Ντεν καταλαβένι

Βρεθήκαμε, το Σάββατο, με καλούς φίλους για βραδινό. Πρόκειται για αξιόλογο ζευγάρι: αυτός, Έλληνοαμερικανός 2ης γενιάς, καθολικός πρώην ιερέας· αυτή καθολική πρώην μοναχή. Γνωρίστηκαν ενώ εκπονούσαν κι οι δυο διδακτορικά στην ψυχολογία, αγαπήθηκαν, εγκατέλειψαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, παντρευτήκαν, κάναν οικογένεια, παραμένουν ενεργοί (και εξαιρετικά προοδευτικοί) καθολικοί, και σήμερα εργάζονται ως σύμβουλος παιδείας αυτός και ψυχολόγος-θεραπεύτρια αυτή. Ρωτούσε λοιπόν ο John να καταλάβει πού οφείλεται το μπάχαλο στην Ελλάδα.

Θυμήθηκα την απάντηση ενός παλιού καλού φίλου που είχε πει ότι η Τουρκοκρατία κράτησε μόνο 400 χρόνια. Δεν το είπα όμως.

Ήθελε λοιπόν ο John να καταλάβει γιατί τα πρωτοξαδέρφια του που ζουν στην Αθήνα, πρέπει να στηθούν από τα άγρια χαράματα στην ουρά για να καταθέσουν μια αίτηση ή να κλείσουν ένα ραντεβού.

Προσπάθησα να εξηγήσω πως το σύστημα, ειδικά για τα διαβατήρια που συζητούσαμε, στήθηκε πρόχειρα, τσαπατσούλικα. Αυτό είναι που δεν μπορούσε να καταλάβει ο άνθρωπος. Γιατί υπάρχει αυτή η προχειρότητα και τσαπατσουλιά; Τι “εμπνέει” αυτή την απαξίωση προς τον πολίτη; Πώς είναι δυνατόν, ρωτούσε, οι Έλληνες να είναι τόσο καλόκαρδοι αλλά να μη δίνουν δεκάρα για την οργάνωση και την εξυπηρέτηση; Ποιά είναι η ρίζα του κακού;

Για να ‘μαι ειλικρινής, σήκωσα τα χέρια. Ούτε γνωρίζω την απάντηση ούτε μπορώ να την φανταστώ. Μ’ έχει προβληματίσει και μένα το ερώτημα, τι φταίει και πορευόμαστε έτσι.

Καθημερινά διαβάζουμε για τα φαινόμενα κακοδιοίκησης και ταλαιπωρίας. Τα βιώνουμε στο πετσί μας. Φταίει, για τα διαβατήρια ας πούμε, ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης που είναι ανίκανος να διαχειριστεί ένα τόσο απλό αλλά ουσιαστικό ζήτημα; Έστω. Αν είναι ανίκανος, τότε γιατί δεν τον ελέγχει η αντιπολίτευση και γιατί δεν τον αντικαθιστά ο πρωθυπουργός. Αν ο πρωθυπουργός είναι ανίδεος κι ο αρχηγός της αντιπολίτευσης αμέτοχος, τότε γιατί δεν διαμαρτύρεται ο κόσμος; Γιατί δεν επεμβαίνει ο Τύπος; Γιατί δε λέει μια κουβέντα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Γιατί δεν ευαισθητοποιείται ο κατα-τα-άλλα-λαλίστατος Αρχιεπίσκοπος;

Γιατί ρε παιδιά; Γράψτε καμιά απάντηση στα σχόλια παρακάτω για να ‘χω κάτι να πώ του John την επόμενη φορά που θα τους δούμε.

<a href=”http://www.sync.gr/claim/umXquC99GJOV” rel=”sync”></a>

Share

32 thoughts on “Ντεν καταλαβένι

  1. Εκδοχή πρώτη:
    Επειδή από τον 19ο αι. κιόλας οι όροι «κυβέρνηση ή κράτος» και «πολιτικό κόμμα» είναι ταυτόσημοι, με το «κόμμα» να παίζει και τον ρόλο της κάστας ή φατρίας στο οποίο εντάσσονται οι «πολίτες»;

  2. Εκδοχή πρώτη:
    Επειδή από τον 19ο αι. κιόλας οι όροι «κυβέρνηση ή κράτος» και «πολιτικό κόμμα» είναι ταυτόσημοι, με το «κόμμα» να παίζει και τον ρόλο της κάστας ή φατρίας στο οποίο εντάσσονται οι «πολίτες»;

  3. κοιτα εχω αρκετες θεωριες αλλα το βασικο ειναι οτι δεν υπαρχει γενικα κουλτουρα εξυπηρετησης πολιτων, σε ιδιωτικο και δημοσιο τομεα.

    σιγουρα εχει να κανει με την ελλειψη τυπικης ευγενειας στην Ελλαδα (ΠΑΝΤΟΥ) και ενα μερος πρεπει να εχει να κανει με τον υπερβολικο κρατισμο. Οταν για μια τηλεφωνικη γραμμη περιμενες 2 χρονια, χαρη σου εκανε ο υπαλληλος του ΟΤΕ αν σου μιλουσε. Οπως και στην Σοβιετια η μεγαλη ελλειψη προϊοντων κανει αυτους που τα παρεχουν να γινονται αλαζονικοι.

    Τωρα αυτο επηρεαζει και το στενο δημοσιο, ή ισως αναποδα: οταν ο ιδιωτικος τομεας ειναι υπερανταγωνιστικος και οι υπαλληλοι εξυπηρετουν αμεσα τοτε συνηθιζει ο κοσμος και απαιτει κατι παρομοιο και στον δημοσιο τομεα.

    Παρεμφερεις δυσκολες ερωτησεις ειναι για μενα και οι εξης: γιατι ειναι οι δρομοι της ελλαδας τοοοοσο χάλια? Η Γερμανια οταν ειχε παρομοιο εισοδημα με μας (πες το 1980) ειχε ΑΡΙΣΤΟΥΣ δρομους, αρα δεν ειναι θεμα εισοδηματος, ειναι νοοτροπια, καπου κατι πασχει.

  4. κοιτα εχω αρκετες θεωριες αλλα το βασικο ειναι οτι δεν υπαρχει γενικα κουλτουρα εξυπηρετησης πολιτων, σε ιδιωτικο και δημοσιο τομεα.

    σιγουρα εχει να κανει με την ελλειψη τυπικης ευγενειας στην Ελλαδα (ΠΑΝΤΟΥ) και ενα μερος πρεπει να εχει να κανει με τον υπερβολικο κρατισμο. Οταν για μια τηλεφωνικη γραμμη περιμενες 2 χρονια, χαρη σου εκανε ο υπαλληλος του ΟΤΕ αν σου μιλουσε. Οπως και στην Σοβιετια η μεγαλη ελλειψη προϊοντων κανει αυτους που τα παρεχουν να γινονται αλαζονικοι.

    Τωρα αυτο επηρεαζει και το στενο δημοσιο, ή ισως αναποδα: οταν ο ιδιωτικος τομεας ειναι υπερανταγωνιστικος και οι υπαλληλοι εξυπηρετουν αμεσα τοτε συνηθιζει ο κοσμος και απαιτει κατι παρομοιο και στον δημοσιο τομεα.

    Παρεμφερεις δυσκολες ερωτησεις ειναι για μενα και οι εξης: γιατι ειναι οι δρομοι της ελλαδας τοοοοσο χάλια? Η Γερμανια οταν ειχε παρομοιο εισοδημα με μας (πες το 1980) ειχε ΑΡΙΣΤΟΥΣ δρομους, αρα δεν ειναι θεμα εισοδηματος, ειναι νοοτροπια, καπου κατι πασχει.

  5. Αυτό ρωτάω Σωτήρη: πού οφείλεται αυτή η έλλειψη ευγένειας; Πού οφείλεται αυτή η νοοτροπία;

  6. Αυτό ρωτάω Σωτήρη: πού οφείλεται αυτή η έλλειψη ευγένειας; Πού οφείλεται αυτή η νοοτροπία;

  7. Oφείλεται στο ότι ο έλληνας είναι το κακομαθημένο κωλόπαιδο του κόσμου. Τους ξένους (strangers όχι foreigners) τους αντιλαμβάνεται είτε ως κατώτερους, οπότε τους φτύνει και τους ταλαιπωρεί για να σπάσει πλάκα, είτε ως ανώτερους οπότε τους γλύφει για να κάνει τη δουλειά του. Είτε σαν πιο βλάκες από αυτόν, και τους κοροϊδεύει, είτε σαν πιο έξυπνους και τους αντιμετωπίζει με καχυποψία. Την ισότητα δεν την καταλαβαίνει, οπότε η ευγένεια είναι εντελώς περιττή.

    Να ρωτήσω κι εγώ κάτι: Πώς εξηγείτε ότι έχουμε ίσως τα πιο καθαρά σπίτια και τους πιο βρώμικους δημόσιους χώρους;

  8. Oφείλεται στο ότι ο έλληνας είναι το κακομαθημένο κωλόπαιδο του κόσμου. Τους ξένους (strangers όχι foreigners) τους αντιλαμβάνεται είτε ως κατώτερους, οπότε τους φτύνει και τους ταλαιπωρεί για να σπάσει πλάκα, είτε ως ανώτερους οπότε τους γλύφει για να κάνει τη δουλειά του. Είτε σαν πιο βλάκες από αυτόν, και τους κοροϊδεύει, είτε σαν πιο έξυπνους και τους αντιμετωπίζει με καχυποψία. Την ισότητα δεν την καταλαβαίνει, οπότε η ευγένεια είναι εντελώς περιττή.

    Να ρωτήσω κι εγώ κάτι: Πώς εξηγείτε ότι έχουμε ίσως τα πιο καθαρά σπίτια και τους πιο βρώμικους δημόσιους χώρους;

  9. Θα το απέδιδα γενικά στην έλλειψη παιδείας (όχι απαραίτητα τίτλων σπουδών), την αμοιβαία χαμηλή πολιτιστική στάθμη, και την αρνητική επίδραση των άθλιων ΜΜΕ μας. Last but not least, το πελατειακό πολιτικό σύστημα, που η αναποτελεσματικότητα του μας ταλανίζει από συστάσεως ελληνικού κράτους. Ολα σε έναν κλειστό βρόγχο θετικής ανάδρασης…

  10. Θα το απέδιδα γενικά στην έλλειψη παιδείας (όχι απαραίτητα τίτλων σπουδών), την αμοιβαία χαμηλή πολιτιστική στάθμη, και την αρνητική επίδραση των άθλιων ΜΜΕ μας. Last but not least, το πελατειακό πολιτικό σύστημα, που η αναποτελεσματικότητα του μας ταλανίζει από συστάσεως ελληνικού κράτους. Ολα σε έναν κλειστό βρόγχο θετικής ανάδρασης…

  11. οπως ειπα, νομιζω ενα μερος οφειλεται στον κρατισμο μας.

    Γενικα πρεπει να πω οτι η ευγενεια και η καλη εξυπηρετηση δεν ειναι εμφυτες στον ανθρωπο. Οσο πιο πρωτογονη μια κοινωνια και ανοργανωτη (με την εννοια οτι δεν εχει σαφεις πολιτικες δομες) τοσο πιο αγενεις ειναι οι ανθρωποι νομιζω, γιατι ο ξενος ειναι αυτοματα εχθρος και ανταγωνιστης για χωρο, φαϊ και γυναικες 🙂

    Στην Δυση η ευγενεια εχει ερθει μετα απο αιωνες πιθηκισμου της αριστοκρατιας (οι τυποι ευγενειας και το γενικο σαβουαρ φερ εχουν ξεκαθαρες αριστοκρατικες καταβολες) και εκδημοκρατισμου της κοινωνιας.

    Σημερα ο μεσος Γερμανος θελει να ειναι ευγενικος γιατι αυτο ειναι το προτυπο (ενω στην Ελλαδα συχνα ειναι ο μαγκας σας-γαμαω-ολους) αλλα και γιατι οι κοινωνικοπολιτικες δομες το επιτρεπουν. Δεν χρειαζεται να κοιτας τον γειτονα με μισο ματι και να τον απειλεις, αν κανει κατι που σε ενοχλει θα επιληφθει η αστυνομια. Δεν χρειαζεται να βριζεις τους αλλους οδηγους, παλι σε περιπτωση αδικιας υπαρχει αστυνομια. κτλ κτλ

    Συγκεκριμενα η γρηγορη εξυπηρετηση σε δημοσιες υπηρεσιες ειναι ενα μερος ευγενεια, ενα μερος αισθημα καθηκοντος (αυτο και αν απουσιαζει στην Ελλαδα και γενικα στη Νοτια Ευρωπη) και ενα μερος οπως ειπα πριν ελλειψη ανταγωνισμου.

    Αρκετα, αυτη ηταν η ερασιτεχνικη αναλυση απο μενα 🙂

  12. οπως ειπα, νομιζω ενα μερος οφειλεται στον κρατισμο μας.

    Γενικα πρεπει να πω οτι η ευγενεια και η καλη εξυπηρετηση δεν ειναι εμφυτες στον ανθρωπο. Οσο πιο πρωτογονη μια κοινωνια και ανοργανωτη (με την εννοια οτι δεν εχει σαφεις πολιτικες δομες) τοσο πιο αγενεις ειναι οι ανθρωποι νομιζω, γιατι ο ξενος ειναι αυτοματα εχθρος και ανταγωνιστης για χωρο, φαϊ και γυναικες 🙂

    Στην Δυση η ευγενεια εχει ερθει μετα απο αιωνες πιθηκισμου της αριστοκρατιας (οι τυποι ευγενειας και το γενικο σαβουαρ φερ εχουν ξεκαθαρες αριστοκρατικες καταβολες) και εκδημοκρατισμου της κοινωνιας.

    Σημερα ο μεσος Γερμανος θελει να ειναι ευγενικος γιατι αυτο ειναι το προτυπο (ενω στην Ελλαδα συχνα ειναι ο μαγκας σας-γαμαω-ολους) αλλα και γιατι οι κοινωνικοπολιτικες δομες το επιτρεπουν. Δεν χρειαζεται να κοιτας τον γειτονα με μισο ματι και να τον απειλεις, αν κανει κατι που σε ενοχλει θα επιληφθει η αστυνομια. Δεν χρειαζεται να βριζεις τους αλλους οδηγους, παλι σε περιπτωση αδικιας υπαρχει αστυνομια. κτλ κτλ

    Συγκεκριμενα η γρηγορη εξυπηρετηση σε δημοσιες υπηρεσιες ειναι ενα μερος ευγενεια, ενα μερος αισθημα καθηκοντος (αυτο και αν απουσιαζει στην Ελλαδα και γενικα στη Νοτια Ευρωπη) και ενα μερος οπως ειπα πριν ελλειψη ανταγωνισμου.

    Αρκετα, αυτη ηταν η ερασιτεχνικη αναλυση απο μενα 🙂

  13. Geia hara se olous,

    shetika me to erwthma auto, pistevw oti ofeiletai sthn nootropia tou Ellhna. Opws kathe laos ehei ta dika tou proterhmata kai meionekthmata etsi kai oi Ellhnnes eimaste anorganwtoi kai tsapatsoulhdes.

    Me to thema twn diavathriwn twra, ithelan vasika na prolavoun ena deadline twn HPA. Kapoioi sto Yp. Exwterikwn apofasisan hwris na rwthsoun gia ypodomes ths Astynomias. Enw emeis vgalame nea diavathria me chipakia (opws mas zhthsan oi HPA) autoi den katarghsan thn visa gia tous Ellhnes.

    Pantws (gia na aisthanthoume ligo kalytera) kai edw pou eimai ston Kanada, egine prosfata bahalo me ta diavathria. Oi HPA zhthsan apo tous Kanadous na ehoun (otan erhontai HPA) diavathria (apo Martio nomizw) kai oi Kanadoi thimithikan ton Fevrouario na kanoun aithsh gia diavathia opote egine to ela na deis.

