Τον Δεκέμβρη που μας πέρασε πήγαμε στην Ελλάδα για Χριστούγεννα. Προσπαθώ να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου από το ταξίδι και να γράψω κάτι για τις εντυπώσεις μου. Το ταξίδι στην Ελλάδα είναι πάντοτε μια δύσκολη εμπειρία. Προς το παρόν έχω βάλει κάποιες φωτογραφίες εδώ.

Επανένωση με Ελλάδα.

Πετούσαμε από Σικάγο στη Θεσσαλονίκη, μέσω Μονάχου. Φτάσαμε στο Μόναχο τρείς ώρες πριν την πτήση μας για Θεσσαλονίκη. Αφού ξεκουραστήκαμε λιγάκι, πήγαμε προς την έξοδο απ όπου θα παίρναμε το αεροπλάνο. Ειμασταν οι πρώτοι εκεί. Σε λίγο άρχισε να καταφτάνει και η ομογένεια, οι απόδημοι. Κάποια στιγμή από τα μεγάφωνα ανακοινώνεται πως η πτήση φτάνει με καθυστέρηση λόγω καιρού στο αεροδρόμιου του Μονάχου. Κι αρχίζει η ομογένεια, εν χορώ, να μοιρολογεί: μας περιπαίζουν, γιατί μας το κάνουν αυτό, μόνο τη δική μας πτήση καθυστερούν, δεν γουστάρουν τους Έλληνες, προσπαθούν να σαμποτάρουν την Ολυμπιακή (με την Aegean πετούσαν) κ.ά.

Στο μεταξύ χιονίζει από το πρωί και βλέπεις στον χώρο του αεροδρομίου τα εκχιονιστικά να πηγαινοέρχονται ασταμάτητα. Βλέπεις στις οθόνες πληροφοριών πως όλες οι πτήσεις έχουν καθυστέρηση…. αθάνατη ομογένεια…

Θεσσαλονίκη, Καστοριά

Ουζάκι με τον Περικλή και τη Σοφία στο Μέλαθρο και διανυκτέρευση στο Ηλέκτα Παλάς. Την άλλη μέρα μας ξύπνησαν τα χριστουγεννιάτικα πανηγύρια του δήμαρχου, στην πλατεία Αριστοτέλους. Κάτι σαϊνια μηχανικοί ήχου άρχισαν τα φού-φού-ένα-δύο από τις 8 το πρωί και στις 9 αρχίσαν τα νταούλια… πολιτισμός! Τα μαζέψαμε και βγήκαμε στο δρόμο για Καστοριά.

Στην Καστοριά είχαμε κλείσει στο Αρχοντικό του Βέργουλα. Ωραία δωμάτια αλλά εκτός από το κρεβάτι δεν έχει πού να κάτσεις. Και το μπάνιο είναι δεν είναι ένα τετραγωνικό μέτρο. Κάθεσαι για χέσιμο και το πηγούνι πάει μέσα στο νεροχύτη!

Η Καστοριά από μακριά φαίνεται μια κούκλα αλλά από κοντά είναι πανούκλα. Βρώμικη, παραμελημένη όπως κάθε Ελληνική πόλη άλλωστε, δίχως ρόλο, δίχως όραμα για το μέλλον. Περπατάς στο δρόμο με τα γουναρικά και βλέπεις τους καταστηματάρχες, στα ημιυπόγεια, καθισμένους μπροστά σε ασπρόμαυρες τηλεοράσεις, να καπνίζουν, περιμένοντας να πέσει κανένας πελάτης. Απελπιστικό τοπίο.

Με λίγο νόστιμο φαγητό όμως φτιάχνει η διάθεση: ο Μίλτος στην Παραλία, ο Ντολτσός λίγο παραπάνω στην ομώνυμη πλατεία, και το Κροντήρι αξίξουν μια επίσκεψη.