Όταν μια κοινότητα θρηνεί νεκρούς αστυνομικούς

Λουλούδια και συλληπητήριες κάρτες από τους κατοίκους του Lakewood έξω από το αστυνομικό τμήμα που έχασε 4 αστυνομικούς.  Η φωτογραφία είναι από τους NYT.

Λουλούδια και συλληπητήριες κάρτες από τους κατοίκους του Lakewood έξω από το αστυνομικό τμήμα που έχασε 4 αστυνομικούς. Η φωτογραφία είναι από τους NYT.

Αναρρωτιέμαι, τι οδηγεί εκατοντάδες ανώνυμους πολίτες να συμπαρασταθούν στο αστυνομικό τμήμα που έχασε 4 ανθρώπους του από τις σφαίρες ενός μισότρελλου.  Γιατί αυτοί οι πολίτες αισθάνονται τους 4 νεκρούς αστυνομικούς ως δικούς τους ανθρώπους;  Γιατί δεν τους βλέπουν ως μπάτσους, γουρούνια, δολοφόνους;  Γιατί σε μια μικρή κοινότητα, χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από το λίκνο της δημοκρατίας, οι αστυνομικοί θεωρούνται δικοί μας άνθρωποι ενώ εκεί στο λίκνο, τους απαξιώνουμε ως επαγγελματίες και ως ανθρώπους;

Φταίει το σύστημα, θα πει κανείς.  Η αστυνομία έχει κακή προϊστορία στην Ελλάδα.  Οι αστυνομικοί είναι αγενείς και αμόρφωτοι.

Σύμφωνοι — οι δικαιολογίες τελειωμό δεν έχουν.

Υπάρχει όμως κάποιος θεσμός, κάτι τέλος πάντων στην Ελλάδα που να μην έχει κακή προϊστορία;

Είναι οι ταξιτζήδες, οι σερβιτόροι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, ή οι πολιτικοί ευγενικότεροι και πιο καλλιεργημένοι από τους αστυνομικούς;   Ο ασυνείδητος ή αδιάφορος οδηγός που παρκάρει πάνω στην ράμπα των πεζοδρομίων και πάνω στα ίδια τα πεζοδρόμια είναι πιο ευγενικός;  Ο πίθηκος που καπνίζει μέσα στο αεροδρόμιο είναι πιο καλλιεργημένος;  Εικόνα μας είναι και μας μοιάζουν οι αστυνομικοί.

Ζω σε μια μικρή κοινότητα δίπλα στο Σικάγο με τη δική της αστυνομία.  Έπειτα από 6 χρόνια στην κοινότητα αυτή έχω γνωρίσει τους περισσότερους αστυνομικούς.  Όταν με βλέπουν έξω από το σπίτι, σταματούν να πουν μια καλή κουβέντα.  Χαιρετούν στο δρόμο.  Όταν λείπουμε σε ταξίδια παιρνούν και ρίχνουν μια ματιά στο σπίτι και μετά στέλνουν email: πέρασα από το σπίτι και όλα φαίνονται εντάξει.  Αν ξεχάσω την πόρτα του γκαράζ ανοιχτή το βράδι σταματούν, αφήνουν σημείωμα στο αυτοκίνητό μου, και την κλείνουν.  Κι όταν καμιά φορά τους χρειαστώ και πάρω το 911  (τον δικό μας αριθμό έκτακτης ανάγκης δηλαδή) έρχονται το πολύ σε 2 λεπτά.

Οι αστυνομικοί αυτοί είναι γείτονες, συμπολίτες, και αξιόπιστοι επαγγελματίες.  Οι ίδιοι δεν ανέχονται μισοτελειωμένες δουλειές ούτε διεφθαρμένους συναδέλφους.  Στις στολές τους έχουν διακριτικά με το επώνυμό τους και τον αριθμό τους.  Περιπολούν στις γειτονιές.  Θυμάμαι μια καλοκαιρινή νύχτα πριν αρκετούς μήνες που δεν μου κολλούσε ύπνος και στις 2 η ώρα βγήκα βόλτα με τη σκυλίτσα μας.  Ο αστυνομικός ήταν σταματημένος στην αλέα πίσω από το σπίτι μας για το νυχτερινό του πόστο και με χαιρέτησε.  Τα καλοκαίρια, όταν έχουμε πάρτι στη γειτονιά (παράδοση αποτελεί εδώ το block party) και κλείνουμε το δρόμο μπροστά από τα σπίτια μας για ν’ απλωθούμε με την άνεσή μας, έρχεται αστυνομικό όχημα και πυροσβεστική αντλία για να παίξουν τα πιτσιρίκια.  Ανάβουν τα φώτα οι οδηγοί, αφήνουν τα παιδιά να περιεργαστούν τον εξοπλισμό, και τα οχήματα έκτακτης ανάγκης γίνονται για λίγο παιδική χαρά.

Αυτοί οι αστυνομικοί δεν είναι μπάτσοι ούτε γουρούνια ούτε δολοφόνοι.  Είναι μέλη της κοινότητάς μας, είναι άτομα στα οποία έχουμε εμπιστευθεί μεγάλη ευθύνη.  Και γι αυτό δεν τους απαξιώνουμε ούτε ως ανθρώπους ούτε ως επαγγελματίες ακόμη κι όταν κάποιος συνάδελφός τους αποδειχτεί ανάξιος της εμπιστοσύνης μας.  Ακόμη κι εδώ, εικόνα μας είναι οι αστυνομικοί και μας μοιάζουν.

Share

7 thoughts on “Όταν μια κοινότητα θρηνεί νεκρούς αστυνομικούς

  1. Είναι φαύλος κύκλος Λεωνίδα… Στην Ελλάδα έχει ανοίξει ένας κύκλος βίας με την αστυνομία, η οποία επιδεικνύει αντικοινωνική συμπεριφορά ακριβώς λόγω της κοινωνικής απομόνωσης (και των κόμπλεξ που αυτή προκαλεί). Αντίθετα για μια αστυνομία σαν αυτή που περιγράφεις εσύ η μεγαλύτερη πληρωμή είναι ακριβώς η εμπιστοσύνη και η αγάπη που της δείχνει η κοινότητα – και αυτοί την ανταποδίδουν. Πιθανώς να είναι και θέμα κουλτούρας βέβαια – οι Έλληνες αστυνομικοί έχουν γαλουχηθεί να είναι όργανα καταστολής – ε, μην περιμένεις να έχουν και σπουδαία social skills!

  2. Βασικά θεωρώ οτι η ελληνική αστυνομία φταίει ελάχιστα – το πρόβλημα είναι της κοινωνίας που απαιτεί από την αστυνομία να είναι παράνομη (πχ κλήσεις) ή τους ανέχεται εξαιρετικά ενσυνείδητα.

  3. Εγώ δεν συμφωνώ ότι η αστυνομία φταίει ελάχιστα. Αντίθετα θεωρώ ότι φταίει σε μεγάλο βαθμό. Στο κάτω – κάτω όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Εγώ μένω απέναντι από αστυνομικό τμήμα αλλά όποτε χρειάστηκα να ζητήσω τη βοήθεια της αστυνομίας για θέματα τάξης, το μόνο που εισέπραξα ήταν αδιαφορία.

    Χαρακτηριστικά δεν ήρθαν ποτέ να κόψουν μία κλήση (μια και αναφέρθηκε) σε όσους παράνομα κλείνουν το γκαράζ για το οποίο πληρώνω κανονικά δημοτικά τέλη, ενώ σε πολλές περιπτώσεις τα αυτοκίνητα αυτά ήταν δικά τους και μάλιστα μου ζήτησαν και τον λόγο όταν άφησα σημείωμα παρακαλώντας τον οδηγό του οχήματος να μην το αφήσει ξανά.

  4. Για καλύτερη κατανόηση του ποίο είναι το πρόβλημα με την “Ελληνική Αστυνομία” συνιστώ την ανάγνωση του παρακάτω: http://www.scribd.com/doc/9094960/ αν και έχει γραφεί πριν από 27 χρόνια ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει.

  5. Πέρα από την όποια μόρφωση ή συμπεριφορά, η αστυνομία στην Ελλάδα είναι απαξιωμένη, γιατί είναι απλά απούσα από τον πολίτη, χωρίς δική της ευθύνη τις περισσότερες φορές, δλδ των απλών αστυνομικών. Όμως τα νήματα κινούνται κυρίως απο ψηλά, και οι συνδικάλιστές τους δεν αποτελούν παρά μια συνδιοίκηση κακού τύπου. Πως βίωνα την αστυνομία στην Αθήνα:

    α. απούσα από εκεί που έπρεπε να είναι παρών
    β. Δεν έρχονται ποτέ στις κλήσεις και στην ώρα τους. Κατόπιν 2 ωρών…
    γ. Σε κάθε καταγγελία (δέχονται μόνο επώνυμες) όταν σπεύσουν “διαρρέουν” τα στοιχεία του καταγγέλοντος
    δ. Κατόπιν ληστείας γείτονα με προφανή προσωπικά σημάδια του ληστή, όχι μόνο δεν έσπευσε η σήμανση, αλλά δικαιολογώταν στο θύμα να έρθει από Πέμπτη να κάνει την καταγγελία και να μην πειράξει τίποτε μέχρι (από Πέμπτη) να ερχόταν η σήμανση… (Χειρότερη ζημία είχε προκαλέσει η μανία των δραστών και οι φθορές από την πραγματική αξία των απωλεσθέντων). Η θέση? Αμπελόκηποι Αθηνών
    ε. Συχνά πυκνά στον Τύπο (ο οποίος δεν χάνει ποτέ ευκαιρία) διαρρέουν δείγματα διαφθοράς στην αστυνομία σε υψηλόβαθμα στελέχη. (Φυσικά ο Τύπος αποσωπά τη θετική έκβαση αστυνομικών υποθέσεων)
    στ. Πολλές φορές κάνουν ζημία, ενώ τα ανώτατα στελέχη που διαθέτουν κατάρτιση και τεχνογνωσία σπεύδουν μόνο σε επώνυμους ή πολίτες με “κονέ”

    Σαφώς έχω και κάποια δείγματα θετικότατα, μα δεν αρκούν για να αναδείξουν την άθλια εικόνα…

    η γνώμη μου: ένα 20% των αστυνομικών στην Ελλάδα (σε αδρές γραμμές) ίσως έχει εμπλακεί σε κυκλώματα διαφθοράς και συνεργασίας με τον υπόκοσμο. Το υπόλοιπο 80% όμως χωρίς καμία πολιτική κάλυψη, τελεσφορία επιχειρήσεων και (το χειρότερο) κάλυψη από την Ελληνική Δικαιοσύνη (που επιμένει να φυλακίζει και να προφυλακίζει ξαδέλφους, συγκενείς κλπ, ενώ αθωώνει κοινούς και επικίνδυνους νονούς) μη μπορώντας να κάνει κάτι ουσιαστικό μένει στην ευχή να μην τους συμβεί τίποτε και “μακριά από μάς”

    Η Αιτία? Η πολυαρχία και οι υψηλές σχέσεις του υπόκοσμου στην Ελλάδα έχουν επιβάλει το καθεστώς της αναρχίας…

  6. Για καλύτερη κατανόηση του ποίο είναι το πρόβλημα με την “Ελληνική Αστυνομία” συνιστώ την ανάγνωση του παρακάτω: http://www.scribd.com/doc/9094960/ αν και έχει γραφεί πριν από 27 χρόνια ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει.

  7. Πέρα από την όποια μόρφωση ή συμπεριφορά, η αστυνομία στην Ελλάδα είναι απαξιωμένη, γιατί είναι απλά απούσα από τον πολίτη, χωρίς δική της ευθύνη τις περισσότερες φορές, δλδ των απλών αστυνομικών. Όμως τα νήματα κινούνται κυρίως απο ψηλά, και οι συνδικάλιστές τους δεν αποτελούν παρά μια συνδιοίκηση κακού τύπου. Πως βίωνα την αστυνομία στην Αθήνα:

    α. απούσα από εκεί που έπρεπε να είναι παρών
    β. Δεν έρχονται ποτέ στις κλήσεις και στην ώρα τους. Κατόπιν 2 ωρών…
    γ. Σε κάθε καταγγελία (δέχονται μόνο επώνυμες) όταν σπεύσουν “διαρρέουν” τα στοιχεία του καταγγέλοντος
    δ. Κατόπιν ληστείας γείτονα με προφανή προσωπικά σημάδια του ληστή, όχι μόνο δεν έσπευσε η σήμανση, αλλά δικαιολογώταν στο θύμα να έρθει από Πέμπτη να κάνει την καταγγελία και να μην πειράξει τίποτε μέχρι (από Πέμπτη) να ερχόταν η σήμανση… (Χειρότερη ζημία είχε προκαλέσει η μανία των δραστών και οι φθορές από την πραγματική αξία των απωλεσθέντων). Η θέση? Αμπελόκηποι Αθηνών
    ε. Συχνά πυκνά στον Τύπο (ο οποίος δεν χάνει ποτέ ευκαιρία) διαρρέουν δείγματα διαφθοράς στην αστυνομία σε υψηλόβαθμα στελέχη. (Φυσικά ο Τύπος αποσωπά τη θετική έκβαση αστυνομικών υποθέσεων)
    στ. Πολλές φορές κάνουν ζημία, ενώ τα ανώτατα στελέχη που διαθέτουν κατάρτιση και τεχνογνωσία σπεύδουν μόνο σε επώνυμους ή πολίτες με “κονέ”

    Σαφώς έχω και κάποια δείγματα θετικότατα, μα δεν αρκούν για να αναδείξουν την άθλια εικόνα…

    η γνώμη μου: ένα 20% των αστυνομικών στην Ελλάδα (σε αδρές γραμμές) ίσως έχει εμπλακεί σε κυκλώματα διαφθοράς και συνεργασίας με τον υπόκοσμο. Το υπόλοιπο 80% όμως χωρίς καμία πολιτική κάλυψη, τελεσφορία επιχειρήσεων και (το χειρότερο) κάλυψη από την Ελληνική Δικαιοσύνη (που επιμένει να φυλακίζει και να προφυλακίζει ξαδέλφους, συγκενείς κλπ, ενώ αθωώνει κοινούς και επικίνδυνους νονούς) μη μπορώντας να κάνει κάτι ουσιαστικό μένει στην ευχή να μην τους συμβεί τίποτε και “μακριά από μάς”

    Η Αιτία? Η πολυαρχία και οι υψηλές σχέσεις του υπόκοσμου στην Ελλάδα έχουν επιβάλει το καθεστώς της αναρχίας…

Leave a Reply to nikiplos Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *