Με τα μάτια διάπλατα κλειστά

Είναι δικαιολογημένη η καχυποψία με την οποία αντιμετώπισε ο Ελληνικός τύπος την επιλογή της Sarah Palin ως υποψήφιας αντιπροέδρου του Ρεπουμπλικανικού κόμματος.   Από ένα σημείο κι έπειτα, η καχυποψία γίνεται κακοπιστία, ξενοφοβία, και ρατσισμός.  Το σημείο αυτό είναι ο 5ος γιος της Palin που γεννήθηκε τον Μάρτιο του 2008 και πάσχει από σύνδρομο Down.  Μέχρι κι ο συνήθως σοβαρός Μπάμπης Παπαδημητρίου, της επίσης συνήθως σοβαρής Καθημερινής, έγραψε:

 Δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα επειδή διάλεξε να κρατήσει ένα παιδί που γνώριζε πως θα βασανιστεί στη ζωή του, απλά και μόνο για να ευχαριστηθεί ένα θρησκευτικό αυτομαστίγωμα.

Στον ίδιο ρυθμο συνεχίζει κι ο αγαπητός Πάσχος Μανδραβέλης:

Μια γυναίκα που καταδικάζει το αγέννητο παιδί της να ζήσει με αυτή την αθεράπευτη ασθένεια, δεν μπορεί να γίνεται αντικείμενο θαυμασμού για τη συνέπειά για τις αρχές της. Και ο Χίτλερ συνεπής σε όλες τις αρχές του υπήρξε.

Πίστευα πως είχαν περάσει οι εποχές που ακόμη και στην Ελλάδα το σύνδρομο Down το βλέπαμε ως οικογενειακό στίγμα, καταδίκη, τιμωρία από τον θεό, κτλ.

Παιδιά με σύνδρομο Down τα οποία βιώνουν συστηματική και μεθοδική κοινωνικοποίηση και εκπαίδευση, δεν βασανίζονται στη ζωή τους.  Θεωρεί κανείς βασανισμένη τη ζωή του Ιωακείμ Φροσύνη;

Η ποιότητα ζωής ενός ατόμου με σύνδρομο Down είναι αποτέλεσμα δυο βασικών και αλληλοεξαρτώμενων παραγόντων: της οικογένειας και της κοινωνίας.  Μια οικογένεια καλά πληροφορημένη, με σοβαρή αφοσίωση στις υποδείξεις των ειδικών και των γιατρών, μπορεί να μεγαλώσει ένα παιδί με σύνδρομο Down και να του εξασφαλίσει εξαιρετική ποιότητα ζωής.  Μια οικογένεια αδιάφορη, εγκλωβισμένη στον φόβο και τις προκαταλήψεις, δίχως ουσιαστική ενημέρωση από ειδικούς, σίγουρα θα υποβαθμίσει την ποιότητα ζωής ενός παιδιού με το σύνδρομο Down.  Αλλά σε μια τέτοια οικογένεια η ποιότητα ζωής είναι υποβαθμισμένη γενικώς.

Γράφει για τον αδερφό του ο Δημήτρης Φροσύνης:

Τα χαρίσματα ενός τέτοιου παιδιού δεν σταματάνε ποτέ διότι όσο προσπαθείς τόσα περισσότερα πετυχαίνεις. Τον καταλαβαίνουμε και μας καταλαβαίνει από τα μάτια και την έκφραση του προσώπου. Αντιλαμβάνεται τα πάντα και ξέρει ποιος τον αγαπάει πραγματικά και ποιος όχι. Έχει ευαισθησίες και τις εκφράζει με τον τρόπο του, είναι η καλύτερη και πιο ευχάριστη παρέα και το σημαντικότερο είναι ευτυχισμένος και χαμογελάει, όπως κι εμείς. 

Το σύνδρομο Down δεν είναι καταδίκη ούτε στίγμα ούτε τίποτα.   Η Sarah Palin ζει σε μια κοινωνία που στηρίζει, καλωσορίζει, και φροντίζει τα άτομα με ειδικές ανάγκες (η Αλάσκα ειδικά καινοτομεί στην εκπαίδευση και κοινωνική ένταξη των αυτιστικών ατόμων).  Ας μην κρίνουμε λοιπόν τη Sarah Palin με τις προκαταλήψεις μιας κοινωνίας που ακόμη ανέχεται να σταθμεύουν αυτοκίνητα στις ράμπες των αμαξιδίων για ΑμΕΑ.

