Γράφω με αφορμή το άρθρο του κ. Κυρ. Μητσοτάκη στο Βήμα της 27ης Ιουλίου 2006. Στο άρθρο του ο κ. Μητσοτάκης προσυπογράφει τις θέσεις του κ. Βερέμη. Ξεχωρίζω δύο θέσεις, αυτές για τους αιώνιους φοιτητές και τα συγγράμματα, για τις οποίες νομίζω έχουμε πάρει τον λάθος δρόμο.

1. Αιώνιοι Φοιτητές. Θεωρεί ο κ. Βερέμης, και συνεπώς ο κ. Μητσοτάκης, πως η εξαφάνισή τους θα καταργήσει την κοιτίδα των “επαγγελματιών συνδικαλιστών φοιτητών”; Διατηρώ αμφιβολίες, επειδή:
1. Ως “επαγγελματίες” οι συνδικαλιστές φοιτητές από κάπου πρέπει να αμοίβονται. Αν υποθέσουμε πως δεν αμοίβονται από πηγές του ιδιωτικού τομέα, τότε ποιός συντηρεί τους επαγγελματίες αυτούς; Την απάντηση λίγο πολύ τη γνωρίζουμε όλοι. Δεν θα ήταν προτιμότερο να σταματήσει η χρηματοδότηση αυτών των επαγγελματιών; Γιατί να καταργηθεί, ουσιαστικά, η δυνατότητα σπουδών μερικής φοίτησης; Γιατί ο κ. Μητσοτάκης περιμένει από τον κ. Βερέμη να προτείνει κάτι το οποίο ο ίδιος θα μπορούσε να φέρει προς συζήτηση στα κομματικά όργανα όπου ανήκει;
2. Ακόμη κι αν καταργηθεί η δυνατότητα σπουδών μερικής φοίτησης, είναι δυνατόν να εξαφανιστούν οι “επαγγελματίες συνδικαλιστές φοιτητές”; Αυτοί συντηρούνται από τη διαπλοκή κομμάτων και πανεπιστημίων. Αν καταργηθεί η δυνατότητα σπουδών μερικής φοίτησης οι επαγγελματίες συνδικαλιστές θα μεταταχθούν από την τάξη των φοιτητών σε κάποια άλλη τάξη. Ας αναζητηθούν προτάσεις και μέτρα για τον περιορισμό και την πάταξη της διαπλοκής κομμάτων και πανεπιστημίων. Μια τέτοια πρόταση, για παράδειγμα, είναι η καθολική εκλογή του πρύτανη.
2. Συγγράμματα. Πιστεύω πως η κατάντια με τα συγγράμματα έχει να κάνει περισσότερο με την ανύπαρκτη, σχεδόν, αισθητική μας σε θέματα βιβλίου. Θα είχαμε δηλαδή αντίρρηση αν για κάποια πανεπιστημιακά μαθήματα υπήρχε ένα και μοναδικό σύγγραμμα αρκεί να ήταν ποιοτικό και αν η βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου υποστήριζε αποτελεσματικά τη διδακτική λειτουργία; Ως αποτελεσματική υποστήριξη της διδακτικής λειτουργίας θεωρώ την ύπαρξη κεντρικής βιβλιοθήκης, με ενημερωμένη συλλογή, άνετους χώρους μελέτης, υπηρεσίες διαδικτύου, και σχεδόν συνεχές ωράριο. Χιλιάδες διδάσκοντες στις ΗΠΑ χρησιμοποιούμε συχνά ένα και μοναδικό σύγγραμμα για πολλά από τα μαθήματά μας. Έχουμε βέβαια τις πλάτες των βιβλιοθηκών μας. Αυτά τα γνωρίζουν από πρώτο χέρι και ο κ. Βερέμης και ο κ. Μητσοτάκης. Προς τι λοιπόν η στοχοποίηση του ενός και μοναδικού συγγράμματος;