Άρθρο του Διονύση Γουσέτη *
Οι αιτιάσεις της Δημάρχου Ψυχικού, που απαγόρευσε την εγκατάσταση ΟΚΑΝΑ στο Δήμο της, δημιουργούν εκείνο το σφίξιμο στην καρδιά που προκαλείται από τα αισθήματα θλίψης, οργής και συγχρόνως ανημπόριας αντίδρασης στην προσβολή της νοημοσύνης. «Η προσπάθειά μας για αυστηρή τήρηση των ισχυουσών στο Ψυχικό διατάξεων περί χρήσης γης [που επιτρέπει μόνο χώρους διαμονής] δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί ως έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας» δηλώνει γραπτά. Αχ, ας μην υπήρχαν αυτές οι άτιμες οι διατάξεις και θα βλέπαμε εμείς την ευαισθησία και τη γαλαντομία της κας Κατσαρού. Πολύ της άρεσε επίσης η γνωμοδότηση του Συνήγορου του Πολίτη, ότι «και το κτίριο του ΟΚΑΝΑ για χώρο διαμονής επανεντάξιμων ατόμων πρόκειται», που της ανοίγει παράθυρο να μας δείξει τη μεγαλοσύνη της. Αχ, ας μην ήταν «αναρμόδιος» ο Συνήγορος και θα τη βλέπαμε εμείς τη μεγαλοσύνη της.
Αν ήταν ο μόνος Δήμος με ρατσιστικά αισθήματα για εξαρτημένους από ναρκωτικά συμπολίτες μας που επιζητούν απεξάρτηση, δε θα έγραφα τούτο το σημείωμα. Έχουν όμως προηγηθεί άλλοι, λιγότερο ελιτίστικοι Δήμοι που προτάσσουν την ησυχία τους από την ευαισθησία τους. Θυμάμαι την κατάληψη από αγανακτισμένους γείτονες του κτιρίου ΟΚΑΝΑ στην οδό Αναγεννήσεως Θεσσαλονίκης, με συνθήματα: «Δεν θέλουμε τους ναρκομανείς δίπλα στα σπίτια μας, να τους κλείσουν σε νοσοκομεία», «τους διώχνουν από αλλού και μας τους φορτώνουν εμάς», «τα παιδιά μας θα κινδυνεύσουν». Ας σημειωθεί ότι στη Θεσσαλονίκη λειτουργούν μόλις τρεις μονάδες απεξάρτησης, ενώ με βάση τους αρχικούς σχεδιασμούς θα έπρεπε να λειτουργούν τουλάχιστον έξι. Τα επιχειρήματα των καταληψιών ήσαν τα ακριβώς αντίθετα από εκείνα της κας Κατσαρού. Εκείνη μιλάει για προστασία της «κηπούπολης», συνεπώς ο ΟΚΑΝΑ να πάει κάπου με φτηνότερα νοίκια, οι δε Θεσσαλονικείς προβάλλουν ότι η περιοχή τους είναι ήδη υποβαθμισμένη και δεν αντέχει επιπρόσθετα τη λειτουργία της μονάδας μεθαδόνης. Αντίθετα επιχειρήματα καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα.
Θυμάμαι ότι οι κύριοι Παπαγεωργόπουλος και Ψωμιάδης (Δήμαρχος και Νομάρχης Θεσσαλονίκης) ήταν πρωτοστάτες στην εκδίωξη του ΟΚΑΝΑ από τον οικιστικό ιστό της πόλης. Μάλιστα ο δεύτερος συμπαραστάθηκε και στους γιατρούς και το προσωπικό του νοσοκομείου “Άγιος Παύλος” που αρνήθηκαν την φιλοξενία μονάδας χορήγησης μεθαδόνης στον αύλειο χώρο του, τον οποίο χρησιμοποιούν για πάρκινγκ. Συμπαραστάτες και οι σύντροφοι της ΚΝΕ και του τιμημένου ΚΚΕ. Τον περασμένο Μάιο εγκαινιάστηκε επιτέλους μονάδα ΟΚΑΝΑ στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, υπό τους ήχους διαδήλωσης των εκεί εργαζομένων, που υποστήριζαν ότι το προκατασκευασμένο κτίριο, που στεγάζει τη Μονάδα, δεν διαθέτει πολεοδομική άδεια, απέχει μόνο δέκα μέτρα από τον παιδικό σταθμό του Πανεπιστημίου και ότι θα ήταν προτιμότερο να λειτουργήσει στο χώρο του ΑΠΘ. Αχ, ας διέθετε πολεοδομική άδεια και θα βλέπαμε εμείς την ευαισθησία τους.
Θυμάμαι επίσης το υπόμνημα των «ξενοδόχων Αττικής» προς το υπουργείο Δημοσίας Τάξης, με το οποίο ζητούσαν την απομάκρυνση των μονάδων του ΟΚΑΝΑ από το κέντρο της Αθήνας, για το «καλό πρόσωπο της πόλης» εν όψει των Ολυμπιακών αγώνων! Αχ, ας μην ήταν οι Ολυμπιακοί αγώνες και θα βλέπαμε εμείς τα γενναιόδωρά τους αισθήματα. Την ίδια τακτική ακολούθησαν οι κάτοικοι της οδού Αβέρωφ, για να μην υποβαθμιστεί η γειτονιάς τους που είναι κεντρική. Όλοι αυτοί ώθησαν το Δήμο Αθηναίων να ωθήσει τον ΟΚΑΝΑ στην… Αυλίδα.
Θυμάμαι ακόμα τον δήμαρχο Σταυρούπολης Θεσσαλονίκης, που με τη συναίνεση όλων των δημοτικών συμβούλων του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. και του ΚΚΕ καταφέρθηκε χυδαία κατά των χρηστών ναρκωτικών, αλλά και των αλλοδαπών, συγκρίνοντάς τους με το… μολυσμένο νερό της Νικόπολης! Στην κινητοποίηση αναλγησίας της δημοτικής αρχής συμμετείχαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Γ. Μαγκριώτης και Χαρ. Καστανίδης.
Δεν θυμάμαι άλλα τέτοια κανιβαλικά περιστατικά, ούτε θέλω να γενικεύω, αλλά δυστυχώς φαίνεται ότι υπάρχουν. Αλλιώς δεν εξηγείται ότι τον περασμένο Δεκέμβρη είχαν μετρηθεί 4.500 χρήστες ναρκωτικών στις λίστες αναμονής του ΟΚΑΝΑ, που μάταια εκλιπαρούν βοήθεια για να απεξαρτηθούν. Περιφρονούνται και περιθωριοποιούνται συνειδητά από την φοβική κοινωνία, που ενισχύεται από το λαϊκισμό και αμοραλισμό των πολιτικών.
Δεν θέλω να γενικεύω, αλλά αυτή η μικροψυχία είναι της ίδιας ποιότητας με τη μικροψυχία να πετάμε τα σκουπίδια μας στην αυλή του γείτονα. Αμέτρητες είναι οι διαδηλώσεις, πορείες, καταλήψεις, αποκλεισμοί οδών, συμπλοκές, συλλήψεις, τραυματισμοί από τη «μάχη» των ΧΥΤΑ σε όλη την επικράτεια. Προσθέστε σ’ αυτά τις στατιστικές μας επιδόσεις: τελευταίοι σε παροχή ασύλων, σε αιμοδότες, σε δωρητές οργάνων, σε παραβάσεις των υποχρεώσεων για στέγαση Ρομά και πρώτοι σε ρατσισμό, ξενοφοβία, φοροδιαφυγή, διαφθορά. Αβίαστο βγαίνει το συμπέρασμα: είμαστε μια κοινωνία χωρίς κοινωνική συνοχή. Μια κοινωνία κατακερματισμένη.
—
* αναδημοσιεύεται με άδεια του συγγραφέα.