Δεν ήταν ψηλός, γύρω στο 1,60. Μελαχρινός, πενηντάρης, μουστακαλής. Περπατούσε αργά, το στήθος μπροστά, τα χείλη σφιγμένα, οι παλάμες κλειστές, στρέφοντας το κεφάλι τελετουργικά δεξιά κι αριστερά σα να έκανε παρέλαση. Τον πήραν μυρωδιά στη Δράμα  και του βγάλαν το παρατσούκλι «ο Στρατηγός».

Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα χτύπησε την πόρτα του σπιτιού μας, όλο ύφος. Είχε βρει στο δασάκι παρακάτω ένα τετράδιο με το όνομα «Λεωνίδας Ηρακλειώτης» και ήρθε να ερευνήσει ποιός λερώνει το δάσος! Το τετράδιο πρέπει να μου είχε πέσει από την τσάντα ενώ πηγαίναμε σχολική εκδρομή μέσα από το δασάκι.

Ήθελε να συντάξει αναφορά, μηνυτήρια αναφορά. Τον κέρασε η γιαγιά μου έναν καφέ και τακτοποιήθηκε η εκκρεμότητα. Καμάρωνε, τότε, ο «στρατηγός» διότι με την επικείμενη ενοποίηση των σωμάτων ασφαλείας περίμενε πως θα γινόταν αστυνομικός. Καθώς έφευγε, παρελαύνοντας καμαρωτός με την πλάτη σε μας, άνοιξε η γιαγιά και τις δυο παλάμες της. «Να! Ψώνιο» είπε σιγανά, «που θα γίνεις και αστυνομικός!»

Τον είδα πριν λίγα χρόνια στη Νομαρχία Δράμας καθώς τσακιζόταν να κατεβεί τα σκαλιά για να προλάβει να ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου του Νομάρχη.

***

Το παρακάτω ανέκδοτο είναι από τα καλύτερα που μου’χει πει ο κουμπάρος μου. Το μεταφέρω εδώ σε ελαφρά και επίκαιρη διασκευή.

Ένας αγροφύλακας έχει στον κήπο του μια μηλιά, φορτωμένη. Χαίρεται και καμαρώνει για τα γυαλιστερά μήλα που θα του κάνει. Ένα βράδι, όλο χαρά, λέει στη γυναίκα του «αύριο θα μαζέψω τα μήλα!»

Σηκώνεται το πρωί, βγαίνει στην αυλή και αντικρύζει τη μηλιά ρημαγμένη: ούτε ένα μήλο δεν έχει μείνει πάνω της. Γίνεται έξω φρενών αλλά δεν μπορεί να κάνει και τίποτα.

Την επόμενη χρονιά η μηλιά είναι πάλι φουντωμένη. Και πάλι, την μέρα που βγαίνει να μαζέψει τη σοδιά, αντικρύζει το ίδιο θέαμα: κάποιος είχε κλέψει τα μήλα από βραδίς.

Την τρίτη χρονιά, με τη μηλια καταφουντωμένη, αποφασίζει να μην χαριστεί κανενός. Στήνει λοιπόν καρτέρι στην αυλή του κάθε βράδι. Αργά μια νύχτα ακούει κάποιον να σκαρφαλώνει στη μηλιά και να κλέβει μήλα.

Ορμάει λοιπόν, μέσα στο σκοτάδι, και τον βουτάει από τ’ αχαμνά του με δύναμη: «λέγε ρε, ποιός είσαι;»

«Μμμμμμμ…..μμμμ» μουγκρίζει ο κλέφτης από τον πόνο. Του σφίγγει τ’ αχαμνά ο αγροφύλακας και ξαναρωτάει: «ποιός είσαι ρε;». Ξανά μουκρίζει ο κλέφτης «μμμμμ μμ οο μμ νίκος μμμμ». Ο αγροφύλακας σφίγγει το χέρι του πιο πολύ «ποιός νίκος ρε;». Και απαντά ο κλέφτης: «μμμ ο νί μμμ κος μμμ ο μουγκός»!