Πάλι σολωμό θα φάμε;

Η ατάκα ανήκει στον κουμπάρο μου, ο οποίος το καλοκαίρι του 2000 έπειτα από ένα τετραήμερο περιήγησης στο Seattle, διαμαρτυρήθηκε για το επερχόμενο δείπνο (κι είχε δίκιο δηλαδή, αφού τους πήγαινα από σούσι σε ψαροεστιατόριο κι από ψαροταβέρνα σε σούσι, πρωί, μεσημέρι, και βράδι). Από τότε η έκφραση έχει γίνει συνώνυμη της καλοπέρασης, τουλάχιστον μεταξύ μας. Η Ιρλανδία έχει καλό σολωμό!

 

Η Ιρλανδία είναι επίσης ένας παράδεισος για φωτογράφους. Αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες από το πρόσφατο ταξίδι μας μπορείτε να βρείτε εδώ.

12.08: Έφυγα χτές από το Σικάγο. Η Breeda είναι στην Ιρλανδία εδώ και 7 μέρες. Πήγα στο αεροδρόμιο 3 ώρες πριν από την πτήση λογαριάζοντας πως οι ουρές στους ελέγχους θα είναι μεγάλες λόγω των εξελίξεων στη Βρετανία. Τέλειωσα σε 15 λεπτά! Σα να μη φτάνει που χαράμισα δυόμιση ώρες στο αεροδρόμιο, είχαμε και μια καθυστέρηση 2 ωρών λόγω αλλαγής αεροσκάφους. Πάντως το ταξίδι ήταν άνετο, ευχάριστο, και γρήγορο: Σικάγο-Δουβλίνο 7 ώρες. Χαμογελώ καθώς σκέφτομαι πως το ταξίδι Δράμα-Ιωάννινα που έκανα ως φοιτητής ήταν περίπου 8 ώρες κι αν ήταν χιονισμένη η Κατάρα πάνω από 12 ώρες…

13.08: Αφήσαμε το Athlone και το Ballinlassy και βγήκαμε στο δρόμο προς Galway. Διασχίσαμε την Connemara, στα δυτικά του νησιού. Όμορφη περιοχή με μικρά ψαροχώρια, κάμπους βουλιαγμένους στην τύρφη, αγριολούλουδα, και άγονους λόφους. Φτάνοντας στο Cliffden είδαμε απέναντι τα βράχια του Moher να υψώνονται επιβλητικά, απότομα, τεράστια, μέσα από τον Ατλαντικό. Το βραδάκι σταματήσαμε για φαγητό στο Spiddle και στη συνέχεια επιστρέψαμε στο Galway και στο προσεγμένο Ardawn House.

14.08: Βρέχει από το πρωί. Βγήκαμε μια βόλτα στην αγορά του Galway και το μεσημεράκι πήραμε το δρόμο προς τα βράχια του Moher. Στο δρόμο σταματήσαμε στο Ballyvaughan για μεσημεριανό στην pub Monk’s. Στο μεταξύ ο καιρός άνοιξε και στην βραχώδη ακτή μας περίμενε μια ευχάριστη λιακάδα. Ο ήλιος έπαιζε κρυφτούλι πίσω από τα σύννεφα και μαλάκωνε τις σκιές. Περπατήσαμε το μονοπάτι πάνω από τα βράχια προς το Ακρωτήρι της Γριάς (Hag’s Head) για καμιά ώρα. Η διαδρομή ήταν εύκολη, άνετη, και ευχάριστη με τον αέρα από τον ωκεανό να φέρνει τη μυρωδιά της θάλασσας.

15.08: Ξανά βροχή. Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας προς το Αthlone και τον γάμο της Treasa και του Richard. Στη διαδρομή σταματήσαμε στο Cong. Και πάλι σταμάτησε η βροχή και άνοιξε ο καιρός. Έτσι απολαύσαμε το πολύ γραφικό χωριό μέσα σε μια όμορφη λιακάδα. Το Cong είναι χτισμένο ανάμεσα στις λίμνες Mask και Corrib. Στα Ιρλανδικά cung (η αρχική ονομασία της περιοχής) σημαίνει ισθμός. Πράγματι το χωριό είναι χτισμένο πλάι σ’ έναν στενό ισθμό ανάμεσα στις δύο λίμνες. Οι λίμνες δεν ενώθηκαν ποτέ διότι το ασβεστολιθικό έδαφος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το νερό στο κανάλι που φτιάχτηκε στο τέλος του 19ου αιώνα. Πέτρινοι νεροφράκτες και γέφυρες έχουν μείνει πάνω στο στεγνό κανάλι και θυμίζουν τους μάταιους κόπους.

16.08: Έγινε ο γάμος της Treasa και του Richard. Φωτογράφιζα από το πρωί ως τα μεσάνυχτα — ήμουν ο φωτογράφος του γάμου. To βράδι μείναμε στο Wineport Lodge, στις όχθες της λίμνης Lee, πλάι στον ποταμό Shannon.

17.08: Κολατσιό με τους νεόνυμφους και αναχώρηση προς το Cork, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, στα νότια του νησιού. Στη διαδρομή σταματήσαμε για λίγο στο Cashel να περιηγηθούμε το κάστρο και να θαυμάσουμε τη θέα από ψηλά. Εδώ, η παράδοση λέει, πως ο Άγιος Πατρίκιος βάφτισε τον βασιλιά Aengus τον 5ο αιώνα μΧ. Ο καιρός ήταν ευχάριστος και δροσερός. Φτάνοντας όμως στο Cork, πέσαμε σε δυνατή βροχή που μας καθήλωσε στο ξενοδοχείο μας για το βράδι. Μείναμε στο πολύ καλό Clarion, που βρίσκεται στη βόρεια όχθη του ποταμού Lee.

18.08: Περιήγηση στο Cork, κάτω από ευχάριστη λιακάδα. Πρώτος μας σταθμός η σκεπαστή αγορά της πόλης (κι εδώ σολωμό πουλούσαν Μήτσε). Μέχρι και πραγματικές «ελίες» (sic) βρήκαμε εδώ. Σταματήσαμε για μεσημεριανό στο πατάρι της αγοράς και γευτήκαμε στρύδια, καπνιστό σολωμό (φρέσκο), και ντόπια τυριά. Στη συνέχεια η Breeda εξερεύνησε την αγορά του Cork κι εγώ το λιμάνι. Το βραδάκι πήραμε το αυτοκίνητο και οδηγήσαμε στο γραφικό Clonakilty για δείπνο. Φάγαμε στο καταπληκτικό An Sugan, το οποίο συνδυάζει την ζεστή ατμόσφαιρα της pub με εξαιρετικό φαγητό και φρέσκα θαλασσινά.

19.08: Αφήνοντας το Cork πίσω μας δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στον πειρασμό: κατεβήκαμε λοιπόν μια βόλτα στο αγαπημένο μας Kinsale για μεσημεριανό στο καταπληκτικό Fishy-Fishy. To FF είναι ένα ψαράδικο το οποίο όμως λειτουργεί και ως εστιατόριο 3-4 ώρες τη μέρα, μόνο για μεσημεριανό. Το μενού είναι περιορισμένο αφού οι πελάτες μπορούν να διαλέξουν οτιδήποτε θέλουν από τα θαλασσινά που πουλάει το ψαράδικο. Έπεσε το μάτι μου σε κάτι φρέσκες γλώσσες τις οποίας ζήτησα να μου τηγανίσουν, ελαφρώς αλευρωμένες, σε βούτυρο. Η Β ζήτησε ένα κομμάτι φρέσκια μουρούνα (halibut) ψητή στη σχάρα και καθώς περιμέναμε για τα ψάρια μας, απολαύσαμε κι ένα πιάτο αχνιστά όστρακα (clams). Από το Cork πήραμε το δρόμο προς το Wicklow. Φτάσαμε στο πανοραμικό Wicklow Way Lodge νωρίς το βραδάκι. Aφού ξεκουραστήκαμε λίγο, κατεβήκαμε στο Roundwood για να ανταμώσουμε τον Seamus, τον παλιό φίλο της Β που χωροστάτησε στο γάμο μας.

20.08: Ήρθε η ώρα της επιστροφής. Αναχωρήσαμε από το Roundwood προς Δουβλίνο, διασχίζοντας τα βουνά του Wicklow. Ακολουθήσαμε τον περίφημο “στρατιωτικό δρόμο” (The Military Road), ή τη διαδρομή R115 όπως είναι γνωστή στους σύγχρονους χάρτες. Σταματήσαμε στο Newtownmountkennedy για να απολαύσουμε μεσημεριανό στο Buttery Cafe. Κι επειδή είμασταν δίπλα στο κομψό Fishers δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στον πειρασμό: η Β αγόρασε ένα ωραίο πουκάμισο κι εγώ μια εξαιρετική γραβάτα! Στο μεταξύ βγήκε ο ήλιος κι αποφασίσαμε να διασχίσουμε τον στρατιωτικό δρόμο ξανά επειδή η διαδρομή ήταν υπέροχη ακόμη και με τη συννεφιά. Καταλήξαμε στο Glendalough για λίγη ώρα και κατά τις 6 το απόγευμα βγήκαμε στο δρόμο για το Δουβλίνο. Εδώ μείναμε στο σπίτι της Treasa και του Richard που λείπαν στο γαμήλιο ταξίδι τους. Η Β επέστρεψε στο Σικάγο στις 21 Αυγούστου και την ακολούθησα στις 22. Αφού άφησα την Β στο αεροδρόμιο, κατέβηκα στο κέντρο της πόλης, περπάτησ; γύρω από το Trinity College, και σταμάτησα για μεσημεριανό στην αγαπημένη μου pub στο Δουβλίνο.

Ο απολογισμός του ταξιδιού: 1800 φωτογραφίες (οι 500 από το γάμο) εκ των οποίων οι 1000 είναι αξιόλογες (300 από το γάμο και 700 από το υπόλοιπο ταξίδι). Σε εννιά μέρες κάναμε γύρω στα 800 χιλιόμετρα ξεκινώντας και καταλήγοντας στο αεροδρόμιο του Δουβλίνου. Αυτό ήταν και το τελευταίο μας μεγάλο περιηγητικό ταξίδι στην Ιρλανδία. Για την επόμενη φορά σχεδιάζουμε να βρούμε ένα ωραίο μέρος και να μείνουμε εκεί για μιά βδομάδα κάνοντας μόνο μικρές ημερήσιες εκδρομούλες και περιπάτους στην εξοχή.

Share

One thought on “Πάλι σολωμό θα φάμε;

  1. Pingback: λ:ηρ » Blog Archive » Ο Κοραής στη συνοικία με τα κόκκινα φανάρια

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *