Ασπιρίνες στον αέρα

Βλέπω με ενδιαφέρον τις πρωτοβουλίες πολιτών να αντιμετωπίσουν τη γαϊδουριά των συμπολιτών τους που σταθμεύουν τα αυτοκίνητά τους όπου βρουν: σε ράμπες για ΑμΕΑ, πάνω σε πεζοδρόμια, και σε διαβάσεις πεζών.  Οι δράσεις των πρωτοβουλιών αυτών κυμαίνονται: άλλοι φωτογραφίζουν την παραβατική συμπεριφορά και αναρτούν τις φωτογραφίες στο διαδίκτυο.  Άλλοι καταφεύγουν στην αυτοδικία και τοποθετούν προσβλητικά αυτοκόλλητα στα αυτοκίνητα των παραβατών.

Ούτε η μια ούτε η άλλη προσέγγιση δουλεύουν.  Η ανάρτηση φωτογραφίας στο διαδίκτυο τι εξυπηρετεί;  Περιμένουμε τον αναίσθητο οδηγό να έχει διαδικτυακές ευαισθησίες;  Το αυτοκόλλητο, από την άλλη πώς να προσβάλλει κάποιον που είναι αναίσθητος;

Το πρόβλημα, κατά τη γνώμη μου, οφείλεται στην ανύπαρκτη αστυνόμευση.  Αν οι αστυνομικοί των πόλεων είχαν περισσότερη ευαισθησία στο ζήτημα, το πρόβλημα θα αντιμετωπιζόταν ευκολότερα και ταχύτερα.  Προσωπικά θα κατανάλωνα χρόνο και ενέργεια στην ευαισθητοποίηση της αστυνομικής αρχής.  Πώς;

Θα ξεκινούσα από την Αθήνα και θα ζητούσα την βοήθεια των ευαισθητοποιημένων συμπολιτών. Αυτών δηλαδή που σήμερα αναρτούν φωτογραφίες σε κοινωνικούς ιστοτόπους ή αφήνουν αυτοκόλλητα.  Θα στέλναμε μια συλλογική επιστολή στα πολιτικά και φυσικά στελέχη της αστυνομίας.  Από τον Υπουργό Εσωτερικών ως τους διοικητές των τμημάτων στην Αθήνα.  Με την επιστολή θα ενημέρωνα για την επερχόμενη πρωτοβουλία και θα έθετα τους αρμοδίους προ των ευθυνών τους.

Έπειτα από 10 μέρες , θα ξεκινούσα την πρωτοβουλία: όταν και όπου βλέπουμε παραβατικά σταθμευμένο όχημα που να εμποδίζει την πρόσβαση σε άτομα με ειδικές ανάγκες, θα τηλεφωνούσαμε στο 100.  Θα αναφέραμε τον αριθμό του οχήματος και την τοποθεσία του.  Θα τραβούσαμε και μια φωτογραφία.  Και θα περιμέναμε και 40 λεπτά.  Αν στο διάστημα αυτό δεν υπήρχε παρέμβαση της αστυνομίας, θα τραβούσαμε μια ακόμη φωτογραφία.  Τις φωτογραφίες που τεκμηριώνουν την απραξία και αδιαφορία της αστυνομίας θα τις αναρτούσαμε στο διαδίκτυο.

Κάποια στιγμή, έπειτα από 100-200 τηλεφωνήματα στην αστυνομία θα υπάρξει ανταπόκριση.  Ειδικά αν δίναμε στις εφημερίδες τα στοιχεία της απραξίας των αστυνομικών.

Το να αφήσεις ένα αυτοκόλλητο ή να τραβήξεις μια φωτογραφία και να συνεχίσεις το δρόμο σου είναι εύκολα πράγματα.  Και γι αυτό αναποτελεσματικά.  Η αλλαγή θέλει προσπάθεια και χρόνο.  Η ευαισθησία από μόνη της δεν φτάνει.

