Είναι δικαιολογημένη η καχυποψία με την οποία αντιμετώπισε ο Ελληνικός τύπος την επιλογή της Sarah Palin ως υποψήφιας αντιπροέδρου του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Από ένα σημείο κι έπειτα, η καχυποψία γίνεται κακοπιστία, ξενοφοβία, και ρατσισμός. Το σημείο αυτό είναι ο 5ος γιος της Palin που γεννήθηκε τον Μάρτιο του 2008 και πάσχει από σύνδρομο Down. Μέχρι κι ο συνήθως σοβαρός Μπάμπης Παπαδημητρίου, της επίσης συνήθως σοβαρής Καθημερινής, έγραψε:
Δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα επειδή διάλεξε να κρατήσει ένα παιδί που γνώριζε πως θα βασανιστεί στη ζωή του, απλά και μόνο για να ευχαριστηθεί ένα θρησκευτικό αυτομαστίγωμα.
Στον ίδιο ρυθμο συνεχίζει κι ο αγαπητός Πάσχος Μανδραβέλης:
Μια γυναίκα που καταδικάζει το αγέννητο παιδί της να ζήσει με αυτή την αθεράπευτη ασθένεια, δεν μπορεί να γίνεται αντικείμενο θαυμασμού για τη συνέπειά για τις αρχές της. Και ο Χίτλερ συνεπής σε όλες τις αρχές του υπήρξε.
Πίστευα πως είχαν περάσει οι εποχές που ακόμη και στην Ελλάδα το σύνδρομο Down το βλέπαμε ως οικογενειακό στίγμα, καταδίκη, τιμωρία από τον θεό, κτλ.
Παιδιά με σύνδρομο Down τα οποία βιώνουν συστηματική και μεθοδική κοινωνικοποίηση και εκπαίδευση, δεν βασανίζονται στη ζωή τους. Θεωρεί κανείς βασανισμένη τη ζωή του Ιωακείμ Φροσύνη;
Η ποιότητα ζωής ενός ατόμου με σύνδρομο Down είναι αποτέλεσμα δυο βασικών και αλληλοεξαρτώμενων παραγόντων: της οικογένειας και της κοινωνίας. Μια οικογένεια καλά πληροφορημένη, με σοβαρή αφοσίωση στις υποδείξεις των ειδικών και των γιατρών, μπορεί να μεγαλώσει ένα παιδί με σύνδρομο Down και να του εξασφαλίσει εξαιρετική ποιότητα ζωής. Μια οικογένεια αδιάφορη, εγκλωβισμένη στον φόβο και τις προκαταλήψεις, δίχως ουσιαστική ενημέρωση από ειδικούς, σίγουρα θα υποβαθμίσει την ποιότητα ζωής ενός παιδιού με το σύνδρομο Down. Αλλά σε μια τέτοια οικογένεια η ποιότητα ζωής είναι υποβαθμισμένη γενικώς.
Γράφει για τον αδερφό του ο Δημήτρης Φροσύνης:
Τα χαρίσματα ενός τέτοιου παιδιού δεν σταματάνε ποτέ διότι όσο προσπαθείς τόσα περισσότερα πετυχαίνεις. Τον καταλαβαίνουμε και μας καταλαβαίνει από τα μάτια και την έκφραση του προσώπου. Αντιλαμβάνεται τα πάντα και ξέρει ποιος τον αγαπάει πραγματικά και ποιος όχι. Έχει ευαισθησίες και τις εκφράζει με τον τρόπο του, είναι η καλύτερη και πιο ευχάριστη παρέα και το σημαντικότερο είναι ευτυχισμένος και χαμογελάει, όπως κι εμείς.
Το σύνδρομο Down δεν είναι καταδίκη ούτε στίγμα ούτε τίποτα. Η Sarah Palin ζει σε μια κοινωνία που στηρίζει, καλωσορίζει, και φροντίζει τα άτομα με ειδικές ανάγκες (η Αλάσκα ειδικά καινοτομεί στην εκπαίδευση και κοινωνική ένταξη των αυτιστικών ατόμων). Ας μην κρίνουμε λοιπόν τη Sarah Palin με τις προκαταλήψεις μιας κοινωνίας που ακόμη ανέχεται να σταθμεύουν αυτοκίνητα στις ράμπες των αμαξιδίων για ΑμΕΑ.