    San resume thelw na pw, oti oloi oi laoi ehoun thetika kai arnhtika. Mhn eimaste panta kai se megalo vathmo arnhtikoi. Yparhoun kai polla kala stous Ellhnes pou den ta ehoun alloi laoi.

    Na eiste oloi kala,
    Sotiris

  14. Geia hara se olous,

    shetika me to erwthma auto, pistevw oti ofeiletai sthn nootropia tou Ellhna. Opws kathe laos ehei ta dika tou proterhmata kai meionekthmata etsi kai oi Ellhnnes eimaste anorganwtoi kai tsapatsoulhdes.

    Me to thema twn diavathriwn twra, ithelan vasika na prolavoun ena deadline twn HPA. Kapoioi sto Yp. Exwterikwn apofasisan hwris na rwthsoun gia ypodomes ths Astynomias. Enw emeis vgalame nea diavathria me chipakia (opws mas zhthsan oi HPA) autoi den katarghsan thn visa gia tous Ellhnes.

    Pantws (gia na aisthanthoume ligo kalytera) kai edw pou eimai ston Kanada, egine prosfata bahalo me ta diavathria. Oi HPA zhthsan apo tous Kanadous na ehoun (otan erhontai HPA) diavathria (apo Martio nomizw) kai oi Kanadoi thimithikan ton Fevrouario na kanoun aithsh gia diavathia opote egine to ela na deis.

    San resume thelw na pw, oti oloi oi laoi ehoun thetika kai arnhtika. Mhn eimaste panta kai se megalo vathmo arnhtikoi. Yparhoun kai polla kala stous Ellhnes pou den ta ehoun alloi laoi.

    Na eiste oloi kala,
    Sotiris

  15. Συμφωνώ εν μέρει με το Σωτήρη, ότι δηλαδή έχουμε και τα καλά μας και τα κακά μας όπως όλοι οι λαοί. Από την άλλη έχουμε έλλειψη κοινωνικότητας στο επίπεδο του συλλογικού συμφέροντος. Σε αυτό νομίζω πέρα από τα 400 χρόνια τουρκοκρατίας (χωρίς να πρέπει αυτό να αποτελεί σταθερό άλλοθι) μεσολάβησε και ένας εμφύλιος που δίχασε επίσης και δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερο κενό στο θέμα του συλλογικού συμφέροντος. Ετσι λίγο πολύ όλοι λειτουργούμε με έναν έντονο ατομισμό και εγωϊσμό που εντείνεται και από τις αλλαγές των τελευταίων χρόνων πολιτικές, οικονομικές κλπ. Συμπεριφορές μη ευγένειας και αδιαφορίας για εξυπηρέτηση ή αγκυλώσεις στο να βρεθούν λύσεις δεν ισχύουν μόνο στο δημόσιο. Εχω εργαστεί πάνω από 20 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα. Είναι μία από τα ίδια. Κάποιος π.χ. δεν πληρώνεται καλά και βρίσκει άλλοθι να μην κάνει τη δουλειά του σωστά αντί να διεκδικήσει να πληρώνεται και να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του. Αυτό δείχνει και έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοαπαξίωση πέρα από την απαξίωση του διπλανού. Νομίζω πως είναι πάρα πολλοί οι λόγοι που λειτουργούμε όπως λειτουργούμε και μάλλον δύσκολα θα μπορέσεις να εξηγήσεις σε κάποιον που δεν έχει ζήσει τον τόπο.

  16. Συμφωνώ εν μέρει με το Σωτήρη, ότι δηλαδή έχουμε και τα καλά μας και τα κακά μας όπως όλοι οι λαοί. Από την άλλη έχουμε έλλειψη κοινωνικότητας στο επίπεδο του συλλογικού συμφέροντος. Σε αυτό νομίζω πέρα από τα 400 χρόνια τουρκοκρατίας (χωρίς να πρέπει αυτό να αποτελεί σταθερό άλλοθι) μεσολάβησε και ένας εμφύλιος που δίχασε επίσης και δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερο κενό στο θέμα του συλλογικού συμφέροντος. Ετσι λίγο πολύ όλοι λειτουργούμε με έναν έντονο ατομισμό και εγωϊσμό που εντείνεται και από τις αλλαγές των τελευταίων χρόνων πολιτικές, οικονομικές κλπ. Συμπεριφορές μη ευγένειας και αδιαφορίας για εξυπηρέτηση ή αγκυλώσεις στο να βρεθούν λύσεις δεν ισχύουν μόνο στο δημόσιο. Εχω εργαστεί πάνω από 20 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα. Είναι μία από τα ίδια. Κάποιος π.χ. δεν πληρώνεται καλά και βρίσκει άλλοθι να μην κάνει τη δουλειά του σωστά αντί να διεκδικήσει να πληρώνεται και να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του. Αυτό δείχνει και έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοαπαξίωση πέρα από την απαξίωση του διπλανού. Νομίζω πως είναι πάρα πολλοί οι λόγοι που λειτουργούμε όπως λειτουργούμε και μάλλον δύσκολα θα μπορέσεις να εξηγήσεις σε κάποιον που δεν έχει ζήσει τον τόπο.

  17. Λεωνίδα, έχουμε μιλήσει ώρες γι’ αυτό το ζήτημα.
    Τούς πρώτους μήνες που ήμουν Ελλάδα πέρυσι ήμουν έτοιμος για αυτοδικία: Προσπαθούσα απλά να περάσω το δρόμο σέρνοντας το καροτσάκι με το γιο μου όταν το φανάρι ήταν πράσινο για τους πεζούς (αναβοσβήνει πορτοκαλλί για τα αυτοκίνητα που στρίβουν): no way. Εστω και κάνοντας ξεκάθαρα σήμα “σταματήστε, έχω μωρό” άκουσα όσες βρισιές ήθελες. Η συμπεριφορά των οδηγών ήταν ανεξάρτητη φύλου και περιοχής (στο Πανόραμα, τα τζίπ συνηθίζουν να μπαίνουν στο αντίθετο ρεύμα στο φανάρι του Ανατόλια για να προλάβουν το πράσινο) αλλά όχι ανεξάρτητη φυλής. Η μοναδική φορά που κάποιος σταμάτησε για να περάσω (το οποίο με έκανε αρκετή εντύπωση για να γυρίσω να τον κοιτάξω) ήταν ένας οδηγός Αφρικανικής καταγωγής. Το μαρτύριο με
    το καροτσάκι ήταν καθημερινό: Αυτοκίνητα μπλοκάραν το πεζοδρόμιο κάθετα, κυρίες στη Πυλαία μπλόκαραν το πεζοδρόμιο με γλάστρες τεραστίων διαστάσεων κοκ. Η Αστυνομία ήταν απούσα και δεν νομίζω στο κλειστό κύκλωμα της Θεσσαλονίκης να θελήσει οποιοσδήποτε δήμαρχος να χαλάσει τις σχέσεις του με πιο αστυνομικά μέτρα.
    Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι αντικοινωνικές συμπεριφορές διορθώνονται μόνο με τον μπαμπούλα της τεχνολογίας και απεμβολή του ανθρώπινου παράγοντα (ο οποίος κλείνει τα μάτια η σβήνει τις κλήσεις, στη συγκεκριμένη περίπτωση μια κάμερα σε κάθε φανάρι που θα κατέγραφε μόνο τα αυτοκίνητα που παρανομούν και τίποτα άλλο, χιλιάδες Έλληνες εμπιστεύονται το google ότι κανένας δεν διαβάζει τα emails τους, θα μπορούσαν να εμπιστευθούν και μια smart camera που δεν βλέπει πεζούς και νομοταγείς οδηγούς). Όπου εφαρμόστηκε έχει και αποτελέσματα και κάνει τους ανθρώπους και πιο ευχάριστους: Η εμπειρία μου από τα ΚΕΠ (Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών) ήταν πολύ ευχάριστη.

    Δεν θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί ένα υποσύνολο των Ελλήνων είναι γαιδούρια. Έχω όμως σταματήσει να συμμερίζομαι τη συνεχή κριτική της Ελλάδας από τους ομογενείς και μετανάστες σαν και εμάς. Από τους περισσότερους ακούω μόνο αρνητικά για την Ελλάδα, τιποτα θετικό εκτός από μερικές ελληνοχριστιανικές κορώνες και προπαντός τίποτα αρνητικό για την Αμερική η τη Γερμανία η άλλη χώρα. Στην Ελλάδα έχουμε 148 ανα εκατομμύριο νεκρούς απο τροχαία (με πτωτική τάση, μετά τη Λετονία (210), τη Λιθουανία (205) και την Πορτογαλία (150)). Στο δήμο Φιλαδέλφειας (1.5εκ) είχαμε 407 νεκρούς από δολοφονίες
    με όπλα το 2006. Κάποιος ανέφερε για τους πιο βρώμικους δρόμους στην Ελλάδα αλλά σίγουρα δεν έχει έλθει στη Βόρεια Φιλαδέλφεια. Οι μισές δασκάλες στο παιδικό σταθμό του γιού μου δεν έχουν δόντια επειδή δεν είχαν ποτέ οδοντιατρική κάλυψη (όχι ότι έχει κανείς στην Ελλάδα, αλλά οι αμοιβές των οδοντιάτρων στις φτωχές (sic) περιοχές της Ελλάδας είναι χαμηλές).
    Δεν άκουσα ούτε ένα θετικό σχόλιο για το μετρό της Αθήνας (το πιο ωραίο του κόσμου) αλλά παράπονα ότι δεν είχε aircondition. Κανένας δεν μου ανέφερε ότι το intercity Αθήνας Θεσσαλονικης κάνει μόνο 4 ώρες (24 euro one way, εαν θυμάμαι καλά) αντι 10 ώρες που έκανε στην εποχή μου.

    Είμαι σίγουρος ότι ο καθολικός συνομιλητής σου Λεωνίδα ξέρει πολύ καλύτερα απο μένα τα προβλήματα της Φιλαδέλφειας και του Σικάγου και κάνει πολύ περισσότερα πράγματα από μένα για να λυθούν.
    Αλλά όπως είπε και ο Σωτήρης κάθε λαός και χώρα έχει και καλά και κακά. Καλό είναι να βλάπουμε καμμιά φορά και τα καλά.

    BTW, είχα καιρό να σε επισκεφθώ. Συγχαρητήρια για την εκπομπή. Είναι καταπληκτική.
    Κώστας

  18. Λεωνίδα, έχουμε μιλήσει ώρες γι’ αυτό το ζήτημα.
    Τούς πρώτους μήνες που ήμουν Ελλάδα πέρυσι ήμουν έτοιμος για αυτοδικία: Προσπαθούσα απλά να περάσω το δρόμο σέρνοντας το καροτσάκι με το γιο μου όταν το φανάρι ήταν πράσινο για τους πεζούς (αναβοσβήνει πορτοκαλλί για τα αυτοκίνητα που στρίβουν): no way. Εστω και κάνοντας ξεκάθαρα σήμα “σταματήστε, έχω μωρό” άκουσα όσες βρισιές ήθελες. Η συμπεριφορά των οδηγών ήταν ανεξάρτητη φύλου και περιοχής (στο Πανόραμα, τα τζίπ συνηθίζουν να μπαίνουν στο αντίθετο ρεύμα στο φανάρι του Ανατόλια για να προλάβουν το πράσινο) αλλά όχι ανεξάρτητη φυλής. Η μοναδική φορά που κάποιος σταμάτησε για να περάσω (το οποίο με έκανε αρκετή εντύπωση για να γυρίσω να τον κοιτάξω) ήταν ένας οδηγός Αφρικανικής καταγωγής. Το μαρτύριο με
    το καροτσάκι ήταν καθημερινό: Αυτοκίνητα μπλοκάραν το πεζοδρόμιο κάθετα, κυρίες στη Πυλαία μπλόκαραν το πεζοδρόμιο με γλάστρες τεραστίων διαστάσεων κοκ. Η Αστυνομία ήταν απούσα και δεν νομίζω στο κλειστό κύκλωμα της Θεσσαλονίκης να θελήσει οποιοσδήποτε δήμαρχος να χαλάσει τις σχέσεις του με πιο αστυνομικά μέτρα.
    Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι αντικοινωνικές συμπεριφορές διορθώνονται μόνο με τον μπαμπούλα της τεχνολογίας και απεμβολή του ανθρώπινου παράγοντα (ο οποίος κλείνει τα μάτια η σβήνει τις κλήσεις, στη συγκεκριμένη περίπτωση μια κάμερα σε κάθε φανάρι που θα κατέγραφε μόνο τα αυτοκίνητα που παρανομούν και τίποτα άλλο, χιλιάδες Έλληνες εμπιστεύονται το google ότι κανένας δεν διαβάζει τα emails τους, θα μπορούσαν να εμπιστευθούν και μια smart camera που δεν βλέπει πεζούς και νομοταγείς οδηγούς). Όπου εφαρμόστηκε έχει και αποτελέσματα και κάνει τους ανθρώπους και πιο ευχάριστους: Η εμπειρία μου από τα ΚΕΠ (Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών) ήταν πολύ ευχάριστη.

    Δεν θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί ένα υποσύνολο των Ελλήνων είναι γαιδούρια. Έχω όμως σταματήσει να συμμερίζομαι τη συνεχή κριτική της Ελλάδας από τους ομογενείς και μετανάστες σαν και εμάς. Από τους περισσότερους ακούω μόνο αρνητικά για την Ελλάδα, τιποτα θετικό εκτός από μερικές ελληνοχριστιανικές κορώνες και προπαντός τίποτα αρνητικό για την Αμερική η τη Γερμανία η άλλη χώρα. Στην Ελλάδα έχουμε 148 ανα εκατομμύριο νεκρούς απο τροχαία (με πτωτική τάση, μετά τη Λετονία (210), τη Λιθουανία (205) και την Πορτογαλία (150)). Στο δήμο Φιλαδέλφειας (1.5εκ) είχαμε 407 νεκρούς από δολοφονίες
    με όπλα το 2006. Κάποιος ανέφερε για τους πιο βρώμικους δρόμους στην Ελλάδα αλλά σίγουρα δεν έχει έλθει στη Βόρεια Φιλαδέλφεια. Οι μισές δασκάλες στο παιδικό σταθμό του γιού μου δεν έχουν δόντια επειδή δεν είχαν ποτέ οδοντιατρική κάλυψη (όχι ότι έχει κανείς στην Ελλάδα, αλλά οι αμοιβές των οδοντιάτρων στις φτωχές (sic) περιοχές της Ελλάδας είναι χαμηλές).
    Δεν άκουσα ούτε ένα θετικό σχόλιο για το μετρό της Αθήνας (το πιο ωραίο του κόσμου) αλλά παράπονα ότι δεν είχε aircondition. Κανένας δεν μου ανέφερε ότι το intercity Αθήνας Θεσσαλονικης κάνει μόνο 4 ώρες (24 euro one way, εαν θυμάμαι καλά) αντι 10 ώρες που έκανε στην εποχή μου.

    Είμαι σίγουρος ότι ο καθολικός συνομιλητής σου Λεωνίδα ξέρει πολύ καλύτερα απο μένα τα προβλήματα της Φιλαδέλφειας και του Σικάγου και κάνει πολύ περισσότερα πράγματα από μένα για να λυθούν.
    Αλλά όπως είπε και ο Σωτήρης κάθε λαός και χώρα έχει και καλά και κακά. Καλό είναι να βλάπουμε καμμιά φορά και τα καλά.

    BTW, είχα καιρό να σε επισκεφθώ. Συγχαρητήρια για την εκπομπή. Είναι καταπληκτική.
    Κώστας

  19. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει μία “δικτατορία” των αυτοκινήτων ειδικά στις μεγάλες ελληνικές πόλεις. Μοιάζει λες και έχουν δημιουργηθεί μόνο για εποχούμενους και όχι για πεζούς. Οσο για τα ΚΕΠ η δική μου εμπειρία μοιάζει με κάθε άλλης δημόσιας υπηρεσίας και απλά σαν μία λύση για την ανεργία. Αντί δηλαδή να οργανώσουν τα αντίστοιχα τμήματα σωστά φτιάχνουν υποπαραρτήματα… Αυτή ήταν η αίσθηση. Αλλά δεν αποκλείω να φταίει αυτό στη γειτονιά μου. Γιατί αντίστοιχα εμπειρία έκδοσης ταυτότητας στη γειτονιά μου δεν ήταν ανάλογη σε άλλη περιοχή που είχαν οργανώσει καλύτερα την υπηρεσία. Συχνά νομίζω είναι και θέμα κάποιος υπάλληλος να θέλει να ξεφύγει από την πεπατημένη και να μην έχει αγκυλώσεις και να διευκολύνει έτσι και τους πολίτες και τον εαυτό του. Διότι εκεί που έβγαλα εγώ την ταυτότητα υπήρχε γκρίνια και φόρτος εργασίας υπερβολικός για τον άνθρωπο που ήταν στο συγκεκριμένο πόστο. Μία άλλη οργάνωση της όλης δουλειάς θα ξεμπλόκαρε αυτή την κατάσταση. Την πρότεινα και μου απάντησε ο υπεύθυνος του τμήματος ότι εγώ που καθόμουν και περίμενα ένα τετράωρο εκεί νόμιζα ότι βρήκα τη λύση και μου έδωσε την εντύπωση ότι αυτό που πρότεινα δεν επιτρεπόταν. Ομως μετά άκουσα ότι αλλού το είχαν εφαρμόσει, άρα ήταν δική του αγκύλωση και όχι απαγόρευση από εγκυκλίους…

  20. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει μία “δικτατορία” των αυτοκινήτων ειδικά στις μεγάλες ελληνικές πόλεις. Μοιάζει λες και έχουν δημιουργηθεί μόνο για εποχούμενους και όχι για πεζούς. Οσο για τα ΚΕΠ η δική μου εμπειρία μοιάζει με κάθε άλλης δημόσιας υπηρεσίας και απλά σαν μία λύση για την ανεργία. Αντί δηλαδή να οργανώσουν τα αντίστοιχα τμήματα σωστά φτιάχνουν υποπαραρτήματα… Αυτή ήταν η αίσθηση. Αλλά δεν αποκλείω να φταίει αυτό στη γειτονιά μου. Γιατί αντίστοιχα εμπειρία έκδοσης ταυτότητας στη γειτονιά μου δεν ήταν ανάλογη σε άλλη περιοχή που είχαν οργανώσει καλύτερα την υπηρεσία. Συχνά νομίζω είναι και θέμα κάποιος υπάλληλος να θέλει να ξεφύγει από την πεπατημένη και να μην έχει αγκυλώσεις και να διευκολύνει έτσι και τους πολίτες και τον εαυτό του. Διότι εκεί που έβγαλα εγώ την ταυτότητα υπήρχε γκρίνια και φόρτος εργασίας υπερβολικός για τον άνθρωπο που ήταν στο συγκεκριμένο πόστο. Μία άλλη οργάνωση της όλης δουλειάς θα ξεμπλόκαρε αυτή την κατάσταση. Την πρότεινα και μου απάντησε ο υπεύθυνος του τμήματος ότι εγώ που καθόμουν και περίμενα ένα τετράωρο εκεί νόμιζα ότι βρήκα τη λύση και μου έδωσε την εντύπωση ότι αυτό που πρότεινα δεν επιτρεπόταν. Ομως μετά άκουσα ότι αλλού το είχαν εφαρμόσει, άρα ήταν δική του αγκύλωση και όχι απαγόρευση από εγκυκλίους…

  21. δεν συμφωνω καθολου με την θεωρια πλεονεκτηματων και μειονεκτηματων, “ετσι ειμαστε εμεις μωρε, τι τα θες, τουλαχιστον δεν ειμαστε ξενερωτοι λεει σαν τους Γερμανους” ή “δεν εχουμε την εγκληματικοτητα των ΗΠΑ”.

    γιατι ουτε ειναι μεν αληθεια οτι καπου ειμαστε καλυτεροι καπου χειροτεροι (εχω σειρα ευρωπαϊκων χωρών που θεωρω καλυτερες σε 99% των καταστασεων και σε ποιοτητα ζωης) ουτε φυσικα υπαρχει ασυμβατοτητα μεταξυ καλης συμπεριφορας στον δρομο και αλλων (καλων) χαρακτηριστικων του Ελληνα. Δεν ειναι “ελληνικοτητα” η καφριλα των οδηγων, ουτε απωλεια χαρακτηρα αν κοψουμε αυτο το χαος. Ειναι απλα και καθαρα ο νομος της ζουγκλας, μια χωρα που η ελλειψη ταξης εχει φτασει στον βαθμο οι καφροι να καθονται στον σβερκο ολων των αλλων.

    ΥΓ και φυσικα, για ονομα του θεου, το μετρό της Αθηνας δεν ειναι το ομορφοτερο στον κοσμο! Προτιμω την Μοσχα, την Μαδριτη, την Ρωμη εν μερει, ισως ακομα και την Βαρκελωνη, χωρις να μιλαω καν για το μεγεθος του δικτυου αλλα μονο την ομορφια των σταθμων.

  22. δεν συμφωνω καθολου με την θεωρια πλεονεκτηματων και μειονεκτηματων, “ετσι ειμαστε εμεις μωρε, τι τα θες, τουλαχιστον δεν ειμαστε ξενερωτοι λεει σαν τους Γερμανους” ή “δεν εχουμε την εγκληματικοτητα των ΗΠΑ”.

    γιατι ουτε ειναι μεν αληθεια οτι καπου ειμαστε καλυτεροι καπου χειροτεροι (εχω σειρα ευρωπαϊκων χωρών που θεωρω καλυτερες σε 99% των καταστασεων και σε ποιοτητα ζωης) ουτε φυσικα υπαρχει ασυμβατοτητα μεταξυ καλης συμπεριφορας στον δρομο και αλλων (καλων) χαρακτηριστικων του Ελληνα. Δεν ειναι “ελληνικοτητα” η καφριλα των οδηγων, ουτε απωλεια χαρακτηρα αν κοψουμε αυτο το χαος. Ειναι απλα και καθαρα ο νομος της ζουγκλας, μια χωρα που η ελλειψη ταξης εχει φτασει στον βαθμο οι καφροι να καθονται στον σβερκο ολων των αλλων.

    ΥΓ και φυσικα, για ονομα του θεου, το μετρό της Αθηνας δεν ειναι το ομορφοτερο στον κοσμο! Προτιμω την Μοσχα, την Μαδριτη, την Ρωμη εν μερει, ισως ακομα και την Βαρκελωνη, χωρις να μιλαω καν για το μεγεθος του δικτυου αλλα μονο την ομορφια των σταθμων.

  23. SG,
    Δεν ξέρω εαν πέρα από το ΥΓ αυτό το μήνυμα ήταν απάντηση στο δικό μου σχόλιο. Είπα σαφώς ότι η καφρίλα των οδηγών
    είναι παρανομίια η οποία μπορεί να διορθωθεί με την χρήση τεχνολογίας.
    Επαναλαμβάνοντας απλά ότι
    στο 99% των δεικτών είμαστε χειρότεροι από όλους (δεν
    ξέρω εαν συμπεριλαμβάνεις σ’αυτό και τον ψηλό καταναλωτισμό) αναπαράγουμε την μιζέρια της συνεχούς διαμαρτυρίας και γκρίνιας για όλα, ένα από τα πιο κλασσικά ελληνικά φαινόμενα. Πρόοδος δεν γίνεται με “cry baby” mentality. Νομίζω ούτε με το να καθόμαστε και να αναλύουμε τις ρίζες του μπάχαλου (νομίζω η παρατήρηση του Δημήτρη περί καλομαθημένου κ. ήταν μια τέλεια σύνοψη της αγένειας). Ισως μερικές συγκεκριμένες προτάσεις να ήταν καλύτερες. Και πιστεύω ότι η τεχνολογία δίνει τη λύση σε αρκετές περιπτώσεις απαλείφοντας τον ανθρώπινο παράγοντα. Μίλησα για κάμερες πού να επιβλέπουν τα πεζοδρόμια χωρίς να παραβιάζουν την ατομική ζωή. Ένα άλλο παράδειγμα που μου έκανε εντύπωση πρόσφατα στο Λος Άντζελες, είναι η παρακολούθηση gang members υποχρεώνοντας τους να φορέσουν GPS. Αυτά.
    ΥΓ: Εξαιρώ τα τεκταινόμενα στα πανεπιστήμια όπου
    δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πιο χαμηλά από τώρα 🙁