Share

18 thoughts on “Ασπιρίνες στον αέρα

  1. Λ:ηρ νομίζω κάνεις λάθος. Η συνταγή που προτείνεις είναι η κλασσική συνταγή της αποτελεσματικής αστυνόμευσης. Πέραν του ότι και μόνο το γεγονός της εμπολοκής της αστυνομίας θα είναι δυσάρεστο στον πολύ κόσμο, σ’ όποια μεριά και να ανήκει (καταγγέλων ή καταγγελόμενος), το όλο σκεφτικό πάει στο να λύσει το πρόβλημα το κράτος, τη στιγμή που το πρόβλημα είναι πρόβλημα της κοινωνίας. Κανένα κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με αστυνομικά μέτρα μια τόσο γενικευμένη συμπεριφορά. Φαντάζεσαι δηλαδή αν έχουμε μερικά εκατομύρια μηνύσεις ή κλήσεις ή αφαιρέσεις πινακίδων, τι πρόκειται να γίνει;
    Η πρωτοβουλία “Δώστε πίσω την πόλη μας” δεν αφορά μόνο τους ασυνείδητους οδηγούς, που πολύ πιθανόν να μη δουν καν τις φωτογραφίες, όπως λες. Άλλωστε ποιοί είναι οι ασυνείδητοι; Μήπως δεν είμαστε όλοι μας αναλόγως στιγμής;
    Γι αυτό η πρωτοβουλία αφορά στη δημιουργία ενός κοινωνικού κλίματος μη ανοχής προς αυτά τα φαινόμενα. Ο κοινωνικός έλεγχος είναι κάτι παραγνωρισμένο και παραμελλημένο. Η αποδοκιμαστική ματιά από δεκάδες περαστικούς προς τον ασυνείδητο μπορεί να έχει μεγαλύτερο αποτέλεσμα από την κλήση. Μόνο όταν διαμορφωθεί ένα κλίμα κοινωνικής μη ανοχής σ’ αυτές τις συμπεριφορές μπορούν να έλθουν επικουρικά τα αστυνομικά μέτρα για να διασφαλίσουν απλώς ένα -πλέον- κεκτημένο.

  2. Λ:ηρ νομίζω κάνεις λάθος. Η συνταγή που προτείνεις είναι η κλασσική συνταγή της αποτελεσματικής αστυνόμευσης. Πέραν του ότι και μόνο το γεγονός της εμπολοκής της αστυνομίας θα είναι δυσάρεστο στον πολύ κόσμο, σ’ όποια μεριά και να ανήκει (καταγγέλων ή καταγγελόμενος), το όλο σκεφτικό πάει στο να λύσει το πρόβλημα το κράτος, τη στιγμή που το πρόβλημα είναι πρόβλημα της κοινωνίας. Κανένα κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με αστυνομικά μέτρα μια τόσο γενικευμένη συμπεριφορά. Φαντάζεσαι δηλαδή αν έχουμε μερικά εκατομύρια μηνύσεις ή κλήσεις ή αφαιρέσεις πινακίδων, τι πρόκειται να γίνει;
    Η πρωτοβουλία “Δώστε πίσω την πόλη μας” δεν αφορά μόνο τους ασυνείδητους οδηγούς, που πολύ πιθανόν να μη δουν καν τις φωτογραφίες, όπως λες. Άλλωστε ποιοί είναι οι ασυνείδητοι; Μήπως δεν είμαστε όλοι μας αναλόγως στιγμής;
    Γι αυτό η πρωτοβουλία αφορά στη δημιουργία ενός κοινωνικού κλίματος μη ανοχής προς αυτά τα φαινόμενα. Ο κοινωνικός έλεγχος είναι κάτι παραγνωρισμένο και παραμελλημένο. Η αποδοκιμαστική ματιά από δεκάδες περαστικούς προς τον ασυνείδητο μπορεί να έχει μεγαλύτερο αποτέλεσμα από την κλήση. Μόνο όταν διαμορφωθεί ένα κλίμα κοινωνικής μη ανοχής σ’ αυτές τις συμπεριφορές μπορούν να έλθουν επικουρικά τα αστυνομικά μέτρα για να διασφαλίσουν απλώς ένα -πλέον- κεκτημένο.

  3. Η πρότασή σου είναι ανεδαφική, ειδικά εκεί που λέει “και θα περιμέναμε και 40 λεπτά”. Εκτός αν εννοείς ότι ένα ΑΜΕΑ δεν έχει τίποτε καλύτερο να κάνει με το χρόνο του, που δε νομίζω. Ούτε πρόκειται να ιδρώσει το αυτί κανενός αστυνομικού από 100-200 τηλεφωνήματα. Πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να ιδρώσει το αυτί του γαϊδουριού από την “αποδοκιμαστική ματιά από δεκάδες περαστικούς” που λέει ο nikan. Στο σημείο της αδιαφορίας και της ασυδοσίας που έχουμε φτάσει, η μόνη λύση είναι να ακολουθήσεις τον παραβάτη πέρα από τα όρια της νομιμότητας. Ήτοι ένα ωραίο ξύσιμο με το κλειδί στο καπό του, και ένα σημείωμα “την επόμενη φορά που θα θελήσετε να το αφήσετε κάπου που εμποδίζει ξανασκεφτείτε το”. Desperate times require desperate measures.

  4. Η πρότασή σου είναι ανεδαφική, ειδικά εκεί που λέει “και θα περιμέναμε και 40 λεπτά”. Εκτός αν εννοείς ότι ένα ΑΜΕΑ δεν έχει τίποτε καλύτερο να κάνει με το χρόνο του, που δε νομίζω. Ούτε πρόκειται να ιδρώσει το αυτί κανενός αστυνομικού από 100-200 τηλεφωνήματα. Πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να ιδρώσει το αυτί του γαϊδουριού από την “αποδοκιμαστική ματιά από δεκάδες περαστικούς” που λέει ο nikan. Στο σημείο της αδιαφορίας και της ασυδοσίας που έχουμε φτάσει, η μόνη λύση είναι να ακολουθήσεις τον παραβάτη πέρα από τα όρια της νομιμότητας. Ήτοι ένα ωραίο ξύσιμο με το κλειδί στο καπό του, και ένα σημείωμα “την επόμενη φορά που θα θελήσετε να το αφήσετε κάπου που εμποδίζει ξανασκεφτείτε το”. Desperate times require desperate measures.

  5. Νίκο, ο κοινωνικός έλεγχος όπως λες, όταν διεξάγεται σε καθημερινή και πυκνή βάση είναι απλώς αστυνόμευση. Αυτός οφείλει να είναι κι ο ρόλος της αστυνομίας άλλωστε Το κεκτημένο στην προκειμένη περίπτωση — η ελεύθερη πρόσβαση δίχως μείωση της αξιοπρέπειας — υφίσταται. Απλώς αναστέλεται σε λίγα σημεία της πρωτεύουσας.

    Κοινωνικός έλεγχος και πίεση πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να ασκηθεί στην αστυνομία επειδή σε τελική ανάλυση δεν κάνει καλά τη δουλειά της.

    Δρ. Νο, είμαι κατηγορηματικά αντίθετος στην αυτοδικία. Η αυτοδικία είναι ο κανόνας της ζούγκλας. Είναι η μέθοδος των ανθρώπων που δεν έχουν σεβασμό στους κοινωνικούς θεσμούς και δεσμούς. Αν δεν είμαστε ικανοποιημένοι απο την αστυνόμευση και την τήρηση των νόμων, αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να συντελέσουμε δημιουργικά στη βελτίωση της κατάστασης.

    Μπορεί να μην ιδρώσει το αυτί κανενός με 100-200 τηλεφωνήματα. Αλλά όταν τα τηλεφωνήματα γίνουν 1000, κι όταν η κατάσταση εκτεθεί και στα ΜΜΕ, τότε όλο και κάποιο αυτί θα ιδρώσει.

    Βεβαια τα 1000 τηλεφωνήματα είναι συλλογική δουλειά και χρειάζονται χρόνο. Το αυτοκόλλητο όμως επιφέρει την instant gratification. Κι όσο κι αν αυτή είναι ικανοποιητική μας κατατάσει αμέσως στο ίδιο επίπεδο με τον παραβάτη οδηγό: instant gratification αναζήτησε κι αυτός κι έτσι κατέληξε στην παραβατική στάθμευση.

  6. Όλοι είμαστε αντίθετοι στην αυτοδικία. Όταν όμως ζεις σε περιβάλλον γενικευμένης αδιαφορίας για το νόμο και τα δικαιώματα των άλλων, και επιπλέον αδυναμία αστυνόμευσης στην πράξη, ο μόνος τρόπος να αλλάξει κάτι είναι να καταλάβει ο “εγώ τα γ… όλα και στα αρχ… μου όλοι σας” ότι η στάση του μπορεί να γυρίσει εναντίον του, κοινώς να του σκάσει στα μούτρα.

  7. Όλοι είμαστε αντίθετοι στην αυτοδικία. Όταν όμως ζεις σε περιβάλλον γενικευμένης αδιαφορίας για το νόμο και τα δικαιώματα των άλλων, και επιπλέον αδυναμία αστυνόμευσης στην πράξη, ο μόνος τρόπος να αλλάξει κάτι είναι να καταλάβει ο “εγώ τα γ… όλα και στα αρχ… μου όλοι σας” ότι η στάση του μπορεί να γυρίσει εναντίον του, κοινώς να του σκάσει στα μούτρα.

  8. “ο κοινωνικός έλεγχος όταν διεξάγεται σε καθημερινή και πυκνή βάση είναι απλώς αστυνόμευση”. Όχι, δεν είναι. Δεν διαθέτει μέτρα εξαναγκασμού. Ο κοινωνικός έλεγχος ασκείται στη συνείδηση. Σου υπενθυμίζει ότι βρίσκεσαι μακριά απ΄ αυτό που οι άλλοι θεωρούν αποδεκτό κι επειδή ο άνθρωπος είναι ζώο κοινωνικό και συνειδητά ή ασυνείδητα θέλει να ανήκει κάπου, έχει αποτέλεσμα.

    “Απλώς αναστέλεται σε λίγα σημεία της πρωτεύουσας.” Πρέπει να έχεις να έρθεις καιρό στην Ελλάδα 🙂
    Η κατάσταση είναι γενικευμένη. Υπάρχουν προάστια που το πάρκιν παράνομο ή μη μπορεί να οδηγήσει σε συμπλοκή. Τελικά, δεν είναι το παρκιν όμως το θέμα. Πάει πιο μακριά. Γι αυτό το αδιαχώρητο υπεύθυνη είναι μια νοοτροπία που λέει ότι δεν πάω ούτε για τσιγάρα χωρίς αυτοκίνητο. Κι αυτό βασικά πρέπει να αλλάξει. Αλλά ένα ένα 🙂

  9. “ο κοινωνικός έλεγχος όταν διεξάγεται σε καθημερινή και πυκνή βάση είναι απλώς αστυνόμευση”. Όχι, δεν είναι. Δεν διαθέτει μέτρα εξαναγκασμού. Ο κοινωνικός έλεγχος ασκείται στη συνείδηση. Σου υπενθυμίζει ότι βρίσκεσαι μακριά απ΄ αυτό που οι άλλοι θεωρούν αποδεκτό κι επειδή ο άνθρωπος είναι ζώο κοινωνικό και συνειδητά ή ασυνείδητα θέλει να ανήκει κάπου, έχει αποτέλεσμα.

    “Απλώς αναστέλεται σε λίγα σημεία της πρωτεύουσας.” Πρέπει να έχεις να έρθεις καιρό στην Ελλάδα 🙂
    Η κατάσταση είναι γενικευμένη. Υπάρχουν προάστια που το πάρκιν παράνομο ή μη μπορεί να οδηγήσει σε συμπλοκή. Τελικά, δεν είναι το παρκιν όμως το θέμα. Πάει πιο μακριά. Γι αυτό το αδιαχώρητο υπεύθυνη είναι μια νοοτροπία που λέει ότι δεν πάω ούτε για τσιγάρα χωρίς αυτοκίνητο. Κι αυτό βασικά πρέπει να αλλάξει. Αλλά ένα ένα 🙂

  10. Δρ, ακριβώς όταν ζει κανείς στο περιβάλλον που περιγράφεις οφείλει να αντισταθεί ακόμη περισσότερο στην αυτοδικία.

    Νίκο, είναι εξαναγκασμός η κλήση της τροχαίας και δεν είναι εξαναγκασμός το αυτοκόλλητο (που μπορεί να πάρει και ώρα για να βγει, άσε που μπορεί να εμποδίζει και την ορατότητα σε μια κρίσιμη διασταύρωση); Κοινωνικός έλεγχος πάντως από το facebook και το flickr και μάλιστα στην Ελλάδα, απίθανα μου ακούγονται.

    Όταν έγραφα για αναστολή σε λίγα σημεία της πρωτεύουσας αναφερόμουν στις ράμπες για ΑμΕΑ. Αυτές υπάρχουν σε λίγα σημεία έτσι κι αλλιώς. Και οι περισσότερες είναι κατασκευασμένες για τα μάτια μόνο αφού λόγω κλίσεως και διαθέσιμης επιφανείας είναι εξαιρετικά δύσκολες στην πλοήγηση.

    Η πρόσβαση των ΑμΕΑ στην Ελλάδα είναι πονεμένη ιστορία κι οι ράμπες είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου.

