Τα ανώτερα αιρετά μονοπρόσωπα όργανα των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης δεύτερου βαθμού δεν μπορούν να ανακηρυχθούν υποψήφιοι ούτε να εκλεγούν βουλευτές κατά τη διάρκεια της θητείας για την οποία εξελέγησαν, ακόμη και αν παραιτηθούν. (Σύνταγμα της Ελλάδας, άρθρο 56, παράγραφος 1, η έμφαση δική μου)
Μέχρι σήμερα δεν υπήρχε προηγούμενο ένστασης για το ψηφοδέλτιο Επικρατείας γιατί έχει έναν άλλο συμβολισμό και δεν μπορεί να συγκριθεί με την εκλογή στην περιφέρεια από υποψήφιους που διεκδικούν το σταυρό. (Φώφη Γεννηματά, www.in.gr 02.09.07)
Η σημερινή απόφαση του Αρείου Πάγου είναι απαράδεκτη αδιανόητη και προκλητική. Είναι δικαστικό πραξικόπημα. (Ν. Αθανασάκης, Γραμματέας Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ).
Σύνοψη του θέματος. Η κ. Φώφη Γεννηματά, υπερνομάρχης Αττικής, τοποθετείται επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Έχει προηγουμένως παραιτηθεί του αξιώματός της στην υπερνομαρχία. Ο Άρειος Πάγος ακυρώνει την ανακήρυξή της ως υποψήφιας βουλευτού, με βάση το άρθρο 56 του Συντάγματος. Στελέχη του ΠΑΣΟΚ χαρακτηρίζουν την απόφαση του ΑΠ ως δικαστικό πραξικόπημα.
Η γνώμη μου: το Σύνταγμα απαγορεύει στα «ανώτερα αιρετά μονοπρόσωπα όργανα των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης δεύτερου βαθμού» να ανακηρυχθούν υποψήφιοι βουλευτές κατά το διάστημα για το οποίο έχουν εκλεγεί ακόμη κι αν παραιτηθούν του αξιώματός τους. Η λογική πίσω από την απαγόρευση αυτή είναι να μην προκληθεί αθέμιτος ανταγωνισμός μεταξύ δημοφιλών, υποτίθεται, νομαρχών και κοινών υποψηφίων βουλευτών.
Αντιληπτή, αλλά και βλακώδης, η συνταγματική απαγόρευση. Διότι αν είναι να απαγορέψουμε στους «δημοφιλείς» νομάρχες να κατεβούν υποψήφιοι βουλευτές τότε θα έπρεπε να κάνουμε το ίδιο και με τους δημοφιλείς δημάρχους, τους δημοφιλείς αθλητικούς παράγοντες, τους δημοφιλείς ηθοποιούς, τους δημοφιλείς τηλεπαρουσιαστές, κτλ.
Αντιληπτή, αλλά και παιδαριώδης, η αντίδραση της κ. Γεννηματά. Στο στυλάκι: ξέρετε εμείς πιστεύαμε πως το άρθρο 56 δεν αφορά στο ψηφοδέλτιο επικρατείας, αφού εκεί δεν υφίσταται ανταγωνισμός.
Απαράδεκτη η αντίδραση του ΠΑΣΟΚ με χαρακτηρισμούς για πραξικόπημα. Το Σύνταγμα είναι ξεκάθαρο και ορίζει κώλυμα ανακήρυξης. Σε συνέντευξή του ο κ. Αθανασάκης αλλά και σε δηλώσεις της η κ. Γεννηματά ισχυρίζονται πως το ασυμβίβαστο θα έπρεπε να το κρίνει το εκλογοδικείο εφ’ όσον γινόταν ένσταση κατά της εκλογής της κ. Γεννηματά. Έχουμε εδώ ένα έμπρακτο δείγμα πολιτικού αμοραλισμού και εξαθλίωσης: την επιταγή του συντάγματος περι κωλύματος ανακήρυξης υποψηφίου βουλευτή, ο κ. Αθανασάκης τη γράφει στα παλιά του τα παπούτσια. Το ίδιο κι η κ. Γεννηματά. Τέτοιο ήθος ήθελε ο κ. Παπανδρέου στην κορυφή του ψηφοδελτίου επικρατείας;
Θα μπορούσε βεβαίως το Σύνταγμα να εξαιρεί ρητά τα ψηφοδέλτια επικρατείας από τον βλακώδη, έτσι κι αλλιώς, περιορισμό του Άρθρου 56. Δεν το κάνει όμως.
