Τελικά από κει που δεν το περιμένεις ακούς και μια σοβαρή πρόταση. Κατα καιρούς έχουμε ακούσει εξωφρενικές προτάσεις για δημοψηφίσματα από διάφορες παρατάξεις: μέχρι και δημοψήφισμα για ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων προτάθηκε πριν λίγους μήνες. Από την σχεδόν αντι-πολιτευματική αριστερά τελικά ακούστηκε και μια ορθή πρόταση δημοψηφίσματος:
ο κ. Τσίπρας επανέλαβε την πρότασή του για την διενέργεια δημοψηφίσματος για την έξοδο της χώρας από τον μηχανισμό. (Το Βήμα 24.04.10).
Συμφωνώ. Η προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης είναι ζήτημα που επιδεχόταν δημοψήφισμα. Είναι μείζον εθνικό θέμα. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είτε θα ενίσχυε τους χειρισμούς της κυβέρνησης και θα περιθωριοποιοούσε τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης είτε θα ανέκοβε την πορεία προς την συγκεκριμένη οικονομική διάσωση και τελικά θα δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα στην ΕΕ.
Να μας διώξουν από την ευρωζώνη δεν μπορούν. Μόνοι μας φεύγουμε αν όμως θέλουμε. Αν ο Ελληνικός λαός έλεγε όχι στο σχέδιο διάσωσης και η Ελλάδα προχωρούσε σε στάση πληρωμών, αναγκαστικά, το αποτέλεσμα θα ήταν εξαιρετικά επιζήμιο για πολλές χώρες της ΕΕ. Πάνω από €200 δις Ελληνικών ομολόγων βρίσκονται στα χέρια ευρωπαίων θεσμικών επενδυτών. Μια στάση πληρωμών από την Ελλάδα ουσιαστικά θα μείωνε την αξία αυτών των ομολόγων κατά 50%. Οι απώλειες, για τις Ευρωπαϊκές τράπεζες θα ήταν καταστροφικές.
Άθελά του (;) ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε κυνικότερος κι από τις αρκούδες της Wall Street. Κρυφοκαπιταλιστής ο σύντροφος! Όσο αντικαθεστωτικός κι αν θέλει να εμφανίζεται, η πρόταση του ήταν μια από τις πιο σοβαρές πολιτικές προτάσεις που έχουν γίνει στο πλαίσιο της κρίσης. Κρίμα, πραγματικά που δεν εισακούστηκε.
Συμφωνώ. Ειδικά διότι με τον τρόπο που εξελίσονται τα πράγματα είναι ηλίου φαεινότερο το γεγονός ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου τρέχει πίσω από τις εξελίξεις και δε φαίνεται οτι έχει έλεγχο της κατάστασης.
Διαφωνώ. Μέμφεστε ως εξωφρενική την πρόταση δημοψηφίσματος σε ζητήμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το ΛΑΟΣ, ενώ θεωρείτε ορθή αυτήν της αριστεράς με μία λογική, την οποία αδυνατώ να συλλάβω.
Η προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης αποτελεί πράγματι και αυτή μείζον εθνικό θέμα. Όμως ποιός σας λέει πως επιδέχομαι να τίθεται το αναφαίρετο δικαίωμα οικονομικής ελευθερίας και η διαχείριση του βιωτικού μου επιπέδου σε λογικές δημοψηφίσματος; Αν το υπάρχον διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα αναζητά σανίδα σωτηρίας στην διενέργεια ενός δημοφιλούς δημοψηφίσματος, χίλιες φορές θα προτιμούσα να βουλιάξουνε μπας και αλλάξουμε.
Η λογική είναι απλή: ανθρώπινα δικαιώματα δεν αποτελούν αντικείμενο δημοψηφίσματος. Το δημοψήφισμα που θα ήθελα να δω για την έξοδο από την οικονομική κρίση θα μπορούσε να μας δώσει κάποιες επιλογές, πχ διαλέξτε μεταξύ:
– προσφυγής στο ΔΝΤ αποκλειστικά,
– προσφυγής στον μηχανισμό ΕΕ/ΔΝΤ,
– αναδιάρθρωση του χρέους,
– επιμήκυνση του χρέους.
Με ποσοτικές και ποιοτικές αναλύσεις για να ξέρουμε βεβαίως τι θα κοστίσει η κάθε επιλογή, πόσο καιρό θα χρειαστεί, κτλ.
Ουσιαστικά θεωρείτε πως ο κυρίαρχος λαός, έχοντας μελετήσει εμβρυθώς οικονομετρικές αναλύσεις τεσσάρων (επάλληλων;) επιλογών, μπορεί να παρακάμψει ή να υπαγορεύσει δημοσιονομικούς χειρισμούς εθνικών και υπερεθνικών οικονομικών επιτελείων. Κατανοείτε όμως ελπίζω τόσο την αδυναμία μιας πλήρους παραμετροποίησης όσο και το πεπερασμένο της εθνικής μας λαϊκής σοφίας.
Επιτρέψτε μου τέλος να επιμείνω, πως με βάση τα σημερινά δεδομένα, το ενδεχόμενο μη προσφυγής σε έναν διεθνή μηχανισμό στήριξης και οι επιπτώσεις της επιλογής αυτής, θέτουν σε άμεσο κίνδυνο το ανθρώπινο δικαίωμα στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας.
Αυτό περι ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας μου θυμίζει τη δικαιολογία που χρησιμοποιούν ανεπιτυχώς και σπανίως μερικοί παραβάτες του ορίου ταχύτητας στις ΗΠΑ: μα το Σύνταγμα εγγυάται την ελευθερία στην επιδίωξη της ευτυχίας και 'γω είμαι ευτυχισμένος όταν χτυπώ 200 χαω. Ήτοι: δευτερογενής παραβίαση του δικαιώματος στην καλύτερη περίπτωση, τραβηγμένη δικαιολογία στην χειρότερη.
Η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας στην Ελλάδα εμποδίζεται εδώ και πολλά χρόνια από συντεχνίες και μειοψηφίες. Δεν είναι κάτι νέο δηλαδή.
Τώρα αν ο κυρίαρχος λαός έχει τα προσόντα να αφομοιώσει τις οικονομιές αναλύσεις για να αποφασισει σωστά, αυτό είναι μεγάλο ερώτημα. Είναι δεδομένο πως οι κυβερνώντες δεν έχουν τέτοια ικανότητα. Συνεπώς, το ερώτημα μετατίθεται: υπάρχει αντικειμενικός τρόπος απλοποιημένης σύγκρισης των δεδομένων επιλογών; Πιστευώ ναι.