Γρ.

Την βδομάδα που μας πέρασε έμαθα για τον θάνατο του Γρηγόρη Πεντζίκη. Τον γνώρισα το 1984. Φιλόλογος αυτός στο 1ο Λύκειο Δράμας, μαθητής της β’ λυκείου εγώ. Έχοντας ξεκινήσει να γράφω τους πρώτους μου στίχους. Δεθήκαμε με φιλία απο τότε.

Για να γράψεις, μου είχε πει, πρέπει πρώτα να διαγράψεις. Ποίηση, μας έλεγε, είναι η ανατροπή της καθημερινής διαλεκτικής. Η ποίηση είναι μια κατ’ εξοχην σωματική πράξη.

Ταξιδεύοντας στη Δράμα εδώ και χρόνια, βλεπόμασταν και τα λέγαμε, αλλοτε στο σπίτι του άλλοτε στου Μουστάκα. Άσβεστο το πάθος του για πνευματική ζωή. Για πνευματώδη συζήτηση. Για στίχους και κείμενα. Διάβασες το τελευταίο της Γεωργίας; Τι κάνει η Άννα; Μου άρεσε το τελευταίο σου γράμμα. Είδα τη Σύλβια τις προάλλες.

Ο Γρηγόρης Πεντζίκης ήταν ένας απο τους ανθρώπους που με δένουν με την Ελλάδα και με τη Δράμα.

Η αναγγελία του θανάτου θα έκανε τον Γρηγόρη να γελάσει. Δράμα-Μιλάνο-Σικάγο-Δράμα-Αθήνα. Ο θάνατος του φίλου, του ποιητή παγκοσμιοποιημένος. Με μήνυμα από την αδελφική φίλη στο Μιλάνο ενω ταξίδευα εκτός Σικάγο. Έγραψα της Άννας στην Αλεξανδρούπολη.

Τη βδομάδα που έφυγε ο Γρηγόρης ήταν και τα γεννέθλια του αδερφού μου τον οποίο αγαπούσαν ο Γρηγόρης και η Τζουλιάνα. Αν ζούσε ο Αριστείδης Ηρακλειώτης σήμερα θα ήταν 43.

Στους δυο φίλους που ξανάσμιξαν, αφιερώνω ένα ποίημα της αγαπημένης μας Γεωργίας Τριανταφυλλίδου από τη συλλογή της Δικαίωμα Προσδοκίας (Άγρα, 2008).

ΙΔΑΝΙΚΟΣ Α.Η. ΔΡΑΜΗΝΟΣ

Ήταν ωραίος. Μύριζε παιδικό σαπούνι.
Για χρόνια τα χελιδόνια οσμίζονταν αλάνθαστα
ώσπου τα μαλλιά του προσπέρασαν τον Μάρτιο
κι ο ουρανός σκίστηκε άκαιρες ψαλιδιές.
Ήταν νέος. Σίγουρος για το τέλος του παιχνιδιού
με το μαχαίρι να φέρνει βόλτες γύρω από το σώμα
μα να πληγώνει βαθιά το στρώμα.
Μαρτύρησε έκπληκτος στην πόλη που γεννήθηκε
κι ούτε κανείς μαρτύρησε ποτέ την έκπληξή της.

Share

7 thoughts on “Γρ.

  1. Πρόκειται για μια τεράστια απώλεια.Ελπίζω να γνώριζε πόσο πολύ σημαδεψε κάποιους μαθητές του.. κυριε Πεντζίκη, μακάρι η φιλολογική μας δεινότητα να αγγίξει λίγη απο τη δική σας…….καλό ταξίδι…..

  2. Με έμαθε να διαβάζω τη γλώσσα των πραγμάτων και των ανθρώπων 33 χρόνια πριν.
    θαρρώ κλείσαν 20 χρόνια από τότε που τον συνάντησα τελευταία φορά στους διαδρόμους του 1ου Λυκείου Δράμας “Κάποτε κάναμε ένα όνειρο μαζί. Χαίρομαι πολύ που το βλέπω να πραγματοποιείται…”με αποκάλεσε συνάδελφο και μου έδωσε το χέρι. Ακόμα μαθητεύω στο βλέμμα του…όχι κύριε Πεντζίκη!… αν και θα έδινα όλα σας τα ποιήματα για  να με ξαναρωτήσετε σε κάποια τυχαία συνάντησή μας στη Σκρά!… όχι δε σας μισώ καθόλου!!

    • ”ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΗ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΑΥΜΑΖΩ.ΑΥΤΗ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ.ΣΕ ΜΙΣΩ ΑΓΑΠΩΝΤΑΣ ΣΕ!”   ΜΟΝΟ Ο ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙ.. ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ.. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ”ΕΝΙΩΘΑΝ” ΤΟΝ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ! 

  3. Γεια σου Λεωνιδα. Υπαρχει καμμια κινηση απο παλιους μαθητες του Γρηγορη (και οχι μονο) να γραψουμε καποια κειμενα στη μνημη του;

    • Κώστα δεν έχω ακούσει τίποτα, αλλά ειναι μια πολύ καλή ιδέα. Μπορούμε να ξεκινήσουμε κάτι, διαδικτυακώς, κι αν υπάρχει παράλληλη προσπάθεια στη Δράμα να συνεργαστούμε μαζί τους.

      • Θα ρωτήσω επίσης και τη Γεωργία· η οποία μόλις έφυγε για διακοπές οπότε μάλλον μετά από Δεκαπενταύγουστο θα ξέρουμε.

    • κάτι πήρε το αυτί μου οτι υπάρχει στα σκαριά εκδήλωση(ή κάτι τέτοιο τελοσπαντων) προς τιμήν του…. δυστυχώς δεν γνωρίζω κάτι παραπάνω..  Προφανώς, θα γνωρίζει  η διευθυνση του 4ου ΓΕΛ..! 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *