Με αφορμή τους τραμπουκισμούς και τις απειλές κατά του συναδέλφου Βασίλη Βασσάλου, έστειλα μηνύματα σε μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου ζητώντας τους να παρέμβουν υπέρ του καθηγητή. Ούτε ένας δεν μπήκε στον κόπο να απαντήσει.

Το μήνυμά μου ήταν απλό και λιτό και το παραθέτω στο τέλος. Το έστειλα στους βουλευτές του νομού Δράμας: Δαϊλάκη, Τζίμα, Αηδόνη. Το έστειλα επίσης στις κυρίες Δαμανάκη και Αποστολάκη, στο γραφείο του πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ, στον Ε. Βενιζέλο, στον Κ. Μητσοτάκη, κ.ά.

Δεν έλαβα ούτε μία απάντηση. Ούτε ένα άχαρο “σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία”. Τίποτα. Παρόμοιας αβρότητας έτυχαν και καμιά 30ριά συνάδελφοι που στείλαν παρόμοιο μήνυμα στα ίδια άτομα (μόνο που αντί για τους βουλευτές Δράμας, επικοινώνησαν με τους βουλευτές των περιφερειών τους.)

Εννοείται πως καμια δήλωση κατά της βίας στον πανεπιστημιακό χώρο, με αφορμή τη στοχοποίηση του Βασίλη Βασσάλου, δεν βγήκε από τα γραφεία των λαμπρών αυτών εκπροσώπων μας. Ο Μαυρογιαλούρος τουλάχιστον είχε τον Γκρουέζα του για τις επικοινωνίε τους με τον … λαό.

Από τη μιά έχουμε την αναισθησία των βουλευτών απέναντι στις απειλές και την άσκηση βίας που δέχεται Έλληνας καθηγητής πανεπιστημίου μέσα στο ίδιο του το γραφείο, ισχύοντος του (δήθεν) πανεπιστημιακού ασύλου. (Όταν βεβαίως τον Μήλιο και τον Δραγασάκη τους κάνουν σηκωτούς στα αεροδρόμια της Νέας Υόρκης και του Παρισιού, ξέρουμε να διαμαρτυρόμαστε!)

Από την άλλη έχουμε την αγένεια των γραφείων των βουλευτών να μην στέλνουν καν ένα ευγενικό μήνυμα σε όσους πολίτες τολμούν να επικοινωνήσουν μαζί τους, χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο μετέχοντας έτσι στην κοινωνία της πληροφορίας για την οποία όλοι κόπτονται τόσο πια.

Πώς να μην απελπίζεται κανείς για το μέλλον αυτού το τόπου.

Το παρακάτω μήνυμα έστειλα στις 4 Ιουλίου 2006, στους βουλευτές που αναφέρω ονομαστικά στο παραπάνω κείμενο.

Σας απευθύνω έκκληση να εκδηλώσετε την συμπαράστασή σας στον Καθηγητή Βασίλη Βασσάλο, ο οποίος έπεσε θύμα τραμπουκισμού και απειλών κατά της ζωής του ως συνέπεια του θάρρους του να εκφράσει ελεύθερα τη γνώμη μου. Η περίπτωση του Καθηγητή Βασσάλου είναι χαρακτηριστική του κλίματος τρομοκρατίας το οποίο ζουν εκατοντάδες πανεπιστημιακοί δάσκαλοι στην Ελλάδα. Σας παρακαλώ να καταδικάσετε απερίφραστα τη βία στον πανεπιστημιακό χώρο που έχει στόχο την ελευθερία της έκφρασης.

Την προσωπική τραγωδία του Καθηγητή Βασσάλου περιγράφει γλαφυρά ο Διονύσης Γουσσέτης σε κείμενό που που δυστυχώς κόπηκε από την Σύνταξη της εφημερίδας Αυγής. Την ιστορία κατέγραψε στην Καθημερινή της Κυριακής 2/7 ο Αντώνης Καρκαγιάννης. Μπορείτε να διαβάσετε τα σχετικά κείμενα στον παρακάτω ιστοτόπο:

http://208.100.41.90/blog/?p=81

Δεκάδες συνάδελφοι του Καθηγητή Βασσάλου είμαστε έτοιμοι να ενώσουμε τις φωνές μας μαζί σας σε μια δήλωση κατά της βίας στον πανεπιστημιακό χώρο και υπερ της ελευθερίας λόγου. Ως Έλληνες πολίτες δεν μπορούμε να μείνουμε αδιάφοροι μπροστά στην κατάφορη παραβίαση των βασικών δικαιωμάτων του Καθηγητή Βασσάλου και των συναδέλφων του. Θέλουμε να ορθώσουμε τη φωνή μας κατά της βίας και της τρομοκρατίας ως μέσου καταστολής της ελευθερίας λόγου μέσα στο πανεπιστήμιο. Ζητούμε την βοήθειά σας.