Με βάση λοιπόν μια βλακώδη διάταξη του Συντάγματος που αναθεώρησε το ίδιο της το κόμμα, το 2001, η κ. Γεννηματά τέθηκε εκτός ψηφοδελτίου επικρατείας (και συνεπώς εκτός Βουλής), και εκτός Υπερνομαρχιακού θωκού. Εκτός κι αν έχει το θράσος να ανακαλέσει την παραίτησή της.
Προς υποστήριξη της κ. Γεννηματά έσπευσε ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος ο οποίος μεταξύ άλλων είναι και συνταγματολόγος. Στις χλιαρότατες δηλώσεις του ο κ. Βενιζέλος τόνισε:
Κατά παράδοση τα πολιτικά δικαστήρια, δηλαδή τα Πρωτοδικεία, ως προς τους υποψηφίους των εκλογικών περιφερειών και ο Αρειος Πάγος, ως προς τους υποψηφίους βουλευτές Επικρατείας, δεν ελέγχουν κατά την φάση της ανακήρυξης τηνσυνδρομή τυχόν κωλύματος, αλλά εστιάζονται στον έλεγχο των λεγομένων θετικών προσόντων εκλογιμότητας (www.in.gr 02.09.07, η έμφαση δική μου).
Κατά παράδοση λοιπόν και όχι κατά κανόνα. Επικαλείται λοιπόν ο κ. Βενιζέλος μια ανύπαρκτη παράδοση: η συγκεκριμένη απαγόρευση του άρθρου 56 ισχύει από το 2001 κι έπειτα. Στο διάστημα αυτό είχαμε βουλευτικές εκλογές μια φορά μόνο, το 2004. Στις εκλογές εκείνες δεν υπήρξε υποψήφιος βουλευτής που τον αφορούσαν οι περιορισμοί του άρθρου 56 περί αυτοδιοίκησης. Άρα η παράδοση που επικαλείται ο κ. Βενιζέλος απλώς δεν υπάρχει.
Αυτά λέει σήμερα ο κ. Βενιζέλος διότι πριν λίγα χρόνια έλεγε άλλα:
Στο γενικό αλλά σχετικό κώλυμα εκλογιμότητας της παρ. 1 του άρθρου 56 υπάγονται πλέον και τα ανώτατα αιρετά μονοπρόσωπα όργανα των Oργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεύτερου βαθμού (δηλ. εν προκειμένω οι νομάρχες), που δεν μπορούν να ανακηρυχθούν υποψήφιοι ούτε να εκλεγούν βουλευτές κατά τη διάρκεια της θητείας για την οποία εξελέγησαν, ακόμα και αν παραιτηθούν. (Το Σύνταγμα της Ελλάδας, με σχόλια του Ε. Βενιζέλου, η έμφαση δική μου)
Αναγνωρίζει δηλαδή ο κ. Βενιζέλος πως το 56Σ θέτει κώλυμα ανακήρυξης, κάτι δηλαδή που δεν μπορεί να κριθεί έπειτα από τις εκλογές αλλά πριν. Κι αν δεν είναι αρμοδιότητα του Αρείου Πάγου, τότε ποιός θα κρίνει το κώλυμα ανακήρυξης υποψηφίου;
Κι έπειτα από: την αμέλεια του ΠΑΣΟΚ κατά τη συγκρότηση του ψηφοδελτίου επικρατείας· τις βαρύτατες φραστικές επιθέσεις περι δικαστικού πραξικοπήματος σε βάρος του θεσμού της δικαιοσύνης και του συντάγματος· την παλινδρόμηση του κ. Βενιζέλου· αναρρωτιέμαι: είναι αυτοί οι άνθρωποι έτοιμοι να κυβερνήσουν τον τόπο μου;
Η ΝΔ απέδειξε την ανικανότητά της — δεν χωρεί αμφιβολία. Το ΠΑΣΟΚ συντηρεί μια αυτοκαταστροφική ανικανότητα. Κι ένα από τα δύο αυτά κόμματα θα αναλάβει στις 17.09 τη διακυβέρνηση της χώρας.
Στο νόημα της τελευταίας παραγράφου συνίσταται αγαπητέ η τραγωδία της χώρας …
Στο νόημα της τελευταίας παραγράφου συνίσταται αγαπητέ η τραγωδία της χώρας …
Και αν δεν με απατά η μνήμη μου (που δεν με απατά) ο κύριος Βενιζέλος ήταν ο κύριος εισηγητής για την αναθεώρηση του συντάγματος εκ μέρους της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Και αν δεν με απατά η μνήμη μου (που δεν με απατά) ο κύριος Βενιζέλος ήταν ο κύριος εισηγητής για την αναθεώρηση του συντάγματος εκ μέρους της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
(σχολιάζοντας την τελευταία παράγραφο)
Η απουσία αυτοδυναμίας των δύο μεγάλων κομμάτων (το οποίο σημαίνει πως ίσως και τα δύο μαζί θα πρέπει να κυβερνήσουν), και η εσωτερική κρίση που θα επέφερε μια μείωση των εκλογικών ποσοστών τους, θα μπορούσε να αποτελέσει αφετηρία για εσωτερική κάθαρση τους με την ανάδειξη συναινετικών δυνάμεων (που θα μπορούσαν να λάβουν αποφάσεις σε σημαντικά θέματα – π.χ. ασφαλιστικό – που απαιτείται ευρύτερη αποδοχή)
(σχολιάζοντας την τελευταία παράγραφο)
Η απουσία αυτοδυναμίας των δύο μεγάλων κομμάτων (το οποίο σημαίνει πως ίσως και τα δύο μαζί θα πρέπει να κυβερνήσουν), και η εσωτερική κρίση που θα επέφερε μια μείωση των εκλογικών ποσοστών τους, θα μπορούσε να αποτελέσει αφετηρία για εσωτερική κάθαρση τους με την ανάδειξη συναινετικών δυνάμεων (που θα μπορούσαν να λάβουν αποφάσεις σε σημαντικά θέματα – π.χ. ασφαλιστικό – που απαιτείται ευρύτερη αποδοχή)
(συνέχεια στα δύο προηγούμενα)
Αυτό ήταν το μεγάλο έγκλημα του Καραμανλή. Δηλητηρίασε τόσο πολύ το πολιτικό κλίμα με τις ύβρεις του που έκανε πολύ δυσκολο το να συνεργαστούν.
(συνέχεια στα δύο προηγούμενα)
Αυτό ήταν το μεγάλο έγκλημα του Καραμανλή. Δηλητηρίασε τόσο πολύ το πολιτικό κλίμα με τις ύβρεις του που έκανε πολύ δυσκολο το να συνεργαστούν.
Δηλαδή τώρα δεν είναι ούτε νομάρχης ούτε υποψήφια… ε ρε πλάκα έχουνε.
Δηλαδή τώρα δεν είναι ούτε νομάρχης ούτε υποψήφια… ε ρε πλάκα έχουνε.
Το άρθρο του ληρ, όντως συνοψίζει τα βασικά επιχειρήματα εκατέρωθεν.
Διαφωνώ βέβαια με το:”Η λογική πίσω από την απαγόρευση αυτή είναι να μην προκληθεί αθέμιτος ανταγωνισμός μεταξύ δημοφιλών, υποτίθεται, νομαρχών και κοινών υποψηφίων βουλευτών” και τον χαρακτηρισμό
“βλακώδης, η συνταγματική απαγόρευση”.
Η απαγόρευση γίνεται ούτως ώστε να μήν χρησιμοποιείται η τοπική αυτοδιοίκηση απο ορισμένους απλά και μόνον ως εφαλτήριο βουλευτικής καριέρας.Έτσι κανείς δεν θα ασχολούνταν με τα πραγματικά προβλήματα σε ορίζοντα τετραετίας αλλα θα προσπαθούσε σε ένα ή δύο χρόνια θητείας να γίνει απλώς αρεστός με ό,τι αυτό συνεπάγεται ακι ύστερα θα μεταπηδούσε στη βουλή γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τη θέση την οποία επιλέχθηκε να υπηρετήσει.
Χώρια του οτι ως επικεφλής μιας νομαρχίας θα μπορούσε να επηρεάζει υποθέσεις πολιτών που διαχειρίζεται και να προχωρά σε διορισμούς και ευνοίκή αντιμετώπιση των εργαζομένων της αυτοδιοίκησης για ψηφοθηρικούς λόγους…
Το άρθρο του ληρ, όντως συνοψίζει τα βασικά επιχειρήματα εκατέρωθεν.
Διαφωνώ βέβαια με το:”Η λογική πίσω από την απαγόρευση αυτή είναι να μην προκληθεί αθέμιτος ανταγωνισμός μεταξύ δημοφιλών, υποτίθεται, νομαρχών και κοινών υποψηφίων βουλευτών” και τον χαρακτηρισμό
“βλακώδης, η συνταγματική απαγόρευση”.
Η απαγόρευση γίνεται ούτως ώστε να μήν χρησιμοποιείται η τοπική αυτοδιοίκηση απο ορισμένους απλά και μόνον ως εφαλτήριο βουλευτικής καριέρας.Έτσι κανείς δεν θα ασχολούνταν με τα πραγματικά προβλήματα σε ορίζοντα τετραετίας αλλα θα προσπαθούσε σε ένα ή δύο χρόνια θητείας να γίνει απλώς αρεστός με ό,τι αυτό συνεπάγεται ακι ύστερα θα μεταπηδούσε στη βουλή γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τη θέση την οποία επιλέχθηκε να υπηρετήσει.
Χώρια του οτι ως επικεφλής μιας νομαρχίας θα μπορούσε να επηρεάζει υποθέσεις πολιτών που διαχειρίζεται και να προχωρά σε διορισμούς και ευνοίκή αντιμετώπιση των εργαζομένων της αυτοδιοίκησης για ψηφοθηρικούς λόγους…
Μα τότε βρε Hannibal να μην ανακηρύσονται υποψήφιοι βουλευτές ούτε οι νυν υπουργοί, ούτε οι νυν βουλευτές διότι κι αυτοί θα μπορούν να κάνουν παρόμοιες ματσακωνιές.
Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο ηθικής και πολιτικής κατάντιας που να χρειαζόμαστε απαγορεύσεις επι απαγορεύσεων στο Σύνταγμα, ομολογώντας με τον πιο κυνικό τρόπο την έλλειψη εμπιστοσύνης που τρέφουμε για τους πολιτικούς μας. Γι αυτό θεωρώ βλακώδη τη συνταγματική απαγόρευση.
Μα τότε βρε Hannibal να μην ανακηρύσονται υποψήφιοι βουλευτές ούτε οι νυν υπουργοί, ούτε οι νυν βουλευτές διότι κι αυτοί θα μπορούν να κάνουν παρόμοιες ματσακωνιές.
Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο ηθικής και πολιτικής κατάντιας που να χρειαζόμαστε απαγορεύσεις επι απαγορεύσεων στο Σύνταγμα, ομολογώντας με τον πιο κυνικό τρόπο την έλλειψη εμπιστοσύνης που τρέφουμε για τους πολιτικούς μας. Γι αυτό θεωρώ βλακώδη τη συνταγματική απαγόρευση.
Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο ηθικής και πολιτικής κατάντιας που να χρειαζόμαστε απαγορεύσεις επι απαγορεύσεων στο Σύνταγμα, ομολογώντας με τον πιο κυνικό τρόπο την έλλειψη εμπιστοσύνης που τρέφουμε για τους πολιτικούς μας.
Όντως έχουμε φτάσει! Και γι αυτό το λόγο πρέπει να υπάρχουν οι συνταγματικοί περιορισμοί όσο κυνικοί και αν είναι…
Μα τότε βρε Hannibal να μην ανακηρύσονται υποψήφιοι βουλευτές ούτε οι νυν υπουργοί, ούτε οι νυν βουλευτές διότι κι αυτοί θα μπορούν να κάνουν παρόμοιες ματσακωνιές.
Για τους βουλευτές διαφωνώ -εν μέρει- αφ’ ής στιγμής δεν είναι φυσικοί προϊστάμενοι πολυπρόσωπων διοικητικών μηχανισμών. Για τους δε υπουργούς έχεις δίκιο αλλα δεν μπορεί να γίνει κι αλλιώς. Οι υπουργοί απο την άλλη είναι καμιά δεκαριά την ίδια στιγμή που νομάρχες όσοι και οι νομοί της χώρας (plus)…
Το κρισιμότερο όμως σκεπτικό έχει να κάνει με το να μην αποψιλώνεται η τοπική αυτοδιοίκηση για το βουλευτιλίκι και κυρίως να ασκείται υπεύθυνα και με ορίζοντα τετραετίας η πολιτική και ο σχεδιασμός έργων τον νομό.
Πάντως πολύ καλό το post σου!Με ξεστράβωσε για την ουσία της διαφωνίας και το αβάσιμο των επιχειρημάτων.
Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο ηθικής και πολιτικής κατάντιας που να χρειαζόμαστε απαγορεύσεις επι απαγορεύσεων στο Σύνταγμα, ομολογώντας με τον πιο κυνικό τρόπο την έλλειψη εμπιστοσύνης που τρέφουμε για τους πολιτικούς μας.
Όντως έχουμε φτάσει! Και γι αυτό το λόγο πρέπει να υπάρχουν οι συνταγματικοί περιορισμοί όσο κυνικοί και αν είναι…
Μα τότε βρε Hannibal να μην ανακηρύσονται υποψήφιοι βουλευτές ούτε οι νυν υπουργοί, ούτε οι νυν βουλευτές διότι κι αυτοί θα μπορούν να κάνουν παρόμοιες ματσακωνιές.
Για τους βουλευτές διαφωνώ -εν μέρει- αφ’ ής στιγμής δεν είναι φυσικοί προϊστάμενοι πολυπρόσωπων διοικητικών μηχανισμών. Για τους δε υπουργούς έχεις δίκιο αλλα δεν μπορεί να γίνει κι αλλιώς. Οι υπουργοί απο την άλλη είναι καμιά δεκαριά την ίδια στιγμή που νομάρχες όσοι και οι νομοί της χώρας (plus)…
Το κρισιμότερο όμως σκεπτικό έχει να κάνει με το να μην αποψιλώνεται η τοπική αυτοδιοίκηση για το βουλευτιλίκι και κυρίως να ασκείται υπεύθυνα και με ορίζοντα τετραετίας η πολιτική και ο σχεδιασμός έργων τον νομό.
Πάντως πολύ καλό το post σου!Με ξεστράβωσε για την ουσία της διαφωνίας και το αβάσιμο των επιχειρημάτων.
Υποτίθεται ότι το ψηφοδέλτιο επικρατείας είναι για να μπαίνουν σ΄αυτό εξαιρετικές περιπτώσεις ανθρώπων που τα κόμματα θεωρούν απαραίτητο να βρίσκονται στη Βουλή, αλλά για οποιονδήποτε λόγο (συνληθως επειδή είναι περισσότερο σοβαροί από όσο αντέχει ο μέσος ψηφοφόρος) δεν μπορούν να μπουν στο κυνήγι του σταυρού. Τώρα αν η Φώφη, ο Έβερτ και ο Ρουσόπουλος εμπίπτουν στην κατηγορία, κρίνετε εσείς.
Υποτίθεται ότι το ψηφοδέλτιο επικρατείας είναι για να μπαίνουν σ΄αυτό εξαιρετικές περιπτώσεις ανθρώπων που τα κόμματα θεωρούν απαραίτητο να βρίσκονται στη Βουλή, αλλά για οποιονδήποτε λόγο (συνληθως επειδή είναι περισσότερο σοβαροί από όσο αντέχει ο μέσος ψηφοφόρος) δεν μπορούν να μπουν στο κυνήγι του σταυρού. Τώρα αν η Φώφη, ο Έβερτ και ο Ρουσόπουλος εμπίπτουν στην κατηγορία, κρίνετε εσείς.
Ρίξε μια ματιά και στο άρθρο του E-Lawyer: http://elawyer.blogspot.com/2007/09/h.html
Εμένα πάντως με ενοχλεί η ανακολουθία, η αθέτηση υποσχέσεων από τα δημόσια πρόσωπα. Από το “όταν λέμε ισόβια, εννούμε ισόβια” μέχρι το “θα εξαντλήσω τη θητεία μου” του Αβραμό, της Ντόρας, της Φώφης (και πολλών άλλων που πιθανότατα θα υπάρχουν.
Ρίξε μια ματιά και στο άρθρο του E-Lawyer: http://elawyer.blogspot.com/2007/09/h.html
Εμένα πάντως με ενοχλεί η ανακολουθία, η αθέτηση υποσχέσεων από τα δημόσια πρόσωπα. Από το “όταν λέμε ισόβια, εννούμε ισόβια” μέχρι το “θα εξαντλήσω τη θητεία μου” του Αβραμό, της Ντόρας, της Φώφης (και πολλών άλλων που πιθανότατα θα υπάρχουν.
Το άρθρο του elawyer είναι άψογο. Κάνει μια αντικειμενική νομοτεχνική ανάλυση του ζητήματος με ορθή τεκμηρίωση.
Τόσο ο elawyer όσο και άλλοι bloggers και σχολιαστές θεωρούν πως το 56.1Σ προστατεύει την ακεραιότητα της θητείας των νομαρχών. Στη δική μου γνώμη παραπάνω θεώρησα πως το άρθρο προστατεύει τους κοινούς υποψηφίους από τη δημοφιλία και την αθέμιτη ισχύ των νομαρχών σε προεκλογική περίοδο.
Όπως και να ‘χει όμως, παραμένουν ανοιχτά ερωτήματα: είναι πιο σημαντικό να προστατεύουμε τα μονοπρόσωπα όργανα β΄βαθμού στην τοπική αυτοδιοίκησης ενώ επιτρέπουμε στα μονοπρόσωπα α’ βαθμού (δημάρχους) να σπάνε τη θητεία τους για να κατεβούν υποψήφιοι;
Η άποψή μου για το ζήτημα αυτό είναι κομματάκι κυνική: θεωρώ την πολιτική επάγγελμα. Γι αυτό και δεν βλέπω λόγο να εμποδίζεται η εξέλιξη κάθε επαγγελματία. Ας σταματήσουν λοιπόν οι πολιτικοί να δίνουν βλακώδεις και κενές υποσχέσεις πως θα υπηρετήσουν όλη τη θητεία τους, κι ας σταματήσουμε κι εμείς να ξυνίζουμε μούτρα κάθε φορά που ένας πολιτικός πάει για προαγωγή.
Το άρθρο του elawyer είναι άψογο. Κάνει μια αντικειμενική νομοτεχνική ανάλυση του ζητήματος με ορθή τεκμηρίωση.
Τόσο ο elawyer όσο και άλλοι bloggers και σχολιαστές θεωρούν πως το 56.1Σ προστατεύει την ακεραιότητα της θητείας των νομαρχών. Στη δική μου γνώμη παραπάνω θεώρησα πως το άρθρο προστατεύει τους κοινούς υποψηφίους από τη δημοφιλία και την αθέμιτη ισχύ των νομαρχών σε προεκλογική περίοδο.
Όπως και να ‘χει όμως, παραμένουν ανοιχτά ερωτήματα: είναι πιο σημαντικό να προστατεύουμε τα μονοπρόσωπα όργανα β΄βαθμού στην τοπική αυτοδιοίκησης ενώ επιτρέπουμε στα μονοπρόσωπα α’ βαθμού (δημάρχους) να σπάνε τη θητεία τους για να κατεβούν υποψήφιοι;
Η άποψή μου για το ζήτημα αυτό είναι κομματάκι κυνική: θεωρώ την πολιτική επάγγελμα. Γι αυτό και δεν βλέπω λόγο να εμποδίζεται η εξέλιξη κάθε επαγγελματία. Ας σταματήσουν λοιπόν οι πολιτικοί να δίνουν βλακώδεις και κενές υποσχέσεις πως θα υπηρετήσουν όλη τη θητεία τους, κι ας σταματήσουμε κι εμείς να ξυνίζουμε μούτρα κάθε φορά που ένας πολιτικός πάει για προαγωγή.
Σίγουρα είναι επάγγελμα η πολιτική. Μόνο που ασκείται από ανεπάγγελτους και ανειδίκευτους. Οι ικανοί επαγγελματίες που επιθυμούν να αναμιχθούν στα κοινά, πρέπει να αποβάλλουν πρώτα το γνώρισμα/ιδιότητα του επαγγελματία. Η δικαιολογία είναι “για να είναι απερίσπαστοι στην άσκηση του λειτουργήματός τους” και συμφωνώ εν μέρει, με την προϋπόθεση ότι οι πολίτες που βάζουν υποψηφιότητα να έχουν προηγουμένως ασκήσει ΕΠΙΤΥΧΩΣ κάποιο επάγγελμα.
Εδώ, με την απόρριψη των επαγγελματιών από το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, η Σάρα και η Μάρα (και το Κακό συναπάντημα βεβαίως) τείνουν να κυριαρχήσουν -και θα κυριαρχήσουν στο μέλλον κατά τα φαινόμενα- στον πολιτικό στίβο. Φτάσαμε να έχουμε μια Βουλή γεμάτη αποτυχημένους επαγγελματίες της συμφοράς. Μετά από αυτό που συμβαίνει, πώς να μην απαξιώνουν οι -καλοί και επιτυχημένοι επαγγελματίες- πολίτες τη πολιτική και τους πολιτικούς στο σύνολό τους;
Προτείνω να υπάρξει κάποια Ανώτατη Σχολή που να εξασφαλίζει την ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ των πολιτικών να ασκούν το επάγγελμά τους: την Πολιτική. Μπας και γλιτώσουμε από τους σκιτζήδες και τους αεριτζήδες!!!
Σίγουρα είναι επάγγελμα η πολιτική. Μόνο που ασκείται από ανεπάγγελτους και ανειδίκευτους. Οι ικανοί επαγγελματίες που επιθυμούν να αναμιχθούν στα κοινά, πρέπει να αποβάλλουν πρώτα το γνώρισμα/ιδιότητα του επαγγελματία. Η δικαιολογία είναι “για να είναι απερίσπαστοι στην άσκηση του λειτουργήματός τους” και συμφωνώ εν μέρει, με την προϋπόθεση ότι οι πολίτες που βάζουν υποψηφιότητα να έχουν προηγουμένως ασκήσει ΕΠΙΤΥΧΩΣ κάποιο επάγγελμα.
Εδώ, με την απόρριψη των επαγγελματιών από το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, η Σάρα και η Μάρα (και το Κακό συναπάντημα βεβαίως) τείνουν να κυριαρχήσουν -και θα κυριαρχήσουν στο μέλλον κατά τα φαινόμενα- στον πολιτικό στίβο. Φτάσαμε να έχουμε μια Βουλή γεμάτη αποτυχημένους επαγγελματίες της συμφοράς. Μετά από αυτό που συμβαίνει, πώς να μην απαξιώνουν οι -καλοί και επιτυχημένοι επαγγελματίες- πολίτες τη πολιτική και τους πολιτικούς στο σύνολό τους;
Προτείνω να υπάρξει κάποια Ανώτατη Σχολή που να εξασφαλίζει την ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ των πολιτικών να ασκούν το επάγγελμά τους: την Πολιτική. Μπας και γλιτώσουμε από τους σκιτζήδες και τους αεριτζήδες!!!