  24. SG,
    Δεν ξέρω εαν πέρα από το ΥΓ αυτό το μήνυμα ήταν απάντηση στο δικό μου σχόλιο. Είπα σαφώς ότι η καφρίλα των οδηγών
    είναι παρανομίια η οποία μπορεί να διορθωθεί με την χρήση τεχνολογίας.
    Επαναλαμβάνοντας απλά ότι
    στο 99% των δεικτών είμαστε χειρότεροι από όλους (δεν
    ξέρω εαν συμπεριλαμβάνεις σ’αυτό και τον ψηλό καταναλωτισμό) αναπαράγουμε την μιζέρια της συνεχούς διαμαρτυρίας και γκρίνιας για όλα, ένα από τα πιο κλασσικά ελληνικά φαινόμενα. Πρόοδος δεν γίνεται με “cry baby” mentality. Νομίζω ούτε με το να καθόμαστε και να αναλύουμε τις ρίζες του μπάχαλου (νομίζω η παρατήρηση του Δημήτρη περί καλομαθημένου κ. ήταν μια τέλεια σύνοψη της αγένειας). Ισως μερικές συγκεκριμένες προτάσεις να ήταν καλύτερες. Και πιστεύω ότι η τεχνολογία δίνει τη λύση σε αρκετές περιπτώσεις απαλείφοντας τον ανθρώπινο παράγοντα. Μίλησα για κάμερες πού να επιβλέπουν τα πεζοδρόμια χωρίς να παραβιάζουν την ατομική ζωή. Ένα άλλο παράδειγμα που μου έκανε εντύπωση πρόσφατα στο Λος Άντζελες, είναι η παρακολούθηση gang members υποχρεώνοντας τους να φορέσουν GPS. Αυτά.
    ΥΓ: Εξαιρώ τα τεκταινόμενα στα πανεπιστήμια όπου
    δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πιο χαμηλά από τώρα 🙁

  25. @Κώστας Δανιηλίδης

    Συμφωνώ ότι με το να κοιτάζουμε τα προβλήματα και να αναλωνόμαστε σε παράπονα και μιζέριες (αγαπημένο μας εθνικό σπορ) δεν καταφέρνουμε τίποτα απολύτως. Ούτε όμως και η καταστολή νομίζω ότι θα μας αλλάξει ως ανθρώπους (λαμβάνοντας υπόψη και την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία του μέσου έλληνα). Όσο αφορά στο δημόσιο τώρα, σαφώς λείπει η απαραίτητη κρατική παρέμβαση που θα κάνει τις δημόσιες υπηρεσίες πιο ευέλικτες και κυρίως πιο φιλικές για τους πολίτες. Όλοι μας έχουμε δυσάρεστες (όπως και ευχάριστες βέβαια) εμπειρίες από την εξυπηρέτησή μας από δημόσιους υπαλλήλους:
    – έλλειψη διάθεσης εξυπηρέτησης που φτάνει μέχρι την αγένεια,
    – κομπλεξισμός (η αίσθηση της “εξουσίας” που νομίζουν ότι φέρουν ορισμένοι υπάλληλοι είναι εξοργιστική),
    – νοοτροπία του τύπου “ξαναέλα όταν έχεις όλα τα απαραίτητα έντυπα συμπληρωμένα (αλλά κόψε το κεφάλι σου να βρεις πώς συμπληρώνονται και κυρίως μη ζαλίζεις το δικό μου το κεφάλι)” κλπ.
    Και είναι άσχημο η ικανοποιητική εξυπηρέτησή μας να εξαρτάται μόνο από την τύχη μας να πέσουμε πάνω σε έναν “καλό υπάλληλο”.

    Σε ευρύτερο επίπεδο τώρα (μιας και θίχτηκε παραπάνω η έλλειψη κοινωνικότητας σε θέματα συλλογικού συμφέροντος), ένα πιο εναλλακτικό και δημιουργικό σύστημα εκπαίδευσης μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά σε πολλά από τα προβλήματα παιδείας που αντιμετωπίζουμε: περιβαλλοντικής παιδείας, παιδείας σε οδηγική συμπεριφορά, εθελοντικής παιδείας, ανάπτυξη συλλογικότητας κλπ. (τουλάχιστον ας προασπίσουμε τις επόμενες γενιές που έρχονται). Γνωρίζω, για να δώσω ένα απλοϊκό παράδειγμα, οικολογικές δράσεις σε δημοτικά σχολεία της Γερμανίας που στους μικρούς μαθητές δημιουργούν το σεβασμό για το περιβάλλον, την κατανόηση της σημασίας της ανακύκλωσης κ.ο.κ. Και σαφώς ντράπηκα όταν πήγαμε για μπάνιο σε παραλία της χώρας μας με κάποιους φίλους μας από Γαλλία, και ενώ εμείς πετούσαμε τις γόπες απ’ τα τσιγάρα μας μας δεξιά και αριστερά, οι γάλλοι/γαλλίδες είχαν μαζέψει τις δικές τους (αλλά και όσες έβλεπαν τριγύρω τους) και τις πήραν μαζί τους όταν φύγαμε από την παραλία. Κακά τα ψέμματα, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα εκτός από την παροχή γνώσης δεν καταφέρνει και πολλά πράγματα. Και σίγουρα η παροχή παιδείας σαφώς δεν πρέπει να στηρίζεται σε ιδιωτικές πρωτοβουλίες των δασκάλων/καθηγητών (που έχουμε βέβαια έξοχα παραδείγματα να αναφέρουμε) αλλά σε ένα οργανωμένο πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων σε εθνικό επίπεδο.

    Αυτό που είναι περισσότερο απογοητευτικό όμως είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς (που διαμαρτυρόμαστε και ενοχλούμαστε από καταστάσεις και γεγονοτα) δεν κάνουμε πραγματικά τίποτα, όχι μόνο σε συλλογικό αλλά ούτε και σε ατομικό επίπεδο. Κοιτάζουμε τον εύκολο τρόπο, αποδεχόμαστε, βολευόμαστε, διαμαρτυρόμαστε και αρκούμαστε στην υποκρισία μας αλλά δεν αντιδρούμε και κυρίως δεν αλλάζουμε. Σίγουρα έχουν ενδιαφέρον και οι ιστορικές καταβολές αυτής της συμπεριφοράς μας αλλά περισσότερο σημαντικό είναι το πώς θα απαγκιστρωθούμε. Και μάλλον μας φαίνεται “βουνό” να ξεκινήσουμε τέτοιες ατομικές δράσεις αυτοβελτίωσης, δρώντας ωχαδερφιστικά ή μη βλέποντας κάποια “χειροπιαστά οφέλη” (που θα επιστραφούν σε μάς) για να κάνουμε κάτι τέτοιο… άσχετα άν αυτή η συμπεριφορά είναι που απαιτούμε να συναντήσουμε από τους άλλους στις δημόσιες υπηρεσίες, στο χώρο εργασίας μας, στο δρόμο και στην υπόλοιπη καθημερινότητά μας.

  26. […]
    “άσχετα άν αυτή η συμπεριφορά είναι που απαιτούμε να συναντήσουμε από τους άλλους στις δημόσιες υπηρεσίες, στο χώρο εργασίας μας, στο δρόμο και στην υπόλοιπη καθημερινότητά μας.”

    εννοώ ότι απαιτούμε από τους άλλους νοοτροπία και συμπεριφορά που συχνά _δεν_ επιδεικνύουμε εμείς οι ίδιοι στους άλλους.

  27. […]
    “άσχετα άν αυτή η συμπεριφορά είναι που απαιτούμε να συναντήσουμε από τους άλλους στις δημόσιες υπηρεσίες, στο χώρο εργασίας μας, στο δρόμο και στην υπόλοιπη καθημερινότητά μας.”

    εννοώ ότι απαιτούμε από τους άλλους νοοτροπία και συμπεριφορά που συχνά _δεν_ επιδεικνύουμε εμείς οι ίδιοι στους άλλους.

  28. οχι δεν πηγαινε ολο το σχολιο σε σενα κωστα, αλλα ειναι αδικο να λες οτι μονο γκρινιαζω. Προτασεις μαζευω και κανω και ο ιδιος αρκετες (οπως μπορεις να δεις σε οσες σελιδες συμμετεχω).

    παρεπιμπτοντως δεν λεω οτι στις στατιστικες ειμαστε χαμηλα, γιατι αυτο το βλεπει ο καθενας. Λεω οτι σε ουσιαστικα στοιχεια ακομα και διαπροσωπικων σχεσεων ας πουμε, κοινωνικο κεφαλαιο κτλ που δεν μετρωνται στις στατιστικες, ειμαστε χαμηλα. Γιατι η κλασικη παρηγορητικη ατακα οταν βλεπουμε στατιστικες ειναι: ναι μεν εχουμε χαος και χαμηλους μισθους, αλλα… (ειμαστε παληκαρια, ελληναρες, καλοι ανθρωποι, βαλε οτι θες).

    εγω λεω οτι ουτε αυτο δεν ισχυει, ειναι ενας μικρος μυθος. Εχω βρει χωρες που με καλυπτουν σε ΟΛΑ (εστω σε 99%) καλυτερα απο την Ελλαδα! Καιρος, μισθοι, επαγγελματικες ευκαιριες, διατροφη, κατοικια, ποιοτητα ανθρωπων, χαλαροτητα στην καθημερινοτητα, σοβαρο κρατος, υποδομες, κουλτουρα, ψυχαγωγια, καλαισθησια, γεωγραφικη θεση…

    ειναι συγκλονιστικη διαπιστωση λοιπον για μενα και καθολου τετριμμενη γκρινια οτι θα ηταν μαλλον καλυτερο για μενα αν ολα τα ατομα που αγαπω στον κοσμο μεταφεροντουσαν δια μαγειας σε κεινη την χωρα!

    και ειναι κοντινη διαπιστωση φυσικα να σκεφτω οτι οφειλω στα παιδια μου να γεννηθουν εκει και οχι στην Ελλαδα. Κριμα, πραγματικα κριμα.

  29. οχι δεν πηγαινε ολο το σχολιο σε σενα κωστα, αλλα ειναι αδικο να λες οτι μονο γκρινιαζω. Προτασεις μαζευω και κανω και ο ιδιος αρκετες (οπως μπορεις να δεις σε οσες σελιδες συμμετεχω).

    παρεπιμπτοντως δεν λεω οτι στις στατιστικες ειμαστε χαμηλα, γιατι αυτο το βλεπει ο καθενας. Λεω οτι σε ουσιαστικα στοιχεια ακομα και διαπροσωπικων σχεσεων ας πουμε, κοινωνικο κεφαλαιο κτλ που δεν μετρωνται στις στατιστικες, ειμαστε χαμηλα. Γιατι η κλασικη παρηγορητικη ατακα οταν βλεπουμε στατιστικες ειναι: ναι μεν εχουμε χαος και χαμηλους μισθους, αλλα… (ειμαστε παληκαρια, ελληναρες, καλοι ανθρωποι, βαλε οτι θες).

    εγω λεω οτι ουτε αυτο δεν ισχυει, ειναι ενας μικρος μυθος. Εχω βρει χωρες που με καλυπτουν σε ΟΛΑ (εστω σε 99%) καλυτερα απο την Ελλαδα! Καιρος, μισθοι, επαγγελματικες ευκαιριες, διατροφη, κατοικια, ποιοτητα ανθρωπων, χαλαροτητα στην καθημερινοτητα, σοβαρο κρατος, υποδομες, κουλτουρα, ψυχαγωγια, καλαισθησια, γεωγραφικη θεση…

    ειναι συγκλονιστικη διαπιστωση λοιπον για μενα και καθολου τετριμμενη γκρινια οτι θα ηταν μαλλον καλυτερο για μενα αν ολα τα ατομα που αγαπω στον κοσμο μεταφεροντουσαν δια μαγειας σε κεινη την χωρα!

    και ειναι κοντινη διαπιστωση φυσικα να σκεφτω οτι οφειλω στα παιδια μου να γεννηθουν εκει και οχι στην Ελλαδα. Κριμα, πραγματικα κριμα.

  30. Αν και αργοπορημένος, η απάντηση στο ερώτημα – χωρίς να αναιρούνται οι θέσεις των υπολοίπων – βρίσκεται (κατά τη γνώμη μου), στο εξής: Στη χώρα μας ενώ υπάρχουν νόμοι και πολλοί μάλιστα, δεν έχουμε αποφασίσει να αποσυνδέσουμε τους μηχανισμούς ελέγχου εφαρμογής των νόμων, από τη διοίκηση, το κράτος, τη κομματική – πελατειακή σχέση μεταξύ του πολιτικού συστήματος και του εκλογικού σώματος. Αυτό τώρα λειτουργεί σαν ανασταλτικός παράγοντας ”διαμόρφωσης”, αυτού που ευγενικά λέμε κουλτούρα. Κουλτούρα συμπεριφοράς, αλληλοσεβασμού κ.λ.π.

    Θα φέρω ένα απλό παράδειγμα, αυτό του παρκαρίσματος των ΙΧΕ, σε όλη την Αθήνα αλλά και σε όλες τις επαρχειακές πόλεις, ξεκινόντας από το ΠΩΣ λειτουργει,(στη Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο κ.λ.π), ο μηχανισμός ελέγχου εφαρμογής του νόμου περί παρκαρίσματος.

    Στις παραπάνω χώρες, η αστυνομία (κρατική ή δημοτική δεν μας ενδειαφέρει) γράφει τους παρανομούντας. Την επιβολή των ποινών, π.χ αφαίρεση πινακίδων, μεταφορά του ΙΧΕ, την έχουν αναθέσει σε ιδιωτική εταιρεία, με κάποιο ποσοστό κέρδους, επί της ποινής που πρέπει να πληρώσει ο παρανομών. Η ιδιωτική λοιπόν εταιρεία, που θέλει κέρδη, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, να ”κάνει τα στραβά μάτια”, για το παράπτωμα και άρα για να πάρεις το ΙΧΕ σου, πρ΄πει να πληρώσεις και άμεσα μάλιστα. Έτσι την επόμενη φορά, θα το σκεφτείς πολύ να ξανακάνεις το ίδιο παράπτωα και πάει λέγοντας, δηλαδή, σε πρώτο επίπεδο ”δημιουργείται η καλώς εννοούμενη κουλτούρα, με μέθοδο που δεν σηκώνει νερό, δεν έχει παραθυράκια και ”γνωρμίες” (χαζός είναι ο άλλος να χάσει το ποσοστό του!).

    Για το ίδιο παράδειγμα, στη χώρα μας, ο έλεγχος υλοποίησης των νόμων, έχει αφαιθεί στα δημόσια ή/και δημοτικά όργανα τα οποία – δυστυχώς – εξαρτώνται από τους προϊσταμένους τους, που με την σειρά τους, ειδικά προεκλογικά, δεν θέλουν να χάσουν ούτε ένα σταυρό. Έτσι ο πολίτης, ξέροντας ότι πάντα θα βρει ένα ”παραθυράκι”, δεν το πολυσκέφτεται να παρανομήσει μια που πάντα θα υπάρχει ή θα προσπαθήσει να βρει το ”μέσο” να μη τιμωρηθεί ή παρανμία του. Για μένα τα πράγματα είναι τόσο απλά και στο γιατί συμβαίνουν αλλά και στο πως μπορεί να βελτιωθούν.

  31. Αν και αργοπορημένος, η απάντηση στο ερώτημα – χωρίς να αναιρούνται οι θέσεις των υπολοίπων – βρίσκεται (κατά τη γνώμη μου), στο εξής: Στη χώρα μας ενώ υπάρχουν νόμοι και πολλοί μάλιστα, δεν έχουμε αποφασίσει να αποσυνδέσουμε τους μηχανισμούς ελέγχου εφαρμογής των νόμων, από τη διοίκηση, το κράτος, τη κομματική – πελατειακή σχέση μεταξύ του πολιτικού συστήματος και του εκλογικού σώματος. Αυτό τώρα λειτουργεί σαν ανασταλτικός παράγοντας ”διαμόρφωσης”, αυτού που ευγενικά λέμε κουλτούρα. Κουλτούρα συμπεριφοράς, αλληλοσεβασμού κ.λ.π.

    Θα φέρω ένα απλό παράδειγμα, αυτό του παρκαρίσματος των ΙΧΕ, σε όλη την Αθήνα αλλά και σε όλες τις επαρχειακές πόλεις, ξεκινόντας από το ΠΩΣ λειτουργει,(στη Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο κ.λ.π), ο μηχανισμός ελέγχου εφαρμογής του νόμου περί παρκαρίσματος.

    Στις παραπάνω χώρες, η αστυνομία (κρατική ή δημοτική δεν μας ενδειαφέρει) γράφει τους παρανομούντας. Την επιβολή των ποινών, π.χ αφαίρεση πινακίδων, μεταφορά του ΙΧΕ, την έχουν αναθέσει σε ιδιωτική εταιρεία, με κάποιο ποσοστό κέρδους, επί της ποινής που πρέπει να πληρώσει ο παρανομών. Η ιδιωτική λοιπόν εταιρεία, που θέλει κέρδη, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, να ”κάνει τα στραβά μάτια”, για το παράπτωμα και άρα για να πάρεις το ΙΧΕ σου, πρ΄πει να πληρώσεις και άμεσα μάλιστα. Έτσι την επόμενη φορά, θα το σκεφτείς πολύ να ξανακάνεις το ίδιο παράπτωα και πάει λέγοντας, δηλαδή, σε πρώτο επίπεδο ”δημιουργείται η καλώς εννοούμενη κουλτούρα, με μέθοδο που δεν σηκώνει νερό, δεν έχει παραθυράκια και ”γνωρμίες” (χαζός είναι ο άλλος να χάσει το ποσοστό του!).

    Για το ίδιο παράδειγμα, στη χώρα μας, ο έλεγχος υλοποίησης των νόμων, έχει αφαιθεί στα δημόσια ή/και δημοτικά όργανα τα οποία – δυστυχώς – εξαρτώνται από τους προϊσταμένους τους, που με την σειρά τους, ειδικά προεκλογικά, δεν θέλουν να χάσουν ούτε ένα σταυρό. Έτσι ο πολίτης, ξέροντας ότι πάντα θα βρει ένα ”παραθυράκι”, δεν το πολυσκέφτεται να παρανομήσει μια που πάντα θα υπάρχει ή θα προσπαθήσει να βρει το ”μέσο” να μη τιμωρηθεί ή παρανμία του. Για μένα τα πράγματα είναι τόσο απλά και στο γιατί συμβαίνουν αλλά και στο πως μπορεί να βελτιωθούν.

  32. @Κώστας Δανιηλίδης

    Συμφωνώ ότι με το να κοιτάζουμε τα προβλήματα και να αναλωνόμαστε σε παράπονα και μιζέριες (αγαπημένο μας εθνικό σπορ) δεν καταφέρνουμε τίποτα απολύτως. Ούτε όμως και η καταστολή νομίζω ότι θα μας αλλάξει ως ανθρώπους (λαμβάνοντας υπόψη και την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία του μέσου έλληνα). Όσο αφορά στο δημόσιο τώρα, σαφώς λείπει η απαραίτητη κρατική παρέμβαση που θα κάνει τις δημόσιες υπηρεσίες πιο ευέλικτες και κυρίως πιο φιλικές για τους πολίτες. Όλοι μας έχουμε δυσάρεστες (όπως και ευχάριστες βέβαια) εμπειρίες από την εξυπηρέτησή μας από δημόσιους υπαλλήλους:
    – έλλειψη διάθεσης εξυπηρέτησης που φτάνει μέχρι την αγένεια,
    – κομπλεξισμός (η αίσθηση της “εξουσίας” που νομίζουν ότι φέρουν ορισμένοι υπάλληλοι είναι εξοργιστική),
    – νοοτροπία του τύπου “ξαναέλα όταν έχεις όλα τα απαραίτητα έντυπα συμπληρωμένα (αλλά κόψε το κεφάλι σου να βρεις πώς συμπληρώνονται και κυρίως μη ζαλίζεις το δικό μου το κεφάλι)” κλπ.
    Και είναι άσχημο η ικανοποιητική εξυπηρέτησή μας να εξαρτάται μόνο από την τύχη μας να πέσουμε πάνω σε έναν “καλό υπάλληλο”.

    Σε ευρύτερο επίπεδο τώρα (μιας και θίχτηκε παραπάνω η έλλειψη κοινωνικότητας σε θέματα συλλογικού συμφέροντος), ένα πιο εναλλακτικό και δημιουργικό σύστημα εκπαίδευσης μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά σε πολλά από τα προβλήματα παιδείας που αντιμετωπίζουμε: περιβαλλοντικής παιδείας, παιδείας σε οδηγική συμπεριφορά, εθελοντικής παιδείας, ανάπτυξη συλλογικότητας κλπ. (τουλάχιστον ας προασπίσουμε τις επόμενες γενιές που έρχονται). Γνωρίζω, για να δώσω ένα απλοϊκό παράδειγμα, οικολογικές δράσεις σε δημοτικά σχολεία της Γερμανίας που στους μικρούς μαθητές δημιουργούν το σεβασμό για το περιβάλλον, την κατανόηση της σημασίας της ανακύκλωσης κ.ο.κ. Και σαφώς ντράπηκα όταν πήγαμε για μπάνιο σε παραλία της χώρας μας με κάποιους φίλους μας από Γαλλία, και ενώ εμείς πετούσαμε τις γόπες απ' τα τσιγάρα μας μας δεξιά και αριστερά, οι γάλλοι/γαλλίδες είχαν μαζέψει τις δικές τους (αλλά και όσες έβλεπαν τριγύρω τους) και τις πήραν μαζί τους όταν φύγαμε από την παραλία. Κακά τα ψέμματα, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα εκτός από την παροχή γνώσης δεν καταφέρνει και πολλά πράγματα. Και σίγουρα η παροχή παιδείας σαφώς δεν πρέπει να στηρίζεται σε ιδιωτικές πρωτοβουλίες των δασκάλων/καθηγητών (που έχουμε βέβαια έξοχα παραδείγματα να αναφέρουμε) αλλά σε ένα οργανωμένο πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων σε εθνικό επίπεδο.

    Αυτό που είναι περισσότερο απογοητευτικό όμως είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς (που διαμαρτυρόμαστε και ενοχλούμαστε από καταστάσεις και γεγονοτα) δεν κάνουμε πραγματικά τίποτα, όχι μόνο σε συλλογικό αλλά ούτε και σε ατομικό επίπεδο. Κοιτάζουμε τον εύκολο τρόπο, αποδεχόμαστε, βολευόμαστε, διαμαρτυρόμαστε και αρκούμαστε στην υποκρισία μας αλλά δεν αντιδρούμε και κυρίως δεν αλλάζουμε. Σίγουρα έχουν ενδιαφέρον και οι ιστορικές καταβολές αυτής της συμπεριφοράς μας αλλά περισσότερο σημαντικό είναι το πώς θα απαγκιστρωθούμε. Και μάλλον μας φαίνεται “βουνό” να ξεκινήσουμε τέτοιες ατομικές δράσεις αυτοβελτίωσης, δρώντας ωχαδερφιστικά ή μη βλέποντας κάποια “χειροπιαστά οφέλη” (που θα επιστραφούν σε μάς) για να κάνουμε κάτι τέτοιο… άσχετα άν αυτή η συμπεριφορά είναι που απαιτούμε να συναντήσουμε από τους άλλους στις δημόσιες υπηρεσίες, στο χώρο εργασίας μας, στο δρόμο και στην υπόλοιπη καθημερινότητά μας.

Leave a Reply to Νότης Τουφεξής Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *