκώνουν.

    Εξάλλου σήμερα αναγνωρίζουμε ως μεγάλους καλλιτέχνες άτομα που στην εποχή τους είχαν κριθεί περιθωριακά. Η αξία του έργου τους αναδείχτηκε αργότερα όταν η κοινωνική δεκτικότητα άλλαξε.

    @ΜΚΑ: η αυτολογοκρισία όπως λέτε, είναι προσωπική επιλογή. Αυτολογοκρισία ασκώ άλλωστε κλείνοντας την τηλεόραση ώστε να μην βλέπω τις κυρίες Δρούζα και Πάνια και να μην παρακολουθώ τις γελοιότητες των παραθύρων. Αυτολογοκρίσια εξάλλου διαπράτω όταν προσπερνώ τα κείμενα του κ. Γιανναρά στην Καθημερινή, αναζητώντας τα εξαιρετικά σκίτσα του Πετρουλάκη και τα εύστοχα σχόλια του Μανδραβέλη.

    Η αυτολογοκρισία όσον αφορά τα έργα της κ. Στεφανή προέρχεται από το γεγονός πως δεν μου έχει αρέσει η δουλειά της που μέχρι τώρα είδα (πχ Τί ώρα είναι κτλ). Ακριβώς επειδή με το είδος (documentary) έχω ασχοληθεί κι εγώ (ξώφαλτσα ως σκηνοθέτης σε ανύποπτο χρόνο και ως μαθητής της τέχνης ακόμη και σήμερα). Ούτε το timeline της μου αρέσει, ούτε το μοντάζ, ούτε η φωτογραφία, ούτε και ο τρόπος με τον οποίο δομεί την καταγραφή.

  11. Κωστή: γενικώς θα συμφωνούσα με τον Ε. Βενιζέλο (μπρρρρ) αν και τα χάνει λίγο στο «κοινωνική δεκτικότητα». Ποιάς κοινωνίας; Υπάρχουν πολλαπλά και επάλληλα κοινωνικά σύνολα τα οποία έχουν τις δικιές τους ανοχές και αντοχές. Άλλες κοινωνίες σηκώνουν τη δουλειά της κ. Στεφανή και άλλες δεν την σηκώνουν.

    Εξάλλου σήμερα αναγνωρίζουμε ως μεγάλους καλλιτέχνες άτομα που στην εποχή τους είχαν κριθεί περιθωριακά. Η αξία του έργου τους αναδείχτηκε αργότερα όταν η κοινωνική δεκτικότητα άλλαξε.

    @ΜΚΑ: η αυτολογοκρισία όπως λέτε, είναι προσωπική επιλογή. Αυτολογοκρισία ασκώ άλλωστε κλείνοντας την τηλεόραση ώστε να μην βλέπω τις κυρίες Δρούζα και Πάνια και να μην παρακολουθώ τις γελοιότητες των παραθύρων. Αυτολογοκρίσια εξάλλου διαπράτω όταν προσπερνώ τα κείμενα του κ. Γιανναρά στην Καθημερινή, αναζητώντας τα εξαιρετικά σκίτσα του Πετρουλάκη και τα εύστοχα σχόλια του Μανδραβέλη.

    Η αυτολογοκρισία όσον αφορά τα έργα της κ. Στεφανή προέρχεται από το γεγονός πως δεν μου έχει αρέσει η δουλειά της που μέχρι τώρα είδα (πχ Τί ώρα είναι κτλ). Ακριβώς επειδή με το είδος (documentary) έχω ασχοληθεί κι εγώ (ξώφαλτσα ως σκηνοθέτης σε ανύποπτο χρόνο και ως μαθητής της τέχνης ακόμη και σήμερα). Ούτε το timeline της μου αρέσει, ούτε το μοντάζ, ούτε η φωτογραφία, ούτε και ο τρόπος με τον οποίο δομεί την καταγραφή.

  12. Ευχαριστώ για το σχόλιο,

    Απλώς ήμουν επιφυλακτικός, γιατί από χτες το βράδυ κυκλοφορούν πολλοί ειδήμονες επί του έργου της Εύας Στεφανή. Όσο για την αυτολογοκρισία, προσωπικά εν την συμπαθώ ως ενέργεια, προτιμώ να με ενοχλήσει κάτι, παρά να το προσπεράσω (λειτουργεί για μένα ως σύστημα επαναξιολόγησης της ζωής μου).

