Άρθρο του Διονύση Γουσέτη *

Αγαπητή Μπέττυ Βακαλοπούλου,

Αρκετοί αρθρογράφησαν πέρυσι στην «Αυγή» εναντίον μου. Δεν απάντησα προσωπικά σε κανέναν. Είναι τιμή για κάποιον να τον αναγορεύεις σε αντίπαλο και να του απαντάς προσωπικά. Γι’ αυτό, θεώρησε σε παρακαλώ την απάντηση τούτη στο άρθρο σου «Απόπειρα συνωμοσιολογίας» (Αυγή, 17/1/2009), ως δείγμα εκτίμησης των δεκαετιών συνύπαρξής μας στην ανανεωτική αριστερά. Θα θίξω πέντε σημεία.

1. Καταγγέλλεις τη «γενοκτονία» -και μάλιστα «αδίστακτη»- των Παλαιστινίων από το Ισραήλ. Στην ανάδελφη χώρα μας, οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Ως γενοκτονία, σύμφωνα με το σχετικό Σύμφωνο του ΟΗΕ, ορίζονται (στο άρθρο 2) δράσεις που έχουν στόχο την ολική ή μερική καταστροφή μιας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής, ή θρησκευτικής κοινότητας ως τέτοιας. Δηλαδή, γενοκτονία είναι η εσκεμμένη θανάτωση ατόμων για μοναδικό λόγο ότι ανήκουν σε συγκεκριμένο γένος ή ομάδα. Είναι η μεγαλύτερη δυνατή παραβίαση ανθρωπίνου δικαιώματος. Μεγαλύτερη από τις εθνοκαθάρσεις και τα «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας».

Σκέψου: Αν οι Ισραηλινοί σκοτώνουν τους Παλαιστίνιους επειδή είναι Παλαιστίνιοι, τότε γιατί δε σκοτώνουν και τα μέλη της Φατάχ; Ακόμα περισσότερο: Γιατί δεν άρχισαν τη γενοκτονία με τους Παλαιστίνιους που είναι Ισραηλινοί υπήκοοι (ναι! Υπάρχουν και τέτοιοι!) όπως έκανε ο Χίτλερ;

Ακολουθώντας μιαν ακόμα έκφραση εθνικής ομοψυχίας, επαναλαμβάνεις την déjà vu παλαιστινιακή προπαγάνδα, την οποία προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να περάσουν και στην παγκόσμια διάσκεψη του ΟΗΕ για το ρατσισμό (Ντέρμπαν, 2001). Τότε, η Διεθνής Αμνηστία τάχτηκε σαφώς ενάντια στον όρο «γενοκτονία». Και μη μου πεις ότι η Αμνηστία είναι πράκτορας του ιμπεριαλισμού. Επανειλημμένα έχει καταγγείλει την Ισραηλινή κυβέρνηση για εγκλήματα πολέμου και έχει διαπιστώσει ότι το καθεστώς του Ισραήλ έχει στοιχεία ρατσισμού κατά των Παλαιστινίων υπηκόων του. Το να τους φορτώνουμε και γενοκτονίες αποτελεί αντισημιτισμό καμπανάτο.

Ωστόσο, η ελληνική γενοκτονολογία έφερε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Όπως η αρλούμπα «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι» ώθησε κάποιους ανεγκέφαλους σε απόπειρα φόνου αστυνομικών, έτσι και τούτη η αρλούμπα ώθησε σε έξαρση του αντισημιτισμού. Βεβήλωση συναγωγών, νεκροταφείων, μνημείων, στο Βόλο, στην Κέρκυρα, στη Λάρισα, στην Αθήνα, στα Ιωάννινα. Ακύρωση της ετήσιας διάλεξης στο εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης -στα πλαίσια μαθήματος ιστορίας στο ΑΠΘ- λόγω αντιδράσεων κάποιων αντιιμπεριαλιστών φοιτητών. Αντίδραση μιας πανεπιστημιακής λίστας, στο από μακρού χρόνου προγραμματισμένο σεμινάριο στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας για την ιστοριογραφία περί τους Έλληνες Εβραίους. Οι αρλούμπες ενίοτε γίνονται όπλα. Ενίοτε όπλα φονικά.

2. Θα σου συνιστούσα περισσότερη προσοχή στην υιοθέτηση πληροφοριών από την εμπόλεμη περιοχή. Το πρώτο θύμα κάθε πολέμου είναι η αλήθεια, που υποτάσσεται στη σκοπιμότητα της εκατέρωθεν προπαγάνδας. Για παράδειγμα, στη Γάζα τα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα είναι ανύπαρκτα, πλην του αραβικού Αλ Τζαζίρα και αυτό, θα συμφωνήσεις, κάτι σημαίνει. Σκέψου ακόμα: Αφού οι Ισραηλινοί είναι τέρατα και σημαδεύουν παιδάκια, γιατί η Χαμάς δεν πήγαινε τα επιτελεία της μακριά από κατοικημένες περιοχές, ώστε να μην τους δίνει πρόσχημα; Προσωπικά υιοθετώ ανεπιφύλακτα μόνο τις ανακοινώσεις της Διεθνούς Αμνηστίας.

3. Με εγκαλείς για αποσιωπήσεις περί το καθεστώς της Χαμάς και με προκαλείς: ένα συνειδητό άτομο σαν εσένα, που καίγεται για την εικοσαήμερη εισβολή στη Γάζα, δεν θα έπρεπε να είχε βρει μια λέξη συμπάθειας και για τους επί τριάμισι χρόνια πολιορκημένους του Σεράγεβο; Ανελέητοι βομβαρδισμοί. Μαρτύριο των αμάχων. Χωρίς νερό, ηλεκτρικό, τρόφιμα, φάρμακα. Χωρίς δυνατότητα διαφυγής. 12.000 νεκροί. Η επιλεκτική ευαισθησία δεν είναι ευαισθησία.

4. Με καταγγέλλεις ότι θυμίζω συχνά το «δίκιο των ισχυρών». Μου θυμίζεις λοιπόν εκείνο το ΚΚΕδίστικο σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», που εφευρέθηκε για να καλύπτει τις αυθαιρεσίες τους (μέχρι και το ξύλο που έφαγα κάποτε από αυτούς). Μου θυμίζεις επίσης τις υποκριτικά μαρξοειδείς απαντήσεις των Σοβιετικών, όταν τους κατηγορούσαν για έλλειψη ελευθερίας στην ΕΣΣΔ: «Ελευθερία για ποιούς;» απαντούσαν «μαρξιστικά» και στρεψόδικα, για να καλύψουν τα γκουλάγκ. Όπως η ελευθερία, έτσι και το δίκαιο είναι δικαιώματα που αφορούν όλους: ισχυρούς και αδυνάτους. Στα δημοκρατικά καθεστώτα προστατεύονται από θεσμούς. Σκέψου πως, όταν παραβιάζονται οι θεσμοί, εκείνοι που κυρίως πληρώνουν τη νύφη είναι οι αδύνατοι.

5. Τέλος, εκπλήσσομαι που δικαιολογείς εκείνους που αποσιωπούν (δηλ. λογοκρίνουν) όσες -πολλές ή λίγες- παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων διέπραξε η Χαμάς. Ποτέ δεν συνηγόρησε η ανανεωτική αριστερά στη λογοκρισία όσων ειδήσεων «δεν συμφέρουν το λαό». Η δε πολυετής (φευ) πείρα και των δυο μας διδάσκει ότι αυτή η πρακτική της αυθαιρεσίας μακροπρόθεσμα βλάπτει αυτούς που υποτίθεται ότι υποστηρίζει.

Με την αγάπη μου.

Υ.Γ. Μήπως η μέθοδος της αλλοίωσης των ονομάτων (Πρίτσι αντί Τζίπι) είναι φτηνή πολεμική;

—

* αναδημοσιεύεται με άδεια του συγγραφέα.