Ενώ η τρομοκρατία έχει περίπου εξαφανιστεί στη δύση, στην καθ’ ημάς Ανατολή οι τρομοκρατικές οργανώσεις φυτρώνουν σαν μανιτάρια. Θρασύδειλοι φόνοι, εμπρησμοί, βανδαλισμοί, επιθέσεις σε βουλευτές, σε βιβλιοπωλεία και περιοδικά, ακόμα και έξαρση της ποινικής και ποδοσφαιρικής βίας που είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Οι σχετικές ειδήσεις έπαψαν πια να κοσμούν τα πρωτοσέλιδα.

Ο κ. Χρυσοχοΐδης κάνει φιλότιμες προσπάθειες να αντιμετωπίσει το φαινόμενο, αλλά είναι γνωστό ότι η αποτελεσματικότητα της προσπάθειάς του εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την απομόνωση των τρομοκρατών από την κοινωνία. Καλύτερα απ’ όλους το γνωρίζουν οι αριστεροί, δεδομένου ότι σε όλα τα αριστερά εγχειρίδια αναφέρεται πως οι «επαναστάτες» είναι ανίκητοι από κάθε εξουσία, όταν κολυμπούν στο λαό όπως το ψάρι στο νερό. Αυτός προφανώς ήταν ο λόγος που η ιταλική αριστερά οργάνωνε διαδηλώσεις εναντίον της τρομοκρατίας των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Όχι βέβαια με κάποιο αίτημα, αλλά με αποκλειστικό στόχο την κοινωνική τους απομόνωση. Λίγο μετά, οι Ταξιαρχίες εξαρθρώθηκαν.

Στη καθυστερημένη χώρα μας η ελληνική αριστερά, που είναι περισσότερο ελληνική και λιγότερο αριστερά, δεν απομονώνει τους τρομοκράτες. Απομονώνει τους «μπάτσους», που παρομοιάζονται με δυνάμεις κατοχής και πρέπει να εκκενώσουν τις απελευθερωμένες περιοχές κυριαρχίας των αντιεξουσιαστών. Την αντίληψη αυτή εξέφρασε εύγλωττα ο πρόεδρος του ΣΥΝ: «Όταν επιτίθεσαι σε ένα Αστυνομικό Τμήμα τη στιγμή που εκεί μπορεί να βρίσκεται ο καθένας πολίτης… Και βρισκόντουσαν και πολίτες μέσα εκείνη την ώρα». Δηλαδή όταν δεν βρίσκονται πολίτες, οι κουκουλοφόροι νομιμοποιούνται να επιτίθενται και να σκοτώνουν αστυνομικούς! Και όταν με πολύ κόπο συλληφθεί κάποιος τρομοκράτης, κάποιοι της αριστεράς οργανώνουν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας: «Λευτεριά στον αγωνιστή».

Την πρωτόγονη αυτή αντίληψη επιχείρησε να σπάσει η Ομοσπονδία Πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ) και προσκάλεσε εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών για συλλαλητήριο. Τότε υπέστη ένα πρωτοφανές σε εμπάθεια, όσο και παιδαριώδες σε επιχειρήματα, μπαράζ επιθέσεων από το ΣΥΝ. Πρώτα, οι συνδικαλιστές πανεπιστημιακοί του ΣΥΝ απεφάνθησαν ότι η πρόσκληση «ούτε σαφές πολιτικό πλαίσιο προτείνει, ούτε έχει νόημα να αναχθούν σε συνομιλητές άτομα τα οποία δεν επιδιώκουν καν κοινωνική νομιμοποίηση». Ακολούθησε εμπαθές δημοσίευμα ενός από αυτούς, κατά το οποίο η πραγματοποίηση ενός συλλαλητηρίου συμπόρευσης με τους Καρατζαφέρηδες, απλώς θα ενίσχυε την αυταρέσκεια των κουμπουροφόρων. Συνεχίζουν οι κομματικοί πανεπιστημιακοί του ΣΥΝ, κατηγορώντας την ΠΟΣΔΕΠ ότι «αποπροσανατολίζει το πανεπιστημιακό κίνημα», αφού το σύνθημα «όχι στην τρομοκρατία… δεν είναι παρά ένας σκοτεινός, λαϊκιστικός και εν τέλει συντηρητικός λόγος ομαλότητας». Πιο εύγλωττος ο κομματικός γραμματέας Θεσσαλονίκης του ΣΥΝ, παρομοιάζει τους τρομοκράτες με τον Γιάννη Αγιάννη και τους αστυνομικούς με τον Ιαβέρη και καλεί την ΠΟΣΔΕΠ να πάρει θέση! Το έργο του κ. Χρυσοχοΐδη είναι πράγματι δύσκολο.

—

* αναδημοσιεύεται με άδεια του συγγραφέα. Πρώτη δημοσίευση.