  11. Δρ, ακριβώς όταν ζει κανείς στο περιβάλλον που περιγράφεις οφείλει να αντισταθεί ακόμη περισσότερο στην αυτοδικία.

    Νίκο, είναι εξαναγκασμός η κλήση της τροχαίας και δεν είναι εξαναγκασμός το αυτοκόλλητο (που μπορεί να πάρει και ώρα για να βγει, άσε που μπορεί να εμποδίζει και την ορατότητα σε μια κρίσιμη διασταύρωση); Κοινωνικός έλεγχος πάντως από το facebook και το flickr και μάλιστα στην Ελλάδα, απίθανα μου ακούγονται.

    Όταν έγραφα για αναστολή σε λίγα σημεία της πρωτεύουσας αναφερόμουν στις ράμπες για ΑμΕΑ. Αυτές υπάρχουν σε λίγα σημεία έτσι κι αλλιώς. Και οι περισσότερες είναι κατασκευασμένες για τα μάτια μόνο αφού λόγω κλίσεως και διαθέσιμης επιφανείας είναι εξαιρετικά δύσκολες στην πλοήγηση.

    Η πρόσβαση των ΑμΕΑ στην Ελλάδα είναι πονεμένη ιστορία κι οι ράμπες είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου.

  12. Ναι, αν αυτό που θέλεις είναι να τονώσεις τον αυτοσεβασμό σου.

  13. Ναι, αν αυτό που θέλεις είναι να τονώσεις τον αυτοσεβασμό σου.

  14. Oλα τα μετρα , ειναι αχρηστα .
    Οι αιτιες ειναι πολλες .
    Δεν υπαρχουν χωροι σταθμευσης , η συγκοινωνια ειναι ελλειπης , ειμαστε γενικως αναισθητοι , κτλ .
    Σκεψου για παραδειγμα οτι χτιζεις λαθος ενα σπιτι , και το υψος του οροφου του ειναι ενα μετρο . Ειναι δυνατον , απο αυτον που θα κατοικισει μεσα , να εχεις την απαιτηση να περπαταει ορθιος ;;;
    Φτιαχτηκε ενα τερας , στοιβαχτηκαν οι ανθρωποι μεσα του , συνθλιβονται στο αδυσωπητο στομαχι του , και τους θελουμε ηρεμους , δημιουργικους , ευγενικους , κτλ .
    Θελω πολυ να το συζητησουμε , αλλα ο χρονος μου ειναι λιγο . . .λιγος .
    Παντα να ψαχνουμε τις αιτιες σε οτι συμβαινει , και οχι τις εκδηλωσεις της αιτιας .
    Ναστε καλα .

  15. Oλα τα μετρα , ειναι αχρηστα .
    Οι αιτιες ειναι πολλες .
    Δεν υπαρχουν χωροι σταθμευσης , η συγκοινωνια ειναι ελλειπης , ειμαστε γενικως αναισθητοι , κτλ .
    Σκεψου για παραδειγμα οτι χτιζεις λαθος ενα σπιτι , και το υψος του οροφου του ειναι ενα μετρο . Ειναι δυνατον , απο αυτον που θα κατοικισει μεσα , να εχεις την απαιτηση να περπαταει ορθιος ;;;
    Φτιαχτηκε ενα τερας , στοιβαχτηκαν οι ανθρωποι μεσα του , συνθλιβονται στο αδυσωπητο στομαχι του , και τους θελουμε ηρεμους , δημιουργικους , ευγενικους , κτλ .
    Θελω πολυ να το συζητησουμε , αλλα ο χρονος μου ειναι λιγο . . .λιγος .
    Παντα να ψαχνουμε τις αιτιες σε οτι συμβαινει , και οχι τις εκδηλωσεις της αιτιας .
    Ναστε καλα .

  16. FOIKINAS1957:
    Πώς χτίζεις σπίτι με ύφος ορόφου ένα μέτρο; Θελεις: άσχετο αρχιτέκτονα, άσχετο εργολάβο, άσχετο αρχιμάστορα, άσχετους χτίστες, και άσχετο ιδιοκτήτη. Αλλά ακόμη κι αν πέσεις σε τόση ασχετοσύνη, επιπλέον απαιτείται και άσχετη πολεοδομία, άσχετοι συγγενείς, και άσχετοι γείτονες.
    Ε δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Βρεθήκαμε στην κατάσταση που είμαστε επειδή συνειδητά το θελήσαμε. Ο πολεοδομικός κώδικας προβλέπει, αν δεν κάνω λάθος, εδώ και 20 χρόνια θέσεις στάθμευσης στα νέα κτίρια. Πού είναι αυτές; Οι πυλωτές γίναν καταστήματα αμέσως μετά την επιθεώρηση της πολεοδομίας.
    Το τέρας δεν δημιουργήθηκε μόνο του. Φτιάχτηκε από ανθρώπους που είχαν μόνο το κοντόφθαλμο συμφέρον τους ως προτεραιότητα.
    Για να πολεμήσουμε αυτό το τέρας σήμερα, απαιτούνται θυσίες. Επι δικαίων και αδίκων. Αλλιώς θα είμαστε καταδικασμένοι σε μια υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής την οποία θα κληρονομήσουμε στις επόμενες γενεές. Σκατά στους τάφους μας δηλαδή.

  17. FOIKINAS1957:

    Πώς χτίζεις σπίτι με ύφος ορόφου ένα μέτρο; Θελεις: άσχετο αρχιτέκτονα, άσχετο εργολάβο, άσχετο αρχιμάστορα, άσχετους χτίστες, και άσχετο ιδιοκτήτη. Αλλά ακόμη κι αν πέσεις σε τόση ασχετοσύνη, επιπλέον απαιτείται και άσχετη πολεοδομία, άσχετοι συγγενείς, και άσχετοι γείτονες.

    Ε δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Βρεθήκαμε στην κατάσταση που είμαστε επειδή συνειδητά το θελήσαμε. Ο πολεοδομικός κώδικας προβλέπει, αν δεν κάνω λάθος, εδώ και 20 χρόνια θέσεις στάθμευσης στα νέα κτίρια. Πού είναι αυτές; Οι πυλωτές γίναν καταστήματα αμέσως μετά την επιθεώρηση της πολεοδομίας.

    Το τέρας δεν δημιουργήθηκε μόνο του. Φτιάχτηκε από ανθρώπους που είχαν μόνο το κοντόφθαλμο συμφέρον τους ως προτεραιότητα.

    Για να πολεμήσουμε αυτό το τέρας σήμερα, απαιτούνται θυσίες. Επι δικαίων και αδίκων. Αλλιώς θα είμαστε καταδικασμένοι σε μια υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής την οποία θα κληρονομήσουμε στις επόμενες γενεές. Σκατά στους τάφους μας δηλαδή.

  18. Νίκο, ο κοινωνικός έλεγχος όπως λες, όταν διεξάγεται σε καθημερινή και πυκνή βάση είναι απλώς αστυνόμευση. Αυτός οφείλει να είναι κι ο ρόλος της αστυνομίας άλλωστε Το κεκτημένο στην προκειμένη περίπτωση — η ελεύθερη πρόσβαση δίχως μείωση της αξιοπρέπειας — υφίσταται. Απλώς αναστέλεται σε λίγα σημεία της πρωτεύουσας.

    Κοινωνικός έλεγχος και πίεση πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να ασκηθεί στην αστυνομία επειδή σε τελική ανάλυση δεν κάνει καλά τη δουλειά της.

    Δρ. Νο, είμαι κατηγορηματικά αντίθετος στην αυτοδικία. Η αυτοδικία είναι ο κανόνας της ζούγκλας. Είναι η μέθοδος των ανθρώπων που δεν έχουν σεβασμό στους κοινωνικούς θεσμούς και δεσμούς. Αν δεν είμαστε ικανοποιημένοι απο την αστυνόμευση και την τήρηση των νόμων, αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να συντελέσουμε δημιουργικά στη βελτίωση της κατάστασης.

    Μπορεί να μην ιδρώσει το αυτί κανενός με 100-200 τηλεφωνήματα. Αλλά όταν τα τηλεφωνήματα γίνουν 1000, κι όταν η κατάσταση εκτεθεί και στα ΜΜΕ, τότε όλο και κάποιο αυτί θα ιδρώσει.

    Βεβαια τα 1000 τηλεφωνήματα είναι συλλογική δουλειά και χρειάζονται χρόνο. Το αυτοκόλλητο όμως επιφέρει την instant gratification. Κι όσο κι αν αυτή είναι ικανοποιητική μας κατατάσει αμέσως στο ίδιο επίπεδο με τον παραβάτη οδηγό: instant gratification αναζήτησε κι αυτός κι έτσι κατέληξε στην παραβατική στάθμευση.

Leave a Reply to λ:ηρ Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *