Σε μια στιγμή αδυναμίας, αγόρασα ένα μπουκαλάκι τσίπουρο Ηδωνικό. Το μετάνοιωσα.

Το Ηδωνικό είναι Δραμινό προϊόν. Όταν το είδα στα ράφια του Artopolis εδώ στο Σικάγο, συγκινήθηκα — είδες τι σου κάνει η ξενιτιά; Πήρα λοιπόν ένα μικρό μπουκάλι (375 ml) και το πληρωσα $14. Όλος χαρά, το πήγα σπίτι. Το βράδι έφτιαξα μια μικρή ποικιλία μεζέδων: ντοματούλα, τυρί, λακέρδα, λίγες ροδέλες σουτζούκ, φασόλια γίγαντες, τουρσί, κι άνοιξα το Ηδωνικό να πιώ ένα τσιπουράκι στην υγεία του τόπου μου (που μετακινήθηκε προσφάτως από την Αν. Μακεδονία στη Θράκη, όταν τύχη αγαθή έδοξε τω Δημοτικώ Συμβουλίω Δράμας να ζητήσει τη μεταφορά).

Απογοήτευση σκέτη το Ηδωνικό. Το άρωμά του περισσότερο θυμίζει χωνευτικό λικέρ (πχ grappa) παρά το τσίπουρο που έχουμε μάθει να πίνουμε με μεζέδες. Το Ηδωνικό μπορεί να είναι ιδανική βάση για να φτιάξει κανείς ρακόμελο. Αλλά για να το πιει κανείς με μεζέ, μάλλον δεν είναι και το καλύτερο.

Για καλό τσίπουρο, αν βρεθείτε στη Δράμα (γνωστή πόλη της Θράκης πλέον), πάτε κατευθείαν στου Καβούρα (Διάκου 7: το πρώτο κάθετο στενό επί της Σμύρνης, ανατολικά από την Εθνικής Άμυνας) δίπλα στην κεντρική πλατεία της πόλης.