Ας αφήσουμε την de facto χρεοκοπία του δημοσίου στην άκρη για λίγο. Κι ας κοιτάξουμε το μέλλον του τόπου. Τη χρεοκοπία θα την διαχειριστούν οι τεχνοκράτες. Κάποια στιγμή θα αποκατασταθούν τα οικονομικά του δημοσίου και θα ξεπεράσουμε την ντροπή της ταπείνωσης (για την οποία βεβαίως δεν φταίει το ΔΝΤ ή η ΕΕ).
Ας συζητήσουμε για το τι χρειάζεται η Ελλάδα για να προκόψει. Ας συζητήσουμε συγκεκριμένα έργα και προγράμματα.
Για παράδειγμα, χρειάζεται ένα γρήγορο τρένο (τύπου Shinkansen) που να ενώνει τα μεγάλα αστικά κέντρα της ηπειρωτικής Ελλάδας; Αν ναι, ποιά κέντρα θα ενώσει, πόσο θα κοστίσει και πώς θα οφελήσει τον τόπο; Πώς θα σχεδιαστεί ώστε να είναι σε ετοιμότητα διασύνδεσης με τα μεγάλα αστικά κέντρα των Βαλκανίων; Θεσσαλονίκη-Σόφια βρίσκονται σε απόσταση 230 χιλιομέτρων. 503 το Βελιγράδι. 494 το Βουκουρέστι. Κάτι παραπάνω η Πόλη.
Ο φίλος Θέμης Λαζαρίδης προτείνει την κατάργηση των δημοσίων ΙΕΚ και του ΟΕΕΚ αφού ο ρόλος τους εξασφαλίζεται ήδη από ιδιωτικούς φορείς. Θα πήγαινα την πρόταση ένα βήμα παραπέρα: γιατί να μην ιδιωτικοποιηθούν και μερικά ΑΕΙ; Τουλάχιστον γιατί να μην δούμε πιλοτικά προγράμματα για το υβριδικό πανεπιστήμιο;
Στο θέμα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας: έχω την εντύπωση πως ομφαλοσκοπούμε με αποτέλεσμα να χάνουμε χρόνο, χρήματα, και ποιότητα ζωής. Μπορούμε να έχουμε ένα πιλοτικό πρόγραμμα ηλεκτροδότησης ολόκληρης κοινότητας για έναν χρόνο αποκλειστικά με ΑΠΕ (βεβαίως με backup στο δίκτυο της ΔΕΗ); Αν στο τέλος τα ηλιακά και οι ανεμογεννήτριες εξακολουθούν να μειώνουν το ιδιαίτερο φυσικό κάλλος, τότε τα βγάζουμε.
Η ποιότητα ζωής στις πόλεις κι ειδικά στην Διαμαντόπετρα, σηκώνουν βελτίωση. Αντί να μωροφιλοδοξούμε για μητροπολιτικά πάρκα, δεν ακολουθούμε την ιδέα Μάνου για μικρά πάρκα 1-2 στρεμμάτων στις γειτονιές να πάρουν ανάσα οι κάτοικοι πρώτα;
Ποιότητα πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας παιδείας: απο αυτήν εξαρτάται το μέλλον του τόπου. Βήματα ποιοτικής αναβάθμισης μπορούν να γίνουν και με το υπάρχον προσωπικό. Ας τα κάνουμε.
Εξωτερική πολιτική: έχουμε δυο μεγάλα ζητήματα: τις διμερείς με την Τουρκία και το όνομα με την πΓΔΜ. Να κλείσουν ως το τέλος του 2012, γίνεται; Κάτι θα θυσιάσουμε εμείς, κάτι οι γείτονες, αλλά δεν μπορούμε να κρατούμε ολόκληρο έθνος σε κατάσταση τσαμπουκά και να περιμένουμε δημιουργικότητα και παραγωγικότητα.
Πληροφορική τεχνολογία: μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο στον εκδημοκρατισμό της χώρας και στην εμπέδωση της διαφάνειας. Ας στηθεί επιτέλους μια ομάδα διαχείρισης πιλοτικών προγραμμάτων κι ας υλοποιηθούν προγράμματα με άμεση μετρήσιμη αξία στη ζωή των πολιτών. Να μην ξαναδούμε πολίτες στην ουρά για ταυτότητες, διαβατήρια, κτηματολόγια, κτλ μετά το 2012. Γίνεται;
Τουρισμός: στροφή και προσήλωση στις ποιοτικές υπηρεσίες, με διαδικασιες διασφάλισης ποιότητας.
Τέλος: ανανέωση κομματικών ηγεσιών. Όσοι χρηματίσαν υπουργοί σε προηγούμενες κυβερνήσεις να παραιτηθούν από τα κομματικά τους αξιώματα και να παν σπιτάκια τους. Την εμπειρία τους (που συλλογικά έφερε την Ελλάδα στην χρεοκοπία) δεν την χρειαζόμαστε πλέον.
Εσείς τι πιστεύετε πως χρειάζεται η Ελλάδα για το μέλλον της;