Το παρακάτω λογάριαζα να το δημοσιεύσω στις 7-8 Δεκεμβρίου, τιμής ένεκεν για τον Αθήναιο.  Η δολοφονία του μικρού Αλέξη με σταμάτησε.  Δεν το θεώρησα σωστό εκείνες τις ώρες να γράφω για εστιατόρια και φαγητό.

Ακούγονται μακρινοί βορβορυγμοί.
Ας υποθέσουμε πως φτάνει Ο Αθήναιος.

Δείπνο 1ο.  Schwa. Δέκα τραπέζια με 26 θέσεις συνολικά.  Χωμένο σε μια βόρεια συνοικία, ανάμεσα σε εκκλησίες βαπτιστών και μάντρες μεταχειρισμένων αυτοκινήτων. Σερβιτόρος, maître d’,  ιδιοκτήτης, και δημιουργικός μάγειρας, o Michael Carlson.  Φτάνουμε με 2 μπουκάλια δικό μας κρασί: το ένα οπωσδήποτε Storybook Zinfandel (Eastern Exposure).  Το μενού αλλάζει σχεδόν καθημερινά.  Η δημιουργικότητα και η δεξιοτεχνία του Michael είναι συναρπαστική.

Δείπνο 2ο. August Grocery.  Σε μπακάλικο θα την πάω;  Γιατί όχι.  Κάποια βράδια, το μπακάλικο κλείνει και το πίσω δώμα μετατρέπεται σε underground εστιατόρειο.  Θα πάμε μιλημένοι.  Just knock three times and whisper low/That you and I were sent by Joe… Στέκεσαι γύρω από την κουζίνα και συμμετέχεις στην προετοιμασία του δείπνου σου, μαθαίνοντας μυστικά ενός εκπληκτικού μαγείρου.

Δείπνο 3ο.  North Pond.  Chef de Cuisine ο εκπληκτικός Bruce Sherman.  Έχουμε κλείσει το τραπέζι δίπλα στον πάγκο του και τον παρακολουθούμε. Μέσα στην καρδιά του Lincoln Park, απολαμβάνουμε τη δουλειά ενός από τους καλύτερους chef των ΗΠΑ.  Θαυμάζουμε το mission style χώρο και δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την άψογη εξυπηρέτηση.

Δείπνο 4ο. Kuni’s.  Λιτό κατάστημα με εκπληκτικό σούσι: ήτοι, φρεσκότατα ψάρια τα οποία τεμαχίζονται μόνο όταν δώσεις την παραγγελία. 20 κομμάτια σολωμό σασίμι, 6 κομμάτια τόρο, 2 κομμάτια άχι,  και δύο ρολά-χωνάκι τόνο.  Αφήνουμε στην άκρη το τετριμένο μείγμα σάλτσας σόγιας και wasabi και εντρυφούμε στο γλυκόξινο punzo.  Παγωμένο σάκι(ε) σε τετράγωνο κέδρινο ποτήρι.  Και βλέπουμε.

Δείπνο 5ο.  Sol de Mexico.  Χωμένο κι αυτό σε μια ασήμαντη γειτονιά.  Εδώ δεν παίζουμε με tacos, burritos και τα υποπροϊόντα του μεξικάνικου fast food.  Κεντρική θέση έχουν τα σπιτικά mole, τα ωμά θαλασσινά «ψημένα» στους όξινους χυμούς των εσπεριδοειδών, και τα ψητά κόκκινα κρεατικά.

Δείπνο 6ο. Alinea. Εμπλουτισμένος μινιμαλισμός.

Δείπνο 7ο.  Hopleaf αν έχουμε διάθεση για βελγικές μπύρες ή Amarind για ταϊλανδέζικο πέρα από τα καθιερωμένα.

Περνάμε τώρα στα ψιλά και στα χύμα: Hot Doug’s για γκουρμεδιάρικα λουκάνικα· Manny’s για σάντουιτς με corned beef και συγχρωτισμό με ντόπιους πολιτικούς· Johny’s για το καλύτερο italian beef σ’ ούλο τον ντουνιά· Buffalo Joe’s για τα κοτοπουλόφτερα από τη Νεφελοκοκκυγία· MacArthur’s όπου σύχναζε ένας νεαρός ακτιβιστής-δικηγόρος από το Harvard.

Το εύρος των εμπειριών, όπως αντιλαμβάνεστε, κυμαίνεται πολύ.  Το μεσημέρι  τρως τηγανιτά κοτοπουλόφτερα και το βράδι είσαι στους 7 γαστριμαργικούς ουρανούς του Bruce Sherman.  Μπαίνεις σε μια τραπεζαρία με 26 καθίσματα κουβαλώντας δικό σου κρασί διότι το κατάστημα δεν έχει άδεια για αλκοόλ, και ανακαλύπτεις έναν από τους ανερχόμενους μάγειρες της χώρας.  Οδηγάς 8 χιλιόμετρα έξω από το κέντρο και  βρίσκεις λουκάνικα αγριογούρουνου και μαγιονέζα με σάφρον. Περνάς μπροστά από το Johny’s και βλέπεις 200 άτομα στην ουρά να περιμένουν υπομονετικά για ένα σάντουιτς με βραστό κρέας.  Να θαμπώνουν τα γυαλιά σου από τους υδρατμούς της σούπας στο Great Seas.  Και να δακρύζουν τα μάτια σου από το σκόρδο στο kimchi.

Από hamburgers ως το σούσι, κι από τη μοριακή γαστρονομία του Alinea ως τις χειροποίητες μπύρες του Goose Island, ο κόσμος στο πιάτο σου.