Κλείνουν σήμερα 34 χρόνια από την κορυφαία στιγμή του Κινήματος του Ναυτικού. Στις 23 Μαΐου 1973 το Α/Τ Βέλος διέκοψε τη συμμετοχή του σε άσκηση του ΝΑΤΟ, κατέπλευσε στο Fiumicino, πολλοί αξιωματικοί και υπαξιωματικοί του ζήτησαν πολιτικό άσυλο, κι ο Κυβερνήτης Νίκος Παππάς έφτασε στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Κοπεγχάγη καταγγέλλοντας διεθνώς το καθεστώς της χούντας.

Πριν 2 μήνες γνώρισα, στο internet, τον Κωστή Γκορτζή, αντιναύαρχο εν αποστρατεία του πολεμικού ναυτικού. Ο Κωστής γράφει το ιστολόγιο Ημίαιμος. Απο εκεί έμαθα πως ήταν ένας από τους αξιωματικούς του Α/Τ Βέλος και πως έπαιξε σημαντικό ρόλο στα γεγονότα του Μαΐου 1973. Δέχτηκε να μου μιλήσει για την εμπειρία του — την οποία εξιστορεί με εξαιρετική γραφή στο ιστολόγιό του. Η συζήτησή μας κράτησε πάνω από μια ώρα. Αποσπάσματα από τη συζήτηση μεταδόθηκαν από το Ημερολόγιο Καταστρώματος στα επεισόδια 10, 11, και 12.

Με την ευκαιρία της επετείου σήμερα δημοσιεύω ολόκληρη τη συζήτησή μου με τον Κωστή Γκορτζή. Η συζήτηση διαρκεί 01 ώρα και 15 λεπτά. Το αρχείο είναι μεγαλούτσικο (35.1 ΜΒ). Θα χρειαστείτε το quicktime ή άλλο πρόγραμμα που να μπορεί να παίξει εμπλουτισμένα αρχεία τύπου m4a.

Επί προσωπικού: πήρα αρκετά μηνύματα από περαστικούς στο ιστολόγιο αυτό που αναρρωτήθηκαν τι σχέση έχω με την ιστορία του Α/Τ Βέλος. Καμιά. Όταν εκδηλώθηκε το κίνημα του ναυτικού το 1973, ήμουν 6 ετών. Μεγάλωσα όμως με βασιλική γιαγιά — το γένος Μαυρομιχάλη — με ναυτικές καταβολές (οικογένεια Σκούζα) η οποία όταν άκουγε για τον Παππά και το Βέλος μόνο κεριά δεν άναβε. Η παιδική αυτή ανάμνηση μου έδωσε θάρρος να πλησιάσω τον Κωστή και να μάθω περισσότερα για το Βέλος.

Προσπάθησα να μεταδώσω αποσπάσματα από τη συζήτηση δίχως να δώσω έμφαση στις συγκινήσεις που δημιουργούνται αναπόφευκτα έπειτα από 34 χρόνια, όταν αναλογίζεται κανείς το μέγεθος και την τόλμη του εγχειρήματος. Κι όσο κι αν έχω αποκόψει τον εαυτό μου απο τα εθνικοπατριωτικά ταρατατζούμ, με συγκινεί η ιδέα της επιστροφής της σημαίας του Βέλους στο πλοίο. Είναι κρίμα που στην πλειοψηφία του ο Τύπος δεν κάλυψε το γεγονός της επιστροφής και πως τα λίγα ΜΜΕ που δώσαν σημασία στην ιστορική στιγμή, υποβαθμίσαν τη σημασία της (βάση της κάλυψης του ΔΟΛ, στο Βέλος πρωτοστατήσαν οι Μεϊμαράκης, Γούσης, Χατζηδάκις, Γλέζος, Μαγκάκης).

Το ενδιαφέρον μου για την ιστορία του Α/Τ Βέλος έχει να κάνει με την ευθύτητα και την καθαρότητα του εγχειρήματος. Η Ελλάδα με πληγώνει. Ακόμη χειρότερα, η Ελλάδα με φοβίζει σήμερα. Αλλά από το Βέλος ως τον Στέφανο Τραχανά και τον Θέμη Λαζαρίδη βρίσκω μπροστά μου ανθρώπους που σκέφτονται διαφορετικα, νηφάλια, και ορθολογικά. Ζυγίζουν το σωστό με το λάθος, διαλέγουν το σωστό, ζουν τις συνέπειες των επιλογών τους, και στο τέλος μας βοηθούν να κάνουμε όλοι ένα βήμα μπροστά.