  13. Ευχαριστώ για το σχόλιο,

    Απλώς ήμουν επιφυλακτικός, γιατί από χτες το βράδυ κυκλοφορούν πολλοί ειδήμονες επί του έργου της Εύας Στεφανή. Όσο για την αυτολογοκρισία, προσωπικά εν την συμπαθώ ως ενέργεια, προτιμώ να με ενοχλήσει κάτι, παρά να το προσπεράσω (λειτουργεί για μένα ως σύστημα επαναξιολόγησης της ζωής μου).

  14. @ΜΚΑ: αντιλαμβάνομαι τους λόγους της επιφυλακτικότητας. Έγραψα από την πρώτη στιγμή πάντως πως «έχω δει λίγη από τη δουλειά της κ. Στεφανή». Ούτε ειδικός στη δουλειά της είμαι ούτε και κριτικός με ειδίκευση στα documentaries (μάλλον σοβαρός ερασιτέχνης του είδους είμαι, στην καλύτερη περίπτωση).

    Περι αυτολογοκρισίας: κι εγώ επαναξιολογώ κάτι που έχω απορρίψει ή υιοθετήσει. Η αυτολογοκρισία δηλαδή δεν ειναι κάτι απόλυτο. Ίσως σε 4-5 χρόνια από τώρα να αφιερώσω 2 λεπτά στην κ. Δρούζα ή 10 λεπτά στην κ. Στεφανή. Αλλά αν αυτή την βδομάδα βρισκόμουν έξω από εκθεσιακό χώρο ή κινηματογράφο με έργο της κ. Στεφανή, θα συνέχιζα αδιάφορος τον περίπατό μου.

  15. @ΜΚΑ: αντιλαμβάνομαι τους λόγους της επιφυλακτικότητας. Έγραψα από την πρώτη στιγμή πάντως πως «έχω δει λίγη από τη δουλειά της κ. Στεφανή». Ούτε ειδικός στη δουλειά της είμαι ούτε και κριτικός με ειδίκευση στα documentaries (μάλλον σοβαρός ερασιτέχνης του είδους είμαι, στην καλύτερη περίπτωση).

    Περι αυτολογοκρισίας: κι εγώ επαναξιολογώ κάτι που έχω απορρίψει ή υιοθετήσει. Η αυτολογοκρισία δηλαδή δεν ειναι κάτι απόλυτο. Ίσως σε 4-5 χρόνια από τώρα να αφιερώσω 2 λεπτά στην κ. Δρούζα ή 10 λεπτά στην κ. Στεφανή. Αλλά αν αυτή την βδομάδα βρισκόμουν έξω από εκθεσιακό χώρο ή κινηματογράφο με έργο της κ. Στεφανή, θα συνέχιζα αδιάφορος τον περίπατό μου.

  16. Ανέφερα τη συμφωνία στο πνεύμα του ότι δεν μπορεί να μην υπάρχουν όρια επιλεκτικά μόνο για ορισμένες δραστηριότητες. Το ποιός θέτει τα όρια σαφώς και είναι θέμα ‘πολιτισμού’, των κανόνων και των αρχών δηλαδή, γραπτών και άγραφων, στους οποίους βασίζεται η κοινωνική συνοχή. Αυτό είναι το ουσιαστικό ζητούμενο στην όλη υπόθεση.
    Αλλά αυτό είναι που ελάχιστα ενδιαφέρει τα μίντια στην προβολή του θέματος. Φάνηκε κι από τον ανταγωνισμό του ποιός θα δείξει πρώτος ‘θολωμένα’ αποσπάσματα του επίμαχου …έργου Τέχνης. Στα δελτία των οκτώ! Για να καταγγείλουν -δήθεν- τη ‘λογοκρισία’. Και να μεταδίδουν από τα ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΑ δελτία ειδήσεων ότι ‘σάλο προκάλεσε βίντεο με γυναίκα να αυνανίζεται υπό τους ήχους του Εθνικού Ύμνου’. Γι αυτούς ο Νόμος δεν ισχύει;
    Ή επιδεικνύουν την ασυλία τους;
    Επαναλαμβάνω δε, ότι εμένα δεν με ενόχλησε το έργο, ούτε πλούτισε την κουλτούρα μου, με ενοχλούν αφάνταστα, όμως, τόσο η βαριά κουλτούρα του ‘Τέχνη είναι ό,τι αυτοπροσδιορίζεται σαν τέτοιο ή οτιδήποτε παρουσιάζεται σε αίθουσες τέχνης’ όσο και τα αυτομαλλιοτραβήγματα των δημοσιογράφων Διγενών Ακριτών της ελευθεροτυπίας και της ελευθερίας στην έκφραση. (Στο ενδιάμεσο δε διάστημα, της ‘νηνεμίας’ ουδείς εγείρει θέμα αλλαγής των Νόμων που επιτρέπουν τέτοιες παρεμβάσεις.)
    Για να μην παρεξηγηθώ, άλλο τόσο με ενοχλούν και οι υστερικές κραυγές των ‘θιγέντων’ που το μόνο που πετυχαίνουν είναι να διαφημίζουν αυτό που κατακρίνουν. Αλλά κι αυτοί αν δεν είχαν αυτά τα ‘αλλοθι’, δεν θα είχαν άλλο λόγο ύπαρξης…

  17. Ανέφερα τη συμφωνία στο πνεύμα του ότι δεν μπορεί να μην υπάρχουν όρια επιλεκτικά μόνο για ορισμένες δραστηριότητες. Το ποιός θέτει τα όρια σαφώς και είναι θέμα ‘πολιτισμού’, των κανόνων και των αρχών δηλαδή, γραπτών και άγραφων, στους οποίους βασίζεται η κοινωνική συνοχή. Αυτό είναι το ουσιαστικό ζητούμενο στην όλη υπόθεση.
    Αλλά αυτό είναι που ελάχιστα ενδιαφέρει τα μίντια στην προβολή του θέματος. Φάνηκε κι από τον ανταγωνισμό του ποιός θα δείξει πρώτος ‘θολωμένα’ αποσπάσματα του επίμαχου …έργου Τέχνης. Στα δελτία των οκτώ! Για να καταγγείλουν -δήθεν- τη ‘λογοκρισία’. Και να μεταδίδουν από τα ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΑ δελτία ειδήσεων ότι ‘σάλο προκάλεσε βίντεο με γυναίκα να αυνανίζεται υπό τους ήχους του Εθνικού Ύμνου’. Γι αυτούς ο Νόμος δεν ισχύει;
    Ή επιδεικνύουν την ασυλία τους;
    Επαναλαμβάνω δε, ότι εμένα δεν με ενόχλησε το έργο, ούτε πλούτισε την κουλτούρα μου, με ενοχλούν αφάνταστα, όμως, τόσο η βαριά κουλτούρα του ‘Τέχνη είναι ό,τι αυτοπροσδιορίζεται σαν τέτοιο ή οτιδήποτε παρουσιάζεται σε αίθουσες τέχνης’ όσο και τα αυτομαλλιοτραβήγματα των δημοσιογράφων Διγενών Ακριτών της ελευθεροτυπίας και της ελευθερίας στην έκφραση. (Στο ενδιάμεσο δε διάστημα, της ‘νηνεμίας’ ουδείς εγείρει θέμα αλλαγής των Νόμων που επιτρέπουν τέτοιες παρεμβάσεις.)
    Για να μην παρεξηγηθώ, άλλο τόσο με ενοχλούν και οι υστερικές κραυγές των ‘θιγέντων’ που το μόνο που πετυχαίνουν είναι να διαφημίζουν αυτό που κατακρίνουν. Αλλά κι αυτοί αν δεν είχαν αυτά τα ‘αλλοθι’, δεν θα είχαν άλλο λόγο ύπαρξης…

  18. Κωστή, αυτή η υποκρισία των ΜΜΕ είναι το ψωμί τους. Θυμάμαι πριν λιγους μήνες όταν εκτελέστηκε ο Σαντάμ Χουσεϊν, τα Νέα είχαν δημοσιεύσει πρωτοσέλιδη κριτική με τίτλο «Βαρβαρότητα made in USA». Και με μια made in Greece υποκρισία, έριξαν και μια φωτογραφία του απαγχονισμένου.

    Ρωτάς αν ισχύ ο νόμος για τους δημοσιογράφους. Ένας δημοσιογράφος τουλάχιστον είχε το θάρρος να απαντήσει την ερώτηση, πριν λίγες μέρες, και είπε όχι!

  19. Κωστή, αυτή η υποκρισία των ΜΜΕ είναι το ψωμί τους. Θυμάμαι πριν λιγους μήνες όταν εκτελέστηκε ο Σαντάμ Χουσεϊν, τα Νέα είχαν δημοσιεύσει πρωτοσέλιδη κριτική με τίτλο «Βαρβαρότητα made in USA». Και με μια made in Greece υποκρισία, έριξαν και μια φωτογραφία του απαγχονισμένου.

    Ρωτάς αν ισχύ ο νόμος για τους δημοσιογράφους. Ένας δημοσιογράφος τουλάχιστον είχε το θάρρος να απαντήσει την ερώτηση, πριν λίγες μέρες, και είπε όχι!

  20. Κακώς προσπερνάς τα άρθρα του Κυρίου Καθηγητή Γιανναρά. Είναι έργα Τέχνης! Τις δύο τελευταίες εβδομάδες μας εξηγεί αναλυτικά γιατί η ύπαρξη της Ελλάδας είναι ιστορικό δυστύχημα για τον Ελληνισμό και στηλιτεύει τον Αδαμάντιο Κοραή και τον Ελευθέριο Βενιζέλο σαν τους κύριους υπεύθυνους για τον πνευματικό μαρασμό μας.

    http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_826914_29/04/2007_225244

    http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_761322_03/06/2007_229267

    Πρώτη φορά στεναχωρέθηκα που καταργήθηκε η δραχμή. Να μη βλέπει ο κ. Γιανναράς κάθε μέρα τον Κοραή στο κατοστάρικο…

  21. Κακώς προσπερνάς τα άρθρα του Κυρίου Καθηγητή Γιανναρά. Είναι έργα Τέχνης! Τις δύο τελευταίες εβδομάδες μας εξηγεί αναλυτικά γιατί η ύπαρξη της Ελλάδας είναι ιστορικό δυστύχημα για τον Ελληνισμό και στηλιτεύει τον Αδαμάντιο Κοραή και τον Ελευθέριο Βενιζέλο σαν τους κύριους υπεύθυνους για τον πνευματικό μαρασμό μας.

    http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_826914_29/04/2007_225244

    http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_761322_03/06/2007_229267

    Πρώτη φορά στεναχωρέθηκα που καταργήθηκε η δραχμή. Να μη βλέπει ο κ. Γιανναράς κάθε μέρα τον Κοραή στο κατοστάρικο…

  22. Λεωνίδα, εγώ την κυρία Στεφανή δεν την είχα ακουστά. ΤΩΡΑ την έμαθα. Δεν μπαίνω στην ουσία του θέματος (που δεν υπάρχει εδώ που τα λέμε), και που εμένα ως συνολική εικόνα, ειλικρινά, μου προκάλεσε το γέλιο.

    Τα 'ύστερα' είναι τα σημαντικά. Οι δηλώσεις.

    Αυτό που αναζητώ ως πολίτης είναι από πού πηγάζουν αυτές οι 'αδιαπραγμάτευτες' και 'χωρίς όρια' ελευθερίες της 'Τέχνης' και της 'Ελευθεροτυπίας' ενώ η δική μου κοινωνική συμβίωση υπόκειται σε χίλιους δυό περιορισμούς.

    Μήπως τέτοια γεγονότα αποτελούν το άλλοθι για να θεσμοθετηθεί η αυθαιρεσία -και η ατιμωρησία- των διάφορων αυτοπροσδιοριζόμενων ως 'δημοσιογράφοι';

    Γιατί ακόμα και στη γελοία αυτή περίπτωση, η φρασεολογία εξαντλείται στη 'λογοκρισία' και στη 'φίμωση του λόγου' και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Λέω, μήπως; Γιατί μ' αυτά και μ' αυτά, οι Χατζηνικοπρετεντεροευαγγελοτριανταφυλλόπουλοι αυτο(προσ)διορίστηκαν εκπρόσωποι της κοινής γνώμης (του λαού δηλαδή, που τους εκπροσώπους του στη δημοκρατία τους ψηφίζει, δεν τους διορίζει…) και ελεγκτές της Εξουσίας (υπεράνω αυτής – Υπερεξουσία δηλαδή), μηδενίζοντας κάθε άλλο κοινωνικό θεσμό και απαγορεύοντας στον οποιδήποτε όχι να τους ελέγξει αλλά και να διαφωνήσει μαζί τους!

    Θυμάμαι έναν φουκαρά που σε Έκθεση Φωτογραφίας είχε αυτοφωτογραφήσει την ταπεινότητά του να πηδάει ένα καρπούζι. Αν είχε μουσική υπόκρουση το 'Τη Υπερμάχω' τώρα θα ήταν φίρμα σαν την κυρία Στεφανή. Τα ίδια έλεγαν και για την …τέχνη του, τότε (δεν διευκρίνισαν αν ήταν τέχνη η φωτογραφία ή το πήδημα του καρπουζιού…) 🙂

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *