Ενημέρωση 26.07.2019: τα σχόλια στο άρθρο αυτό έχουν απενεργοποιηθεί επειδή η συζήτηση έχει κλείσει τον κύκλο της και έχουν καλυφθεί οι περισσότερες ερωτήσεις.

Το κείμενο αυτό αποτελεί συνέχεια των τρίων άρθρων που έγραψα το 2011 περι μετανάστευσης στις ΗΠΑ. Τα άρθρα με τίτλο Μετανάστευση στις ΗΠΑ κάλυψαν τρία θέματα: Γενικά, Ειδικά, και Πρώτες Μέρες. Στο άρθρο αυτό καλύπτω τρέχουσες εξελίξεις.

Παρατηρούμε αυτό το διάστημα μια κινητικότητα στο ζήτημα της μεταναστευτικής πολιτικής των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα βρίσκονται σε εξέλιξη νομοθετικές πρωτοβουλίες τόσο στην Βουλή των Αντιπροσώπων όσο και στη Γερουσία. Οι πρωτοβουλίες αυτές αποσκοπούν στον εξορθολογισμό του μεταναστευτικού προγράμματος. Κύριος σκοπός των πρωτοβουλιών αυτών είναι η ρύθμιση των μεταναστευτικών εκκρεμοτήτων για 11 εκατομμύρια κατοίκους που βρίσκονται στη χώρα παράτυπα ή παράνομα. (Οι κάτοικοι αυτοί περιγράφονται ως undocumented workers ή illegal immigrants).

Στην Γερουσία ξεχωρίζει η πρωτοβουλία 8 γερουσιαστών υπό τον Δημοκρατικό γερουσιαστή της Νέας Υόρκης Charles Schumer. Προτείνουν ένα σχέδιο νόμου που θα επιτρέψει σε παράτυπους μετανάστες να αποκτήσουν άδειες παραμονής και σταδιακά να πολιτογραφηθούν στις ΗΠΑ.

Η πρωτοβουλία των 8 γερουσιαστών συναντά αντιδράσεις από μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή Δικαιοσύνης που είναι αρμόδια για τη μεταναστευτική νομοθεσία επιμένει πως οποιαδήποτε μεταρρύθμιση στο μεταναστευτικό πρόγραμμα των ΗΠΑ θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει αυστηρές διατάξεις αστυνόμευσης και πρόληψης παράνομης εισόδου στη χώρα. Η νομοθετική πρωτοβουλία των 8 Γερουσιαστων δεν περιλαμβάνει τέτοιες προβλέψεις προς το παρόν.

Η διαφωνία μεταξύ των δύο νομοθετικών σωμάτων οφείλεται στην εμπειρία του Ρεπουμπλικάνου προέδρου της Επιτροπής Δικαιοσύνης Bob Goodlatte. Ο Αντιπρόσωπος Goodlatte θυμάται πώς ατόνησε κάθε προσπάθεια πρόληψης παράνομης μετανάστευσης το 1996, όταν έγινε η τελευταία προσπάθεια εξορθολογισμού μεταναστευτικών εκκρεμοτητων. Δεν επιθυμεί λοιπόν να επαναληφθεί το φαινόμενο. Είναι βεβαιος πως δίχως αυστηρά μέτρα πρόληψης και αποτροπής εισόδου παράνομων μεταναστών, η χώρα θα βρεθεί και πάλι με εκατομμύρια παράτυπους μετανάστες μέσα σε 10-20 χρόνια.

Προϋποθεση λοιπόν για τον Goodlatte είναι πως οποιαδήποτε ρύθμιση εκκρεμοτήτων για τα 11 εκ παράτυπων μεταναστών πρέπει να συνοδεύεται και από αυστηρή πολιτική αστυνόμευσης. Ο Ρεπουμπλικάνος αντιπρόσωπος έχει την δύναμη να σταματήσει κάθε νομοθετική πρωτοβουλία για το μεταναστευτικό αφού το κόμμα του έχει την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων.

Στο νομοθετικό συστημα των ΗΠΑ, οι διαφορές ανάμεσα στα σχέδια νόμου που προτείνονται και εγκρίνονται από τα δυο σώματα, ομαλοποιούνται σε συσκέψεις (Conference) στις οποίες συμμετέχουν αρμόδιοι γερουσιαστές, αντιπρόσωποι, και στελέχη των νομοθετικών επιτροπών. Τον Αύγουστο το Κογκρέσσο κλείνει για διακοπές. Αυτό σημαίνει πως μένουν 45 μέρες περίπου ωστε τα δυο νομοθετικά σώματα να καταλήξουν στις προτάσεις τους, να τις συγκεράσουν μέσω συσκέψεων σε κοινή πρόταση νόμου, και να την εγκρίνουν στις ολομέλειές τους.

Αν τελικά περάσει η μεταναστευτική μεταρρύθμιση, ο νέος νόμος πιθανώς να φέρει τις εξής αλλαγές.

• Σταδιακή νομομοποίηση παράτυπων μεταναστών που πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις — υπολογίζονται σε 11 εκ άτομα.
• Αυστηρότερη φύλαξη συνόρων, αυστηρότερη εφαρμογή του νόμου κατά εργοδοτών που προσλαμβάνουν προσωπικό δίχως τα απαραίτητα μεταναστευτικά δικαιολογητικά, κτλ.
• Δημιουργία ειδικής κατηγορίας δικαιούχων πράσινης κάρτας για αποφοίτους Αμερικανικών πανεπιστημίων με διετή Masters ή διδακτορικό δίπλωμα, σε επιστημονικά, τεχνολογικά, μηχανικά, μαθηματικά και βιολογικά αντικείμενα (STEM+, Science Technology Engineering Mathematics + Health/Biological Sciences).
• Μετατροπή των φοιτητικών και ακαδημαϊκων θεωρήσεων (F1, J1 βίζες) σε διπλής πρόθεσης, ώστε ο κάτοχός τους να έχει τη δυνατότητα να παραμείνει ως μετανάστης στις ΗΠΑ — δηλαδή οι υποψήφιοι για φοιτητική βίζα δεν θα πρέπει πλέον να επιδεικνύουν στα Αμερικανικά προξενεία την πρόθεσή τους να επιστρέψουν στη χώρα τους μετά τις σπουδές τους.
• Διπλασιασμό (περίπου) των μεταναστευτικών αδειών εργασίας (βίζα H1B1), με ταυτόχρονη άδεια εργασίας και σε σύζυγους δικαιούχων.
• Περιορισμό και σταδιακά κατάργηση του προγράμματος κλήρωσης πράσινης κάρτας (λοτερία, Diversity Visa).
• Σταδιακό περιορισμό και τελικά κατάργηση της κατηγορίας πράσινης κάρτας για αδέρφια Αμερικανών πολιτών (πρόκειται για πράσινες κάρτες που αποκτούν — συνήθως έπειτα από 10ετή αναμονή αδέρφια μεταναστών που πολιτογραφούνται στις ΗΠΑ).

Η παρούσα Σύνοδος του Κογκρέσσου είναι μάλλον η τελευταία ευκαιρία για μεταρρύθμιση της μεταναστευτικής πολιτικής των ΗΠΑ, στη διάρκεια της προεδρίας Ομπάμα. Αν προχωρήσει η μεταρρύθμιση μέσα στις επόμενες 45 μέρες, οι συνέπειες για Έλληνες που σκέφτονται να μεταναστεύσουν στις ΗΠΑ, θα είναι πιθανώς οι εξής.

• Απόφοιτοι Θετικών, Πολυτεχνικών, και Βιοατρικών Σχολών θα που αποκτούν διετές Masters θα έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν μια από τις 55.000 πράσινες κάρτες που προβλέπονται από σχέδιο νόμου στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Απόφοιτοι των ίδιων σχολών που αποκτούν διδακτορικό, επίσης θα έχουν δυνατότητα μόνιμης παραμονής στις ΗΠΑ. Για την απόκτηση των πτυχίων αυτών οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να εισάγονται σε αναγνωρισμένα ερευνητικά πανεπιστήμια των ΗΠΑ και να βρίσκονται στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια των σπουδών τους.
• Επαγγελματίες με σπουδές σε τεχνολογίες, θετικές επιστήμες, κτλ, ειδικά αυτοί με μεταπτυχιακά, θα μπορούν να αποκτούν την άδεια εργασίας H1B ευκολότερα αφού αναμένεται να διπλασιαστεί ο αριθμός των αδειών αυτών.
• Θα μηδενιστεί σταδιακά ο αριθμός Ελλήνων που κερδίζουν πράσινη κάρτα από το πρόγραμμα Diversity Visa (λοταρία). Η κατηγορία αυτή είναι ήδη πολύ μικρή για την Ελλάδα.
• Θα μηδενιστεί σταδιακά ο αριθμός Ελλήνων που αποκτούν πράσινη κάρτα λόγω αδερφού ή αδερφής που πολιτογραφήθηκε στις ΗΠΑ. Η κατηγορία αυτή έχει ατονίσει ήδη επειδή απαιτεί τουλάχιστον 10 έτη για την θεώρηση της αίτησης.
• Θα ενταθεί η εφαρμογή του νόμου που απαγορεύει την πρόσληψη παρανόμων μεταναστών. Που σημαίνει πως ακόμη λιγότεροι εργοδότες θα πάρουν το ρίσκο να προσλάβουν άτομα δίχως τα απαραίτητα μεταναστευτικά δικαιολογητικά.

Κλείνουν σήμερα 6 χρόνια από τον θάνατο της Αμαλίας Καλυβίνου.

Τον Οκτώβριο του 2011 το επιστημονικό έντυπο Lancet δημοσίευσε σύντομο σημείωμα μελέτης για την αύξηση του αυτοκτονικού ιδεασμού στην Ελλάδα. Η μελέτη βρήκε πως σε διάστημα ενός μηνός περίπου τον Απρίλιο του 2011, έγιναν 34 απόπειρες αυτοκτονίας σε σύγκριση με τις 24 που είχαν γίνει στο ίδιο διάστημα το 2009, με αναφορά συγκεκριμένο δείγμα πληθυσμού.

Η μελέτη αυτή συζητήθηκε σε πολλά Ελληνόγλωσσα ιστολόγια στο τέλος του 2011 και κατά τη διάρκεια του 2012. Είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα, τα περισσότερα ιστολόγια που συζήτησαν την παραπάνω έρευνα έκαναν λόγο για αύξηση των αυτοκτονιών. Παρέλειψαν δηλαδή να διευκρινίσουν πως η παρατηρούμενη αύξηση σε ποσοστό 34% ήταν στις απόπειρες αυτοκτονίας και όχι στις αυτοκτονίες.

Τον Μάρτιο του 2013 το Βήμα δημοσίευσε είδηση με τίτλο «Επιθεώρηση Lancet: Σε έξαρση μεταδοτικές ασθένειες και αυτοκτονίες λόγω κρίσης στην Ελλάδα». Διατηρώντας την ημιμάθεια ή σκοπιμότητα των ιστολογίων που συζήτησαν την μελέτη του Lancet, το Βήμα κάνει αναφορά σε αυτοκτονίες και όχι σε απόπειρες αυτοκτονιών.

Αντί δηλαδή να ενημερώνει υπεύθυνα, το Βήμα ξεπλένει μια βρώμικη είδηση. Τα κουτσομπολιά ανάγονται σε είδηση δημοσιευμένη σε εφημερίδα εθνικής εμβέλειας. Έτσι αναπαράγεται ημιμάθεια, ανευθυνότητα, σκοπιμότητα.

Με βάση όμως τα νεώτερα δεδομένα για τη δημόσια υγεία στην Ευρώπη (PDF), έτσι όπως τα καταγράφει και αναλύει ο ΟΟΣΑ η Ελλάδα βρίσκεται στην χαμηλότερη θέση όλων των ευρωπαϊκών χωρών με 3 αυτοκτονίες ανά 100.000. Επιπλέον στο διάστημα 1995-2010 οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα έχουν μειωθεί κατά 6%. Και όπως καταγράφει ο Κώστας Φουντουλάκης στη μελέτη Trends in suicidality amid the economic crisis in Greece, δεν υπάρχει συσχετισμός μεταξύ αυτοκτονιών και οικονομικής κρίσης.

Συμπληρωματική ενημέρωση μετά τη δημοσίευση του παραπάνω κειμένου:
Πέρα από τους συνδέσμους του αρχικού άρθρου παραπάνω, παραθέτω και τον εξής:
Επιστολή Κ Ν Φουντουλάκη στο έντυπο Lancet, Μάρτιος 2012.

Βράδι Κυριακής του Πάσχα, ο μπατζανάκης κι εγώ έχουμε βγει για ένα ποτό στο λιμάνι του Γαλαξειδίου. Οι δυό μας, έπειτα από μια καταπληκτική μέρα με φίλους και τις οικογένειές μας. Περνούμε μπροστά από το μπαράκι Το Κιόσκι και η μουσική του ’80 μας τραβάει. Sweet Dreams are Made of This. Καθόμαστε.

Απολαμβάνουμε το ποτό μας, την ωραία μουσική, την εμπειρία μιας ξεχωριστής μέρας, και συζητούμε τα δικά μας. Όταν ξαφνικά σηκώνεται ένα ολόκληρο τραπέζι (καμια 10ριά άτομα) και ξεκινούν φασαρία με τον ιδιοκτήτη του μπαρ. Βρισίδι, ουρλιαχτά, απειλές, σπρωξίματα, φωνές, οι ψυχραιμότεροι να συγκρατούν τους θερμόαιμους, χαμός.

Τι είχε συμβεί; Οι πελάτες είχαν την εντύπωση πως το Schweppes tonic water που ήπιε η έγγυος συγγενής τους ήταν ληγμένο. Κι απαιτούσαν από τον ιδιοκτήτη να τους δείξει το μπουκάλι. Ο ιδιοκτήτης αρνήθηκε με αποτέλεσμα να γίνει ο χαμός που περιγράφω παραπάνω. Για 15 λεπτά, 10 ενήλικες μεταξύ των οποίων και μια έγγυος γυναίκα, ουρλιάζουν, τσιρίζουν, ετοιμάζονται να πιαστούν στα χέρια. Τα πνεύματα τελικά ηρεμούν, οι διαμαρτυρόμενοι θαμώνες επιστρέφουν στο τραπέζι τους με την έγγυο συγγενή τους κι αρκετοί ανάβουν τσιγάρο για να καλμάρουν.

Τι να πρωτοπαρατηρήσω;

Έγγυος που πίνει προϊόν με κινίνο; Δεν θα έπρεπε.

Κατά τη διάρκεια του καβγά κανείς δε νοιάζεται για την έγγυο γυναίκα και το έμβρυο. Αν υποπτεύεσαι πως ήπιε ληγμένο tonic κι αν νομίζεις πως το ληγμένο tonic έχει επιπτώσεις, το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να την πας στο πλησιέστερο νοσοκομείο, ή κέντρο υγείας. Το τελευταίο που κάνεις είναι να την υποβάλλεις στην ένταση ενός εντονότατου διαπληκτισμού.

Κανείς από τους συγγενείς της δεν τηλεφωνεί στο γιατρό της να μάθει αν το ληγμένο tonic απειλεί την υγεία της ίδιας και του μωρού.

Στην ένταση συμμετείχε και η ίδια η έγγυος, υποβάλοντας έτσι τον οργανισμό της και το μωρό της σε αχρείαστο stress. Η παρέα της μετά τη λήξη του περιστατικού, άναψε τσιγάρα δίπλα στην έγγυο γυναίκα.

Η εικόνα είναι τραγική αλλά όχι σοβαρή. Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν μια κρίσιμη στιγμή. Η συγκινησιακή φόρτιση και η παρελκόμενη αδυναμία αναγνώρισης προτεραιοτήτων, δεν είναι καλό πράγμα.

Εδώ και 25 χρόνια περίπου, κάθε χρόνο, την τέταρτη Τετάρτη του Νοεμβρίου ξυπνώ από τις 4 τα ξημερώματα, μπαίνω στο αυτοκίνητο μόνος ή με γείτονες ή με συναδέλφους και οδηγούμε προς μια μεγάλη αποθήκη. Ανταμώνουμε εκεί γνωστούς και αγνώστους ενώ φορτηγά από τοπικά παντοπωλεία, supermarkets, μανάβικα, κ.ά, αρχίζουν να φτάνουν στην αποθήκη.

Με τους οδηγούς τους και τους βοηθούς τους αδειάζουμε τα φορτία: κατεψυγμένες γαλοπούλες, σακιά με πατάτες, γάλατα, λαχανικά, ψωμιά, αναψυκτικά κτλ. Αρχίζουμε να τοποθετούμε τα αγαθά σε χάρτινες κούτες: μια γαλοπούλα, 10 κιλά πατάτες, κ.ά. Στις κούτες επικολλούμε ετικέτες με αριθμούς, ονόματα, ταχυδρομικές διευθύνσεις. Στο μεταξύ τα φορτηγά έχουν φύγει.

Έπειτα από 4 ώρες, έχοντας καταναλώσει μερικά λίτρα καφέ και αρκετούς αμερικανικούς λουκουμάδες (donuts), έχουμε γεμίσει και ταξινομήσει εκατοντάδες κούτες. Στη συνέχεια φορτώνουμε τις κούτες αυτές στα αυτοκίνητά μας — ο καθένας όσες μπορεί.

Για τις επόμενες 4 ώρες οδηγούμε στις γειτονιές της πόλης και παραδίδουμε τις κούτες με τα αγαθά σε οικογένειες που έχουν ανάγκη. Τις διευθύνσεις τις συγκεντρώνουμε με τη βοήθεια τοπικών ενοριών (διαφόρων δογμάτων και θρησκειών), σχολικών συμβούλων, και ΜΚΟ. Οι αποδέκτες είναι οικογένειες που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ετοιμάσουν το Δείπνο των Ευχαριστιών την τέταρτη Πέμπτη του Νοεμβρίου.

Τη δυνατότητα αυτή τους την προσφέρουμε εμείς, οι ανώνυμοι εθελοντές. Με τη βοήθεια των καταστημάτων τροφίμων, με την εθελοντική εργασία φοιτητών, επαγγελματιών, γειτόνων, με την υποστήριξη ενοριών, σχολείων, και ΜΚΟ, φέρνουμε τα αγαθά του Δείπνου των Ευχαριστιών στα σπίτια αυτών που έχουν ανάγκη.

Δεν τα μοιράζουμε σε πλατείες. Δεν καλούμε δημοσιογράφους και τηλεοπτικά συνεργεία. Πηγαίνουμε στα σπίτια που μας έχουν ανάγκη, με τα δικά μας αυτοκίνητα. Δεν ζητούμε ταυτότητες, διαβατήρια, πιστοποιητικά. Φτάνει που η ενορία, το σχολείο, η ΜΚΟ θεωρούν πως οι παραλήπτες έχουν ανάγκη τη βοήθεια. Την προσφέρουμε αθόρυβα, μακριά από τα μάτια της υποκριτικής δημοσιότητας, σεβόμενοι την αξιοπρέπεια αυτών που δεν στάθηκαν τόσο τυχεροί όσο εμείς.

Στον εθελοντισμό αυτό με μύησαν οι συμφοιτητές μου στο Miami University τον Νοέμβριο του 1990. Κι από τότε κάθε χρόνο, την τέταρτη Τετάρτη του Νοεμβρίου, ξυπνώ στις 4 τα ξημερώματα για να συναντήσω τους συνεθελοντές μου και να βοηθήσουμε μαζί αυτούς που έχουν ανάγκη. Ως τις 2 το μεσημέρι έχουμε τελειώσει και επιστρέφουμε σπίτια μας για να ξεκινήσουμε τον δικό μας εορτασμό των Ευχαριστιών.

Τα γράφω αυτά επειδή κάθε φορά που διαβάζω για διανομή αγαθών σε πλατείες της Ελλάδας, αισθάνομαι ντροπή. Ντροπή επειδή συνάνθρωποί μας αναγκάζουν συνανθρώπους τους να στηθούν σε ουρές, να στριμωχτούν, να σπρώξουν, για ένα σακί πατάτες, ενώπιον τηλεοπτικών συνεργείων και φωτογράφων. Αισθάνομαι περισσότερη ντροπή όταν διαβάζω πως φασίστες φέτος θα ζητούν πιστοποιητικά εθνικότητας πριν επιτρέψουν στους συνανθρώπους μας να απεκδυθούν της αξιοπρέπειάς τους στις πλατείες του τόπου.

Έχουν περάσει πια 3 βδομάδες από τους πυροβολισμούς κατά των εργατών της Μανωλάδας. Εξακολουθεί όμως να με ενοχλεί η επίσημη θεώρηση του περιστατικού από την Ελληνική Κυβέρνηση — διά στόματος υπουργού Γεωργίας.

Μεμονωμένο μεν το περιστατικό ως προς τις λεπτομέρειες (πχ, οι συγκεκριμένοι δράστες, τα συγκεκριμένα θύματα, το συγκεκριμένο μέγεθος σκαγιών, το συγκεκριμένο γεωγραφικό και χρονικό στίγμα).

Μεμονωμένο όμως δεν σημαίνει ούτε απρόβλεπτο ούτε αναπότρεπτο. Στο μεμονωμένο αυτό περιστατικό φτάσαμε με μαθηματική ακρίβεια. Ήταν το αναμενόμενο επόμενο βήμα μετά το λυτσάρισμα εργατών και την επίθεση εναντίον δημοσιογράφων, στην ίδια περιοχή, για τα ίδια ζητήματα (τα εργατικά της φράουλας δηλαδή).

Προβλέψιμο και αποτρέψιμο ήταν το μεμονωμένο περιστατικό. Η πολιτεία, η διοίκηση, οι αρχές, απέτυχαν όσον αφορά την προβλεψιμότητα. Απέτυχαν να αποτρέψουν το περιστατικό. Τους αρκεί που ήταν μεμονωμένο. Με είκοσι «μεμονωμένα» θύματα απο την επίθεση τριών «μεμονωμένων» επιστατών.

Ο Νίκος Μαραντζίδης γράφει στο protagon περι του αφόρητου επαρχιωτισμού του ΣΥΡΙΖΑ. Αφόρητος όμως και σιχαμερός είναι ο ελιτισμός του συντάκτη ο οποίος άθελα ή σκόπιμα χωρίζει τον τόπο σε επαρχιώτες και κοσμοπολίτες.

Είμαι επαρχιώτης και κοσμοπολίτης. Σιχαίνομαι την άγνοια, την υπεροψία, και την κοντοφθαλμοσύνη που οδηγεί σε διακρίσεις μεταξύ επαρχιωτών και μη. Είμαι επαρχιώτης και μιλώ 4 ξένες γλώσσες· πέρασα από την ανανεωτική αριστερά και τον Ρήγα. Σιχαίνομαι το δήθεν ύφος του κίβδηλου ελιτισμού. Είμαι επαρχιώτης και έχω δει τον κύκλο Der Ring des Nibelungen στο Bayreuth· δυο φορές. Αηδιάζω όμως απέναντι στην ψευτοκουλτούρα αυτών που υποτιμούν την επαρχία.

Ο Νίκος Μαραντζίδης έχει πρόβλημα με την πνευματική και πολιτική πενία του ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνοι. Η πενία αυτή όμως και η εσωστρέφεια του ετερόκλητου συνοθυλεύματος που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι επαρχιωτισμός. Είναι πολιτική ανεπάρκεια, είναι πολιτική ημιμάθεια, λαϊκισμός, πατριδοκαπηλεία, κουτοπονηρία, σοβινισμός, ελαφρο-εθνικισμός κ.ά. Αυτά δεν συνδέονται με τον επαρχιωτισμό.

Η ελλειματική πολιτική και ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ δεν συνιστούν επαρχιωτισμό. Ο Νίκος Μαραντζίδης υποτιμά τη μισή Ελλάδα για να κρίνει ένα περιστασιακό και ευκαιριακό πολιτικό μόρφωμα. Πρόκειται για πενία λόγου ή για υπεροψία; Όπως και να’χει, ως επαρχιώτης αισθάνομαι προσβεβλημένος από το κείμενο του Μαραντζίδη. Κι ως επαρχιώτης λέω το εξής: άνθρωπος που θεωρεί την μισή Ελλάδα αρχέτυπο ανοησίας, εσωστρέφειας, και ημιμάθειας, δεν διαφέρει και πολύ απ αυτους που κρίνει. Απλως δεν το ξέρει, κι ο χρόνος θα το δείξει.

Σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ η εγκατάσταση ανιχνευτή μονοξειδίου του άνθρακα στις κατοικίες είναι υποχρεωτική εδώ και αρκετά χρόνια. Στην πολιτεία που κατοικώ (Illinois) ο νόμος απαιτεί ανιχνευτή μονοξειδίου άνθρακος σε απόσταση το πολύ 4,5 μέτρων από κάθε υπνοδωμάτιο. Το μονοξείδιο του άνθρακα αποτελεί την κυριότερη αιτία θανάτων από δηλητηρίαση στις ΗΠΑ (και πιθανώς ανά τον κόσμο). Στις περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ είναι επίσης υποχρεωτική η εγκατάσταση ανιχνευτών καπνού.

Το κόστος ενός ανιχνευτή/συναγερμού μονοξειδίου είναι γύρω στα $25. Παρόμοιο είναι και το κόστος ενός ανιχνευτή/συναγερμού καπνού. Σε καταστήματα ηλεκτρικών στην Ελλάδα έχω δει τιμές μεταξύ €15 και €25 .

Ακόμη κι αν έχει περάσει η εποχή των μαγκαλιών, ο κίνδυνος από το μονοξείδιο του άνθρακα παραμένει. Το μονοξείδιο είναι προϊόν ατελους καύσης που μπορεί να συμβεί σε καυστήρα κεντρικής θέρμανσης, σε σόμπα (υγραερίου, πετρελαίου, ξύλου), σε τζάκι, κτλ.

Σε κατοικίες με σύγχρονα αεροστεγή κουφώματα που περιορίζουν τα ρεύματα αέρα, το μονοξείδιο μπορεί να παραμείνει στο εσωτερικό και κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες να φτάσει σε επικίνδυνα όρια. Μην περιμένετε (αυτό) το κράτος να νομοθετήσει την υποχρεωτική εγκατάσταση ανιχνευτών/συναγερμών καπνού και μονοξειδίου. Πάρτε την πρωτοβουλία και εγκαταστείτε τέτοιους ανιχνευτές κοντά στα υπνοδωμάτιά σας, τώρα.

Με αφορμή την απόφαση του ΣτΕ με την οποία κρίνεται αντισυνταγματικός ο Ν. 3838/10 (νόμος Ραγκούση) για την απονομή Ελληνικής ιθαγένειας, περιγράφω τις βασικές προϋποθέσεις για την πολιτογράφηση στις ΗΠΑ.

• Πολίτες των ΗΠΑ θεωρούνται όσα άτομα έχουν γεννηθεί εντός της επικράτειας.
• Επίσης πολίτες των ΗΠΑ θεωρούνται όσα άτομα έχουν γεννηθεί εκτός επικράτειας, όταν τουλάχιστον ένας γονιός είναι αμερικανός πολίτης· στην περίπτωση αυτή συντρέχουν κάποιες ακόμη προϋποθέσεις όσον αφορά την ηλικία κατά την οποία ο συγκεκριμένος γονέας έφυγε από τις ΗΠΑ.
• Τέλος, δικαιούνται να πολιτογραφηθούν οι μόνιμοι κάτοικοι (κάτοχοι «πράσινης κάρτας») έπειτα από μια πενταετία· σε συγκεκριμένες περιπτώσεις έπειτα από τριετία.

Η διαδικασία πολιτογράφησης είναι σχετικά απλή και διεκπεραιώνεται σε λίγους μήνες. Ο ενδιαφερόμενος υποβάλλει αίτηση και παράβολο (το 2012 το ποσό ήταν $680). Περνά απο έλεγχο ποινικού μητρώου που περιλαμβάνει αναζήτηση με βάση τα ατομικά στοιχεία (ονοματεπώνυμο, φύλο, ημερομηνία γέννησης, κτλ) και τα αποτυπώματα. Τέλος καλείται σε προσωπική συνέντευξη κατά την οποία εξετάζεται σε βασικά θέματα πολιτικής αγωγής των ΗΠΑ και γλωσσομάθειας. Για την καλύτερη προετοιμασία των ενδιαφερομένων, η μεταναστευτική υπηρεσία διαθέτει δοκιμαστικές εξετάσεις στο διαδίκτυο.

Η επιτυχής διαδικασία πολιτογράφησης καταλήγει με την ορκομωσία του ενδιαφερομένου σε δημόσια τελετή κατα την οποία λαμβάνει το πιστοποιητικό πολιτογράφησης και επιστολή από τον πρόεδρο των ΗΠΑ με την οποία καλωσορίζει το νέο πολίτη.

Οι εξετάσεις που περνά ο ενδιαφερόμενος κατά τη συνέντευξη είναι σχετικά εύκολες. Κατά τη συνέντευξή μου επέδειξα ικανότητα γραφής και ανάγνωσης, γράφοντας καθ’ υπαγόρευση την πρόταση «The President lives in the White House» και διαβάζοντας την πρόταση «The White House is in Washigton DC».

Οι ερωτήσεις πολιτικής αγωγής ήταν εύκολες μέχρι που η υπάλληλος με ρώτησε πόσους δικαστές έχει το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ. Οχτώ, απάντησα. Με ρώτησε αν είμαι βέβαιος γι αυτό, ελπίζοντας πως διόρθωνα και θα της έλεγα εννιά. Οχτώ επέμεινα, εξηγώντας πως τoν προηγούμενo μήνα είχε συνταξιοδοτηθεί ο David Souter και συνεπώς μια θέση παρέμενε κενή!

Κούνησε το κεφάλι της συγκαταβατικά, θεώρησε την απάντησή μου ως την έκτη σωστή κατα σειρά και τερμάτισε την εξέταση. (Η εξέταση περιλαμβάνει 10 ερωτήσεις πολιτικής αγωγής και πρέπει να απαντήσει κανείς σωστα στις 6. Με την 6η σωστή απάντηση τελειώνει και η εξέταση).

Επειδή η απόφαση του ΣτΕ θα αποτελέσει αφορμή για συζητήσεις για το μεταναστευτικό κι επειδή θα γίνουν συγκρίσεις με πρακτικές άλλων χωρών, θεώρησα λογικό να περιγράψω παραπάνω τον βασικό μηχανισμό πολιτογράφησης στις ΗΠΑ.

Πιστεύω πως ο νόμος Ραγκούση ήταν μια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση. Είμαι απογοητευμένος από την απόφαση του ΣτΕ. Ελπίζω να διορθωθεί ο νόμος ώστε να δίνεται η ευκαιρία πολιτογράφησης σε άτομα με ικανότητες και προσόντα που είναι απαραίτητα για το μέλλον του τόπου.