Share

16 thoughts on “Με τα μάτια διάπλατα κλειστά

  1. Αγαπητέ Λεωνίδα,
    Όλα ορθά όσα λες, αλλά εκτός θέματος. Είναι άλλο πράγμα να στιγματίζεις μια επιλογή κι άλλο να στιγματίζεις ένα παιδί. Κανείς δεν ρίχνει ευθύνες στο νεογέννητο, αλλά ας ξεχωρίσουμε την πολιτική ορθότητα από την πραγματικότητα.
    Κατ’ αρχήν το συμπέρασμα ότι το παιδί δεν βασανίζεται είναι αυθαίρετο.
    “The most common manifestations of Down syndrome are the characteristic facial features, cognitive impairment, congenital heart disease (typically a ventricular septal defect), hearing deficits (maybe due to sensory-neural factors, or chronic serous otitis media, also known as Glue-ear), short stature, thyroid disorders, and Alzheimer’s disease. Other less common serious illnesses include leukemia, immune deficiencies, and epilepsy….
    These factors can contribute to a shorter life expectancy for people with Down syndrome. One study, carried out in the United States in 2002, showed an average lifespan of 49 years…”
    http://en.wikipedia.org/wiki/Down_syndrome
    Βεβαίως, αφού το παιδί γεννηθεί πρέπει να του δείξουμε όλη τη στοργή και όλη την προσοχή για να ζήσει μια καλύτερη ζωή, απ’ ότι ομοιπαθείς του στον Τρίτο Κόσμο και την Ελλάδα. Και ειναι σίγουρο ότι στις ΗΠΑ αυτό γίνεται.
    Όπως το ιδιο γίνεται και για παιδιά που σε κάποια στιγμή της ζωής τους αποκτούν κάποια αναπηρία. Δεν μπορείς όμως να μην στιγματίσεις μια μητέρα (επειδή ασπάζεται περίεργες θρησκευτικές δοξασίες) αν αμελήσει για την ανατροφή του παιδιού με τα επιχειρήματα ότι: α) το παιδί δεν πρέπει ως ανάπηρο να στιγματιστεί, β) κατόπιν του ατυχήματος θα του δώσει όλη την στοργή της και γ) στις ΗΠΑ έχουμε ράμπες για να κυκλοφορεί άνετα.
    Το παράδειγμα δεν είναι εντελώς θεωρητικό. Υπάρχουν θρησκευτικές σέχτες που απαγορεύουν την ιατρική περίθαλψη με αποτέλεσμα να πεθαίνουν ή να μένουν ανάπηρα παιδιά.
    Εγώ λοιπόν δεν μπορώ να σεβαστώ την απόφαση μιας μητέρας να γεννήσει ένα παιδί με αυτού του τύπου τα προβλήματα. Θα την επικρίνω, αλλά μπορεί και να παλέψω για να έχει το δικαίωμα μιας τέτοιας επιλογής. Το ζήτημα με την Πέιλιν είναι ότι παλεύει για να απαγορευτεί το δικαίωμα της επιλογής σε άλλες μητέρες που δεν έχουν την δική της υπομονή και τα δικά της χρήματα για να ανθρέψουν έτσι ένα παιδί.

  2. Αγαπητέ Λεωνίδα,

    Όλα ορθά όσα λες, αλλά εκτός θέματος. Είναι άλλο πράγμα να στιγματίζεις μια επιλογή κι άλλο να στιγματίζεις ένα παιδί. Κανείς δεν ρίχνει ευθύνες στο νεογέννητο, αλλά ας ξεχωρίσουμε την πολιτική ορθότητα από την πραγματικότητα.

    Κατ’ αρχήν το συμπέρασμα ότι το παιδί δεν βασανίζεται είναι αυθαίρετο.

    “The most common manifestations of Down syndrome are the characteristic facial features, cognitive impairment, congenital heart disease (typically a ventricular septal defect), hearing deficits (maybe due to sensory-neural factors, or chronic serous otitis media, also known as Glue-ear), short stature, thyroid disorders, and Alzheimer’s disease. Other less common serious illnesses include leukemia, immune deficiencies, and epilepsy….

    These factors can contribute to a shorter life expectancy for people with Down syndrome. One study, carried out in the United States in 2002, showed an average lifespan of 49 years…”

    http://en.wikipedia.org/wiki/Down_syndrome

    Βεβαίως, αφού το παιδί γεννηθεί πρέπει να του δείξουμε όλη τη στοργή και όλη την προσοχή για να ζήσει μια καλύτερη ζωή, απ’ ότι ομοιπαθείς του στον Τρίτο Κόσμο και την Ελλάδα. Και ειναι σίγουρο ότι στις ΗΠΑ αυτό γίνεται.

    Όπως το ιδιο γίνεται και για παιδιά που σε κάποια στιγμή της ζωής τους αποκτούν κάποια αναπηρία. Δεν μπορείς όμως να μην στιγματίσεις μια μητέρα (επειδή ασπάζεται περίεργες θρησκευτικές δοξασίες) αν αμελήσει για την ανατροφή του παιδιού με τα επιχειρήματα ότι: α) το παιδί δεν πρέπει ως ανάπηρο να στιγματιστεί, β) κατόπιν του ατυχήματος θα του δώσει όλη την στοργή της και γ) στις ΗΠΑ έχουμε ράμπες για να κυκλοφορεί άνετα.

    Το παράδειγμα δεν είναι εντελώς θεωρητικό. Υπάρχουν θρησκευτικές σέχτες που απαγορεύουν την ιατρική περίθαλψη με αποτέλεσμα να πεθαίνουν ή να μένουν ανάπηρα παιδιά.

    Εγώ λοιπόν δεν μπορώ να σεβαστώ την απόφαση μιας μητέρας να γεννήσει ένα παιδί με αυτού του τύπου τα προβλήματα. Θα την επικρίνω, αλλά μπορεί και να παλέψω για να έχει το δικαίωμα μιας τέτοιας επιλογής. Το ζήτημα με την Πέιλιν είναι ότι παλεύει για να απαγορευτεί το δικαίωμα της επιλογής σε άλλες μητέρες που δεν έχουν την δική της υπομονή και τα δικά της χρήματα για να ανθρέψουν έτσι ένα παιδί.

  3. Πάσχο συμφωνώ απολύτως με την τελευταία παράγραφο όπως ακριβώς την διατυπώνεις:


    Εγώ λοιπόν δεν μπορώ να σεβαστώ την απόφαση μιας μητέρας να γεννήσει ένα παιδί με αυτού του τύπου τα προβλήματα. Θα την επικρίνω, αλλά μπορεί και να παλέψω για να έχει το δικαίωμα μιας τέτοιας επιλογής. Το ζήτημα με την Πέιλιν είναι ότι παλεύει για να απαγορευτεί το δικαίωμα της επιλογής σε άλλες μητέρες που δεν έχουν την δική της υπομονή και τα δικά της χρήματα για να αν[α]θρέψουν έτσι ένα παιδί.

    Διαφωνώ όμως όταν στηρίζεις την αντίρρησή σου στο βασανισμένο παιδί. Δηλαδή στο γεγονός πως θεωρείς ότι το σύνδρομο Down είναι βάσανο. Σ’ αυτό διαφωνώ.
    Για το άτομο με σύνδρομο Down, τα θέματα υγείας που αναφέρεις είναι αναπόσπαστο τμήμα της ζωής του. Αυτά που εμείς βλέπουμε ως βάσανα, με βάση τα δικά μας βιώματα, το άτομο με σύνδρομο Down τα θεωρεί περιστάσεις της ζωής του. Αυτό που λέω δηλαδή είναι πως το «βάσανο» είναι σχετικός όρος και όχι απόλυτος.
    Ένας μέσος Ελληνοαμερικανός θα μας έλεγε ότι βασανισμένα είναι τα παιδιά που γεννιούνται στην Αθήνα, όσο υγιή κι αν είναι. Επειδή δεν έχουν πάρκα, δεν έχουν πεζοδρόμια, δεν έχουν σχολεία της προκοπής, δεν έχουν δημοτικές βιβλιοθήκες, δεν έχουν επαρκείς δασκάλους, κτλ. Κι όμως ούτε εσύ ούτε εγώ θεωρούμε τους εαυτούς μας βασανισμένους κι ας βιώσαμε την έλλειψη πάρκων, πεζοδρομίων, δημοτικών βιβλιοθηκών, και ικανών δασκάλων.

  4. Πάσχο συμφωνώ απολύτως με την τελευταία παράγραφο όπως ακριβώς την διατυπώνεις:


    Εγώ λοιπόν δεν μπορώ να σεβαστώ την απόφαση μιας μητέρας να γεννήσει ένα παιδί με αυτού του τύπου τα προβλήματα. Θα την επικρίνω, αλλά μπορεί και να παλέψω για να έχει το δικαίωμα μιας τέτοιας επιλογής. Το ζήτημα με την Πέιλιν είναι ότι παλεύει για να απαγορευτεί το δικαίωμα της επιλογής σε άλλες μητέρες που δεν έχουν την δική της υπομονή και τα δικά της χρήματα για να αν[α]θρέψουν έτσι ένα παιδί.

    Διαφωνώ όμως όταν στηρίζεις την αντίρρησή σου στο βασανισμένο παιδί. Δηλαδή στο γεγονός πως θεωρείς ότι το σύνδρομο Down είναι βάσανο. Σ’ αυτό διαφωνώ.

    Για το άτομο με σύνδρομο Down, τα θέματα υγείας που αναφέρεις είναι αναπόσπαστο τμήμα της ζωής του. Αυτά που εμείς βλέπουμε ως βάσανα, με βάση τα δικά μας βιώματα, το άτομο με σύνδρομο Down τα θεωρεί περιστάσεις της ζωής του. Αυτό που λέω δηλαδή είναι πως το «βάσανο» είναι σχετικός όρος και όχι απόλυτος.

    Ένας μέσος Ελληνοαμερικανός θα μας έλεγε ότι βασανισμένα είναι τα παιδιά που γεννιούνται στην Αθήνα, όσο υγιή κι αν είναι. Επειδή δεν έχουν πάρκα, δεν έχουν πεζοδρόμια, δεν έχουν σχολεία της προκοπής, δεν έχουν δημοτικές βιβλιοθήκες, δεν έχουν επαρκείς δασκάλους, κτλ. Κι όμως ούτε εσύ ούτε εγώ θεωρούμε τους εαυτούς μας βασανισμένους κι ας βιώσαμε την έλλειψη πάρκων, πεζοδρομίων, δημοτικών βιβλιοθηκών, και ικανών δασκάλων.

  5. Συμφωνώ με το λ:ηρ. Δεν είναι δυνατόν τα διανοητικά προβλήματα ή το χαμηλό προσδόκιμο ζωής να καταδικάζει τους γονείς που επιλέγουν να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί με σύνδρομο Ντάουν. Με την ίδια λογική δεν θα πρέπει να γεννιέται κανένα παιδί σε εμπόλεμες περιοχές ή σε χώρες που μαστίζονται από λιμούς. Ή αν αύριο ο προγεννητικός έλεγχος δείξει ότι ένα παιδί θα εμφανίσει καρκίνο στα 30 του δεν θα αφήνουμε ούτε αυτό να γεννηθεί. Αν βαδίσουμε σ’ αυτό το δρόμο δεν θα ξέρουμε που θα σταματήσουμε.

  6. Συμφωνώ με το λ:ηρ. Δεν είναι δυνατόν τα διανοητικά προβλήματα ή το χαμηλό προσδόκιμο ζωής να καταδικάζει τους γονείς που επιλέγουν να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί με σύνδρομο Ντάουν. Με την ίδια λογική δεν θα πρέπει να γεννιέται κανένα παιδί σε εμπόλεμες περιοχές ή σε χώρες που μαστίζονται από λιμούς. Ή αν αύριο ο προγεννητικός έλεγχος δείξει ότι ένα παιδί θα εμφανίσει καρκίνο στα 30 του δεν θα αφήνουμε ούτε αυτό να γεννηθεί. Αν βαδίσουμε σ’ αυτό το δρόμο δεν θα ξέρουμε που θα σταματήσουμε.

  7. Θυμίζω ότι δεν υπάρχει λόγος να σταματήσουμε, γιατί κάθε γυναίκα μπορεί να διακόψει την εγκυμοσύνη της για όποιον λόγο γουστάρει (συμπεριλαμβανομένου υποθετικού προγεννητικού ελέγχου που θα δείξει ξανθό χρώμα μαλλιών στους 2 μήνες).

    Όποιος θέλει να σταματήσει αυτό, ας σηκώσει το χέρι.

    Εδώ το σηκώνει η Palin.

    Το κακό είναι ότι δεν το σηκώνει π.χ. στην περίπτωση μεταγεννητικού ελέγχου στο Ιράν που θα δείξει ισλαμικά χαρακτηριστικά. Εκεί αν δεν κάνω λάθος είναι υπέρ της έκτρωσης, παρ’ όλο που αφορά λίγο πιο πραγματικά άτομα.

    (χρησιμοποιώ τις λέξεις “έκτρωση” και “φόνος” εναλλάξιμα όπως κάνουν οι pro-life)

    Αυτά περί “εποχών που έχουν περάσει”.

    Κατά τα άλλα, το τι είναι το σύνδρομο Down εξαρτάται από τη σοβαρότητα της συγκεκριμένης περίπτωσης. Στις μισές περίπου περιπτώσεις είναι πάρα πολύ άσχημα τα πράγματα, και δεν έχουν όλοι $500.000/δεκαετία που απαιτεί η “συστηματική και μεθοδική κοινωνικοποίηση και εκπαίδευση”.

  8. Θυμίζω ότι δεν υπάρχει λόγος να σταματήσουμε, γιατί κάθε γυναίκα μπορεί να διακόψει την εγκυμοσύνη της για όποιον λόγο γουστάρει (συμπεριλαμβανομένου υποθετικού προγεννητικού ελέγχου που θα δείξει ξανθό χρώμα μαλλιών στους 2 μήνες).

    Όποιος θέλει να σταματήσει αυτό, ας σηκώσει το χέρι.

    Εδώ το σηκώνει η Palin.

    Το κακό είναι ότι δεν το σηκώνει π.χ. στην περίπτωση μεταγεννητικού ελέγχου στο Ιράν που θα δείξει ισλαμικά χαρακτηριστικά. Εκεί αν δεν κάνω λάθος είναι υπέρ της έκτρωσης, παρ’ όλο που αφορά λίγο πιο πραγματικά άτομα.

    (χρησιμοποιώ τις λέξεις “έκτρωση” και “φόνος” εναλλάξιμα όπως κάνουν οι pro-life)

    Αυτά περί “εποχών που έχουν περάσει”.

    Κατά τα άλλα, το τι είναι το σύνδρομο Down εξαρτάται από τη σοβαρότητα της συγκεκριμένης περίπτωσης. Στις μισές περίπου περιπτώσεις είναι πάρα πολύ άσχημα τα πράγματα, και δεν έχουν όλοι $500.000/δεκαετία που απαιτεί η “συστηματική και μεθοδική κοινωνικοποίηση και εκπαίδευση”.

  9. j95, δεν ξέρω πώς σου βγαίνουν οι $500.000, αλλά τηρουμένων των αναλογίων δεν είναι και κανένα υπερβολικό ποσό. Και αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι πως στις περισσότερες πολιτείες η χρηματοδότηση για την ειδική αγωγή παρέχεται από τις τοπικές κυβερνήσεις.
    Γενικά τώρα, αν θέλουμε να κρίνουμε την Palin με αφορμή το μωρό της, μπορούμε να αναρρωτηθούμε τα εξής:
    1) πού τρέχει σε εκστρατείες όταν την χρειάζεται τώρα το παιδί της (διότι τα 3 πρώτα χρόνια της ζωής του ατόμου με σύνδρομο Down είναι και τα πιο κρίσιμα χρόνια της ειδικής αγωγής του);
    2) πώς επιμένει πως η αποχή από το sex είναι, για τους εφήβους, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αποφεύγονται οι εκτρώσεις, τη στιγμή που η αποχή δεν έπιασε στο ίδιο της το σπίτι;

  10. j95, δεν ξέρω πώς σου βγαίνουν οι $500.000, αλλά τηρουμένων των αναλογίων δεν είναι και κανένα υπερβολικό ποσό. Και αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι πως στις περισσότερες πολιτείες η χρηματοδότηση για την ειδική αγωγή παρέχεται από τις τοπικές κυβερνήσεις.

    Γενικά τώρα, αν θέλουμε να κρίνουμε την Palin με αφορμή το μωρό της, μπορούμε να αναρρωτηθούμε τα εξής:

    1) πού τρέχει σε εκστρατείες όταν την χρειάζεται τώρα το παιδί της (διότι τα 3 πρώτα χρόνια της ζωής του ατόμου με σύνδρομο Down είναι και τα πιο κρίσιμα χρόνια της ειδικής αγωγής του);

    2) πώς επιμένει πως η αποχή από το sex είναι, για τους εφήβους, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αποφεύγονται οι εκτρώσεις, τη στιγμή που η αποχή δεν έπιασε στο ίδιο της το σπίτι;

  11. Παρακολουθώ με ενδιαφέρον την συζήτηση, αλλά πάλι μένω με την απορία:

    Αν ένα παιδί μείνει ανάπηρο λόγω αμέλειας της μητέρας, γιατί αυτή η αμέλεια πρέπει να στιγματιστεί και πιθανώς να τιμωρηθεί από τον νόμο;

    Αφού

    α) το παιδί ως ανάπηρο δεν πρέπει να στιγματιστεί (και είναι εξίσου ικανό να προοδεύσει, να μεγαλουργήσει και παραμένει θαύμα του Θεού κ.λπ., κ.λπ.), β) κατόπιν του ατυχήματος η αμελής μητέρα θα του δώσει όλη την στοργή της και γ) στις ΗΠΑ έχουμε ράμπες για να κυκλοφορεί άνετα.

    Έχω την αίσθηση ότι η διαφορά στην στάση μας απέναντι (αποκλειστικά και μόνο) στην μητέρα εμπεριέχει μια prolife άρρητη παραδοχή…

  12. Παρακολουθώ με ενδιαφέρον την συζήτηση, αλλά πάλι μένω με την απορία:

    Αν ένα παιδί μείνει ανάπηρο λόγω αμέλειας της μητέρας, γιατί αυτή η αμέλεια πρέπει να στιγματιστεί και πιθανώς να τιμωρηθεί από τον νόμο;

    Αφού

    α) το παιδί ως ανάπηρο δεν πρέπει να στιγματιστεί (και είναι εξίσου ικανό να προοδεύσει, να μεγαλουργήσει και παραμένει θαύμα του Θεού κ.λπ., κ.λπ.), β) κατόπιν του ατυχήματος η αμελής μητέρα θα του δώσει όλη την στοργή της και γ) στις ΗΠΑ έχουμε ράμπες για να κυκλοφορεί άνετα.

    Έχω την αίσθηση ότι η διαφορά στην στάση μας απέναντι (αποκλειστικά και μόνο) στην μητέρα εμπεριέχει μια prolife άρρητη παραδοχή…

  13. Κύριε Μανδραβέλη αν επεκτείνουμε τη λογική σας ούτε αυτό το παιδί θα αφήναμε να γεννηθεί αν από πριν ξέραμε πως κάποια στιγμή στο μέλλον η ελλιπής γονεϊκή φροντίδα θα το καταστήσει ανάπηρο.

    Η διαφωνία μας έγκειται στο ότι εσείς θεωρείται πως ένας ανάπηρος δεν έχει ζωή επομένως γιατί να γεννηθεί. Κατ’ εσάς η αναπηρία τού καταστρέφει κάθε πιθανότητα να γευτεί την ευτυχία όπως τη βιώνει ένα “φυσιολογικό” άτομο. Στην πραγματικότητα τους λυπάστε. Αυτό είναι μέγα λάθος. Δεν τους λυπόμαστε. Αν πέσεις στην παγίδα του οίκτου απλώς τους επιτείνεις το υπάρχον πρόβλημα. Αυτό που έχουν ανάγκη αυτά τα άτομα είναι να τα αντιμετωπίζουμε και να τα βλέπουμε όπως όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους. Αν λόγου χάρη μιλάς σε έναν τυφλό μπορείς να χρησιμοποιήσεις τη φράση “δεν σε είδα”. Η απουσία της είναι αυτή που τον πληγώνει. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούν να μειωθούν τα προβλήματα της αναπηρίας τους, που εννοείται πως υπάρχουν και είναι σοβαρά.

    Όσον αφορά το οικονομικό κόστος σίγουρα είναι υψηλό, αλλά πολύ μικρότερο από τα λεφτά που ξοδεύει η ανθρωπότητα σε τσιγάρα, ποτά, όπλα, ναρκωτικά, καλλυντικά κ.α. Ας μειώσουμε λίγο αυτά και δεν θα υπάρχει κάποιο πρόβλημα.

  14. Κύριε Μανδραβέλη αν επεκτείνουμε τη λογική σας ούτε αυτό το παιδί θα αφήναμε να γεννηθεί αν από πριν ξέραμε πως κάποια στιγμή στο μέλλον η ελλιπής γονεϊκή φροντίδα θα το καταστήσει ανάπηρο.

    Η διαφωνία μας έγκειται στο ότι εσείς θεωρείται πως ένας ανάπηρος δεν έχει ζωή επομένως γιατί να γεννηθεί. Κατ’ εσάς η αναπηρία τού καταστρέφει κάθε πιθανότητα να γευτεί την ευτυχία όπως τη βιώνει ένα “φυσιολογικό” άτομο. Στην πραγματικότητα τους λυπάστε. Αυτό είναι μέγα λάθος. Δεν τους λυπόμαστε. Αν πέσεις στην παγίδα του οίκτου απλώς τους επιτείνεις το υπάρχον πρόβλημα. Αυτό που έχουν ανάγκη αυτά τα άτομα είναι να τα αντιμετωπίζουμε και να τα βλέπουμε όπως όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους. Αν λόγου χάρη μιλάς σε έναν τυφλό μπορείς να χρησιμοποιήσεις τη φράση “δεν σε είδα”. Η απουσία της είναι αυτή που τον πληγώνει. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούν να μειωθούν τα προβλήματα της αναπηρίας τους, που εννοείται πως υπάρχουν και είναι σοβαρά.

    Όσον αφορά το οικονομικό κόστος σίγουρα είναι υψηλό, αλλά πολύ μικρότερο από τα λεφτά που ξοδεύει η ανθρωπότητα σε τσιγάρα, ποτά, όπλα, ναρκωτικά, καλλυντικά κ.α. Ας μειώσουμε λίγο αυτά και δεν θα υπάρχει κάποιο πρόβλημα.

  15. Mia baria periptwsh 8elei 24wrh frontida. An ypo8esoume oti de 8es idrymata, de th glitwneis me kati ligotero apo to na asxolh8ei o enas goneas apokleistika me auto to pragma kai auto isodynamei me toulaxiston $200.000/dekaetia. Kai den exw ypologisei ka8olou ta iatrika ejoda, p.x. egxeirhsh kardias ~ $150.000 me to kalhmera. Gia ka8e Dhmhtrh Frosynh yparxei allos enas (toulaxiston) pou de mporei na grapsei biblio me ta kator8wmata tou, giati to megalytero kator8wma tou einai h 1 fora stis 100 pou ta katafere monos tou me to 8ema “toualeta” kai auto kata tyxh.

    De mporoume na ta agnooume ola auta ta poly dysaresta epeidh mia pro-life me apeira lefta decided to make a point.

    Egw den thn krinw gia thn epilogh ths (ki egw ama eixa apeira lefta kai mporousa na fortwsw olo to problhma se ntantades klp oxi ena, alla ekato paidia 8a ekana down-ksedown), omws apo to “exei dikaiwma sthn epilogh ths” mexri to “siga pou to Down’s einai logos gia ektrwsh” h apostash einai terastia. Auto einai olo ki olo pou lew.

    sorry gia ta greeklish.

  16. Mia baria periptwsh 8elei 24wrh frontida. An ypo8esoume oti de 8es idrymata, de th glitwneis me kati ligotero apo to na asxolh8ei o enas goneas apokleistika me auto to pragma kai auto isodynamei me toulaxiston $200.000/dekaetia. Kai den exw ypologisei ka8olou ta iatrika ejoda, p.x. egxeirhsh kardias ~ $150.000 me to kalhmera. Gia ka8e Dhmhtrh Frosynh yparxei allos enas (toulaxiston) pou de mporei na grapsei biblio me ta kator8wmata tou, giati to megalytero kator8wma tou einai h 1 fora stis 100 pou ta katafere monos tou me to 8ema “toualeta” kai auto kata tyxh.

    De mporoume na ta agnooume ola auta ta poly dysaresta epeidh mia pro-life me apeira lefta decided to make a point.

    Egw den thn krinw gia thn epilogh ths (ki egw ama eixa apeira lefta kai mporousa na fortwsw olo to problhma se ntantades klp oxi ena, alla ekato paidia 8a ekana down-ksedown), omws apo to “exei dikaiwma sthn epilogh ths” mexri to “siga pou to Down’s einai logos gia ektrwsh” h apostash einai terastia. Auto einai olo ki olo pou lew.

    sorry gia ta greeklish.

Leave a Reply to j95 Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *